พระธรรม เพลงสดุดี

บทที่ 1    คนชอบธรรมและคนอธรรม  (ฉบัง 16)

                ความสุขเที่ยงแท้ย่อมมี                        แก่บุคคลที่

ไม่ยอมดำเนินเดินตาม

                คำชักชวนแห่งคนทราม                     เยาะเย้ยลามปาม

พระเจ้าให้คนอื่นขำ

                แต่ผู้ซาบซึ้งรสพระธรรม                   อ่านเป็นประจำ

เขาก็เจริญเหมือนพฤกษา

                ขึ้นอยู่ริมฝั่งธารา                                  เขียวชอุ่มชื่นตา

บังเกิดผลตามฤดูกาล

                ทั้งบรรดากิจการงาน                           ล้วนเป็นแก่นสาร

สมความปรารถนาของเขา

                แต่ฝ่ายคนชั่วนั้นเล่า                            เหมือนฟางบางเบา

ต้องลมก็ปลิวกระจายไป

                พระเจ้าลงโทษคนชั่วไซร้                  แยกไว้ห่างไกล

จากบรรดาผู้ชอบธรรม

                คนดีพระองค์ทรงอุปถัมภ์                  คนชั่วฉลล้ำ

มีแต่จะสาบสูญไป

 

บทที่ 2    ผู้รับเจิมจากพระเจ้าได้ครอบครอง  (กลอนแปด)

                เหตุใดหนาประชาชาติบังอาจผิด                     ร่าวมคบคิดทรยศกบฏผัน

วางแผนการไร้ค่าและอธรรม                                            เขาทำกันด้วยเลศเพราะเหตุใด

องค์กษัตริย์ขัดติยาพฤฒามาตย์                                          ของชนชาติเหล่านั้นต้องหวั่นไหว

คนคิดกันต่อต้านพระทรงชัย                                            ที่ ธ ได้เลือกแท้และประทาน

เขาพากันสรรกล่าวเอาแต่ได้                                             “แต่นี้ไปเราอย่ารักสมัครสมาน

อย่าอยู่ใต้องค์พระอภิบาล                                                  อย่าให้ท่านปกครองพวกของเรา”

                ฝ่ายพระเจ้าเนาสวรรค์ทรงหรรษา                   แย้มสรวลร่าจำนรรจ์เย้ยหยันเขา

ทรงพิโรธฉับพลันเกินบรรเทา                                         จนพวกเขาหวาดหวั่นพรั่นพรึงใจ

ทรงตรัสแก่พวกเขาเหล่าคนคลั่ง                                      “เราเลือกตั้งราชันมิหวั่นไหว

ณ ศิโยนศักดิ์สิทธิ์สัมฤทธิ์ไป”                                          เช่นนี้ไซร้เพื่อพิพัฒน์สวัสดี

                กษัตริย์หนึ่งจึงสำทับรับสั่งว่า                           “บัดนี้ข้าผู้พิทักษ์ซึ่งศักดิ์ศรี

พระเจ้าตรัสบัญชาแก่ข้านี้                                                 จักขอชี้พจนารถประกาศไป

“นับแต่นี้สืบสมัยไม่สิ้นสุด                                               เจ้าเป็นบุตรเราโดยตรงอย่าสงสัย

เราคือบิดาเจ้าจงเข้าใจ                                                        ขอสิ่งใดได้ทั้งหมดกำหนดการ

ทั่วพิภพมอบไว้ในมือเจ้า                                                   ปกครองเขาด้วยอำนาจอันอาจหาญ

เปรียบทุบหม้อดินแตกจนแหลกราน                               สุดแต่การจำเป็นที่เห็นควร”

                องค์กษัตริย์ขัตติยาพฤฒามาตย์                          พึงมุ่งมาดร่วมกันอย่าผันผวน

เอาใจใส่ศีลธรรมนำกระบวน                                           จงชักชวนรับใช้องค์พระทรงธรรม์

นมัสการพระผู้สร้างของเรานั้น                                       เพียงตัวสั่นประณามยึดความดี

เพื่อพระองค์จะได้ไม่พิโรธ                                               จักไม่โปรดให้ตายไปเมืองผี

พระพิโรธศักดิ์สิทธิ์เรืองฤทธี                                           อสุนีบาตเทียบไม่เปรียบปาน      

ผู้เข้าพึ่งพระองค์จะทรงโปรด                                           อภัยโทษคุ้มภัยได้สบศานต์

เปี่ยมสุขไร้เศร้าหมองบาปพ้องพาน                                พระประทานพรช่วยและอวยชัย

 

บทที่ 3    คำอธิษฐานเวลาเช้า แสดงความไว้วางใจในพระเจ้า (กลอนแปด)

                พระเป็นเจ้าเหนือชีวิตฤทธิ์สูงส่ง                     ข้าพระองค์มีศัตรูอยู่มากหลาย

คนขัดขวางข้าฯ นี้มิเสื่อมคลาย                                          ต่างมุ่งหมายกีดกันหมั่นท้วงติง

พวกเขาพูดถึงข้าฯ พลางว่าไป                                          “พระเจ้าไม่ช่วยเขานั้น” ท่านอยู่นิ่ง

แต่ทรงช่วยข้าฯ พ้นภัยได้แท้จริง                                     ให้กล้ายิ่งและชนะไม่ละเลย

ข้าพระองค์วอนขอรอองค์ทรงช่วย                                  ทรงโปรดด้วยดังคำข้าฯ พร่ำเอ่ย

พระตรัสตอบจากภูผาพาชื่นเชย                                      ภูเขาเผยความศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์พระองค์

                ข้าพระองค์หลับสนิทจิตสงบ                            ตื่นขึ้นพบตัวปลอดภัยใฝ่ประสงค์

เพราะพระเจ้าทรงพิทักษ์รักมั่นคง                                   ไม่พะวงหลับตื่นฟื้นนิทรา

ข้าพระองค์ไม่พรั่นหวั่นศัตรู                                             ที่เป็นหมู่นับพันประจันหน้า

ซึ่งกรูกันรายล้อมอ้อมเข้ามา                                              โจมตีข้าฯ ทุกด้านไปไม่รีรอ

                ขออัญเชิญเสด็จมาข้าฯ ประสงค์                      ให้พระองค์ทรงอำนวยช่วยดังขอ

ทรงปราบปรามศัตรูพ้นหมดต้นตอ                  ไม่ย่อท้อทำลายทั่วคนชั่วทราม

พระเป็นเจ้ายิ่งยงทรงอำนาจ                                             มนุษยชาติพ้นวิบัติจัดการห้าม

ประทานพรเลิศยิ่งสิ่งดีงาม                                                ทุกรูปนามทั่วหน้าประชากร

 

บทที่ 4 คำอธิษฐานเวลาเย็น แสดงความไว้วางใจในพระเจ้า

                เมื่อข้าฯ ทูลวิงวอนด้วยร้อนเร่า                         ขอพระเจ้าผู้ปกป้องคุ้มครองข้าฯ

ตรัสสนองตอบพลันลั่นวาจา                                            ให้ปวงข้าฯ ทั้งสิ้นได้ยินยล

ยามที่ข้าฯ ลำบากยากเดือดร้อน                                         ทรงผันผ่อนเสด็จด้วยช่วยทุกหน

โปรดเมตตาสดับคำพร่ำร้อนรน                                       องค์เบื้องบนยินวจีที่วิงวอน

                  “พวกเจ้าจะเหยียดหยามประณามเรา              ไปนานเนาเท่าใดไยขอดค่อน

จะรักสิ่งไร้ค้าห่วงอาทร                                                     หลงอาวรณ์สิ่งลวงเจ้านานเท่าใด”

                จงระลึกเสมอว่าทรงเลือกสรร                          ตัวข้าฯ นั้นเป็นขององค์ทรงเลือกให้

ทรงสดับสำเหนียกข้าฯ เรียกไป                                       พระองค์ได้ยินสำเนียงเสียงข้าฯ พลัน

จงยำเกรงกลัวพระเจ้าของเราเถิด                                     เลิกละเมิดทำบาปหยาบมหันต์

จงใคร่ครวญให้เหมาะเพราะสำคัญ                                คิดเรื่องนั้นคนเดียวไซร้ในห้องตน

จงถวายเครื่องบูชาสักการะ                                               แด่พระองค์ให้ถูกต้องสนองผล

และวางใจในพระเจ้ามั่นกมล                                           ทั่วทุกคนจงเชื่อฟังทั้งบูชา

                มีหลายคนเอ่ยคำพร่ำกล่าวไว้                            “เราอยากได้รับพระพร” วอนถามหา

ขอพระเจ้าสูงส่งทรงเมตตา                                               แก่ปวงข้าฯ ด้วยเถิดองค์พระทรงฤทธิ์

ความปลาบปลื้มที่ทรงสรรประทานให้                           มากกว่าใจยินดีปรีดิ์เปรมาจิต

ของผู้มีเหล้าองุ่นกรุ่นเป็นนิจ                                            มีข้าวผลิตบริบูรณ์พูนทวี

                ข้าพระองค์ล้มตัวนอนด้วยอ่อนจิต                   นั่งสนิทซบหลับลงกับที่

พระเจ้าเดียวทรงป้องครองชีวี                                          รักษ์ข้าฯ นี้ตลอดไปปลอดภัยพาล

 

บทที่ 5 คำอธิษฐานขอความคุ้มครองรักษา

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเนาในหล้า                            โปรดฟังข้าฯ ทูลพร่ำร่ำเฉลย

ขอฟังเสียงถอนใจไม่เว้นเลย                                            ข้าฯ เอื้อนเอ่ยโปรดสดับรับวา

ทรงเป็นจอมกษัตราของข้าพระองค์                                ขอโปรดทรงสดับเสียงสำเนียงข้าฯ

ผู้ร้องขอพระองค์ทรงช่วยด้วยเถิดนา                              ทรงเมตตาปกป้องคุ้มครองครัน

โปรดฟังเสียงเถิดหนาพระเป็นเจ้า                                  ในยามเช้าข้าฯ วอนไหว้ด้วยใจมั่น

อธิษฐานจนฟ้าแจ้งแสงตะวัน                                          รอปลอบขวัญตอบจากองค์พระทรงชัย

                พระเจ้าไม่พอพระทัยในคนผิด                        ประกอบกิจการเลวดูเหลวไหล

ไม่ยอมให้มีความชั่วอยู่ทั่วไป                                            ต่อพักตร์ไท้แท้จริงทรงชิงชัง

พระองค์ไม่ทรงทนเห็นคนหยิ่ง                                       ทรงชังยิ่งคนชั่วช้า ธ รับสั่ง

ทรงทำลายคนมุสากล้าปิดบัง                                            ทรงเกลียดชังทั้งคนโหดโกรธคนลวง

                ข้าพระองค์เข้ามารได้ในราชฐาน                    อันโอฬารล้ำค่าน่าแหนหวง

เพราะพระองค์ทรงรักข้าฯ กว่าสิ่งปวง                           ทรงเป็นห่วงข้าฯ ไซร้ใฝ่ประวิง

ข้าฯ กราบกรานก้มหน้าสักการะ                                      คารวะพระทรงชัยผู้ใหญ่ยิ่ง

ในวิหารศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์จริง                                                สงบนิ่งน้อมนำนมัสการ

พระเจ้าข้า ข้าฯ มีหมู่ศัตรูร้าย                                             อยู่มากมายขอนำพาข้าฯ กล้าหาญ

ให้ทำตามพระประสงค์จำนงมาน                                    ลู่ทางผ่านดำเนินเห็นชัดเจนดี

                เชื่อไม่ได้ถ้อยศัตรูดูลำบาก                              พวกเขาอยากทำลายข้าฯ ล่าป่นปี้

ปากเหมือนหลุมศพเปิดอ้ากล่าววจี                                  สรรคำที่รื่นลวงหูผู้คน

พระเจ้าข้าโปรดลงโทษพวกโฉดทั่ว                                ให้แผนชั่วล้มละลายกลายสับสน

โยนเขาพ้นพักตร์ไปอย่าได้ยล                                          พวกบาปล้นคิดกบฏคดพระองค์

                ทุกคนอยู่กับพระเจ้าเข้าอาศัย                            อย่างปลอดภัยชื่นชมสมประสงค์

จะร้องเพลงเสนาะล้ำสมจำนง                                         มาล้อมวงทุกเวลาหรรษาครัน

พระองค์ทรงพิทักษ์เฝ้ารักษา                                            อารักขาผู้รักองค์พระคงมั่น

พวกเขาสุขสมอุราทั่วหน้ากัน                                           เพราะทรงธรรม์บันดาลประทานมา

พระองค์ทรงอวยพรอาทรเอื้อ                                           แก่ผู้เชื่อฟังพระองค์คงคุณค่า

พระมหากรุณาคุณอุ่นชีวา                                                 คุ้มรักษาเขาทั้งหลายคล้ายโล่กัน

 

บทที่ 6  คำอธิษฐานทูลขอให้ทรงช่วยในยามทุกข์ลำบาก

                พระเจ้าข้าอย่าพิโรธกริ้วโกรธข้าฯ                   และดุว่าข้าฯ ซ้ำกระหน่ำใหญ่

ขออย่าทรงลงทัณฑ์อันหนักไซร้                                      ด้วยพระทัยพิโรธโกรธโกรธา

ข้าพระองค์เหนื่อยอ่อนสะท้อนกาย                                เรี่ยวแรงหายละเหี่ยเพลียนักหนา

ขอให้ข้าฯ มีพลังดั่งเดิมมา                                 โปรดเมตตาเอ็นดูชูช่วยที

ร่างกายข้าฯ ไซร้เคลื่อนไหวยาก                                       ต้องลำบากทุกข์ทนจนเหลือที่

นานเท่าใดข้าฯ ต้องเป็นเช่นนี้                                         ทรงรู้ดีทั่วถ้วนควรเป็นไป

                พระเจ้าเป็นข้าฯ รู้แท้แน่ตระหนัก                   ว่าทรงรักสนิทอยู่ชิดใกล้

โปรดเสด็จมาช่วยด้วยเร็วไว                                              ให้ปลอดภัยรอดตนพ้นความตาย

ผู้อยู่ในแดนมรณามาล้ำลึก                                 จะไม่นึกถึงพระเจ้าเฝ้าแหนงหน่าย

ณ ที่นั้นไม่มีใครไปเยี่ยมกราย                                           ร้องถวายสรรเสริญองค์พระทรงฤทธิ์

ความทุกข์โศกเศร้าหมองครองชีวา                  ทำให้ข้าฯ สิ้นแรงแห้งในจิต

ข้าฯ ร้องไห้ทุกคืนค่ำร่ำเป็นนิจ                                         ใคร่ครวญคิดจนหมอนฉ่ำด้วยน้ำตา

ตาบวมเป่งเพ่งมองใดมิใคร่เห็น                                       เหตุที่เป็นเพราะครวญคร่ำช้ำนักหนา

ทั้งนี้เนื่องจากศัตรูหมู่พาลา                                               รบกวนข้าฯ หม่นไหม้ร่ำไห้ครัน

ไปให้พ้นคนชั่วช้าน่าชิงชัง                                              พระเจ้าฟังเสียงสะอื้นกล้ำกลืนสั่น

ทูลร้องขอความช่วยเหลือทรงเอื้อพลัน                           ถ้อยจำนรรจ์ทรงตอบข้าฯ พร่ำวิงวอน

ศัตรูคงรู้จักอายขายหน้าแน่                                               กับการแพ้เสียทีลี้หลบซ่อน

เขาถูกขับกระเจิงรี่หนีซอกซอน                                       แทบม้วยมรณ์อลหม่านพล่านกระจาย

 

บทที่ 7  คำอธิษฐานเพื่อขอช่วยชีวิต

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเนาสถิต                                 ข้าฯ ใกล้ชิดเคียงไท้ปลอดภัยผอง

โปรดช่วยช้าพระองค์ทรงคุ้มครอง                                  พิทักษ์ป้องให้พ้นภัยผู้ไล่ตาม

เขาตะครุบข้าฯ เช่นสิงโต                                                  ทำหิวโซจะฉีกเนื้อเหลือเกรงขาม

หาใครช่วยข้าฯ รอดตนพ้นสิ่งทราม                                พยายามมองเขม้นไม่เห็นมี

                พระเป็นเจ้าข้าฯ ทำผิดชนิดใด                          หรือพลั้งไปต่อใครเล่าเขลาเหลือที่

หากข้าฯ คดต่อมิตรคิดไม่ดี                                                หรือราวีศัตรูไปไร้เหตุควร

ให้ศัตรูที่ไล่มาจับข้า                                                            อย่ารอช้าฟันฆ่าข้าฯผลาญพล่าด่วน

แล้วทิ้งร่างไร้ชีวินสูญสิ้นมวล                                          ซบเซซวนนอนนิ่งกลิ้งกลางดิน      

                โปรดบันดาลโทสะแรงกล้าสู้                           ต้อศัตรูผู้เกรี้ยวกราดบังอาจหมิ่น

ขอทรงตื่นขึ้นมาช่วยชีวิน                                                  เที่ยงธรรมสิ้นพระประสงค์จำนงใจ

ขอพระองค์นำหน้าประชากร                                           เรียกร้องวอนมาอยู่ร่วมเคียงใกล้

ทรงปกครองพวกเขาเฝ้าคุ้มภัย                                          จากแดนไกลสุดหล้าฟ้าเบื้องบน

พระองค์ทรงตัดสินเหล่าประชา                                      พิพากษาคดีไปในทุกหน

ขอทรงเห็นแก่หน้าข้าฯ ด้วยคน                                       ข้าฯ ครองตนพิสุทธิ์ล้ำกระทำดี

                ขอทรงหยุดยับยั้งคนพลั้งผิด                             ผู้ที่คิดทำชั่วกลั้วบัดสี

และทรงเพิ่มบำเหน็จสรรรางวัลมี                                    ให้คนดีทั้งมวลทั่วถ้วนไป

พิพากษาความคิดในจิตใจ                                 ตัดสินในความประพฤติยึดถือธรรม

พระเจ้าทรงพิทักษ์รักข้าฯ นี้                                              ช่วยผู้ที่เชื่อฟังถ้อยร้อยเรียงพร่ำ

พิพากษาเที่ยงแท้ยุติธรรม                                                  ลงทัณฑ์ซ้ำคนชั่วกลั้วมลทิน            

                หากปวงชนทำผิดคิดเหลวไหล                        ไม่กลับใจกลับตัวทิ้งชั่วสิ้น

พระองค์ทรงลับดาบปราบชีวิน                                        เตรียมท่าผินโก่งธนูจู่โจมยิง

พระองค์ทรงหยิบอาวุธที่สุดร้าย                                       เล็งเป้าหมายด้วยธนูเพลิงพรูวิ่ง

คนชั่วคิดแต่การร้ายไม่ประวิง                                           แผนนำสิ่งเดือดร้อนล้ำซ้ำหลอกลวง

หลุมพรางเขาขุดล่อคนตนกลับตก                                   ความชั่ววกลงโทษตนจนเป็นบ่วง

เพราะร้ายกาจจึงบาดเจ็บเหน็บร้าวทรวง                        สิ่งทั้งปวงที่ตนทำกระหน่ำกาย

ข้าพระองค์โมทนาขอบพระคุณ                       ทรงค้ำจุนยุติธรรมนำสมหมาย

ข้าฯ จะร้องสรรเสริญไท้ไม่รู้คลาย                                   ขับถวายผู้สูงสุดมิหยุดเลย

 

บทที่ 8  พระสิริของพระเจ้าและความเกียรติของมนุษย์  (กาพย์ฉบัง)

                ข้าแต่พระเจ้าเนาสวรรค์                     ทั่วโลกพร้อมกัน

เทิดพระเกียรติสงสุดสดุดี

                ประจักษ์ศักดิ์สิทธิ์ฤทธี                       เหนือฟ้าธาตรี

พระผู้มหาตุลาการ

                เปล่งเสียงแซ่ซ้องอธิษฐาน                ลุยังวิมาน

กตัญญูพระผู้สร้างสรรค์

                เด็กเล็กทารกเนืองอนันต์                   ต่างร้องก้องสนั่น

สรรเสริญพระเจ้าจอมสกล

                ทรงสร้างปราการอันฉงน                  ป้อมใหญ่ในกล

หยุดยั้งวิบัตติปัจจา

                เมื่อข้าฯ มองจันทร์ดารา                     กลาดเกลื่อนท้องฟ้า

ประจำตำแหน่งแห่งมัน

                ซึ่งพระเจ้าทรงสร้างสรรค์                 ประหลาดอัศจรรย์

ลึกซึ้งสุดสิ้นอจินไตย

                มนุษย์เล่าเขาเป็นผู้ใด                         ธ จึงสนใจ

สร้างเขาขึ้นมาสง่าเทียว

                สร้างด้อยกว่าพระองค์หน่อยเดียว   อัศจรรย์จริงเชียว

ประทานเกียรติสง่าราศี

                ทรงมอบภาคพื้นปฐพี                         จักรวาลรุจี

สรรพสัตว์บอกน้ำคล่ำคลา

                อาทิแพะแกะนกปลา                          สัตว์ร้ายนานา

ทั้งสัตว์ทะเลทั้งปวง

                พระคุณพระเจ้าใหญ่หลวง               เหลือจักตักตวง

ทั่วโลกตระหนักประจักษ์ใจ

 

บทที่ 9  การโมทนาในเรื่องความยุติธรรมของพระเจ้า  (กลอนแปด)

                พระเป็นเจ้าข้าฯ แซ่ซ้องร้องสรรเสริญ           ขอเทิดทูนเยินยอไท้สุดใจข้าฯ

ขอเล่าสิ่งมหัศจรรย์พลับเห็นมา                                        ล้ำค่าสิ้นพระองค์ทรงกระทำ

                ข้าพระองค์จะร้องเพลงเปล่งเสียงใส              ปลายปลื้มใจเพราะท่านวันยังค่ำ

ถวายเพลงยอพระยศบทลำนำ                                           บรรเลงร่ำต่อองค์ผู้อยู่เบื้องบน

                เมื่อพระองค์เสด็จมาข้าฯ สมปอง                     ศัตรูข้าฯ พลอยหลบออกถอยร่น

ต่างหันหลังหลีกลับกลับทุกคน                                        ดูสับสนซานซมล้มลงตาย

ทรงประทับบนบัลลังก์รับสั่งมา                                       พิพากษาเที่ยงธรรมย้ำกฎหมาย

ทรงตัดสินข้อคดีให้คลี่คลาย                                             ขยับขยายเพื่อข้าฯ เถิดพระองค์

                ทรงลงโทษปวงชนคนดึงดื้อ                             ไม่เชื่อถือพระเจ้าผู้สูงส่ง

ทำลายคนชั่วถ่อยย่อยยับลง                                               คนพะวงถึงเขาไซร้ไม่เห็นมี

พระองค์ทรงทำลายหมู่ศัตรูสิ้น                                        ล้างแค้นถิ่นเมืองพำนักสิ้นศักดิ์ศรี

ให้สินซากหมดเชื้อไม่เหลือดี                                           จักไม่มีใครคิดถึงคะนึงครวญ

                พระเป็นจอมกษัตริย์สถิตนิจนิรันดร์               ประทับมั่นบัลลังก์รัตน์ตัดสินถ้วน

ทรงครองโลกอย่างเที่ยงธรรมเลิศล้ำมวล                       ตัดสินล้วนเที่ยงแท้แด่ปวงชน

ทรงเป็นที่ลี้ภัยให้คนยาก                                                   ยามลำบากจักปลอดภัยไม่หมองหม่น

ผู้รู้จักมักวางใจไท้ทุกคน                                                    ใครอับจนมาเฝ้าเข้าพักพิง

                มาร้องเพลงสรรเสริญเชิญเราผอง                   พระผู้ครองนครศิโยนไกลโพ้นยิ่ง

ป่าวประกาศทุกชาติแจ้งแห่งเรื่องจริง                             บอกทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ

พระเจ้าทรงนึกถึงชนคนเหล่านั้น                                   ที่บากบั่นทุกข์ทนจนครวญคร่ำ

ไม่ทรงลืมเสียงทูลขอทรงนำ                                             ลงโทษซ้ำผู้แกล้งเขาเฝ้ารังแก

                พระเป็นเจ้าโปรดเมตตาข้าฯ ด้วยเถิด              ขอทรงเปิดพระเนตรให้รู้แน่

มองผู้ชังทั้งข่มเหงเพ่งเหลียวแล                                      ทรงช่วยแก้ข้าฯ รอดให้พ้นตาย

ข้าพระองค์จะได้ยืนขึ้นเบื้องหน้า                                    ปวงประชาเยรูซาเล็มเต็มที่หมาย

เล่าสิ่งที่ทำให้ข้าฯ มาบรรยาย                                            พร่ำถวายเกียรติพระองค์ให้เขาฟัง

ข้าพเจ้ายินดีเปรมปรีดิ์ใจ                                                    สุขสดใสชื่นชมด้วยสมหวัง

เพราะพระองค์ทรงช่วยไว้ให้จีรัง                                    ข้าฯ อยู่ยั้งยืนยงทรงปรานี

                ผู้ไม่เชื่อในพระเจ้าเขาก็คง                                ต้องตกลงในหลุมวนตนขุดนี่

เขาติดกับที่ตัวทำช้ำฤดี                                                        วางกับนี้ดักคนไม่พ้นตัว

เรามองเห็นพระเจ้าเนาสูงส่ง                                           เพราะพระองค์เลิศล้ำเที่ยงธรรมทั่ว

คนชั่วติดกับดักกักพันพัว                                                   การทำชั่วของเขาเข้าตัวพลัน

                อันจุดหมายปลายทางอำพรางตา                      ของบรรดาคนชั่วเมามัวนั่น

ไม่นับถือพระองค์ผู้ทรงธรรม์                                           สุดทางนั้นคือความตายวอดวายปราณ

พระเจ้าทรงดีตลอดไม่ทอดทิ้ง                                          ผู้ยากยิ่งทรมานน่าสงสาร

ผู้ถูกกดจะไม่จมล้มอยู่นาน                                 ถูกระรานไม่สิ้นหวังยั่งยืนยง

                เชิญพระองค์เสด็จมาหาข้า                                อย่าปล่อยข้าฯให้มนุษย์ท้าทายส่ง

ผู้ไม่เชื่อทรงนำมาหน้าพักตร์ตรง                                     ได้โปรดทรงพิพากษากล่าวหาความ

ขอทรงทำให้เขาเฝ้าเกรงกลัว                                            สยบหัวเถิดพระองค์อย่าทรงห้าม

ให้สำนึกว่าตนใช่พ้นทราม                                               ทุกรูปนามเป็นได้แต่เพียงคน

 

บทที่ 10 คำอธิษฐานเพื่อขอทรงคว่ำคนอธรรม

                พระเจ้าข้าเหตุไฉนอยู่ไกลนัก                           ทรงซ่อนพักตร์หลบองค์อยู่ตรงไหน

ในยามข้าฯ ลำเค็ญทุกข์เข็ญใจ                                          หม่นหมองไหม้และหาพาคร่ำครวญ

                คนชั่วช้าต่างลำพองผยองตน                            ข่มคนจนกีดกันให้ปั่นป่วน

ขอให้เขาถูกกับดักกักทั้งมวล                                            ตามสมควรเพราะเขาวางขวางทางเอง

                เหล่าคนชั่วคุยเขื่องเรื่องตัณหา                         ที่มืดหน้าเมามัวว่าตัวเก่ง

ส่วนคนโลภแช่งด่าว่าตามเพรง                                        ไม่กลัวเกรงจอมไท้ไร้ศรัทธา

                คนชั่วกล่าวอย่างทะนงหลงตนไซร้                “ไม่เป็นไรพระเจ้าไม่ลงโทษข้าฯ”

คนชั่วคิดแค่นั้นมั่นอุรา                                                      ผยองกล้าอวดตัวหลงมัวเมา

                ทุกสิ่งที่เขาทำสำเร็จผล                                       ไม่รู้ตนพ้นเข้าใจในพระเจ้า

ธ จะทรงพิพากษากล่าวว่าเอา                                           แต่ตัวเขาเปรียบเปรยเย้ยศัตรู

ถูกข่มเหงรังแกพ่ายแพ้เขา                                 ระทมเศร้าครวญคร่ำร่ำร้องไห้

เราจะช่วยเขาตลอดให้ปลอดภัย                                       สมดังใจปรารถนาอย่าปรารมภ์”

                พระสัญญาของพระองค์จงวางใจ                    เชื่อถือได้ดุจเงินดีพิสุทธิ์สม

ที่ถลุงในเตาหลอมย่อมน่าชม                                            เทผสมกว่าสำเร็จเจ็ดครั้งครา

พระเจ้าข้าโปรดรักษาปวงข้าฯ ด้วย                  ขอทรงช่วยให้ปลอดภัยไกลคนล่า

มีคนชั่วทุกแห่งแหล่งนานา                                              คนมั่วหน้ายกย่องผองชั่วทราม

 

บทที่ 13  คำอธิษฐานขอความช่วยเหลือในยามทุกข์ยาก               

พระเจ้าข้านานเพียงไรไม่คำนึง                       ลืมนึกถึงข้าพระองค์คงไหวหวั่น

ตลอดกาลนานปีหรือนิรันดร์                                            ซ่อนองค์นั้นจากข้าฯ นานเท่าใด

ข้าฯ จะต้องทนทานการเจ็บปวด                                       ที่ร้าวราดดวงแดสักแค่ไหน

ข้าพระองค์มีทุกข์รุกรานใจ                                               นานเพียงไรสุมประดังทั้งวันคืน

เหล่าศัตรูถ้วนทั่วชั่วหทัย                                                   จะมีชัยเหนือข้าฯ เศร้าสุดฝืน

นานเท่าไรพ่ายศัตรูสู้กล้ำกลื่น                                          ศัตรูชื่นแต่ข้าฯ ท้อรอเวลา

                พระเป็นเจ้าของบรรดาข้าพระองค์                  ได้โปรดทรงทอดพระเนตรสังเกตข้าฯ

แล้วตอบคำอธิษฐานขานวาจา                                          ภาวนาของข้าฯ ด้วยอวยพร

ให้ข้าฯ กลับมีพลังเหมือนดังเก่า                                      เข้มขลังเท่าเดิมมาแต่ครั้งก่อน

จะได้มีชีพมั่นนิรันดร                                                         ไม่อาทรขุ่นข้องไม่ต้องตาย

ศัตรูพูดไม่ได้ว่า “เราปราบ                                                เขาให้ราบได้สมอารมณ์หมาย”

พวกเขาจะยินดีไม่มีคลาย                                                   ข้าฯ ไม่พ่ายล้มลงแต่คงทน

ข้าฯ ขอพึ่งพระองค์ผู้ทรงศักดิ์                                          ที่ทรงรักตัวข้าฯ มาแต่อ่อน

ข้าฯ เปรมปรีดิ์ที่ทรงช่วยข้าก่อน                                       ทรงให้พรขอน้อมกายถวายเพลง

 

บทที่ 14  ความเขลาและการอธรรมของมนุษย์ 

(กาพย์สุรางคนางค์  -  เพลงสดุดี 53)

                คนชั่วนักเลง        กล่าวแก่ตนเอง     ถึงข้อสำคัญ

“เจ้าฟ้าธาตรี        ไม่มีทั้งนั้น            เขาบอกหลอกกัน                อย่าได้นำพา

                ขึ้นชื่อว่าคน          คงหนีไม่พ้น         ทุกคนบาปหนา

ทำผิดร่ำไป            มิใช่เทวา               ไม่มีใครกล้า          อวดตนคนดี

                จากเมืองสวรรค์   พระเจ้าทรงธรรม์                สำรวจโลกนี้

มองดูว่าใคร          สมใจภักดี             นมัสการภูมี          ฉลาดรู้หลักการ

                แต่ก็เช่นนั้น          ทุกคนเหมือนกัน                 ชั่วช้าสามานย์

ไม่มีสักคน             กมลสะคราญ        กอกกิจการงาน    ถูกต้องผ่องใส

                พระเจ้าถามว่า      “ผู้ทำชั่วช้า           ไม่รู้หรือไร

ที่ทำไปนี้               ชั่วดีไฉน               ช่างไร้จิตใจ          พินิจพิจารณ์

                หากินโง่เง่า          ปล้นคนของเรา    ไม่อธิษฐาน”

เขาต้องรับทัณฑ์       หวาดหวั่นวิญญาณ    พระเจ้าโปรดปราน  เฉพาะผู้เชื่อฟัง

                คนหมดหนทาง   มีแต่อับปาง           พังภินท์สิ้นหวัง

คนดีเย้ยเยาะ         ก็เพราะชิงชัง       แผนการที่ตั้ง        ไม่พ้นมลทิน

                ข้าพเจ้าวิงวอน     ขอทรงอวยพร      จากศิโยนคีรินทร์

แก่อิสราเอล          ร่มเย็นอาจิณ         รอดได้ทั้งสิ้น        กลับเจริญอีกครา

                ยาโคบวงศ์วาน     จึงจักชื่นบาน        สุขสันต์หรรษา

ชาวอิสราเอล        พ้นเข็นนานา       จักพากันมา           ถวายสาธุการ

 

บทที่ 15  ชาวภูเขาอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า (กาพย์ฉบัง)

                ข้าแต่พระเจ้ายิ่งใหญ่          ควรคนชนิดใด

อาศัยอยู่ในพระวิหาร

                ใครเล่ามีสิทธิ์บริการ           บนศิโยนสถาน

บรรพตเรืองรองของพระองค์

                ก็คือผู้ตามพระประสงค์      เชื่อฟังมั่นคง

ทำสิ่งถูกต้องอัตรา

                สารพัดกล่าวสัจจะวาจา      ไร้เล่ห์มายา

เนื่องมาจากความจริงใจ

                ทั้งไม่ใส่ร้ายผู้ใด                  สมานมิตรเสมอไป

ไม่ผิดต่อเพื่อนทุกคน

                เว้นจากโจษจันปั่นกมล      เพื่อนบ้านแห่งตน

ทั้งไม่ติฉินนินทา

                เขาตำหนิผู้ไร้ศรัทธา           คนอธรรมทั่วหน้า

ผู้ซึ่งพระเจ้าชิงชัง

                คำมั่นสัญญาเคร่งขลัง         เขาถือสัจจัง

แม้ต้องเสียชีพยอมพลี

                เขาให้ยืมเงินด้วยดี              ดอกเบี้ยห่อนมี

รักปวงประชากรทั่วไป

                ไม่มีใครกล้าวอนไหว้         ติดสินบนให้

เขาปรักปรำสาธุชน

                ผู้ประพฤติเช่นนี้มีผล          สบสรรพมงคล

ไม่มีวันพลาดคลาดครา

 

บทที่ 16 คำอธิษฐานขอความมั่นใจ  (กาพย์สุรางคนางค์)

                ข้าแต่พระเจ้า        ขอทรงปกเกล้าฯ                  พิทักษ์รักษา

ข้าฯ มาขอให้        ปลอดภัยนานา     ทรงโปรดเมตตา                   ช่วยข้าฯ สวัสดี

                ข้าฯ เทิดทูนเกล้าฯ               “พระองค์พระเจ้า         แห่งดวงชีวี

สรรพสิ่งนานา     ที่ข้าพระองค์มี      สิ่งงามความดี       ล้วนทรงประทาน”

                คนของพระองค์                  ซื่อสัตย์มั่นคง                       ประจักษ์พยาน

ข้าฯ พอใจเนา      กับเขายืนนาน      ขอรักสมัครสมาน                เป็นพี่น้องกัน

                ส่วนคนไม่ซื่อ                       ยอมรับนับถือ       พระเทียมเท็จนั้น

นำแต่อาวรณ์        เดือดร้อนสารพัน                แก่ตนครามครัน                   สุดสรรอุปมา

                ซึ่งข้าพระองค์      ไม่ขอร่วมวง          ถวายบูชา

ไม่ไหว้พระปลอม                ไม่ยอมวันทา         พระเทียมทั่วหน้า                ไม่ว่าพระใด

                พระเจ้าทรงธรรม                พระองค์เท่านั้น                   ที่ข้าฯ เลื่อมใส

พระทรงโปรดปราน           ประทานเงื่อนไข                 จำเป็นสิ่งใด          ทรงให้ทุกประการ

                ชีวิตของข้าฯ         อยู่ในหัตถา           ทรงเอื้อเอาภาร

ทุกอย่างประเสริฐ                เลิศล้ำโอฬาร        สิ่ง ธ ประทาน      ล้วนแต่ดีหลาย

                ข้าฯ ขอสรรเสริญ                มิได้ห่างเหิน         ค่ำเช้าเพลาราย

ทรงนำข้าพระองค์              เดินตรงเป้าหมาย ค่ำคืนมิวาย            มโนธรรมเตือนตน

                ข้าฯ ยังตระหนัก  พระองค์ทรงรัก   สถิตชิดสกนธ์

มิมีอันใด                ทำให้กังวล           ข้าฯ มั่นในผล       จงรักภักดี

                ข้าฯ เปี่ยมสุขใจ    ศรัทธาเลื่อมใส     ต่อองค์ทรงศรี

รู้สึกปลอดภัย        หทัยยินดี               สุขเกษมเปรมปรีดิ์               เนืองนิตย์นิรันดร์

                เหตุว่าพระองค์    จะไม่ใสส่ง           ข้าฯ สู่โลกันต์

ผู้ทรงรักใคร่         จักไม่รับทัณฑ์      ให้ดับชีวัน            สู่แดนมรณา

                พระเจ้าทรงชี้       วิถีชีวี      สุขสันต์หรรษา

ข้าฯ แสนสุดที่      ยินดีปรีดา              เหตุก็เพราะว่า      ธ สถิตในใจ

                ข้าฯ ร่าเริงอยู่        เพราะทรงอุ้มชู    เคียงคูหทัย

ทรงช่วยให้รอด   ตลอดร่ำไป            ข้าฯ ขอวอนไหว้ เชิดชูบูชา

 

บทที่ 17 คำอธิษฐานเพื่อให้พ้นจากการถูกกดขี่

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าจอมราชา               โปรดเมตตาฟังคำพร่ำทูลขอ

โปรดช่วยยลสนพระทัยไม่รั้งรอ                      ข้าฯ ไม่ล่อลวงชนกนระราน

พระองค์ทรงตัดสินเข้าข้างข้าฯ                        เพราะเหตุว่าทรงประจักษ์ซึ่งหลักฐาน

ว่าสิ่งใดถูกต้องทำนองการณ์                            สิ่งใดพาลผิดโทษโฉดกระทำ

                พระองค์ทรงทราบในดวงใจลูก       ทรงพันผูกเสด็จมาคราคืนค่ำ

ทรงตรวจถ้วนถี่นักหลักเที่ยงธรรม  มิพบกรรมก่อผิดติดกายา

ข้าฯ ไม่กล่าวหยาบช้ามารยายั่ว                         ไม่ทำชั่วเหมือนเขาเหล่าบาปหนา

ไม่แรงร้ายคล้ายทมิฬโหดวิญญา                      ขอสัญญาเชื่อฟังคำสั่งพระองค์

ข้าพระองค์เดินตามธรรมวิถี                              ของภูมีที่ทรงสั่งดั่งประสงค์

มิหลงพรากจากทิศผิดจำนง                               ยึดมั่นคงตรงที่สุดชีวัน

                โอ้พระเจ้า ข้าฯ ทูลมีมูลเหตุ               เพราะทรงเดชทรงสดับตอบรับสรรพ์

โปรดหันมาฟังคำพร้องรำพัน                          วอนทรงธรรม์เมตตาทุกราตรี

พระผู้ช่วยให้อรอดของข้าเอ๋ย                           โปรดทรงเผยความรักทรงศักดิ์ศรี

ที่พระองค์ประทานมาด้วยปรานี                      พ้นไพรีเมื่อสนิทชิดทรงธรรม์

                โปรดคุ้มครองข้าฯ ไว้ดังนัยน์เนตร  ปกป้องเกศซ่อนไว้ใต้ปีกสวรรค์

โปรดให้พ้นศัตรูจู่โรมรัน                                  โปรดคุ้มกันพ้นหมู่ผู้เกลียดชัง

                เขาไม่มีเมตตามาค้ำจิต                         มีจริตยโสเปี่ยมโอหัง

ทั้งวาจาพาทีมิน่าฟัง                                            เหมือหนึ่งดังเคืองขัดตัดไมตรี

ไม่ว่าข้าฯ จะหันห่างไปทางไหน                     พวกเขาไซร้อยู่รอบขอบวิถี

คอยเวลาหาจังหวะจะโจมตี                               ฉุดข้าฯ นี้ล้มลุกลงคลุกดิน

เขาเปรียบเหมือนเสือดาวร่างยาวใหญ่            ซ่อนตัวในที่ร้างข้างก้อนหิน

เพื่อจับเหยื่อฉีกกัดขาดเป็นชิ้น                         หมู่ไพรินดักหน้าข้าฯ เช่นกัน

                เชิญเสด็จมาเถิดพระเจ้าข้า โปรดขวางหน้าศัตรูผู้แข็งขัน

โปรดช่วยข้าฯ ให้พ้นคนอธรรม์                       ปราบปาดฟันด้วยดาบอาบฤทธี

โปรดให้ข้าฯ รอดพ้นคนชั่วช้า                         ด้วยฤทธาขององค์พระทรงศรี

โปรดช่วยข้าฯ ให้พ้นคนมั่งมี                            ทุกอย่างที่เขาปองสมต้องการ

โปรดลงโทษเขาให้ได้เจ็บปวด                         โปรดทรงหวดแซ่กระหน่ำซ้ำสังขาร

ให้ได้รับทุกข์แทนแสนทรมาน                        ถึงลูกหลานเหลนทอดตลอดไป

                เพราะข้าฯ อยู่ในระบอบชอบธรรมยิ่ง            จะเฝ้านิ่งดูพระองค์อย่าสงสัย

เมื่อข้าฯ ตื่นแสนยินดีปีติใจ                               ทรงอยู่ใกล้ข้าฯ ชิดนิจกาล

  

บทที่ 18  บทเพลงของดาวิดเรื่องการช่วยกู้

                ข้าแต่องค์พระเจ้าข้าฯ เฝ้าภักดิ์          ด้วยแสนรักพระองค์แน่ไม่แปรฝัน

พระองค์ทรงคุ้มครองคอยป้องกัน                   เป็นเกราะกั้นบังตนให้พ้นภัย

พระเจ้าช่วยข้าฯ ไว้ในหัตถ์อ้อม                       ทรงเป็นป้อมแข็งกล้าได้อาศัย

พระเป็นเจ้าของข้าฯ ห่วงอาลัย                         สนพระทัยพิทักษ์รักข้าฯ จริง

ข้าพระองค์ปลอดภัยเมื่อใกล้ท่าน                    เหมือนโล่กั้นข้าฯ ไว้อันใหญ่ยิ่ง

ทรงคุ้มกันรักษาข้าฯ พึ่งพิง                               ไม่ทอดทิ้งช่วยตลอดปลอดภัยครัน

ข้าพระองค์เพ้อพร่ำร่ำร้องทูล                           ทรงเกื้อกูลข้าฯ รอดตนภัยพ้นผ่าน

ช่วยให้พ้นศัตรูพ้นหมู่มาร                 สาธุการข้าฯ สารเสริญเยินยอองค์

                ความตายรัดข้าพระองค์ลงกลิ้งเกลือก  แน่นเหมือนเชือกขมวดเส้นแทบเป็นผง

ความพินาศม้วนตัวหมุนวุ่นเป็นวง                  เหนือข้าฯ คงเหมือนคลื่นกลืนหาดทราย

ความตายรัดข้าฯ แน่นแสนสะท้าน  สะท้อนมานวิตกอกสลาย

อีกหลุมศพก็รอข้าฯ ให้มาตาย                           เหมือนกับร้ายดักซุ่มรุมจับไว้

ในยามยากข้าฯ ทูลขอรอพระเจ้าช่วย              เอื้ออำนวยเมตตาคุ้มข้าฯ ใกล้

ข้าฯ ยินเสียงตนลั่นสั่นรัวไป                             กังวานในพระวิหารเรียกขานมา

เสียงร้องทูลวอนขอต่อพระองค์                       แจ้งจำนงโปรดช่วยด้วยเถิดหนา

เสียงสะท้อนถึงพระกรรณท่านนั้นมา            เสียงของข้าฯ ยินถึงองค์พระทรงชัย

                แล้วพื้นดินเลื่อนลั่นดูสั่นเร่า             รากภูขาสะท้านโยกหวั่นไหว

เพราะพระเจ้าทรงพิโรธโกรธสุดใจ                จึงทำให้ทั่วไหล่เขาร้าวสะเทือน

ช่องพระนาสิกท่านมีควันพลุ่ง                         ดูโรจน์รุ่งไฟแลบแปลบปลาบเคลื่อน

มีถ่านลุกเปลวลามตามโอษฐ์เบือน                   ดูเสมือนทั่วพักตร์นี้มีไฟรุม

พระองค์ทรงเผยช่องเปิดท้องฟ้า                      เสด็จมาบนเมฆคล้ายลอยขึ้นเป็นกลุ่ม

เมฆมืดหนาใต้พระบาทพาดเกาะกุม               ลอยปกคลุมทั่วไปในนภา

พระองค์ทรงเครูบบนสวรรค์                            เหาะเร็วพลันปานลมกรดลดเลี้ยวหล้า

ความมืดหุ้มห่อพระเจ้าไว้ยามไคลคลา            กลุ่มเมฆหนาอุ้มน้ำตามล้อมองค์

ดูสายฟ้าเบื้องหน้าพระเป็นเจ้า                         คอยนำเอาลูกเห็บลิ่วปลิวสูงส่ง

ทั้งถ่านไฟไหม้ลุกร้อนร่อนมาลง                     ลอยแล่นตรงฝ่าเมฆดำคล้ำมืดมัว

                สุรเสียงพระสูงสุดดุจฟ้าร้อง             เสียงกึกก้องแสนไกลยินไปทั่ว

ฟ้าแลบไล่ศัตรูลี้หนีรอดตัว                                ต่างเกรงกลัววิ่งวนจนหนทาง

เหมือนทรงยิงด้วยธนูไล่ขู่ฆ่า                            ระดมมาลูกธนูพรูมิสร่าง

ให้ข้าศึกแตกกระจายแทบวายวาง                    ถอยหนีห่างชุลมุนดูวุ่นวาย

ทรงให้เขาเห็นถึงสุดสมุทรลึก                          มิได้นึกบังรากภพลบโลกหาย

พระเจ้าทรงตวาดขู่ศัตรูร้าย                                มิรู้วายด้วยโทสะของพระองค์

                พระเจ้าทรงเอื้อมพระหัตถ์เข้าจัดสรร   จากสวรรค์มาฉุดข้าฯ เมตตาส่ง

ขึ้นจากสุดทะเลใหญ่ให้คืนคง                          พระเจ้าทรงชักจูงพยุงนำ

โปรดช่วยข้าฯ รอดตนพ้นอำนาจ                     อันร้ายกาจของศัตรูผู้เหยียบย่ำ

พ้นจากผู้เกลียดชังข้าฯ มาประจำ                     พวกเขาซ้ำเก่งกว่าข้าฯ มากครัน

พวกเขาทำร้ายข้าฯ คราเดือนร้อน                    ทรงอาทรปกปักพิทักษ์มั่น

ทรงช่วยข้าฯ พ้นภัยใฝ่ป้องกัน                         เพราะทรงธรรม์พอพระทัยในข้าฯ เอย

                พระเจ้าทรงปูนบำเหน็จพิเศษล้ำ      เพราะข้าฯ กอปรชอบธรรมนำประจักษ์

ทรงอวยพรข้าฯ ล้นท้นความรัก                        เพราะตระหนักไม่ทำผิดคิดสิ่งดี

ข้าพระองค์เริ่มริปฏิบัติ                                       ตามบัญญัติพระเจ้าสั่งถ้วนถี่

ไม่กบฎทรยศคดวจี                                              ต่อภูมีพระเป็นเจ้าที่เคารพ

ธรรมบัญญัติของพระเจ้าเฝ้าถือมั่น                  ไม่มีวันขัดคำสั่งทั้งสยบ

ทรงทราบว่าข้าฯ ไม่ผิดคิดทวนทบ   ทำดีครบครองตัวพ้นชั่วครัน

เพราะข้าฯ เป็นคนชอบธรรมล้ำเลิศดี              พระองค์มีบำเหน็จให้ไว้แม่นมั่น

พระองค์ทราบดียิ่งสิ่งสำคัญ                              ตัวข้าฯ นั้นปราศความผิดปลิดบาปมวล

                พระเจ้าทรงยึดถือความซื่อตรง         อย่างมั่นคงต่อคนซื่อถือสัตย์ถ้วน

ทรงดีต่อผู้ดีแท้ไม่แปรปรวน                             ตามสมควรแห่งความดีมีในตน

ทรงมอบความเป็นมิตรสนิทให้                        กับคนใจสะอาดทั่วไม่มัวหม่น

แต่ทรงเป็นปรปักษ์หักโค่นคน                         ชั่วร้ายจนพระองค์ทรงระอา

พระองค์ช่วยคนที่มีใจถ่อม                                ยอมอ่อนน้อมชีวีมีคุณค่า

แต่ทำให้คนจองหองหมองอุรา                        ต้องก้มหน้าสยบยอมและถ่อมตัว

                พระเจ้าทรงประทานแสงแจ้งสว่าง  แจ่มกระจ่างให้ข้าฯ จ้องมองเห็นทั่ว

พระเจ้าทรงขับไสไล่ความมัว                            มืดสลัวหมดไปสดใสพลัน

พระองค์ให้ข้าฯ นี้มีกำลัง                                  อันเข้มขลังสู้ข้าศึกไม่นึกหวั่น

เอาชนะเมื่อต่อต้านหาญประจัญ                      เขาป้องกันไม่พ้นจนปราชัย

พระเป็นเจ้าองค์นี้ช่างดียิ่ง                                 ทำทุ่งสิ่งดีเลิศประเสริฐให้

พระวจนะของพระเจ้าช่างเร้าใจ                      เชื่อถือได้จริงแท้ทั้งแน่นอน

พระองค์เป็นดุจโล่ตั้งกำบังตน                         ให้ปวงชนพำนักหลบพักผ่อน

เป็นที่พึ่งคุ้มกันนิรันดร                                      ทรงอาทรผู้รอขอคุ้มครอง

                พระองค์เป็นพระเจ้าแท้แต่องค์เดียว  ทรงข้องเกี่ยวป้องกันกั้นเราผอง

ทรงนำชีพปลอดภัยในครรลอง                        ทรงประคองข้าฯ เข้มแข็งแกร่งกายา

พระองค์ทำให้ข้าฯ ก้าวหน้าตรง                      อย่างมั่นคงเหมือนกวางย่างสง่า

คุ้มครองข้าไว้บนเขาเนานานมา                       ปกป้องข้าฯ ปลอดภัยไม่แผ้วพาล

พระองค์ฝึกข้าฯ ไว้ให้ออกศึก                           ที่เหิมฮึกกล้าแกร่งกำแหงหาญ

จะได้ใช้ธนูแข็งแรงทนทาน                             ยิงหมู่มารผลาญล่าปัจจามิตร

                พระเจ้าโปรดคุ้มครองป้องกันด้วย  เพราะทรงช่วยรักษาข้าฯ เต็มจิต

จึงทำให้ข้าฯ ยิ่งใหญ่ได้เป็นนิจ                        พระทรงฤทธิ์เรืองอำนาจข้าฯ ปราศภัย

ทรงคุ้มข้าฯ มิให้เป็นเช่นเชลย                          ข้าฯ ไม่เคยล้มลงยืนตรงได้

ข้าฯ ไล่ตามศัตรูทันจับมันไว้                             ไม่หยุดให้กว่าศัตรูหมู่พาลแพ้

ข้าฯ ตีเขาล้มกลิ้งลงนิ่งแนบ                              เขานอนแนบแทบเท้าข้าฯ ทำท่าแย่

ทรงเพิ่มแรงทำสงครามตามดูแล                      สิ่งที่แน่คือมีชัยในศัตรู

ทรงทำให้ศัตรูลี้วิ่งหนีข้าฯ                                 ต้องหลบหน้าถอยร่นไม่ทนอยู่

ข้าฯ ทำลายคนเกลียดข้าฯ หาเอ็นดู                  ปราบชนผู้รังเกียจข้าฯ มาทุกราย

พวกเขาร้องร่ำขอรอช่วยเหลือ                          หาใครเอื้อไม่เห็นมาเร้นหาย

เขาร้องทูลขอพระองค์ทรงผ่อนคลาย              ฤาสมหมายพระองค์ไม่ตอบเลย

ข้าพระองค์ขยี้เขาคล้ายฝุ่นผง                            กลิ้งเกลือกลงอย่างธุลีที่ระเหย

ปลิวฟุ้งลอยคล้อยตามลมรำเพย                        ข้าฯ เหยียบเขาเฉลยเหมือนโคลนโดนย่ำยี

                พระองค์ช่วยข้าฯ พ้นคนกบฏ           ทรงกำหนดข้าฯ ปกครองผองชาติที่

ตัวข้าฯ ไซร้ไม่รู้จักหนักฤดี                                ชนเหล่านี้ตกอยู่ในใต้ปกครอง

เมื่อเขายินคำสั่งเชื่อฟังข้าฯ                                กราบเบื้องหน้าข้าฯ ทุกคนชนชาติผอง

พวกเขาหมดความกล้าท่าลำพอง                      เดินจดจ้องจากป้อมพลันตัวสั่นเทา

                พระเจ้าผู้ทรงพระชนม์บนสวรรค์  ข้าฯ ขอสรรเสริญทรงป้องคุ้มครองเฝ้า

ทรงช่วยให้รอดมานมานานเนา                       ขอน้อมเกล้าประกาศไท้ใหญ่ยิ่งนัก

พระองค์ให้ข้าชนะหมู่ข้าศึก                             ปัจจนึกหลบหายไม่ประจักษ์

ทรงให้ชนต่างชาติมาสามิภักดิ์                         สมานสมัครใต้อำนาจทุกชาติไป

ทรงช่วยข้าฯ รอดตนพ้นศัตรู                            ชนะหมู่ไพรีโจมตีได้

ขอพระทรงคุ้มครองป้องกันภัย                        ให้ห่างไกลจากคนโหดโฉดชั่วครัน

ข้าจะหมั่นสรรเสริญเยินยอองค์                       ผู้สูงส่งทรงฤทธิ์สถิตมั่น

ท่ามกลางชนชาตินานาทั่วหน้ากัน                  ตัวข้าฯ นั้นครวญเพลงก้องซ้องสักการ

                พระเจ้าโปรดให้กษัตริย์ที่จัดตั้ง        ชนะครั้งยิ่งใหญ่ไล่ต่อต้าน

ทรงรักผู้เลือกสรรมั่นคงนาน                            รักวงศ์วานกษัตรารักดาวิด

 

บทที่ 19 พระราชกิจ และพระบัญญัติของพระเจ้า

                ฟ้าสำแดงพระสิริของพระเจ้า           ให้พวกเราได้เห็นชัดเจนแจ้ง

หัตถกิจทรงกระทำนำแสดง                              กระจ่างแจ้งเจนใจยามได้ยล

ทุกวันฟ้าประกาศกิจกรรม                                 อันเลิศล้ำวันต่อไปในแห่งหน

ทุกคืนค่ำประกาศซ้ำย้ำกมล                               ประกาศจนคืนต่อไปให้ได้ยิน

ไม่จำเป็นต้องกล่าวเป็นถ้อยคำ                          หรือเพ้อพร่ำวาจาใดรู้ได้สิ้น

แต่กระนั้นฟ้าร้องก้องแผ่นดิน                         ทั่วโลกยินทุกทิวาและราตรี

ทรงจัดตั้งกระโจมในท้องฟ้า                            กำหนดให้สุริยาสง่าศรี

เป็นเข้าบ่าวเข้มแข็งแกร่งฤทธี                          จรลีย่างเท้าก้าวออกมา

ประดุจนักกีฬาผู้กระหาย                                   เตรียมใจกายพร้อมสู้อยู่ทุกท่า

โคจรรอบขอบฟ้าไกลสุดสายตา                       ทุกชีวาหลบร้อนรนไม่พ้นเลย

 

กฎของพระเจ้า (กลอนหก)

                 กฎของพระเจ้าแสนดี                         นำชีวีใหม่สดใส

คำสั่งขององค์ทรงยศ                                          จำจดเชื่อฟังวางใจ

ประทานปัญญาข้าทาส                                       ที่ขาดคิดชอบมอบให้

เชื่อพระเจ้าสุขล้นชนใด                                    บัญญัติพระเจ้าไซร้เที่ยงธรรม

เกิดความเข้าใจแท้จริง                                        ควรยิ่งนมัสการเช้าค่ำ

ตัดสินก็ยุติธรรม                                                   สรรคำเทิดไท้ไป่มี

ปรารถนามากกว่าทองคำ                                   หวานล้ำน้ำผึ้งรวงที่

บริสุทธิ์ใหม่สดรสดี                                            เป็นที่ชื่นชมสมปอง

โปรดให้ความรู้แก่ข้า                                          ทาสารับใช้ไวว่อง

บำเหน็จพระเจ้ามอบครอบครอง                      แต่ต้องทำตามบัญชา

                ความผิดทำไปไม่รู้                               เอ็นดูยกโทษโปรดข้าฯ

อภัยบาปแฝงเร้นวิญญา                                      รักษาให้รอดปลอดภัย

ให้พ้นจากสิ่งที่เห็น                                            ชัดเจนคือบาปหยาบใหญ่

อย่าให้บาปคุมข้าฯ ไว้                                         เป็นไทไม่ต้องจองจำ

ข้าฯ จะเป็นคนดียิ่ง                                              ปราศสิ่งเหลวไหลใฝ่ต่ำ

ขอพระเจ้าทรงรับถ้อยคำ                                   ช่วยนำดวงจิตคิดดี

ข้าแต่พระเจ้าข้าฯ วอน                                       ขอซ่อมข้าฯ ไว้ในที่

หลบเร้นภัยกล้ำย่ำยี                                             ไถ่ชีวีรอดปลอดภัย

 

บทที่ 20 คำอธิษฐานเพื่อชัยชนะ  (กลอนแปด)

                ขอพระองค์ตอบสนองเมื่อครองทุกข์              ที่เร้ารุกลำบากยากหม่นหมอง

ขอพระเจ้าของยาโคบโอบประคอง                                     ทรงปกป้องพิทักษ์รักษ์จริงใจ

โปรดทรงช่วยท่านจนพ้นสถาน                                       พระวิหารของพระองค์ทรงยิ่งใหญ่

จากภูเขาศิโยนอยู่โพ้นไกล                                                พระเดชไท้ช่วยเหลือเอื้อเฟื้อมา

ขอพระองค์ทรงรับรองของถวาย                                     มีมากมายทั้งผองของท่านหนา

พระองค์ทรงพอพระทัยใฝ่ศรัทธา                                   เครื่องบูชาของท่านอันมากมี

ขอทรงให้ท่านได้ในสิ่งสรรพ์                                          สมใฝ่ฝันปรารถนามาเต็มที่

ให้แผนการทั้งสิ้นน่ายินดี                                                 จิตเปรมปรีดิ์สัมฤทธิ์ผลดลบันดาล

เราโห่ร้องยินดีท่านมีชัย                                                     สมหทัยขอฉลองซ้องขับขาน

สรรเสริญองค์ทรงเลิศพร้อมน้อมสักการ                        โปรดประทานตามท่านขอรอคอยพลัน

                บัดนี้ข้าฯ แจ้งในพระทัยประสงค์                    ว่าพระองค์ให้กษัตริย์ที่จัดสรร

ทรงเลือกไว้มีชัยชนะครัน                                                 จอมราชัยที่พระองค์ทรงสรรไว้

พระองค์ทรงตอบถ้อยร้อยวาจา                                        จากฟากฟ้าสวรรค์ที่พิสุทธิ์ใส

ให้ชนะด้วยเดชององค์พระทรงชัย                                 อันยิ่งใหญ่แห่งพระเจ้าของเรานี้

บางคนต่างวางใจในรถศึก                                                บางคนนึกวางใจม้ากล้าเต็มที่

แต่เราวางใจพระองค์ทรงฤทธี                                          พระผู้มีฤทธาของข้าพระองค์

เขาหกล้มจมคว่ำคะมำนิ่ง                                                   สะดุดกลิ้งไม่เป็นท่าพาซ้ำส่ง

ส่วนเราลุกขึ้นพลันอย่างมั่นคง                                         เรายืนตรงอยู่ได้ไม่เอนเอียง

                ขอทรงโปรดให้กษัตริย์ขัตติยะ                         รบชนะมีชัยไม่ต้องเสี่ยง

พระเจ้าตอบสนองถ้อยร้อยสำเนียง                                    เราส่งเสียงทูลขอต่อพระองค์

 

บทที่ 21 คำสรรเสริญเพราะได้รับการช่วยกู้ให้พ้นจากศัตรู 

(กลอนบทละคร)

                องค์กษัตริย์สุดแสนจะชื่นบาน                         เพราะพระเจ้าประทานพลังสมร

กษัตริย์ทรงชนะดัสกร                                                        เพราะมีพระพรช่วยอวยชัย

พระเจ้าประทานสิ่งประสงค์                                            กษัตริย์จึงทรงสุขสดใส

พระเจ้าตอบสนองทุกครั้งไป                                            ที่กษัตริย์พิไรทูลวิงวอน

พระเจ้าเสด็จมาหากษัตริย์                                                  พร้อมทั้งเศวตฉัตรอนุสรณ์

ทรงสมมงกุฎเกียรติขจร                                                     สุพรรณบวรอันเกรียงไกร

กษัตริย์ทูลขอซึ่งชีวิต                                                           พระเจ้าทรงฤทธิ์พิสมัย

ประทานชันษาสืบสืบไป                                                   ชนมายุไซร้ยิ่งยืนนาน

กษัตริย์รุ่งโรจน์จรัสศรี                                                       เพราะพระเจ้ามีสมัครสมาน

ทรงอวยพรผาสุกทุกประการ                                            ทั้งยังประทานเกียรติคุณ

พระเจ้าประทานพรกษัตริย์                                               ตลอดกาลเด่นชัดทรงเกื้อหนุน

กษัตริย์โสมนัสกุศลบุญ                                                      เพราะเจ้าพระคุณแนบหทัย

                กษัตริย์วางใจในพระเจ้า                                    เสวยราชย์รบเท่าอายุขัย

ก็เพราะพระเจ้าพอพระทัย                                                รักมั่นคงในพระราชา

                กษัตริย์จักจับฝ่ายศัตรู                                          รวมทั้งพวกผู้มิปรารถนา

ครั้นเมื่อกษัตริย์เสด็จมา                                                      ทรงลงอาชญาทุกทุกคน

                พระพิโรธคนเหล่านั้น                                       อัคคีจักพลันแสดงผล

เผาผลาญชีวิตในบัดดล                                                      สมแก่โทษตนมิพ้นไป

                กษัตริย์จักทรงให้ประหาร                                 เผ่าพงศ์บุตรหลานถึงตักษัย

ฝ่ายกบฎทรยศต้องบรรลัย                                                  แผนการนั้นไซร้ไม่สมปอง

                กษัตริย์จักยิงด้วยธนู                                            จนเขาวิ่งกรูเผ่นผยอง

ข้าแต่พระเจ้าผู้เรืองรอง                                                     พระผู้ปกครองพลโยธา

                พระเจ้าผู้ทรงพลังเลิศ                                         เชิญเสด็จมาเถิดดั่งปรารถนา

เราจักร้องเพลงเพื่อบูชา                                                     สรรเสริญฤทธาของพระองค์

 

บทที่ 22 บทคร่ำครวญ และสดุดี (กลอนแปด)

                ข้าแต่พระเจ้าของข้าเอ๋ย                                     ไฉนเลยทิ้งไปไม่เหลียวหลัง

ข้าพระองค์อ่อนระโหยโรยกำลัง                                     หมดความหวังร้องขอต่อพระองค์

ข้าฯ ร้องทูลประณามยามกลางวัน                                    แต่ทรงธรรมเฉลยต่อข้อประสงค์

ข้าฯ ร้องทูลยามราตรีมีจำนง                                              แต่พระองค์มิทรงเอื้อช่วยเหลือมา

อิสราเอลแซ่ซ้องร้องสรรเสริญ                                        และเทิดเทินพระองค์ไว้ใส่เกศา

เห็นพระองค์ทรงศักดิ์สิทธิทรงฤทธา                              ได้เมตตาช่วยเขาเหล่าบรรพชน

พวกเขาร้องทูลขอความช่วยเหลือ                                    พระองค์เอื้อเกื้อกูลเพิ่มพูนผล

พ้นผองภัยไร้ทุกข์สุกกมล                                                  ไม่อับจนเมื่อขอต่อภูบาล

ส่วนข้าฯ น้อยถูกเกลียดและเดียดฉันท์                           ดุจหนอนอันต่ำเติ้ยเดียรัจฉาน

เขาเยาะเย้ยเปรยด่าดั่งสาธารณ์                                         ถึงวงศ์วานหยามว่าให้อาดูร

เขาว่า “เจ้าพึ่งพาพระเป็นเจ้า                                           เหตุใดเล่า ธ ไม่เอื้อช่วยเกื้อหนุน”

เขาไม่รู้ซึ้งถึงพระคุณ                                                         ทรงค้ำจุนชีพข้าฯ มาแต่เยาว์

พระองค์เป็นพระเจ้าแห่งตัวข้าฯ                                     แต่เกิดมาเป็นทารกปกปักเฝ้า

ความเดือดร้อนกรายมาทรงบรรเทา                               ช่วยปัดเป่าพ้นไปห่างใจกาย

                โปรดอย่าจากข้าฯ ไปห่างไกลข้าฯ                   เพราะคณาศัตรูจู่โจมหมาย

เขาล้อมรุกบุกมาท่าดุร้าย                                                    ดั่งวัวควายคะนองบ้าจากบาชาน

อ้าปากกว้างดังสิงห์เสือเมื่อคำราม                                   โลดแล่นตามฉีกข้าฯ เป็นอาหาร

ข้าฯ หมดแรงกายใจไม่อาจทาน                                        แทบวายปราณดับดิ้นสิ้นชีพไป

กระดูกข้าฯ แทบจะแยกแตกสลาย                                   ให้กระหายโหยอ่อนร้อนไฉน

ลิ้นแห้งติดเพดานปานย่างไฟ                                           ทรงทิ้งให้วายวางกลางมรรคา

                อสูรร้ายต่างชิงวิ่งไล่รุด                                      ดูประดุจฝูงสุนัขพบภักษา

เขาฉีกทิ้งมือเท้าเอาชีวา                                                      กัดมังสาแทะกระดูกถูกทารุณ

เหล่าศัตรูพากันจ้องมองดูข้าฯ                                           เอาเสื้อผ้าข้าฯ แบ่งปันกันว้าวุ่น

เสื้อคลุมทับจับสลากหากมีบุญ                                          โชคค้ำจุนเป็นเจ้าของดังต้องการ

                ข้าแต่พระเป็นเจ้ายอดเคารพ                             ข้าฯ น้อมนบภาวนาอธิษฐาน

ขออย่าจากข้าฯ ไปให้เนิ่นนาน                                         ขอภูบาลรีบมาช่วยข้าเทอญ

                โปรดช่วยข้าฯ พาพ้นจากคมดาบ                      โปรดกำราบสุนัขร้ายให้ห่างเหิน

โปรดให้พ้นเสือสางหว่างทางเดิน                                  อย่าเผชิญวัวบ้าจาก บาชาน

ข้าพระองค์จะเล่าให้เขารู้                                                  ท่ามกลางหมู่ประชากรทุกถิ่นฐาน

ถึงสิ่งที่พระองค์ทรงบันดาล                                             ให้ข้าฯ ผ่านพ้นภัยดั่งใจจินต์

                “จงสรรเสริญพระองค์เถิดผู้รับใช้                  จงกราบไหว้แซ่ซ้องทุกท้องถิ่น

อิสราเอลจงวันทาเป็นอาจิณ                                              ให้ทราบสิ้นจากฟ้าถึงบาดาล

เชื้อสายของยาโคบผู้โอบอ้อม                                           จงพรักพร้อมน้อมเทิดพระเกียรติขาน

ประสานเสียงแซ่ซ้องสาธุการ                                          แต่ภูบาลพระเจ้าของเราเอง

พระองค์ไม่ทิ้งคนที่จนยาก                                                ผู้ลำบากทนทุกข์ถูกข่มเหง

พระองค์ทรงอยู่ใกล้ไม่หวั่นเกรง                                     ทรงช่วยเองเมื่อเขาทูลทรงจุนเจือ”

ท่ามกลางหมู่ผู้ประชุมเป็นกลุ่มใหญ่                               ข้าฯ เต็มใจกล่าววจีมิรู้เบื่อ

ถึงสิ่งที่พระองค์ทรงโอบเอื้อ                                            เต็มพระทัยช่วยเหลือเอื้ออารี

ข้าพระองค์จะถวายเครื่องบูชา                                          ตามสัญญาให้เห็นเป็นสักขี

ต่อหน้าผู้จงรักและภักดี                                                     เพื่อศักดิ์ศรีพระเจ้าเราสัญญา

คนจนยากก็จะมีเช่นที่หวัง                                                สมฤทธิ์ดังจิตมาดปรารถนา

ขอให้เขารุ่งเรืองทั่วชั่วกัลปา                                             ผู้เข้ามาจะเคารพนบพระองค์

                ชาติทั้งปวงจะคำนึงถึงพระเจ้า                         ทุกพงศ์เผ่าใดใดใคร่ประสงค์

จะหันมากราบไหว้ใจมั่นคง                                              เทิดพระองค์เป็นกษัตริย์ขัตติยา

พระองค์ทรงปกครองชาติต่าง ๆ                                      เป็นแบบอย่างชวนให้นึกรำลึกหา

เหล่าชนผู้ต้องดับลับชีวา                                                   ต่างวันทาด้วยถ่อมน้อมจิตใจ

คนจองหองก็จะกลับรับน้อมนบ                                      ยอมเคารพบูชาทรงยิ่งใหญ่

ชนชั้นหลังปรนนิบัติซื่อสัตย์ไซร้                                    ภักดีในพระเป็นเจ้าเฝ้าการุญ

เขาจะเล่าต่อไปให้รุ่นหลัง                                                 ได้รับฟังเรื่องพระองค์ทรงเกื้อหนุน

ช่วยคนของพระองค์ไว้ในพระคุณ                                  ชนทุกรุ่นซาบซึ้งในพระทัยเทอญ

 

บทที่ 23 พระเจ้าทรงเลี้ยงดูข้าพเจ้าดุจเลี้ยงแกะ

                พระเจ้าทรงเป็นผู้เลี้ยงดูข้า                                ประทานมาสารพัดไม่ขัดสน

ทรงนำข้าสู่จุดหมายแหล่งสายชล                                    สงัดเงียบไกลผู้คนได้อาบกิน

                ทรงให้ข้าพักผ่อนนอนบนหญ้า                       เขียวสดชื่นรื่นตาอารมณ์ถวิล

เพิ่มพลังวังชาเป็นอาจิณ                                                    ไม่สุดสิ้นอุปถัมภ์นำมรรคา

ไปตามทางชอบธรรมแม้ลำบาก                                        มืดมิดมากก็ไม่หวั่นขวัญผวา

เพราะไม้เท้าไม้ขอชลอพา                                                 ปลอบประโลมอารักขาข้าปลอดภัย

                พระองค์ทรงจัดสำรับต้อนรับข้า                      ไว้ต่อหน้าศัตรูผู้ยิ่งใหญ่

ทรงชโลมกระแจะจันทน์อันชื่นใจ                                 ขันทุกใบก็เต็มล้นคณนา

                ขอความดีและความรักอันศักดิ์สิทธิ์                 โปรดตามติดชั่วฤดีชีวิตข้า

เข้าพำนักในนิเวศน์มโหฬาร์                                            แห่งพระเจ้าจอมราชาตลอดกาล
 

บทที่ 24 จอมกษัตรา

                โลกนี้กับสรรพสิ่งที่มีชีวา                                  พระบิดาของเราเป็นเจ้าของ

ใต้โลกมีน้ำลึกเป็นฐานรอง                                               ทรงครอบครองทั่วไปในพิภพ

บนภูขาขององค์ทรงฤทธี                                                   ไม่เคยมีผู้ใดได้ประสบ

พระวิหารบริสุทธิ์ที่เคารพ                                 ต้องน้อมนบเชื่อพึ่งจึงเข้ามา

บุคคลใดสะอาดงามในความคิด                                       รวมทั้งกิจที่ทำล้ำเลิศค่า

ผู้รักษาคำมั่นและสัญญา                                                    ไม่ใฝ่หารูปเคารพนบกราบกราน

พระเจ้าทรงอวยพรเผยวจี                                                  คนเช่นนี้บริสุทธิ์ทรงเรียกขาน

ให้เฝ้าพระเจ้าของยาโคบด้วยเบิกบาน                            ทรงประทานอนุญาตประกาศไป

                เปิดประตูโบราณไว้ให้กว้างขวาง                    เตรียมที่ทางรักกษัตริย์ผู้ยิ่งใหญ่

จอมกษัตริย์จะเสด็จมาโดยไว                                            ท่านผู้ใดคือกษัตริย์ขัตติยา

จอมกษัตริย์เสด็จมาปรากฏ                                                เกียรติยศกำจายไปทั่วหล้า

พระองค์เป็นพระเจ้าจอมโยธา                                         โมทนาพระคุณเทิดทูนองค์

  

บทที่ 25 คำอธิษฐานขอพระเจ้าทรงนำการอภัย และทรงปกป้อง

                ข้าแพระเป็นเจ้าเนายืนยง                                  ข้าพระองค์วิงวอนขอพรหนุน

ขอวางใจในพระเจ้าผู้เจือจุน                                             เกื้อการุญช่วยให้พ้นจากภัยพาล

โปรดอย่าให้อับอายพ่ายแพ้หนัก                                     ศัตรูจักย่ามใจดังไฟผลาญ

อย่าให้ผู้วางใจพ่ายแพ้ราน                                                ให้แผนการกบฏพ่ายทำลายลง

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าผู้ปรานี                                   โปรดส่องทางนำวิถีอย่าให้หลง

โปรดสอนให้ข้ามีจิตคิดมั่นคง                                          ดำเนินตรงสัจจะตามพระทัย

ด้วยพระองค์นั้นทรงเป็นผู้ช่วย                                        กอปรไปด้วยความการุญคุณยิ่งใหญ่

ทรงความรักหนักยิ่งกว่าสิ่งใด                                          ข้าวางใจทุกทิวาราตรีกาล

โปรดทรงยกบาปผิดจิตชั่วช้า                                            ที่ทำมาแต่เยาว์วัยหลายสถาน

น้ำพระทัยพระองค์เลิศประเสริฐนาน                            ทรงประทานรักมั่นนิรันดร์มา

                พระองค์ทรงดีแท้และเที่ยงธรรม                     คนบาปล้ำทรงสอนให้รู้ว่า

ควรจะทำเช่นไรในชีวา                                                     ทรงนำพาคนถ่อมใจให้เดินตรง

ทรงสอนให้เข้าในพระทัยแน่                                          นำทางแก่ผู้ว่างใจไม่ไหลหลง                                         

เชื่อฟังในบัญญัติผองของพระองค์                                 ด้วยมั่นคงซื่อสัตย์นักรักสุดใจ

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าโปรดรักษา                            คำสัญญายกโทษโปรดบาปให้

ด้วยบาปข้ามากเหลือเมื่อคิดไป                                         เกินอภัยหากพระองค์ทรงเมตตา

ผู้เชื่อฟังพระเจ้าของเราไซร้                                              จะทราบได้จากประสงค์พระองค์ว่า

เขาควรเดินทางใดในมรรคา                                             จึงถูกกว่าและรอดตลอดไป

จะเจริญรุ่งเรืองประเทืองล้น                                             ประสบผลคุณค่ากว่าไหน ๆ

ทั้งลูกหลานอยู่สุขไร้ทุกข์ภัย                                             ทุกถิ่นในประเทศแคว้นแสนสบาย

พระเจ้าทรงเป็นมิตรสนิทเหลือ                                        แก่ผู้เชื่อพระองค์ทรงมั่นหมาย

ทรงสอนพระบัญญัติหัดใจกาย                                        ชั่วมลายมลทินหมดสิ้นไป

                ข้าพระองค์อ่อนแอและโดดเดี่ยว                     ตัวคนเดียวพรึงพรั่นจิตหวั่นไหว

ขอพระองค์ทรงช่วยบรรเทาใจ                                         ทุกข์ใดใดอย่าซ้ำมากล้ำเกิน

ข้าพระองค์ร้องขอพระเจ้าช่วย                                         โปรดทรงอวยพรเมตตาอย่าห่างเหิน

ทรงอภัยบาปชั่วข้ามัวเพลิน                                               โปรดให้เดินทางใหม่พ้นภัยพาล

                ขอทรงทอดพระเนตรดูหมู่ปัจจา                      เกลียดช้าข้าคอยจ้องจองล้างผลาญ

มุ่งทำลายกายใจให้ร้าวราน                                               ขอประทานคุ้มภัยให้ข้าที

โปรดช่วยข้า ให้พ้นความแพ้พ่าย                                     อย่าให้อายอัปยศหมดราศี

ขอความซื่อสัตย์ป้องครองความดี                                     คุ้มข้านี้ไว้ด้วยช่วยประคอง

ช่วยคนของพระองค์ไว้ใจปอง                                         ช่วยปกป้องจากศัตรูหมู่สาธารณ์

 

บทที่ 26 คำอธิษฐานของคนดี  (กาพย์ฉบัง)

                ข้าแต่พระเจ้าโลกา                              ขอทรงกรุณา

ประกาศว่าข้าฯ ไร้ราคี       

                เพราะข้าฯ กระทำความดี                   แต่ล้วนกรณี

ถูกต้องทำนองคลองธรรม

                วางใจในองค์ผู้นำ                               นมัสการประจำ

ยึดหลักภักดีกตัญญู

                อัญเชิญองค์พระสยัมภู                       ทดลองใจดู

ทรงทราบถ่องแท้แน่พระทัย                            

                ข้าฯ คิดปรารถนาเป็นไฉน                ลึกลับภายใน

ประจักษ์วิพากษ์ฉับพลัน

                ความรักมั่นคงมิผัน                              ขององค์ทรงธรรม์

นำข้าฯ แจ่มจรัสอัตรา

                ทรงความซื่อสัตย์นักหนา                                ทั้งทรงนำพา

ชีวิตข้าฯ พ้นอันตราย

                ข้าฯ ไม่ยอมเป็นมิตรสหาย               กับพวกหยาบคาย

ต่ำทรามเหยียดหยามผู้คน

                ข้าฯ ไม่สุงสิงหมายผล                      กับเหล่าทรชน

ปากกับใจไม่ตรงกัน

                ข้าฯ เว้นคบหาสังสรรค์                      กับคนอธรรม์

หลีกลี้หนีไปไกลตา

          ข้าฯ ล้างทั้งสองหัตถา                         เพื่อปวงประชา

เห็นว่าข้าฯ ไร้มลทิน                                          

                ข้าฯ เดินนมัสการภูมินทร์                  บูชาบดินทร์

รอบแทนเปรียบแกนหทัย

                ข้าฯ ร้องเพลงด้วยเลื่อมใส รำพันพิไร

ทุกเรื่องที่ทรงบันดาล

                ข้าฯ เคารพรักพระราชฐาน               สิริพิมาน

ขององค์ผู้ทรงศักดา

                ขออย่าลงทัณฑ์โทสา                          ข้าบาทบริพาร์

พร้อมคนบาปผู้ทุรชน

                โปรดช่วยข้าฯ พ้นอกุศล                    ชะตากรรมดล

เยี่ยงฆาตกรอหังการ

                คนชั่วชั่วร้ายหลายสถาน                   ชั่วชั้นสันดาน

เตรียมทุจริตติดสินบน

                ส่วนข้าฯ มุ่งหมายใฝ่กมล                   กอบกิจมงคล

ถูกต้องถ่องแท้ทุกอัน

                เดชะพระผู้เสวยสวรรค์                      เมตาข้าฯ พลัน

ทรงอวยพิพัฒน์สวัสดี

                จึงรอดปลอดภัยทุกวิถี                         ข้าฯ ขออัญชลี

สรรเสริญต่อหน้าประชาชน

  

บทที่ 27 อธิษฐานสรรเสริญพระเจ้า

                พระเจ้าทรงโปรดสรรค์ให้ปัญญา                    และช่วยข้ามาตลอดให้รอดได้

ทรงปกป้องพ้นผ่านผองพาลภัย                                      ไม่กลัวใดเมื่อใกล้พระภูธร

เมื่อคนชั่วพยายามทำร้ายข้า                                             อาจเสียท่าสะดุดหยุดล้มก่อน

แม้กองทัพนับล้านมาราญรอน                                         ต้องม้วยมรณ์แพ้พ่ายไม่อาจผจญ

เพราะข้าอยู่ใกล้เฝ้าเจ้าเหนือหัว                                      จึงไม่กลัวภัยพิบัติไม่ขัดสน

วางใจพระเจ้าจะไม่ให้ไม่อับจน                                       ด้วยเป็นคนของพระเจ้าเนาเนิ่นนาน

                เพียงสิ่งเดียวที่ข้าเพียรเวียนปรารถนา             ได้เข้ามาสู่นิวาสพระราชฐาน

ได้รับใช้ใต้เบื้อบทมาลย์                                                     ของภูบาลตลอดชีวิตเป็นนิตย์ไป

และจะเกิดความคิดพิศวง                                                   เห็นพระองค์ทรงความดีที่ยิ่งใหญ่

กราบทูลขอต่อองค์พระทรงชัย                                         นำข้าให้สู่ที่นั่นนิรันดร์กาล

ในยามยากพระองค์ทรงพิทักษ์                                         ให้ได้พักปลอดภัยในวิหาร

โปรดรักษาข้าให้พ้นจากคนพาล                                      ในราชฐานหินผานแกร่งกล้านั้น

ข้าพระองค์ยินดีที่มีชัย                                                        ชนะในศัตรูผู้แข็งขัน

จะส่งเสียงตะโกนก้องร้องจำนรรจ์                                 สำแดงพลันชื่นล้ำความยินดี

เมื่อถวายเครื่องบูชาสักการะ                                             ข้าก็จะตะโกนร้องก้องทุกที่

เป็นบทเพลงสรรเสริญพระบารมี                                    ด้วยเปรมปรีดิ์โมทนาคุณพระองค์

ข้าแต่พระเป็นเจ้าจอมโลกา                                               โปรดฟังข้าวอนสักนิดอย่าพิศวง

โปรดเมตตาตอบคำดังจำนง                                              ที่ข้าพระองค์ร้องขอต่อสิ่งใด

เมื่อพระองค์ตรัสว่า “มาหาเรา”                                    ข้าพเจ้าจะรีบมามิกล้าไถล

ขอแต่อย่าได้ซ่อนพระองค์ไว้                                           ให้อยู่ไกลสายตาแห่งข้าเลย

อย่าพิโรธโกรธข้าอย่าทอดทิ้ง                                           อย่าทรงนิ่งไม่พะวงอย่าทรงเฉย

อย่าผลักไสไล่ส่งให้หลงเลย                                            พระองค์เคยช่วยให้รอดปลอดศัตรู

แม้บิดรมารดาของข้านี้                                                      ก็อาจที่จะทิ้งไปให้อดสู

แต่พระเจ้าจะคงทรงแลดู                                                  พิทักษ์อยู่เคียงข้างไม่วางตา

                โปรดสอนสิ่งที่พระองค์ทรงต้องการ              เพื่อให้งานบรรลุผลดังค้นหา

ศัตรูข้ามากล้นคณนา                                                         โปรดนำข้าให้รอดปลอดพาลภัย

เหล่าศัตรูคิดร้ายทำลายข้า                                                  มามุสาเข็ญขู่ดูเหลวไหล

โปรดอย่าทอดทิ้งข้าพระองค์ไว้                                        ตกอยู่ในศัตรูหมู่ไพรี

                ข้าพระองค์จะอยู่ดูพระเจ้า                                ดีต่อเราแน่นักเป็นสักขี

จงศรัทธาอย่าหลู่พระภูมี                                                  เมื่อยามที่ไม่สมอารมณ์ปอง

จงวางใจในองค์พระเจ้าเถิด                                             จงทูนเทิดพระองค์ยิ่งกว่าสิ่งผอง

จงวางใจในพระองค์อย่าคิดลอง                                     เราจะต้องได้ดั่งที่หวังเอย
 

บทที่ 28 คำทูลขอความช่วยเหลือ (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระเจ้าแห่งไตรภพ                  ผู้เลอเลิศพร้อมทุกทิศา

ผู้พิทักษ์ข้าฯ ไว้แต่ไรมา                                      ข้าฯ ทูลวอนเจ้าฟ้าสุราลัย

หากว่าพระองค์มิทรงโปรด                               ข้าฯ นี้มีโทษถึงตักษัย

สู่แดนแสนอุบาทว์พินาศไป                              จักไม่พบองค์พระทรงธรรม์

                เมื่อข้าฯ ยื่นมือไปยังทิศ                      ที่สถิตพระวิหารรังสรรค์

ขอพระโปรดเอื้อเอียงพระกรรณ                     ฟังข้าฯ รำพันพิไรวอน

ข้าฯ ขอพระองค์ทรงชูช่วย                                อย่าให้ข้าฯ ม้วยเป็นเหยื่อหนอน

พร้อมกับคนชั่วผู้อาวรณ์                                    เดือดร้อนปากใจไม่ตรงกัน

                คนใดกระทำกรรมเหี้ยมโหด            ขอพระลงโทษทุกสิ่งสรรพ์

สมควรแก่โทษของการนั้น                                อย่าให้มีอันแคล้วคลาดไป

พระเจ้าทรงสรรพความดี                                   ทรงสร้างโลกนี้เป็นไฉน

เขาไม่ศึกษาให้เข้าใจ                                          ชั่วดีอย่างไรไม่นำพา

                เหตุนี้พระองค์จะลงทัณฑ์                 ทำลายผู้นั้นสิ้นหรรษา

ควรที่สมเพชเวทนา                                            เสวยผลชั้วช้าแรมนิรันดร์

ขอเชิญพี่น้องซ้องสรรเสริญ                             ให้ทรงพระเจริญ ณ สวรรค์

ทรงสดับเรื่องราวทุกสิ่งอัน                               ที่ข้าฯ รำพันทูลวิงวอน

                พระเจ้าคุ้มครองป้องกันข้าฯ             ข้าฯ จึงหรรษาสโมสร

ข้าฯ ไว้ใจในองค์พระบิดร                 ร้องเพลงถวายพรสดุดี

พระเจ้าพิทักษ์อารักขา                                        ผู่มีศรัทธาต่อทรงศรี

คุ้มครองกษัตริย์แห้งธาตรี                  จำเพาะผู้ที่ทรงเลือกไว้

                ข้าแต่พระเจ้าจอมสกล                        ทรงช่วยสาธุชนทุกสมัย

คนของพระองค์เป็นสุขใจ                                เพราะทรงอวยชัยตลอดมา

ขอทรงเป็นผู้เลี้ยงดูเขา                                       พระพรปกเกล้าทุกทิศา

เหล่าร้ายไพรีผู้บีฑา                                             พ่ายแพ้ฤทธาทุกครั้งไป

 

บทที่ 29 พระสุรเสียงของพระเจ้าในพายุ

                จงสรรเสริญพระเจ้าเฝ้านอบนบ      น้อมเคารพบูชาพระยิ่งใหญ่

ยอพระเกียรติเกริกอิทธิฤทธิ์ไกร                      ฤทธาไท้ใฝ่ยกย่องซ้องสักการ

จงสรรเสริญพระนามองค์ทรงเกียรติยศ         ให้ปรากฏทั่วไปแผ่ไพศาล

เมื่อพระเจ้าผู้พิสุทธิ์ใสหาใดปาน                     เสด็จผ่านจงกราบก้มบังคมพลัน

                ที่ทะเลลึกล้ำยินสำเนียง                     สุรเสียงพระเจ้าสั่งดังสนั่น

เมื่อฟ้าร้องทรงเปล่งเสียงสำเนียงครัน            ก้องประชันเหนือสมุทรมิหยุดยั้ง

ใคร ๆ ก็ได้ยินพระสุรเสียง                                ถ้อยสำเนียงพระเจ้าตรัสดำรัสสั่ง

สำแพงความใหญ่ยิ่งอย่างจริงจัง                      เปิดเผยทั้งฤทธิ์องค์ทรงเดชา

                พระสุรเสียงพระเจ้าของเรานั้น       มหัศจรรย์ทรงอำนาจฟาดฟันผ่า

แม้กระทั่งไม้พันธุ์ดีต้นสีดาร์                             เลิศล้ำค่าแห่งเลบานอนห่อนทานทน

ทรงบันดาลให้ภูผาเลบาอน                              เต้นโลดร่อนเหมือนลูกวัวกลั้วสับสน

เขาเฮอร์โมนโดถลาคราได้ยล                           ดูซุกซนเหมือนวัวหนุ่มรุมพันพัว

                พระสุรเสียงก้องหล้าเกิดฟ้าแลบ     แล่นปลาบแปลบทะเลทรายกระจายกลั้ว

สั่นสะเทือนทะเลยทรายกลายครึ้มมัว              เขย่าทั่วคาเดชทุกเม็ดทราย

พระสุรเสียงทำให้กวางต่างคลอดลูก              ใบไม้ถูกเสียงดังหล่นใบโกร๋นหาย

ชนอยู่ในพระวิหารขานมิวาย                           ร้องถวายสรรเสริญองค์พระทรงชัย

                พระเจ้าทรงปกป้องครองห้วงน้ำ     ที่ลึกล้ำเกินคะนึงหยั่งถึงได้

ทรงครอบครองตลอดกาลเนิ่นนานไป            เปรียบเทียบได้เช่นกษัตริย์ครองรัฐมา

พระโปรดให้คนของท่านพลันเข้มแข็ง          มีเรี่ยวแรงกำลังทั้งแกร่งกล้า

ทรงประทานพรชื่นรื่นอุรา                               ให้หรรษาสงบสบสุขมวล

 

บทที่ 30 คำอธิษฐานขอบพระคุณ

                โอ้พระเจ้าข้าสรรเสริญเยินยอท่าน  ยามคับจันเอ็นดูชูช่วยข้า

ไม่ยอมให้ศัตรูหมู่มารมา                                    ประมาทหน้าข้าได้สมใจปอง

พระเป็นเจ้าข้าพร้องร่ำร้องทูล                          ช่วยเกื้อกูลข้าไว้ไม่หม่นหมอง

ทรงรักษาข้าด้วยช่วยคุ้มครอง                           หายขุ่นข้องโรคร้ายคลายบรรเทา

ทรงนำข้าฯ กลับจากโลกคนโชคร้าย               โลกคนตายวายชีวีฤดีเศร้า

ข้าอย่ากับผู้อยู่ใต้ลึกไม่เบา                             พระเป็นเจ้าชุบชีวิตดวงจิตไว้

ประชากรที่ซื่อตรงจงบรรเลง                           ร่วมร้องเพลงสรรเสริญองค์ทรงยิ่งใหญ่

จงนึกถึงสิ่งที่ ธ กระทำไป                               และพร้อมใจสรรเสริญองค์พระทรงฤทธิ์

พระองค์ทรงพระพิโรธโกรธฉุนเฉียว            เพียงครู่เดียวเหือดหายคลายจากจิต

ความดีของพระเจ้าเนาเป็นนิจ                          ชั่วชีวิตมั่นคงยิ่งยืนนาน

ยามกลางคืนมืดค่ำอาจร่ำไห้                              น้ำตาไหลอาบหน้าพาสงสาร

แต่รุ้งเช้าอรุณฉายกลายชื่นบาน                       ปีติมานยินดีปรีดิ์เปรมใจ

ข้าพระองค์รู้สึกสำนึกตน                                  ปลอดภัยพ้นผ่านลาไม่มาใกล้

ก็รำพึงคะนึงหวนใคร่ครวญไป                        “ข้าจะไม่ปราชัยไม่มีวัน”

พระเป็นเจ้าทรงปรานีดีต่อข้า                           ทรงรักษาข้าไว้ในสุขสันต์

ปลอดภัยเหมือนอยู่ในป้อมล้อมป้องกัน         ปราการอันสูงอยู่ภูผาบาน

แต่เมื่อใดพระองค์ทรงซ่อนตา                          พ้นจากข้าฯ หลบเร้นไม่เห็นหน

ข้าวิตกอกสั่นพรั่นกมล                                       หวาดหวั่นท้นฤทัยเมื่อไม่เจอ

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าของเหล่าข้า           โปรดเมตตาสดับคำนำเสนอ

โปรดช่วยข้าด้วยเถิดองค์ทรงเลิศเลอ               ข้าพร่ำเพ้อรำพันสรรคำวอน

ข้าจะทำประโยชน์ได้อย่างไรหนา                   ถ้าตัวข้าวอดวายตายเสียก่อน

คนตายร้องสรรเสริญ ธ ประณมกร  ถวายพรพระเจ้าได้อย่างไรกัน

เขาประกาศคุณธรรมทรงความดี                      อันไม่มีวันหมดได้หรือไรนั่น

ทรงฟังเถิดเมื่อคราข้ารำพัน                               ขอทรงปันพระเมตตาช่วยข้าเทอญ

                พระองค์เปลี่ยนความเศร้าหายกลายยินดี  เสื้อชุดที่ไว้ทุกข์นั้นท่านปลดให้

สวมเสื้อแห่งความยินดีปรีดิ์เปรมใจ ความเศร้าไร้เปลี่ยนแทนแสนยินดี

ข้าจะไม่หุบปากเงียบเรียบสำเนียง                   จะเปล่งเสียงสรรเสริญไท้ให้เต็มที่

ทรงเป็นพระเจ้าของข้าประชาชี                      อัญชลีขอบคุณท่านนิรันดร์กาล

 

บทที่ 31 คำทูลวางใจในพระเจ้า

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าผู้เที่ยงธรรม           ข้าพระองค์ขอเข้เมาเฝ้าใกล้

โปรดทรงช่วยคุ้มครองผองโพยภัย  ขออย่าให้ข้าแพ้และอับอาย

โปรดฟังคำร่ำร้องของข้าด้วย                            ขอโปรดช่วยขจัดภัยให้เหือดหาย

โปรดปกป้องข้าไว้ทั้งใจกาย                              อย่าให้พ่ายศัตรูผู้รังควาน

                พระองค์ทรงเป็นที่ลี้หลบภัย             ปกป้องไว้ให้พ้นเหล่าคนผลาญ

โปรดน้ำข้าด้วยพระปรีชาญาณ                        โปรดประทานให้ตามคำสัญญา

ฃพระองค์ทรงเป็นที่พึ่งพำนัก                          แม้กับดักวางล่อไว้รอท่า

ทรงพิทักษ์รอดพ้นอับจนมา                              รักษาข้าไว้ให้ยืนยง

ข้าขอมอบตัวไว้ในหัตถา                                    อารักขาป้องภัยไม่ใหลหลง

โปรดช่วยข้ารอดนำสมจำนง                             เพราะพระองค์ซื่อสัตย์ล้ำน้ำพระทัย

                ด้วยพระองค์ทรงชังผู้ไม่เชื่อ             ไปนับถือพระจอมปลอมยอมกราบไหว้

แต่พระองค์ข้านบนอบมอบวางใจ                   ทรงรักในข้ามั่นไม่ผันแปร

พระองค์ทรงเห็นข้าว่าลำบาก                           มีทุกข์ยากมากมายหลายกระแส

พระองค์ไม่ทรงปล่อยคอยเหลียวแล                ทรงช่วยแก้พ้นศัตรูหมู่ภัยมวล

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าจอมราชา               โปรดเมตตาข้าช้ำร่ำไห้หวน

ข้าลำบากเดือดร้อนอ่อนแอครวญ                    บอบช้ำจวนจิตแยกแตกทำลาย

ความทุกข์นั้นบั่นทอนชีพอ่อนล้า                    กระดูกข้ากร่อนลึกแทบสึกสลาย

พวกศัตรูเย้ยข้าให้น่าอาย                                   เพื่อนบ้านหมายหมิ่นนักผินพักตรา

คนรู้จักเห็นข้ามาตามทาง                                   รีบถอยห่างหลบลี้รีบหนีหน้า

เหมือนตายจากเช่นธุลีเศษชีวา                         เขาลืมข้าสิ้นสูญอาดูรครัน

ยินกระซิบจากศัตรูอยู่รอบข้าง                          พวกเขาวางแผนมุ่งร้ายทำลายขวัญ

จะเข่นฆ่าข้าให้ลับดับชีพพลัน                         ข้าแสนหวั่นวิตกตระหนกแท้

                แต่กระนั้นข้าก็ยังไว้วางใจ                พระองค์ไซร้เป็นพระเจ้าของเราแน่

โปรดช่วยข้าพ้นศัตรูผู้รังแก                              ทรงดูแลข้าไว้ไม่เว้นวาย

                ข้าพระบาทเป็นทาสผู้รับใช้              น้ำพระทัยกรุณาค่าเหลือหลาย

เพราะทรงรักมั่นคงอยู่มิรู้คลาย                         อย่าให้พ่ายศัตรูหมู่ไพรี

ให้คนชั่วปราชัยไปเสียสิ้น                                อยู่ในถิ่นมรณามิกล้าหนี

พวกมุสายโสโอ่อวดดี                                         เงียบเสียงที่หมิ่นย่ำชอบธรรมชน

องค์พระเจ้าประเสริฐล้ำเลิศนัก                        ทรงเป็นหลักให้ยึดมั่นบรรลุผล

ทรงทำสิ่งมหัศจรรย์บันดาลดล                         ปกป้องคนที่วางใจในพระองค์

ทรงซ่อนเขาให้พ้นจากคนชั่ว                           ปลอดภัยทั่วทุกยามตามประสงค์

ศัตรูร้ายหมายหมิ่นสิ้นแรงลง                           เพราะพระองค์ทรงรักผู้ภักดี

                ข้าพระองค์ขอกล่าวคำสรรเสริญ      ขอเทิดเทินพระองค์ไว้ใส่เกศี

เพื่อแสดงกตัญญูต่อภูมี                                      ตอบแทนที่พระองค์ทรงรักเรา

เมื่อศัตรูจู่ล้อมจะทำร้าย                                       ข้ากลัวตายพรึงพรั่นใจสั่นเร่า

เกรงพระองค์ทอดทิ้งไปไม่บรรเทา กราลทูลเฝ้าพระองค์ช่วยไม่ม้วยมรณ์

                จงพากันรักพระเจ้าเถิดเราเอ๋ย          ผู้ที่เคยสัตย์ซื่อถือคำสอน

พระเจ้าทรงพิทักษ์ไว้ไม่ขาดตอน                     ลงโทษกรณ์คนยโสโอ้อวดตน

จงตั้งใจให้เข้มแข็งแกร่งหาญกล้า                   ใช้ปัญญาเผยแพร่แผ่พระคุณ

ผู้มุ่งหวังในพระเจ้าเนากมล                              เจริญคุณในพระพรเมื่อตอนปลาย

 

บทที่ 32 สร้างภาพบาปและพระเจ้าทรงอภัย

                ชนผู้ใดพระอภัยบาปหายสิ้น            ดวงชีวินย่อมเป็นสุขทุกแห่งหน

เมื่อพระเจ้าไม่ทรงกล่าวโทษตน                       เขาเป็นคนไม่ลวงใครให้หลงลม

                เมื่อข้าไม่ยอมมาสารภาพ                    ปิดบังบาปผิดหนักจักขื่นขม

ตลอดวันร่ำไห้ใจตรอมตรม                               อ่อนอารมณ์ละเหี่ยเพลียใจกาย

พระเจ้าทรงลงโทษให้ขมขื่น                            ทั้งวันคืนทุกข์ลมจมสลาย

กำลังข้าถอยลดหมดแทบวาย                             ความชื้นหายแห้งตามยามแล้งเยือน                               

ข้าจึงยอมสารภาพบาปทั้งหลาย                        สิ่งชั่วร้ายเคยปกปิดผิดใดเหมือน

แล้วพระองค์ทรงอภัยไม่เคยเบือน                   ไม่ลืมเลือนยกโทษหมดมลทิน

                ฉะนั้นไซร้ให้บรรดาผู้จงรัก              มีใจภักดิ์ต่อพระองค์ซื่อตรงถวิล

วอนพระเจ้ายามทุกข์เข็ญเป็นอาจิณ                ธ ได้ยินจะทรงช่วยไม่ม้วยมรณ์

แม้มีน้ำท่วมใหญ่ซัดไล่ล่า                                  โปรดช่วยพาหลบพ้นบนสิงขร

มิให้ข้าอับจนทนเดือดร้อน                                พระเจ้าช่วยผ่อนทุกข์ร้ายกลายเป็นเบา

ข้าพระองค์จะเปล่งเสียงเพลงใส                     บอกใครใครดังลั่นสนั่นเขา

ให้สะท้อนระรัวทั่วโลกเรา                               ว่าพระเจ้าคุ้มครองข้าด้วยปรานี

                พระเป็นเจ้ากล่าว่า “เราจะสอน       ทางสัญจรควรไปในวิถี

เราจะแนะนำเจ้าไปในทางดี                             ขออย่ามีใจเขลาเบาปัญญา

อย่าให้เหมือนม้าลาล่อทั้งหลาย                        บังเหียนสายผูกประดับบังคับหนา

เชือกร้อยผูกจมูกไว้ใช้รั้งมา                               ฟังบัญชาเจ้าของผู้ครองตน”

                คนชั่วช้าจะตกอับรับความทุกข์        มารานรุกรุมใส่ให้สับสน

ผู้ที่ไว้ใจพระเจ้าจะไม่จน                                   ธ รักคนที่วางใจในพระองค์                            

จะทรงช่วยปกป้องรักษาเขา                              ให้ได้เฝ้าชื่นชมสมประสงค์

ต่อสิ่งที่ทรงกระทำโดยจำนง                             ผู้เชื่อจงเปล่งวจียินดีเทอญ

 

บทที่ 33 เชิญร้องเพลงสรรเสริญ

                จงสรรเสริญพระเจ้าเราผู้เชื่อ            อย่ารู้เบื่อแหนงหน่ายในพระประสงค์

ผู้ชอบธรรมจงยินดีที่พระองค์                           กระทำลงให้เราเห็นเป็นพยาน

จงบรรเลงเพลงพิณยินดีรับ                               ร้องเพลงขับโมทนาอย่างกล้าหาญ

ใช้ดนตรีมีสายให้เชี่ยวชาญ                              เสียงประสานไพเราะเสนาะกรรณ

จงร้องเพลงบทใหม่ถวายพระเจ้า                     ทุกค่ำเช้าตั้งจิตอย่าบิดผัน

คลอเสียงพิณระรื่นเพราะเสนาะกรรณ          ใจผูกพันหมั่นระลึกนึกพระคุณ

อันถ้อยคำของพระเจ้าก็เป็นจริง                       งานทุกสิ่งที่พระองค์ทรงเกื้อหนุน

ให้เราพึ่งได้โดยพระการุญ                                โอ้พระคุณความรักหลักเที่ยงตรง

อันความรักของพระองค์มั่นคงนัก                   ได้ประจักษ์ทั่วทิศพิศวง

ทรงรักความเที่ยงธรรมดังจำนง                        เป็นหลักคงโลกามาแต่นาน

                พระเจ้าทรงสร้างสวรรค์โดยบัญชา  สร้างจันทรา ดาว อาทิตย์ ด้วยฤทธิ์ขาน

สร้างทะเลรวมน้ำทุกลำธาร                               ปิดบาดาลลมมหาสมุทรดุจห้องกล

                พอพระองค์ทรงบัญชาก็มีโลก          สิ่งบริโภค สัตว์ หญ้า ปรากฏผล

ชาวโลกจงกลัวเกรงพระเจ้าตน                        ยำเกรงจนหมดใจไม่อวดดี

                พระเจ้าอาจทำลายความหมายมาด  ของชนชาติทุจริตผิดวีถี

ป้องกันไว้มิให้ก่อคดี                                          แผนการณ์ที่เขาวางไว้กลายเป็นลม

แต่ดำริของพระองค์ดำรงมั่น                             ชั่วนิรันดร์พระประสงค์คงเหมาะสม

ชาติที่เทิดพระเจ้าย่อมน้อมนิยม                        สุขชื่นชมเพราะพระองค์ทรงเลือกไว้

                พระเจ้าทรงดูถ้วนมวลมนุษย์            ทั่วโลกสุดทุกแคว้นแดนดินไหน

ทอดพระเนตรจากสวรรค์วิมานไกล                จากที่ได้ทรงครอบครองผองชนนั้น

ทรงรู้แจ้งแห่งความคิดจิตทั้งสิ้น                       ทรงได้ยินทุกสิ่งที่สร้างสรรค์

ทรงรวมความนึกคิดจิตเหล่านั้น                       สารพันที่เขาทำตามทำนอง

แม้กษัตริย์ที่มีกองทัพใหญ่                                 อันเกรียงไกรทรงอำนาจผาดผยอง

มีทหารม้าศึกคึกคะนอง                                      ยามประลองรบล่าอาจปราชัย

กำลังของกษัตริย์นี้แม้มีมาก                               ยามวิบากรบผิดคิดไฉน

ต้องพาพลแพ้พ่ายกระจายไป                            ช่วยไม่ได้อำนาจอาจสิ้นลง

                พระเป็นเจ้าเฝ้าดูผู้น้อมนบ                ด้วยเคารพเกรงกลัวไม่มัวหลง

ทั้งเชื่อฟังวางใจในพระองค์                             พระเจ้าทรงรักมั่นดังสัญญา

พระเป็นเจ้าทรงช่วยไม่ม้วยมอด                       ช่วยให้รอดอดอยากเรื่องภักษา

ยามเกิดกันดารแห้งหน้าแล้งมา                        ต่อชีวาด้วยอาหารประทานเรา

                เราหวังพึ่งพระเจ้าเมื่อคราวทุกข์      ภัยรานรุกทรงช่วยป้องคุ้มครองเฝ้า

เรายินดีเพราะพระองค์ทรงบรรเทา                 ผ่อนทุกข์เศร้าเพราะไว้ใจในทรงธรรม์

เราวางใจในพระนามอันสิทธิศักดิ์                  ขอทรงรักเราแท้แน่คงมั่น

เราหวังพึ่งพระองค์นี้สุดชีวัน                           พระนามนั้นนิรันดร์ในฤทัยเทอญ

 

บทที่ 34 สรรเสริญพระเจ้าในความดี

                ข้าพระองค์จะขอบคุณพระเป็นเจ้า  และจะเฝ้าสดุดีมิรู้สิ้น

จะสรรเสริญโมทนาเป็นอาจิณ                         ให้ยลยินพระคุณการุญรัก

ถึงสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ                              ประเสริฐล้ำน้ำพระทัยได้ประจักษ์

เหล่าคนถูกกดขี่ที่ซ้ำนัก                                     จงตระหนักด้วยยินดีชื่นปรีดา

แล้วให้เราประกาศความยิ่งใหญ่                      น้ำพระทัยแห่งพระประเสริฐค่า

จงสรรเสริญพระนามเลิศเทิดบูชา                   โมทนารำลึกนึกพระคุณ

                ข้าพระองค์อธิษฐานทูลพระเจ้า       โปรดตอบเราสนองเอื้อทรงเกื้อหนุน

ขอพระเจ้าโปรดช่วยข้าด้วยการุญ                    ให้เลิกวุ่นหวั่นกลัวสิ่งทั่วไป

ผู้ที่ถูกกดขี่ยินดีนัก                                               มองพระพักตร์จะสมคิดจิตสดใส

คนที่หมดทางดิ้นแทบสิ้นใจ                             ทูลขอให้พระองค์ทรงช่วยที

พระเจ้าช่วยให้เขาพ้นทุกข์ร้อน                       ที่กัดกร่อนกายใจมลายหนี

ทูตสวรรค์จะขจัดปัดไพรี                                   จากผู้ที่คารวะในพระองค์

                จงค้นหาว่าพระเจ้าดีเพียงใด             ผู้ปลอดภัยในพระดังประสงค์

ย่อมมีความสุขล้ำตั้งจำนง                                   ในพระองค์ย่อมมีสุขทุกเวลา

อีกบรรดาประชาของพระเจ้า                            จงน้อมเกล้าเคารพนบถ้วนหน้า

ให้ยำเกรงพระเจ้านี้สุดชีวา                               ธ ย่อมหาสิ่งสนองดังต้องการ

แม้สิงโตเจ้าป่าพนาลัย                                        ยังหิวได้เพราะขาดธาตุอาหาร

แต่ผู้เชื่อฟังพระนมัสการ                                   จะพบพานสิ่งดีทวีคูณ

จงมาเถิดเพื่อนหนุ่มสาวที่ก้าวหน้า                  ฟังฉันว่าธรรมคติที่มิสูญ

ถ้าท่านอยากอยู่ได้อย่างไพบูลย์                        สุขเพิ่มพูนอายุมั่นเป็นขวัญเรือน

ก็จงหมั่นเกรงกลัวพระเป็นเจ้า                         จงอย่ากล่าวชั่วย้ำคำเชือดเฉือน

อย่าพูดปดลดเลี้ยงเที่ยวแชเชือน                      หันหลังเบือนความชั่วละประพฤติดี

จงปรารถนาสันติสุขทำทุกสิ่ง                           อย่างดียิ่งเพื่อสบสันติอันสุขศรี

ทรงเฝ้าดูผู้ชอบธรรมนำชีวี                                ฟังเสียงที่เขาร่ำพร่ำร้องทูล

พระเจ้าทรงขัดขวางผู้ทำชั่ว                               ไม่เกรงกลัวบาปล้นจนเสื่อมสูญ

ทรงให้เขาเดียวดายใจอาดูร                               เทวษพูนถูกกลืนหลงจากวงศ์วาน

คนชอบธรมทูลพระองค์ทรงฟังเขา                 ทรงปัดเป่าให้พ้นทุกข์ทุกสถาน

ทรงช่วยผู้สิ้นหวังนิรันดร์กาล                          ทรงประทานกำลังต่อผู้ท้อใจ

                แม้คนดีมีทุกข์ยากลำบากเศร้า           ทรงช่วยเขาพ้นจากทุกข์ยากได้

แรงพิทักษ์รักษ์อย่างดีที่สุดไว้                           เขาจะไม่กระดูกหักแม้สักชิ้น

คนชั่วร้ายจะตายเพราะความชั่ว                       ที่เกลือกลั้วชีวิตจิตหมดสิ้น

คนที่ชังผู้ชอบธรรมกระหน่ำจินต์                    โทษชีวินต้องได้รับอัประมาณ

                พระเป็นเจ้าจะช่วยผู้รับใช้                ให้ปลอดภัยเป็นสุขทุกสถาน

ผู้ที่ขอรอพิทักษ์จักโปรดปราน                          ทรงประทานให้ดังขอจนพอใจ       

               

บทที่ 35 คำอธิษฐานขอความช่วยเหลือ (กาพย์สุรางคนางค์)

                ข้าแต่พระเจ้า                        พระเดชคุ้มเกล้า                   พิทักษ์รักษา

พระคุณเพียบพร้อม            เป็นจอมโยธา       อัญเชิญเสด็จมา    ร่วมรบไพรี

                ปฏิปักษ์ของข้า                     คือคนต่ำช้า                           เปรียบม่าห์หมู่ผี

ประพฤติธรรม                     เหยียบย่ำคนดี       ชนพวกเหล่านี้     ปฏิปักษ์พระองค์

                ขอทรงประทาน                   โล่เสื้อเกราะทหาร              เพื่อการรณรงค์

ขอทรงสำแดง                      ชัดแจ้งพระประสงค์   ช่วยข้ามั่นคง                ให้รอดปลอดภัย

                พุ่งหอกอสุนิบาต                 ใช้ขวานศึกฟาด                   ให้มันตักษัย

คนจองล้างข้า       ขายหน้าปราชัย                    หันหลังกลับไป                   อย่างไม่เป็นขบวน

                เมื่อ ธ ทรงใช้                        ทูตสวรรค์ขับไล่                   ไพรีผันผวน

เหมือนฟางต้องลม              ล่มจมทั้งมวล                         เพราะพวกเขาล้วน              ผู้ร้ายใจทมิฬ

                เมื่อทูตสวรรค์                       แผลงฤทธิ์ตีเขา                     ล้มคว่ำตำหิน 

ให้ทางเดินนั้น                     มืดพลันดั่งจินต์          ทั่วภาคพื้นดิน           ลื่นไถลทันที                        

                เขาขุดหลุมพราง                  ดักกับระหว่าง                      หนทางวิถี

เพื่อข้าตกไป                         อยู่ในธรณี                             เหตุผลไม่มี                    นอกจากฆ่ากัน

                แต่เขาต้องตาย                      พินาศฉิบหาย                       อย่างกะทันหัน

ตกหลุมตนเอง                      อวดเก่งครามครัน                “ให้ทุกข์แก่ท่าน           ทุกข์นั้นถึงตน”

                ข้าสุขอยู่ได้                            เพราะ ธ ช่วยไว้                   มีใจกุศล

ข้าแสนเปรมปรีดิ์ ยินดีเหลือล้น                        ซึ่งก็เป็นผล                           ธ ทรงค้ำจุน

                ข้าทูลจริงใจ                          จากห้วงหทัย                        ไท้ได้นำหนุน

พระอื่นหมื่นแสน               ไม่แม้นเจ้าพระคุณ              ทรงเกื้อการุญ                       แก่คนทั่วไป

                ธ ทรงเหลียวแล                   คนที่อ่อนแอ                         โปรดช่วยแก้ไข

พ้นจากอำนาจ                      คนชาติจัญไร                        ผู้ไร้น้ำใจ                               เมตตาปรานี

                ทรงช่วยคนจน                     คนที่ขัดสน                           พ้นคนพวกผี

ซึ่งคอยข่มเหง                       ไม่เกรงภูมี                             ไม่รักศักดิ์ศรี              แห่งความเป็นคน

                พวกคนชั่วช้า                       เขาปรักปรำข้า                      กล่าวหาอกุศล

อ้างข้ออาญา                         ให้ข้าทุกข์ทน                       ล้วนไร้เหตุผล                      อับจนปัญญา

                ข้าทำดีสนอง                        ความชั่วทั้งผอง                    ก็ยากนักหนา

กลับได้ความชั่ว                    หวั่นกลัวโลกา                      ห้อใจระอา              ศรัทธาห่างไกล

                เมื่อเขาเจ็บป่วย                     ข้าวิ่งเข้าช่วย                         ด้วยความเลื่อมใส

ข้าถือศีลอด                           กำหนดในใจ                        วิงวอนขอให้               ทรงช่วยเขาพลัน

                ข้าหมั่นอธิษฐาน                  ทุกใจทรมาน                        วิโยคโศกศัลย์

ดั่งว่ามารดา                   ของข้าป่วยฉกรรจ์               วอนองค์ทรงธรรม์              โปรดเอื้อสมปอง

 ข้าทุกข์เพียงไหน                 เขายิ่งดีใจ                                หทัยข้าหมอง

เขารุมเยาะเย้ย                       ต่างเอ่ยคำคะนอง                คนแปลกหน้าผอง               โบยตีร่ำไป

                เขาทรมานข้า                        เย้ยหยันนานา                      จ้องหน้าผลักใส

ดูราวกับว่า                             โกรธมาแต่ไร                       จึงมีแต่ใคร่            กินเลือดเนื้อคน

                ข้าแต่พระเจ้า                        ข้าต้องโศกเศร้า                    อีกสักกี่หน

อีกนานเท่าใด                       จักได้ผ่อนปรน                     ขอพระเจ้าเบื้องบน            ช่วยพ้นโจมตี

                ช่วยข้าคนโซ                        พ้นฝูงสิงโต                          พวกม่าห์หมู่ผี

ขอทรงสำแดง                      โปรดแผลงฤทธี                   ให้พวกมันหนี             กระจัดพลัดพราย

                ข้าพระองค์นี้                        จะวอนสดุดี                          องค์พระฤาสาย

ท่ามกลางสภา                       พรรณนาอภิปราย                ต่อคนทั้งหลาย          สรรเสริญทรงธรรม์

                อย่าให้ปัจจา                          เหล่าคนมุสา                         เฮฮาเกษมสันต์

เพราะเห็นข้าแย่                   พ่ายแพ้แก่มัน                       หัวเราะเยาะลั่น                    ชอบอกชอบใจ

                คนที่ชังข้า                             โดยมิทราบว่า                       เพราะเหตุไฉน

เห็นข้าโศกศัลย์                    พวกมันสดใส                       เยาะเย้ยไยไพ                       ตาหยีทุกคน

                เขาไม่พูดจา                           ฉันมิตรกับข้า                        เจรจาสับสน

แต่กลับพูดปด                       เลี้ยงลดเล่ห์กล                     ต่อสาธุชน                     ผู้รักสันติการ

                พวกเขาตะโกนว่า                ใส่ร้ายแก่ข้า                          วาจาฉะฉาน

“เราเห็นเจ้าทำ                     บาปกรรมสาธารณ์”           ข้าสั่นสะท้าน                       เหงื่อตกงกงัน

                พระเจ้าปกเกศ                      โปรดทอดทิพยเนตร           เล็งเหตุจากสวรรค์

เขาทำต่อข้า                           นานาสารพัน                       ขอองค์ทรงธรรม์         อย่าร้างห่างไกล

                โปรดตื่นขึ้นมา                     ช่วยป้องกันข้า                      ผู้พรั่นหวั่นไหว

ช่วยแก้คดี                              ข้านี้ทันใด                      โปรดให้พ้นภัย                  จากพวกปัจจา

                พระผู้ทรงธรรม                   ประเสริฐเลิศล้ำ                   พิทักษ์รักษา

โปรดใช้อำนาจ                    ประกาศพระวาจา                รับรองว่าข้า                          นี้ไร้ราคี

                อย่าปล่อยให้เขา                   ย่ามใจทำเอา                         สิ้นสว่าราศี

อย่าให้ศัตรู                            ลบหลู่ย่ำยี                              ยุติเพียงนี้                  อย่ามีทุกข์ภัย

                อย่าให้ปัจจา                          นึกในใจว่า                           “นี่ละเห็นไหม

ก็สมน้ำหน้า                          และสาแก่ใจ”                      ทั้งอย่ายอมให้                      เขาร้อง “ชโย”

                คนที่ปรีดา                             เมื่อเขาเห็นจ้า                       ทุกข์หนักอักโข

ให้เขาแพ้พ่าย                       กระจายเซโซ                        ทั้งฉลาดหรือโง่        อลหม่านพล่านไป

                ผู้ที่อวดว่า                              เขาดีกว่าข้า                            พูดจาเหลวไหล

ให้เขาตกอับ                         อาภัพกระไร                         ยโสเพียงใด                    อับอายทุกครา

                คนที่ยินดี                               เพราะเห็นข้านี้                    พ้นผิดโทษา

ขอให้โห่ร้อง                        คึกก้องโลกา                         ธ ทรงฤทธา                เป็นใหญ่ในสกล

                ทรงดีพระทัย                        กับผู้รับใช้                             สัมฤทธิ์กิจกุศล

โห่ร้องซ้ำไป                         ก้องในนพดล                       เป็นมิ่งมงคล                         ภาคพื้นธรณี

                ข้าจะป่าวร้อง                        ความชอบธรรมของ                            พระองค์ทรงศรี

จะขอสรรเสริญ                    จำเริญสดุดี                          พระเจ้าข้านี้                 ตลอดวันเวลา

 

บทที่ 36  ความชั่วร้ายของมนุษย์

                ความชั่วช้ากระซิลพร่ำอยู่ร่ำไป        ในดวงใจคนชั่วกลั้วบาปหนา

เขาละทิ้งพระองค์ทรงเดชา                               สิ้นศรัทธาจอมไท้ไม่เกรงกลัว

ทั้งนี้เพราะเยาดื้อถือความเห็น                          ของตนเป็นสำคัญสรรสิ่งชั่ว

คิดว้าไท้ไม่รู้เท่าที่เมามัว                                     ความผิดตัวพระเจ้าคงไม่ลงทัณฑ์                                                    

อันวาจาน่าชังช่างชั่วช้า                                     กล่าวมุสาเรื่อยไปมิได้หวั่น

ไม่ฉลาดพอที่ทำดีครัน                                        โง่งันเกินกอปรกรรมทำสิ่งงาม

ยามนอนคิดวางแผนแสนชั่วร้าย                      บ่อนทำลายข่มเหงไม่เกรงขาม

ความประพฤติชั่วต่ำซ้ำเลวทราม                      ใฝ่แต่ความบาปยิ่งไม่ทิ้งไป

 

ความดีของพระเจ้า

      ข้าแต่พระเป็นเจ้าเนานิรันดร์            ความรักมั่นของพระองค์ทรงยิ่งใหญ่

มากเท่าฟ้าสวรรค์อันกว้างไกล                         ความซื่อไท้ผู้เป็นเจ้าเท่านภา

ความชอบธรรมของพระองค์มั่นคงนาน        สถิตสถานสูงสุดดุจภูผา

วิจารณญาณไท้ประเสริฐเลิศปรีชา                  เหมือนธาราทะเลลึกนึกเปรียบกัน

                ร่มปีกของพระองค์กั้นคุ้มกันภัย       ได้อาศัยหลบลี้เป็นที่มั่น

ความรักของพระเจ้านี้มีอนันต์                          สุดรำพันแสนประเสริฐล้วนเลิศดี

ทรงเลี้ยงเขาอิ่มหนำสุขสำราญ                         ในราชฐานของพระองค์ทรงศักดิ์ศรี

โปรดให้เขาหรรษาดื่มวารี                                 จากนทีพิสุทธิ์ใสไร้มลทิน

พระองค์เป็นบ่อเกิดกำเนิดถ้วน                        ชีวิตมวลถ้วนหน้ามาทั้งสิ้น

โปรดให้แสงเรืองรองส่องอาจิณ                     ทุกชีวินยลรังสีที่ประทาน

                ขอทรงรักผู้รู้จักภักดีไท้                      ตลอดไปอย่างทรงเฉยละเลยผ่าน

คนชอบธรรมเที่ยงตรงมั่นคงนาน                   ธ เจือจานความดีมอบให้ชอบใจ

อย่าให้คนหยิ่งผยองปองร้ายข้า                        คนชั่วอย่าขับข้าหนีคอยทีไล่

คนชั่วล้มที่ใดคอยดูไป                                        ลุกไม่ได้นอนแน่นิ่งไม่ติงกาย

 

บทที่ 37 จุดหมายปลายทางของคนดีและคนชั่ว

                อย่าอิจฉาห่วงใยในคนชั่ว                 ที่เมามัวหลงผิดติดนิสัย

เมื่อถึงคราวเขาลับดับสูญไป                              เหมือนต้นไม้ตายแห้งหน้าแล้งมา

                จงวางใจพระเจ้าเถิดจะเกิดผล          กระทำตนสุดดีที่ปรารถนา

จะอยู่เย็นเป็นสุขทุกเวลา                                    ไร้โรคาพาลภัยไกลมลทิน

จงเสาะหาความสุขใจในพระเจ้า                     ด้วยการเฝ้าสรรเสริญเป็นนิจศีล

พระองค์จะประทานให้ดังใจจินต์                   ให้ท่านยินดียิ่งสิ่งประทาน

                จงถวายตัวแด่พระเจ้าไว้                     จงวางใจจงรักเป็นหลักฐาน

แล้วพระองค์จะทรงดลบันดาล                         ให้ผลงานความดีนี้ชื่นชวน

ปรากฏเห็นเด่นแจ้งดุจแสงสว่าง                      ส่องกระจ่างโรจน์แรงทุกแหล่งถ้วน

ความชอบธรรมของท่านนั้นทั้งมวล                เปรียบคู่ควรสุริยาคราเที่ยงตรง

                จงสงบอยู่ต่อเฉพาะพระพักตร์         อย่าวุ่นนักหนักใจหรือใหลหลง

คราคนชั่วรุ่งเรืองนั้นใช่มั่นคง                         จักปลดปลงลงไซร้ไม่ทานทน

                อย่าโกรธกันบันดาลใจในโทสะ      จงเลือกละโมโหร้ายหายสับสน

ไม่ทำให้ท่านดีมีมงคล                                        อย่ากังวลใจเปล่าไม่เข้าที

                ผู้วางใจพระองค์คงอยู่แท้                  ปลอดภัยแน่ในโลกโชควิถี

คนชั่วช้าไซร้จะถูกขับสับฤดี                             ชั่วชีพนี้มืดมนทนระทม

คนชั่วไซร้ไม่นานนักจักสูญสิ้น                       ไม่ยลยินมาใกล้ชิดสนิทสนม

ไม่ได้เห็นแม้จะหาอย่าหลงงม                          เขาขื่นขมเพราะชั่วพาตัวไป

ผู้ที่จะอยู่ได้ในโลกนี้                                           อย่างเปรมปรีดิ์เป็นสุขทุกสมัย

คือผู้ที่อ่อนโยนทั้งกายใจ                                   เขาจะได้สันติสุขทุกคืนวัน

                คนชั่วร้ายวางอุบายหมายลวงล่อ      ทำร้ายต่อคนดีที่เดียดฉันท์

จ้องดูเขาเสียท่าตาเป็นมัน                                  ด้วยโมหันธ์ครอบมัวทั่วใจกาย

พระเจ้าทรงหัวเราะเยาะพวกนั้น                     เพราะทรงธรรม์รู้จริงสิ่งทั้งหลาย

ว่ามิช้าเขาจะพากันวอดวาย                               ถูกทำลายไม่เหลือเป็นเหยื่อกา

                คนชั่วช้าชักดาบกระชับมั่น               และโก่งคันธนูแม่นอย่างแน่นหนา

จะฆ่าผู้ขัดสนจนเงินตรา                                    และหมายฆ่าคนดีที่ตนชัง

แต่ดาบกลับย้อนมาฆ่าตัวเอง                             เพราะทำเก่งหาญหักดาบปักหลัง

ลูกศรศิลป์สิ้นฤทธิ์อนิจจัง                                  ต้องภินท์พังยับลงทรงทำลาย

                สิ่งของของคนดีมีค่ามาก                    ทรัพย์คนยากมากค่ากว่าเหลือหลาย

ทรัพย์คนชั่วแม้หากมีมากมาย                           แต่น่าอายค่าด้อยน้อยสิ้นดี

เพราะพระเจ้าจะทอนกำลังไว้                          ทรงเอาไปจากคนชั่วตัวบัดสี

แล้วคุ้มครองผองเผ่าเหล่าคนดี                         ให้เปรมปรีดิ์ปลอดภัยในพระองค์

ทรงรักษาผู้เชื่อพระองค์มั่น                               ทรงแบ่งปันทรัพย์ให้ไม่โลภหลง

เขามีกินยามอาหารกันดารลง                            เพราะพระองค์ช่วยไว้ไม่อดตาย

แต่คนชั่วทระนงไม่คงอยู่                                   ผองศัตรูของพระเจ้าจะสลาย

เปรียบดังดอกไม้ป่าถึงคราวาย                          เขาจะหายไปลับดังกับควัน

                คนชั่วช้าขอยืมลืมคืนให้                    เพราะตั้งใจก่อเรื่องเคืองหุนหัน

คนโอบอ้อมอารีใจดีครัน                                   สารพันช่วยเหลือจุนเจือมา

ผู้ที่พระเป็นเจ้าทรงอวยพร                                จะพักผ่อนปลอดภัยในแหล่งหล้า

ผู้ที่ ธ แช่งสาปอาบน้ำตา                                    ทุกคนพากันไล่ไม่ต้องการ

                คนที่ดีพระเจ้าทรงนำทางให้            ได้ปลอดภัยเป็นสุขทุกสถาน

ทรงพอใจที่เขาทำนำชื่นบาน                            เพราะผลการปฏิบัติมัดพระทัย

ถ้าเขาล้มจะทรงพยุงขึ้น                                     ไม่ขมขื่นมีหลักเกาะพอลุกไหว

เพื่อให้เขาก้าวหน้าคราต่อไป                            มีจิตใจมั่นคงเดินตรงทาง

                ตั้งแต่ข้าเป็นเด็กยังเล็กอยู่                  จนย่างสู่วัยชราหน้าหมองหมาง

พระเจ้าไม่เมทินเฉยละเลยวาง                          ปลีกตัวห่างคนดีที่คอยดู

ไม่ยอมให้พงศ์เผ่าคนเหล่านั้น                         ต้องถือขันขอทานงานอดสู

มีแต่จะทรงคุ้มครองอุ้มชู                                    ให้เขาอยู่สุขสันต์หมั่นตรวจตรา

เขาให้ทานให้ยืมน่าปลื้มจิต                               คนที่ติดขัดสนด้นมาหา

พระเจ้าทรงพอพระทัยและเมตตา                   ให้ลูกนำพรมายิ่งอนันต์

                จงหันหลังแก่สิ่งทรามความชั่วช้า    หวนกลับมาทำดีมีธรรมขันติ์

แล้วท่านจะขอบใจในรางวัล                             ให้ท่านนั้นอายุยืนนับหมื่นปี

เพราะพระเจ้าจะไม่ทรงทอดทิ้ง                       รักทุกสิ่งที่ถูกงามตามวิถี

ทรงคุมครองคนซื่อถือความดี                            เชื้อสายที่ชั่วร้ายถูกไล่ไป

คนชอบธรรมที่อาศัยอยู่ในโลก                        จะมิโศกครองแผ่นดินถิ่นอาศัย

ถึงลูกหลานเป็นสุขทุกยุคไป                             ไม่มีภัยโรคามากล้ำกลาย

                คนดีมีวาทะเฉลียวฉลาด                     และเปรื่องปราดถูกต้องทำนองหมาย

เขารักษาบัญญัติไว้ไม่เสื่อมคลาย                      ไม่เว้นวายให้พรากจากใจจริง

                คนชั่วเฝ้าดูคนดีได้ทีฆ่า                      พระเมตตาป้องไว้ไม่เฉยนิ่ง

ให้เขาพ้นศัตรูร้ายไม่ทอดทิ้ง                             ไม่ประวิงปล่อยให้ได้โทษทัณฑ์

                จงหวังพึ่งพระเจ้าเฝ้าประพฤติ         และมั่นยึดบัญญัติพระประสาทสรรค์

พระประทานกำลังให้ยิ่งใหญ่ครัน                  ได้รางวัลเป็นของครองแดนดิน

ท่านจะเห็นคนชั่วถูกขับไล่                               ให้ออกไปต้องอาดูรพูนถวิล

เขาเคยข่มผู้อื่นมาเป็นอาจิณ                               เหนือทุกสิ่งดุจสีดาร์แห่งเลบานอน

แต่ต่อมาเมื่อข้าเดินทางผ่าน                               ไม่พบพานน้อยนิดคิดสังหรณ์

เพราะคนชั่วฉลจิตถูกริดรอน                            ถูกไล่ต้อนออกไปไกลสุดตา

                จงมองดูคนดีที่รักสงบ                        มองให้พบผู้ชอบธรรมจำไว้หนา

เขาจะมีลูกหลานปานดารา                                มีปัญญาเยี่ยมอยู่คู่กับตน

แต่คนบาปถูกปราบหายทำลายลง                    เชื้อสายคงสูญสิ้นทุกถิ่นหน

พระเจ้าช่วยคนดีที่อับจน                                   ช่วยให้พ้นทุกข์ยากลำบากกาย

พระองค์ทรงช่วยให้เขาได้พ้น                         เงื้อมมือคนชั่วช้าบ้าเหลือหลาย

เขาร้องขอให้ป้องกันอันตราย                          ไม่วอดวายทรงโปรดช่วยด้วยปรานี

 

บทที่ 38 คำร้องทูลของผู้ที่ได้รับทุกข์ยาก

                โอ้พระเจ้า.....

อย่าพิโรธโกรธข้าว่าเลวยิ่ง                                อย่าชังชิงลงโทษพิโรธหลาย

ทัณฑ์พระองค์ลงหนักเกือบจักตาย                  บาดเจ็บกายแทบดิ้นสิ้นกำลัง

ทรงโบยตีด้วยแซ่และอำนาจ                             ข้าพระบาทล้มดิ้นเกือบสิ้นหวัง

เป็นโรคภัยเพราะบาปหยาบเรื้อรัง                  ประดุจดังหินถ่วงในบ่วงกรรม

ข้าพระองค์โง่เง่าเบาความคิด                            จึงเกิดพิษทั่วร่างยังมิหนำ

ทั้งแผลร้ายไข้พิษจิตระกำ                                  ร้องครวญคร่ำร่ำเพ้อขอเมตตา

                ข้าแต่พระเจ้าเป็นเจ้าจอมสวรรค์      ทราบสิ่งอันข้ามาดปรารถนา

ทรงได้ยินเสียงพร่ำร่ำภาวนา                            ครวญคร่ำว่าแผ่วผ่านปานขาดใจ

ดวงตาข้าฝ้าฟางดังขาดชีพ                                กำลังลีบถอยลดหมาดความหมาย

ทั้งญาติมิตรคิดรังเกียจจะเฉียดกราย                ไม่ยอมใกล้เกรงพิษติดกายา

ด้วยแผลเก่าเน่าหนองดูพองพุ                          มันปะทุทั่วกายเป็นลายหนา

แม้แต่บุตรสุดรักปักอุรา                                      แม้ภรรยาก็ร้างออกห่างไกล

ข้าถูกคนคุกคามจะทำร้าย                                   คิดทำลายแน่วแน่จะแก้ไฉน

ทั้งกับดักปักไว้ถิ่นใกล้ไกล                                วางแผนให้พลาดท่าพาม้วยมรณ์

                ข้าพระองค์เหมือนใบไม่มีปาก         แสนลำบากจะบอกใครใจทอดถอน

เหมือนหูหนวกบวกซ้ำช้ำใจรอน                     เหมือนเด็กอ่อนฟังใครไม่รู้ความ

ข้าพระองค์วางใจในพระเจ้า                            จะทรงเฝ้าตอบถ้อยที่คอยถาม

อย่าปล่อยให้ศัตรูหลู่ลามปาม                            ดีใจยามข้าล้มระบบเลย

ข้าพระองค์เจ็บปวดรวดร้าวหนัก                     เพราะบาปปักดังหมุดสุดเฉลย

ขอสารภาพหยาบช้ามาจนเคย                           พระองค์เลยโปรดตัดกำจัดมาร

ข้าพระองค์พยายามกระทำชอบ                       ไม่ร้ายตอบต่อศัตรูผู้ล้างผลาญ

ไม่มีเหตุเขาก็ชังดั่งเป็นพาล                              จ้องประหารเมื่อข้าพลาดท่าไป

                ข้าแต่พระเป็นเจ้ายอดเคารพ             โปรดให้พบทางรอดปลอดตักษัย

อย่าละทิ้งเว้นว่างอยู่ห่างไกล                            พระช่วยให้ได้รอดตลอดเทอญ

 

บทที่ 39  บทสารภาพของผู้ทนทุกข์

                ข้าพระองค์กราบทูลพระเป็นเจ้า      ข้าจะเฝ้าระวังตั้งตรงจิต

ความประพฤติดีเด่นอยู่เป็นนิจ                         ข้าคอยคิดยับยั้งรั้งดวงใจ

ลิ้นของข้าขออย่าได้เพ้อพร่ำ                             พาให้ทำความบาปที่หยาบใหญ่

ไม่กล่าวถ้อยซ้อนซ้ำสักคำใด                            ยามอยู่ใกล้คนชั่วแสนมัวเมา

ข้าจะนิ่งสงบเงียบเรียบสนิท                             ปากจะปิดไม่เผยเอ่ยบอกเล่า

แม้กระทั่งสิ่งดีมิบางเบา                                     ข้าคอยเฝ้าเก็บลิ้นไว้ไม่พาที

แต่ความทุกข์ของข้ามาทับถม                            แสนขื่นขมยิ่งนักหนักเหลือที่

ดวงจิตข้าเป็นกังวลทนฤดี                                  ในใจมีแต่ร้อนรนกระวนกระวาย

ข้ายิ่งคิดยิ่งช้ำสุดลำบาก                                      ความทุกข์ยากหนักหนาพาแหนงหน่าย

ข้าอดถามมิได้ข้องใจกาย                                    โปรดขยายพระประสงค์จำนงจินต์

ข้าแต่องค์พระผู้ทรงเป็นเจ้า                              ข้าจักเนานานเพียงไรใคร่รู้สิ้น

ข้าจะอยู่ในหล้าชั่วฟ้าดิน                                   หรือชีวินสูญดับดับคราใด

โปรดบอกข้าเถิดหนาพระทรงฤทธิ์                 ว่าชีวิตยืนยงคงแค่ไหน

จะดับสูญสลายร่างอย่างเร็วไว                          หรือยืดไปนานเนิ่นจนเกินการ

                พระองค์ทรงกำหนดวางกฎมา         ชีพของข้าสั้นเพียงไหนในสังขาร

เพราะว่าในสายพระเนตรของภูบาล               ชั่วดวงมานข้าไร้สิ่งใดจริง

ที่แน่แท้ชีพมนุษย์ดุจลมพัด                               พลิ้วสะบัดลอยไปว่องไวยิ่ง

ไม่ผิดเงาแฝงร่างพลางแอบอิง                          ทั่วทุกสิ่งทำไว้ไร้ผลพลัน

เขาสะสมเงินทองกองทรัพย์สิน                       มากมายสิ้นใฝ่หามานะมั่น

ไม่รู้ว่าผู้ใดรับทรัพย์เหล่านั้น                            เป็นใครกันจะได้ไปครอบครอง

                ข้าแต่องค์พระเจ้าเนาสถิต                 ข้าจะคิดหวังอะไรในสิ่งผอง

ข้าขอพึ่งพระองค์คงสมปอง                              พระเจ้าของข้าเท่านั้นมั่นศรัทธา

ขอให้ข้ารอดตนพ้นจากบาป                             ที่ร้ายหยาบทั้งมวลทั่วถ้วนหน้า

อย่าปล่อยให้คนโล่เขลาเบาปัญญา                  มาพูดว่าเปรียบเปรยเย้ยย่ำยี

ข้าจะเงียบสงบไว้ไม่กล่าวพร่ำ                          แม้สักคำเดียวแท้แน่เหลือที่

เพราะทรงทำข้าลำบากยากเช่นนี้                     ร้าวฤดีระกำช้ำสุดทน

ขออย่างทรงลงทัณฑ์บั่นทอนใจ                      อีกต่อไปเลยหนาข้าหมองหม่น

ทรงเฆี่ยนข้าซ้อนซ้ำช้ำกมล                              ทรงปี้ป่นแทบตายเกือบวายปราณ

ทรงลงโทษคนบาปหนาดุว่ากล่าว                    ให้รานร้าวด้วยทำลายหมายหักหาญ

สิ่งเขารักเหมือนมอดไซร้ไม่ทนทาน               ชนเปรียบปานลมพัดสะบัดไป

                พระเป็นเจ้าข้าตั้งจิตอธิษฐาน           โปรดฟังขานคำวอนสุนทรใส

ขอสดับรับวจีที่จริงใจ                                         องค์จอมไท้ฟังคำพร่ำภาวนา

เมื่อข้าทูลวอนขอต่อพระองค์                            ขออย่าทรงเงียบเฉลยเสียเลยหนา

ข้าเป็นแขกของไท้เคยไปมา                              เช่นเผ่าข้าบรรพบุรุษดุจเดียวกัน

                โปรดปล่อยข้าตามลำพัง                     เพื่อข้ามีวาพาสุขสันต์

ก่อนทีข้าลาลับดับสูญพลัน                                ก่อนถึงวันสิ้นชีพชนม์พันโลกา

 

บทที่ 40  บทเพลงสรรเสริญ  (กาพย์ฉบัง ๑๖)

                ข้าคอยพระเจ้าเกรียงไกร                   มาช่วยแก้ไข               เพื่อข้าผ่านพ้นทรมาน

                พระองค์ทรงฟังคำขาน                      ทูลอธิษฐาน                          โปรดช่วยข้ารอดชีวัน

                ทรงฉุดข้าพ้นโดยพลัน                       จากเหวลึกนั้น            และออกจากปลักโคลนตม

                ทรงตั้งข้าไว้เหมาะสม                        น่าอภิรมย์                              บนศิลารอดปลอดภัย

                ทรงสอนข้าให้ทันสมัย                       ร้องเพลงบทใหม่           สรรเสริญพระเจ้าจอมสกล

                หลายคนเห็นแล้วจักฉงน                  หวาดหวั่นกมล                     ยิ่งไว้วางใจพระองค์

                ผู้ใดศรัทธามั่นคง                            มีใจซื่อตรง                            จักสุขไร้ทุกข์บีฑา

                ทั้งเขาจะไม่นำพา                            เคารพปฏิมา                     ร่วมไหว้พระจอมปลอมนั้น

                โอ้พระเจ้าผู้เนานิรันดร์                ทรงเพียบพร้อมสรรพ์        กระทำดีหลายประการแก่เรา

                พระอื่นหมื่นแสนของเขา                  จะเปรียบแม้เงา             พระเจ้าเรามิได้เหมือนเลย

                พระดำริเลิศล้วนควรเฉลย ดีงามเกินเอย                         สิ้นหมดพจน์สรรพรรณนา

                พระองค์ไม่ทรงปรารถนา                  ซึ่งเครื่องบูชา                       ของถวายล้ำค่าใดใด

                ไม่ทรงประสงค์สัตว์ไหน                  นำมาเผาไฟ                          บนพระแท่นที่พลีถวาย

                เพื่อล้างบาปซ้ำทำลาย                         ความชั่วสูญหาย                   ดั่งนี้ ธ ไม่พึงประสงค์

                แต่พระเจ้าให้ข้าดำรง                         มีหูฟังพระองค์                    เพื่อยึดประพฤติความดี

                ข้าจึงขานรับทันที                                “ข้าพระองค์อยู่นี่                เงี่ยโสตสดับพระวาจา

                โอวาททรงให้รักษา                            มีในตำรา                          พระธรรมบัญญัติชัดเจน

                ข้าสมัครทำตามากฎเกณฑ์ ทุกข้อไม่เว้น                         แห่งพระประสงค์สืบไป

                ข้าจำคำสอนเลื่อมใส                           แนบแน่นหทัย                     ปฏิบัติกิจวัตรอัตรา”

                ข้าแต่พระผู้เมตตา                                ข้าเล่าพรรณนา                    ข่าวดีทรงช่วยอวยพร

                ในที่ประชุมประชากร                        ขององค์อดิศร                พระองค์ทรงทราบเรื่องดี

                ข้าไม่เลิกเล่าข่าวนี้                               จนกว่าชีวี                      จักดับล่วงลับฉับพลัน

                ข้าไม่สงวนข่าวสำคัญ                         ที่องค์ทรงธรรม์          ช่วยข้ารอดพ้นบาปมวล

                ทุกครั้งข้าพร่ำทบทวน                        ทรงซื่อสัตย์ล้วน          และทรงช่วยเหลือเกื้อหนุน

                ข้าไม่เก็บเรื่องพระคุณ                        ความรักอบอุ่น                      มั่นคงพระองค์ทรงมี

                ความซื่อสัตย์ยิ่งจริงนี้                          ข้าพูดในที่                    ประชาทั้งผองของพระองค์

                ข้าเชื่อในพระประสงค์                      ทรงรักมั่นคง                        ไป่ร้างเมตตาข้าไท

                ความรักพระเจ้าไม่หวั่นไหว             ซื่อสัตย์กระไร                    ช่วยข้าปลอดภัยเสมอมา

คำทูลขอความช่วยเหลือ

                ความทุกข์ข้ามากนักหนา                   หนักเหลืออัตรา                   ล้อมรอบตัวข้าท่วมทวี

                บาปไล่ตามล้างราวี                              มองมืดทุกที                       ไม่เห็นทั้งใกล้และไกล

                ทุกข์มีมากล้นพ้นใจ                            หากจักนับไป                    มากกว่าเส้นผมบนเศียร

                จนข้ารู้สึกวิงเวียน                                และหมดความเพียร            ระทดท้อใจไปมา

                ข้าขออธิษฐานภาวนา                         วอนพระเจ้าช่วยข้า               ณ กาลบัดนี้ทันใด

                ผู้มุ่งฆ่าข้าตักษัย                                    ขอให้ปราชัย                        แตกพ่ายย่อยยับอัปรา

                ผู้ที่มีสุขนักหนา                                   เพราะอยากเห็นข้า              ทุกข์ทนข้นแค้นลำเค็ญ

                ต้องกลับมามีอันเป็น                           รับทุกข์เหลือเข็น           อับอายขายหน้าประชาชน

                คนเยาะเย้ยข้าอกุศล                            หวาดหวั่นกังวล               ขอให้พ่ายตระหนกงกงัน

                ขอให้ทุกคนที่หัน                                เข้าพึ่งทรงธรรม์                   สำเริงสำราญหรรษา

                ทุกคนที่รับพระเมตตา                        พ้นบาปนานา                       สดุดีพระเจ้ากรียงไกร

                “พระเจ้ายิ่งใหญ่ทุกสมัย                   เลิศล้ำอำไพ                        เกินคำเสกสรรพรรณนา”

                ข้าพระองค์อ่อนแอนักหนา               และหมดปัญญา                   แต่พระเจ้าผู้ทรงห่วงใย

                ทรงช่วยข้ารอดทุกสมัย                       ขอองค์ทรงชัย                      อย่าได้รอช้าอยู่เลย

 

บทที่ 41 บทอธิษฐานขอเพื่อคนป่วย

                ผู้ห่วงใยคนจนทนทุกข์ยาก               คนลำบากแสนเข็ญก็เป็นทุกข์

พระเจ้าทรงช่วยได้ให้คลายทุกข์                      คอยปลื้มปลุกพ้นระกำคลายลำเค็ญ

พระเจ้าทรงคุ้มครองป้องชีวิต                           สุขเป็นนิจในแผ่นดินสิ้นทุกข์เข็ญ

ไม่ทรงละเขาไว้ให้ยากเย็น                                พ้นจาเป็นทาสศัตรูหมู่พาลา

พระเป็นเจ้าเมตตา ธ ทรงช่วย                           เมื่อเขาป่วยเจ็บไข้ไท้รักษา

ให้สุขภาพสมบูรณ์สุญโรคา                              ทั่วกายามองเห็นดีเช่นเดิม

ข้ากล่าวว่า “ข้าทำบาปที่หยาบช้า                     ทรามนักหนาต่อองค์ไท้ใจฮึกเหิม

โปรดประทานพระเมตตามาเพิ่มเติม               พิทักษ์เสริมรักษาข้าด้วยพลัน”

ศัตรูข้าหาเรื่องราวมากล่าวร้าย                          คิดทำลายด้วยชิงชังทั้งเย้ยหยัน

เขาว่าข้า “เมื่อไหร่วายชีวัน                               ชนทั้งนั้นเลิกสนใจได้ลืมเลือน”

คนมาหาข้านี้ไม่มีใคร                                         ที่จริงใจจริงจังดุจดังเพื่อน

เขาส่งเสียงนินทาหาแชเชือน                           ถ้อยบิดเบือนเล่าแจ้งทุกแห่งไป

เขาคิดถึงข้าแต่แง่ร้ายยิ่ง                                     คนชังชิงนินทาเอาเล่าขานไข

เขาว่า “ข้าป่วยหนักจักล้มไป                            ลุกไม่ไหวชั่วชีวันสุดบรรเทา”

เคยร่วมกินอาหารมานานเนา                            กลับใจเบาป็นอริมิจริงจัง

                พระเป็นเจ้าโปรดเมตตาให้ข้านี้       สุขภาพดีเหมือนเดิมเสริมความหวัง

ข้าจะตอบแทนศัตรูผู้ชิงชัง                                ด้วยพลังอย่างสาสมที่ขมทรวง

ข้าจะรู้พระประสงค์ของพระองค์ไท้               พอพระทัยข้าพระองค์ ธ ทรงห่วง

เพราะเหตุว่ามวลหมู่ศัตรูปวง                            ไม่ลุล่วงสู่ชนะข้าพระองค์

พระองค์ช่วยข้าไว้ไม่ทอดทิ้ง                            ข้าทำสิ่งถูกต้องไซร้ไม่ใหลหลง

โปรดให้เข้าเฝ้าได้ดังใจจง                 ธ ประสงค์ตลอดไปข้าใกล้เคียง

                พระเจ้าของอิสราเอลเด่นเจริญ         จงสรรเสริญแซ่ซ้องร้องเปล่งเสียง

แต่บัดนี้ชั่วนิรันดร์สรรสำเนียง                        แจ้วจำเรียงอาเมน สดุดี

 

บทที่ 42 คำอธิษฐานของคนพลัดถิ่น

                ข้าพระองค์กระหายใฝ่ฝันหา            พระเจ้าข้าประสงค์พระทรงศรี

เหมือนกวางไพรกระหายได้วารี                      หาแหล่งที่มีน้ำในลำธาร

ข้าพระองค์แสงหาพระผู้สร้าง                         ทรงพระชนม์ท่ามกลางวิมลสถาน

เมื่อไรหน้าข้าจักได้นมัสการ                             เฝ้ากราบกรานใกล้สนิทชิดหทัย

ข้าต้องกินน้ำตาต่างอาหาร                                ทุกวันวารเช้าค่ำดั่งพร่ำไข

พวกศัตรูยั่วย้ำถามร่ำไร                                       “อยู่ที่ไหนเล่านะพระของแก”

                หัวใจข้าแทบแตกแยกสลาย               มิเว้นวายนึกอดีตยิ่งกรีดแผล

เมื่อข้าพามหาชนล้นหลามแล                           พร้อมกันแห่สู่วิหารสำราญรมย์

เหตุไฉนข้านี้มีแต่เศร้า                                        ทุกข์ยากเร้ารุมกระไรดูไม่สม

ข้าหมายพึ่งพระเจ้าเฝ้าชื่นชม                           กลับขื่นขมอาเพศเพราะเหตุไร

                ข้าแต่ ธ ของข้าทรงประเสริฐ            ธ ผู้เลิศช่วยให้ปลอดและรอดได้

ข้าจะไม่ยอมพรากจากไป                                   จักไว้ใจสรรเสริญให้เนิ่นนาน

                หัวใจข้าเพียงแยกแตกสลาย              จะมิวายวอนพระองค์โปรดสงสาร

เมื่อข้าถูกเนรเทศเนื่องเหตุการณ์                      แคว้นสาธารณ์นั่นหนอคือ จอร์แดน

ใกล้ยอดเขาลำเนา เฮอร์โมน นั้น                     และเขตขันธ์ดอยมิซาร์ชะตาแขวน

แม้เป็นยามวิปลาสต้องขาดแคลน                     จะมั่นแม่นระลึกองค์พระทรงธรรม์

มหาสมุทรตีฟองคะนองอยู่                               ส่งเสียงกู่พร่ำเพรึยกร้องเรียกขวัญ

น้ำตกของพระเจ้าเร้าใจครัน                             คำรามลั่นกึกก้องสยองใจ

เมือนคลื่นทุกข์ท่วมท้นจนล้นจิต                      เพียงชีวิตแสนรักจะตักษัย

ข้ารำพึงถึงองค์พระทรงชัย                               วอนช่วยให้พ้นผ่านมารประจญ

                ขอพระเจ้าเพิ่มรักสมัครข้า ทุกเวลามั่นคงดำรงผล

ข้าร้องเพลงถวายองค์ผู้ทรงชนม์                      เพิ่มมงคลเจ้าฟ้าทุกราตรี

ทั้งตั้งจิตอธิษฐานภาวนา                                    พระเมตตาเป็นหลักแห่งศักดิ์ศรี

ทรงโปรดปรานประทานซึ่งชีวี                        ให้ลูกนี้เป็นมนุษย์บุตรพระองค์

                ข้าสงสัยใคร่ทูลถึงมูลเหตุ                  เกิดอาเพศวิปริตแรงพิษสง

เป็นเพราะว่าพระบิดาลืมข้าลง                         ทรงจำนงเจตนาหรือว่าไร

ข้ารับทุกข์ขุกเข็ญเป็นสาหัส                              ไม่ทราบชัดด้วยเลศเหตุไฉน

พบแต่ความเหี้ยมโหดและโทษภัย                   ศัตรูไล่ล้างผลาญมารประจญ

ยามเมื่อเขาหมิ่นข้าประสาชั่ว                            ถามย้ำยั่วทุเรศไร้เหตุผล

“ไหนเล่าพระของเจ้าเศร้ากมล                        ข้าสุดทนผรุสวาทอนาถใจ

หัวใจข้าเปี่ยมทุกข์เหมือนถูกบด                       โศกสลดแหลกลาญใครทานไหว

เขาเหยียดหยามถามซ้ำอยู่ร่ำไร                         เหตุไฉนจึงเป็นไปเช่นนี้

                เหตุใดเล่าข้าพเจ้าต้องเศร้าศัลย์        ทุกคนวันจมปลักไร้ศักดิ์ศรี

เหตุใดหนาข้าสิ้นสุขทุกข์ทวี                             ถูกย่ำยีดังเช่นไม่เป็นคน

ข้ามีหวังเพียงหนึ่งพึ่งพระเจ้า                           ขอข้าเฝ้าทูลแถลงทุกแห่งหน

จะสรรเสริญพระเจ้าผู้อยู่เบื้องบน                    ช่วยให้พ้นทุกข์หนักอีกสัครา

 

บทที่ 43 คำอธิษฐานของผู้ถูกเนรเทศ

                พระเจ้าว่าข้านี้บริสุทธิ์                        ทรงช่วยฉุดพ้นพาลสันดาลหนา

และแก้ต่างทุกคดีที่มีมา                                      ต่อคนกล้าไยไพผู้ไร้พระเจ้า

ขอทรงช่วยข้าพ้นคนพูดปด                              ทั้งคนคดอัปลักษณ์ชาติเน่าเน่า

ให้อยู่รอดปลอดภัยได้ชนะ                               โมทนาคุณพระองค์ผู้ทรงชัย

                โอ้พระองค์ผู้ทรงป้องกันข้า              ไฉนมาเลิกรักแล้วผลักใส

ทิ้งให้ข้าเปลี่ยนเปล่าเศร้ากระไร                      แทบตักษัยขื่นขมระทมมาน

เหตุใดข้าทรมาแสนสาหัส                 ศัตรูซัดเพียงผงไร้สงสาร

โอ้พระเจ้าแจ่มจรัสชัชวาล                 ขอประทานช่วยเหลือเอื้อเอ็นดู

                โปรดประทานโอภาสสัจธรรม         ทรงช่วยนำปราบพยศพ้นอดสู

ข้าประสงค์องค์พระสยัมภู                                พากลับสู่ศิโยนเขาลำเนาเนิน

ขึ้นไปถึงวิหารย่านศักดิ์สิทธิ์                             พระสถิตจำเพราะเกินเหาะเหิน

ขอพระองค์ทรงเพระเจริญเทอญ                     ยิ่งจำเริญวัฒนาสถาพร

                ข้าจะไปอยู่ใกล้ที่พระแท่น                ด้วยสุดแสนโสมนัสประภัสสร

ศิโรราบกราบไหว้พิไรวอน                               เพราะพระพรข้าสุขีและปรีดา

จะดีดพิณลิ้นบรรเลงด้วยเพลงขับ                    บทสำหรับปุชิตทุกทิศา

แด่องค์พระสยัมภูยอดบูชา                                พระเจ้าข้าเลิศลักษณ์ประจักษ์ใจ

                เหตุใดเล่าข้าพเจ้าต้องเศร้าศัลย์        ทุกคืนวันจมปลักแทบตักษัย

เหตุใดหนาข้าไร้สุขทุกข์กระไร                       ถูกไยไพดั่งเช่นไม่เป็นคน

ข้ามีหวังเพียงหนึ่งพึ่งพระจ้า                            ขอเข้าเฝ้าทูลแถลงทุกแห่งหน

จะสรรเสริญพระเจ้าผู้อยู่เบื้องบน                    ช่วยให้พ้นทุกข์หนักอีกสักครา

 

บทที่ 44  คำอธิษฐานขอความคุ้มครอง

                พระเจ้าข้าเราได้ยินระบิลเล่า            เรื่องก่อนเก่าแจ้งประจักษ์นานนักหนา

บรรพชนของเราท่านเล่ามา                              ยังตรึงตราใจอยู่ไม่รู้เลือน

ถึงเหตุการณ์ยิ่งใหญ่ท่านได้ช่วย                      เอื้ออำนวยใครใครก็ไม่เหมือน

ในสมัยของท่านไม่ฟั่นเฟือน                            นับปีเดือนนานโขโบราณกาล

ธ ขับไล่ผู้ไม่เชื่อในพระเจ้า                               พ้นจากเหย้าให้ออกไปนอกสถาน

เนรเทศสู่แคว้นแดนกันดาร                              ต้องพบพานเหตุร้ายถึงวายชนม์

ให้นิกรพระเจ้าเนานิเวศน์                                                สุขพิเศษสารพัดไม่ขัดสน

อยู่ในแคว้นแดนดินถิ่นของตน                        เสวยผลขจรฟุ้งรุ่งเรืองมา

                คนของท่านชนะหมู่ศัตรูราบ            ใช่ฤทธิ์ดาบปราบอมิตรทุกทิศา

อีกมิใช่อำนาจอาตมา                                          ริบพาราทั้งผองเป็นของตน

แต่พลังเดชะของพระเจ้า                                   ให้ชาวเราสัมฤทธิ์ประสิทธิ์ผล

สำแดงองค์ทรงรักปักกมล                 คุ้มไพร่พลสถิตนิตย์นิรันดร์

                ทรงเป็น องค์ขัตติยาของข้าบาท        ให้สามารถต่อสู้ศัตรูมหันต์

เผด็จศึกราบคาบปราบอธรรม                            อำนาจนั้นแน่ละของพระองค์

เพราะพระองค์ทรงอยู่คู่ชีวิต                             จึงพิชิตศึกตลุยเป็นผุยผง

พระทรงช่วยค้ำชูอยู่ยืนยง                                 ให้มั่นคงชัยชนะด้วยพระพร

ข้ามิได้วางใจในศรศิลป์                                     วางใจจินต์ทหารฮึกที่ฝึกสอน

หากพระองค์ทรงช่วยไม่ม้วยมรณ์                    ดัสกรแกร่งกล้าต้องล่าไป

ทรงช่วยให้ไพร่พลพ้นอมิตร                            ปราบคนผิดคนเลวคนเหลวไหล

ขอสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงชัย                         สำนึกในพระคุณท่านชั่วกาลนาน

                แต่บัดนี้พระองค์ผู้ทรงศักดิ์               มาร้างรักทิ้งข้าประดาทหาร

ปล่อยให้เราพ่ายแพ้แก่หมู่มาร                          ไม่ช่วยการขับไล่พวกไพรี

ข้าแตกทัพยับเยินเกินจะคาด                             โดยเขลาขลาดทุกสิ่งต้องวิ่งหนี

ฝ่ายศัตรูแกร่งกล้าเข้าราวี                                   ข้าวของมีริบหมดระทดใจ

ธ ให้เราถูกเขาฆ่าเหมือนแกะ                           มันเชือดแหวะกายาไม่ปราศรัย

บ้างกระจัดพลัดพรายกระจายไป                      ตกอยู่ในต่างถิ่นเพียงสิ้นชนม์

ทรงขายเราให้เขาไปได้เงินน้อย                      เหมือนต่ำต้อยเสื่อมศักดิ์ไร้มรรคผล

มองกำไรไม่เห็นความเป็นคน                           ต้องสู้ทนไม่ได้อะไรมา

                เพื่อนบ้านเราเขาเห็นเข้าเช่นนั้น     ต่างพากันสรวลสันต์ด้วยหรรษา

บ้างเยาะ เย้ยเอ่ยคำจำนรรจา                              ล้อเลียนว่าพวกเราไม่เข้าการ

ทรงทำให้คนฉินดูหมิ่นข้า                 สมน้ำหน้าไสส่งไร้สงสาร

ถ่มน้ำลายรดข้าด่าประจาน                                อัประมาณรันทดสลดครัน

                ข้าอับอายขายหน้าแสนสาหัส           สารพัดเปรียบเปรยคนเย้ยหยัน

สบประมาทบาดฤดีทุกวี่วัน                                ต้องอัดอั้นระทมขื่นขมใจ

ทั้ง ๆ ที่เรานี้ไม่ลืม ธ                                            หรือที่จะชั่วเลวทำเหลวไหล

ผิดคำมั่นสัญญาน้ำพระทัย                 แต่เหตุไรอัปยศปรากฏมา

                เราจงรักภักดีมีประวัติ                         มิเคยขัดคำสั่งหรือกังขา

ต่อพระผู้ยิ่งใหญ่ไม่คลาดคลา                           แต่ทว่า ธ สลัดตัดไมตรี

ปล่อยให้ข้ากำสรดหมดทางสู้                           ท่ามกลางหมู่สัตว์ป่าสิ้นราศี

ต้องเปล่าเปลี่ยวเดียวดายในครานี้                    ตกในที่มืดมิดหมดฤทธิ์แรง

                หากเราเลิกสักการะนมัสการ            คิดต่อต้านพระเจ้าเฝ้าหน่ายแหนง

ไปพึ่งพาพระอื่นดื่นสำแดง                               พระองค์แจ้งเจนจิตความคิดตน

เพื่อพระองค์เราพลีชีวิตถวาย                            ดุจใจกายถูกฆ่ามาทุกหน

ทำกับเราดังแกะผองต้องผจญ                           คราถูกคนตามาล่าไล่ฆ่าฟัน

                พระเจ้าข้าลืมพระเนตรสังเกตดู       อย่าหลับอยู่ทิ้งให้ข้าไหวหวั่น

อย่าหลบซ่อนองค์พรากจากเรานั้น                  เราคับขันนักหนาโปรดอย่าเลือน

ถูกขยี้แหลกราบนาบพื้นแน่                              เราพ่ายแพ้ศัตรูรุกคลุกฝุ่นเปื้อน

โปรดทรงลุกช่วยข้าอย่าเฉยเชือน                    ความรักเหมือนหลักมั่นคงทรงช่วยเรา

 

บทที่ 45  บทเพลงอภิเษกพระราชา

                มีถ้อยคำไพเราะล้วนเหมาะดี            อยู่เต็มที่ในสมองอันผ่องใส

เมื่อประพันธ์เพลงบทนี้ที่ชื่นใจ                       หมายมอบให้ถวายราชกษัตรา

ลิ้นของข้าว่องไวไม่ติดขัด                  ดูคล่องจัดเหมาะสมคมนักหนา

เหมือนปากกานักประพันธ์สรรวาจา               ฝีปากกล้าน่าชมคารมดี

                พระองค์เป็นชายชาตรีที่สง่า             งามยิ่งกว่าชายทั้งมวลถ้วนทุกที่

ทั้งพูดจาคล่องแคล่วแน่ววจี                               พระเจ้านี้อวยพรแน่แด่พระองค์

กษัตริย์ผู้เรืองเดชปัจจาราบ                                จงคาดดาบไว้เถิดหนาคราประสงค์

พระองค์ทรงฤทธิ์ล้ำเลิศดำรง                           สถิตคงยิ่งใหญ่ในแผ่นดิน

                เชิญเสด็จเยี่ยงกษัตริย์สมรรถชัย       เพื่อป้องไว้ซึ่งสัจจะวาทะสิ้น

ยุติธรรมครองให้ไร้มลทิน                 รบไพรินมีชัยด้วยพลัง

ลูกศรของพระองค์ทรงแหลมคม                      ทุลมจมใจศัตรูมิรู้หยั่ง

ชาติต่าง ๆ พากันล้มถมประดัง                         ต้องภินท์พังแทบพระบาทอนาถใจ

                บัลลังก์ที่บรมไท้ให้พระองค์             จะมั่นคงจีรังทั้งยิ่งใหญ่

ทรงปกครองอาณาจักรพิทักษ์ภัย                      ปวงชนได้ยุติธรรมนำชีวี

พระองค์รักสิ่งดีที่ถูกจริง                                    เกลียดชังยิ่งความชั่วช้าน่าบัดสี

เหตุนี้ไท้จึงเลือกท่านสรรอย่างดี                      ให้ท่านมีสุกใสกว่าใครมวล

เสื้อผ้าท่านกลิ่นลุมุนกรุ่นไม้หอม                     อบอวลพร้อมกฤษณามาครบถ้วน

ในราชวังงาช้างมีดนตรีครวญ                          ขับเชิญชวนเพลินพระทัยในอารมณ์

ราชธิดากษัตริย์มวลล้วนเป็นหมู่                       ประทับอยู่กับสตรีที่เป็นสนม

ในราชสำนักโอ่อ่าน่านิยม                 ดูเหมาะสมสวยสคราญสำราญตา

พระราชินีประทับเด่นเป็นสง่า                   ยืนเบื้องขวาบัลลังก์ฤทธิ์สถิตหน้า

ทรงประดับอาภรณ์มีราคา                 ถั่วกายาทองเนื้องามอร่ามเรือง

โอ้เจ้าสาวกษัตราฟังข้าทูล                 แทบบาทมูลโปรดฟังแจ้งชี้แจงเรื่อง

ลืมเสียเถิดประชาชนพลเมือง                           และปลดเปลื้องพระญาติวงศ์เผ่าพงศ์ไกล

พระราชาปรารถนาพระนางยิ่ง                        เพราะสวยจริงงามนักน่ารักใคร่

กษัตริย์เป็นนายพระนางทุกอย่างไป               พระนางไซร้จงอ่อนน้อมยอมเชื่อฟัง

ชาว ไทระ นำบรรณาการมาถวาย                     ต่างยอบกายคอยสดับรับคำสั่ง

คนมั่งมีอยากให้ชอบตอบจีรัง                           เขามุ่งหวังให้พระองค์ทรงโปรดปราน

                เจ้าฟ้าหญิงทรงประทับหยุดยับยั้ง    อยู่ในวังนิเวศน์เขตราชฐาน

สิริโฉมโสภางามสะคราญ                 สวยใดปานฉลองพระองค์ทรงดิ้นทอง

เขานำพาพระนางหมายถวายกษัตริย์               พระนางจัดแต่งพระองค์ทรงผุดผ่อง

หลายหลากสีระยับตาช่างน่ามอง                     เคียงประคองเพื่อนเจ้าสาวคราวเดียวกัน

คนเหล่านี้โอกาสดีปรีดิ์เปรมใจ                        ได้เข้าไปสู่วังดังใฝ่ฝัน

ต่างชื่นชมพระราชฐานโอฬารครัน                ชนทั้งนั้นทั่วถ้วนล้วนยินดี

                ให้กษัตริย์มีโอรสยศยิ่งยง                  หลายพระองค์สืบวงศ์ต่อพอแทนที่

บรรพบุรุษที่ล่วงลับดับชีวี                  โอรสนี้ทรงให้ครองผองโลกา

บทเพลงซ้องสักการ์ข้าพระองค์                       จะธำรงชื่อเสียงไท้ไว้ชั่วหล้า

ทุกสมัยทุกยุคปลุกศรัทธา                                   ปวงประชาจะสรรเสริญเยินยอองค์

 

บทที่ 46  พระเจ้าสถิตอยู่กับเรา

                พระเจ้าเป็นที่พึ่งคะนึงหวัง               เป็นพลังค้ำจุนหนุนนำข้า

ทรงพร้อมที่จะช่วยด้วยทุกครา                          ในยามข้าทุกข์ยากลำบากครัน

ข้าจะไม่หวาดกลัวภัยนานา                               ถึงแม้ว่าแผ่นดินจะไหวหวั่น

แม้ภูผาจะถล่มจมดิ่งพลัน                                   สู่มหรรณพสุดสมุทรลึก

แม้ทะเลครามยามปั่นป่วน                 ภูเขาซนเซสั่นลั่นครืนคึก

มีแม่น้ำสำคัญหวนควรระลึก                             ซึ่งผนึกน้อมนำความยินดี

ไปสู่เมืองขององค์พระทรงฤทธิ์                       สู่ศักดิ์สิทธิ์ราชฐานวิมานศรี

พระเจ้าทรงสถิตนำชีวี                                       ในเมืองที่ไม่มีวันสั่นทำลาย

พระองค์จะเสด็จมาคราเช้าตรู่                           ประทับอยู่ช่วยข้าพาสมหมาย

อาณาจักรสะท้านถอนสั่นคลอนคลาย            ชาติทั้งหลายหวาดหวั่นพรึงพรั่นกลัว

เมื่อพระเจ้าเปล่งพระสุรเสียง                           ยินสำเนียงโลกสลายทำลายทั่ว

พระเจ้าทรงฤทธิไกรอยู่ใกล้ตัว                         อย่าหวั่นกลัว ธ สถิตอยู่ชิดเรา

พระเจ้าของยาโคบโอบเราไว้                            หลีกลี้ภัยหลบร่างข้างพระเจ้า

                ท่านกอปรกิจการใดใหญ่ไม่เบา       ทรงให้เราเห็นชัดอัศจรรย์

ทรงยุติสงครามคลั่งทั่วทั้งโลก                          ทรงหักโยกคันธนูคู้บิดผัน

ทำลายหอกย่อยยับทั้งสับฟัน                             เอาโล่นั้นเผาไฟไหม้เป็นจุล

พระเจ้าทรงดำรัสตรัสห้ามว่า                      “เลิกรบราฆ่าฟันกันว้าวุ่น

จงรู้ไว้เถิดเราบอกเอาคุณ                                   จงฟังสุนทรถ้อยคอยจดจำ

เราเป็นเจ้าสูงสุดมนุษย์รู้                                    ใหญ่ในหมู่ชาติทั้งหลายใครเกินค้ำ”

พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์สถิตนำ                                  อยู่ประจำกับเจ้าเฝ้าป้องภัย

 

บทที่ 47 ผู้ปกครองผู้เป็นเลิศ

                ประชากรทั้งมวลทั่วถ้วนนี้                จงยินดีปรบมืออื้ออึงลั่น

จงถวายสรรเสริญเชิญร่วมกัน                           ร้องเพลงอันสนั่นดังก้องกังวาน

จงกลัวเกรงพระเจ้าเฝ้านอบนบ                        น้อมเคารพบูชาดังว่าขาน

ทรงเป็นจอมกษัตรามาช้านาน                          บริหารปกครองป้องโลกา

ทรงโปรดให้เราชนะนานาชาติ                       ใครมิอาจขัดแย้งกำแหงกล้า

ให้ปกครองประเทศราชชาตินานา                  ประทานมาให้เราเฝ้าดูแล

ทรงเป็นผู้เลือกสรรปันแผ่นดิน                        ให้อยู่กินเหลือเฟือทรงเผื่อแผ่

ประทานของน่าภูมิใจให้ชื่นแด                       ทรงมอบแด่ผู้ที่องค์ทรงรักครัน

พระเป็นเจ้าประทับยังบัลลังก์อาสน์               เสียงชาวราษฎร์โห่ร้องก้องสนั่น

ด้วยยินดีจริงแท้เป่าแตรพลัน                            เมื่อทรงธรรม์เสด็จขึ้นต่างชื่นบาน

จงร้องเพลงสรรเสริญองค์ทรงเจ้า                   กษัตริย์เราขอสดุดีวจีหวาน               

เป็นราชาครองโลกทั่วอยู่ชั่วกาล                      จงขับขานเพลงคลอ ยอยศองค์

                พระเจ้าทรงประทับยังบัลลังก์ราช   ซึ่งประกาศความศักดิ์สิทธิ์สูงส่ง

ทรงปกครองชาติต่าง ๆ อย่างเที่ยงตรง           พระเจ้าทรงควบคุมอยู่ดูมากมี

ผู้ปกครองชาติทั้งหลายมุ่งหมายมา                  อย่างถ้วนหน้าพร้อมพรักเป็นสักขี

กับคนมากจากพระเจ้าของคนดี                        นามท่านนี้ อับราฮัม ผู้นำชน

โล่ของนักรบใหญ่ใจผยอง                                ก็เป็นของพระจอมหล้าอย่าฉงน

พระเจ้าทรงปกป้องครองสกล                          ครองมวลชนสรรพสิ่งถ้วนทั้งมวลเทอญ

 

บทที่ 48 ศิโยนมหานครของพระเจ้า

                พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่ให้เราพร้อง      ร่วมแซ่ซ้องสรรเสริญไท้ให้เต็มที่

ในนครพระเจ้าของเรานี้                                   บนคีรีศักดิ์สิทธิ์ฤทธิไกร

ศิโยน เขาของพระองค์ทรงสูงเด่น                  ยามแลเห็นงามจริงดูยิ่งใหญ่

มีนครของกษัตริย์สมรรถชัย                              นำโลกให้ยินดีแสนปรีดา

พระเจ้าทรงแสดงว่าคราอยู่ใน                          ปราการใหญ่ของเมืองนั้นอันแน่นหนา

กับพระองค์ทรงศักดิ์สิทธิ์ด้วยฤทธา                ทุกชีวาจะปลอดภัยไร้กังวล

                ปวงกษัตริย์มาชุมนุมรุมราวี               เพื่อโจมตี ศิโยน ผาพาฉงน

เมื่อได้เห็นก็แปลกใจไปทุกคน                         และกลัวจนวิ่งหนีหลบลี้พลัน

เขากลัวอย่างจับใจให้เจ็บปวด                           แสนร้าวรวดเหลือทนจนตัวสั่น

เหมือนหญิงใกล้คลอดบุตรสุดรำพัน              ปวดร้าวครรภ์พรั่นกลัวหวั่นหัวใจ

                ลมตะวันออกนั้น ธ บันดาล               ให้พัดผลาญป่นปี้ที่เรือใหญ่

เรายินสิ่งที่พระองค์ทรงทำไป                          บัดนี้ได้เห็นต่อหน้าด้วยตาเรา

ในนครของพระเจ้าเนาสถิต                             พระทรงฤทธิ์เดชหาใดเท่า

ทรงรักษานครไว้ให้บรรเทา                              ธ ทรงเฝ้ามาตลอดปลอดภัยพาล      

                พระเป็นเจ้าเราคิดถึงคะนึกฝัน         ความรักมั่นของไท้นี้มีแก่นสาร

สถิตอยู่ยินยงดำรงนาน                                      ในวิหารของพระองค์ทรงฤทธี

ปวงชนทุกหนแห่งทั่วแหล่งหล้า                     น้อมวันทาสรรเสริญองค์ทรงศักดิ์ศรี

ชื่อเสียงทรงขจรไปในปฐพี                              พระภูมีปกครองถ้วนล้วนเที่ยงธรรม

ให้ชนชาว ศิโยน นี้ยินดียิ่ง                                ด้วยใจจริงเถิดหนาคราเผยพร่ำ

ตรงตัดสินเที่ยงแท้แน่น้ำคำ                              ยินดีล้ำเถิด ยูดาห์ ทั่วนาคร

                จงเดินรอบเขา ศิโยน ไกลโพ้นอยู่  แล้วนับดูหอคอยไปให้ครบก่อน

สำรวจป้อมกำแพงทุกแห่งตอน                        เพื่อเล่าย้อนชนรุ่นหลังได้ฟังกัน

ว่าพระเจ้าองค์นี้ที่เคยเฝ้า                                   เป็นพระเจ้าเราชั่วกาลนานคงมั่น

ทรงนำหน้าเราทั่วชั่วนิรันดร์                            ทุกยุคครันทุกสมัยให้ทรงนำ

 

บทที่ 49 คนเขลาวางใจในความมั่งคั่ง  (กาพย์สุรางคนางค์)

                ขอเชิญทุกคน       ทุกแห่งตำบล        เชิญคนทั่วไป

เชิญฟังทางนี้        มีคดีขานไข           เตรียมตัวเตรียมใจ                ฟังให้ดีดี

                ขั้นชื่อว่าคน          อย่าทะนงตน        บุญหนักศักดิ์ศรี

แม้คนสำคัญ         คนขั้นเศรษฐี        ใช่ความมั่งมี         ทำคนเป็นคน

                เป็นคนต่ำต้อย      ใช่ว่าบุญน้อย       หรือด้อยกุศล

เสรีเทียมทัน          เหมือนกันทุกคน ย่อมหนีไม่พ้น      เกิด แก่ เจ็บ ตาย

                ข้าครุ่นดำริ            โดยตั้งสติ              เพื่อมิเสียหาย

ขณะเล่นดนตรี     จักชี้อธิบาย           ตรงตามเป้าหมาย ที่ได้ไตร่ตรอง

                ข้าไม่หวั่นไหว     ยามตกอยู่ใน         อันตรายทั้งผอง

และเมื่อศัตรู          พรั่งพรูประลอง   ล้อมไว้หมายปอง ปลิดชีพวายชนม์

                หรือคนใหญ่โต   เศรษฐีขี้โม้            มักโอ้อวดตน

ทำหยิ่งจองหอง   ลำพองข่มคน        ข้ากล้าประจญ      มิย่นระย่อใคร

                ขึ้นชื่อว่าทาส        ก็แสนประหลาด                  ธรรมชาติวิสัย

ไม่มีสักคน             ไถ่ตนเป็นไท        ยากแท้แก้ไข         เหมือนผงเข้าตา

                หนี้ชีวิตเล่า           จ่ายคืนพระเจ้า     ก็ยากนักหนา

จักจ่ายแทนทด      ไม่หมดสักครา      แม้สิ้นดินฟ้า         พระคุณยังคง

                เหตุก็เพราะว่า      ชีวิตล้ำค่า               โดยพระประสงค์

ถึงจ่ายเท่าไร         ก็ไม่ปลดปลง        หนี้นี้ดำรง             ยืนยงนิรันดร์

                ใครเล่าจักไถ่         ตัวเองออกได้        จากหลุมศพนั่น

แล้วอยู่ต่อไป         เหมือนในสวรรค์                คือไม่มีวัน             รู้มรณา

                แม้ปราชญ์เมธี      ต้องสิ้นชีวี             มอดม้วยสังขาร์

เหมือนคนโง่เขลา               ที่เบาปัญญา          โดยมิเลือกหน้า    ไม่ว่าผู้ใด

                ต่างก็ต้องทิ้ง         เงินทองทุกสิ่ง      หลังจากตักษัย

บุตรหลานเข้าจอง               ยึดครองสืบไป      ควรที่สนใจ           ระลึกไว้ทุกวัน

                และหลุมศพหมาย               เปรียบเหมือนเรือนตาย      มิได้แปรฝัน

แต่ก่อนมั่งมี          เศรษฐีสำคัญ         ที่ดินอนันต์           สารพันภูมิใจ

                ครั้นมาบัดนี้          ต้องตายเป็นผี       เคลื่อนที่มิไหว

อันความร่ำรวย     จะช่วยอะไร         สิ้นชีพเน่าไป       เช่นสัตว์นานา

                ดูเถอะคนเก่ง        ไว้ใจตัวเอง           ว่าเก่งนักหนา

ดูซิเศรษฐี              มั่งมีเงินตรา          ทำเป็นเหมือนว่า  ไม่รู้วายชนม์

                แต่เมื่อถึงที่            ต้องสิ้นชีวี             จักหนีมิพ้น

ตายอย่างแพะแกะ               นั่นแหละคือผล   ความตายเหมือนคน            เลี้ยงแกะทั่วไป

                สาธุชนดับขันธ์    พอรุ่งเช้านั้น        เขาพลันสุขสมัย

ชนะเหนือมวลชน              คนอธรรมไซร้      ศพเน่าเปื่อยไป     ก็ไม่นำพา

                พระเจ้าเกรียงไกร                จะช่วยข้าไว้          พ้นภัยมรณา

เพราะข้ารักท่าน  อธิษฐานภาวนา   วอนไหว้วันทา     อยู่ใกล้พระองค์

                จงอย่าเกรงกลัว    เศรษฐีที่ชั่ว            ทำผิดพระประสงค์

ทรัพย์สินเหลือขนาด          ก็อาจพินาศลง      ตายแล้วปลดปลง ไม่ติดตัวไป

                หรือแม้คนที่         ผูกพันโลกีย์          ชีวีสดใส

ลาภยศ   สรรเสริญ              เพลิดเพลินเจริญใจ             ยังต้องบรรลัย       เหมือนบรรพชน

                คนที่มิดี                  จักไปสู่ที่                นรกมืดมน

ตลอดนิรัดนร์       รับทัณฑ์ทุกข์ทน                  ซึ่งก็เป็นผล           ตามพระบัญชา

                ยิ่งใหญ่แค่ไหน    ก็ช่วยมิได้              ตายแน่นักหนา

คนชั่วคนร้าย        ความตายไร้ค่า                      ตายเหมือนประดา               เดรัจฉานทั่วไป

 

บทที่ 50 การนมัสการที่แท้

                พระผู้ทรงเดชานุภาพตรัส                 พระดำรัสสอนสั่งยังโลกหล้า

ตั้งแต่ทิศตะวันออกท่านบอกมา                        จดแผ่นฟ้าตะวันตกวกเวียนวน

พระเจ้าส่องแสงสว่างในทางจร                       จากนคร ศิโยน แจ้งทั่วแห่งหน

เป็นนครสวยงามยามเมื่อยล                               งามเสียจนเกินคำพร่ำพรรณนา

                พระเป็นเจ้าเสด็จมาทรงปรากฏ        เกียรติยศยิ่งใหญ่ไฟน้ำหน้า

พายุพัดกราดเกรี้ยวเลี้ยววนมา                           รอบกายาพระองค์ผู้ทรงชัย

พระองค์ตรัสเรียกโลกและสวรรค์                   มาช่วยกันเป็นพยานหลักฐานให้

ดูพระองค์ตัดสินความโดยตามนัย                    ลงโทษภัยปวงข้าประชากร

พระองค์สั่งว่า “จงรวบรวมคน                         ที่กมลซื่อไซร้ไม่หลอกหลอน

คือผู้ทำสัญญาดังว่าวอน                                     ถวายก่อนนองเนืองเครื่องบูชา”

สวรรค์เสียงกึกก้องร้องประกาศ                       อย่างเด็ดขาดเกรียงไกรไปทั่วหล้า

ว่าพระองค์ทรงชอบธรรมเสด็จมา                   มีปัญหาทรงชี้ขาดตัดสินพลัน

                “ประชากรของเราเจ้าจงฟัง              คำสอนสั่งสนใจจำให้มั่น

อิสราเอลจะถูกพิศพินิจครัน                              ตัวเรานั้นจะทดสอบตอบให้ดี

เรานี้เป็นพระเจ้าของเจ้าทั้งหลาย                    เรื่องถวายบูชาตามหน้าที่

เราไม่ดุว่าซ้ำพร่ำวจี                                             วัวที่มีจากไร่อย่าให้ปัน

หรือฝูงแพะมากมายไม่หมายมั่น                      ในไพรวันสัตว์ป่าห้อมพร้อมลูกหลาน

เป็นของเราหมดสิ้นบริวาร                                เราจัดการทุกชีวิตเป็นสิทธิ์เรา

สิ่งที่มีชีวิตในทุ่งนา                                             อีกนกป่าทั้งผองของพระเจ้า

แม้นเราหิวกระหายไม่บรรเทา                          ไม่บอกเล่าเจ้าให้รู้ดูน้ำใจ

สรรพสิ่งทั่วไปในโลกนี้                                    ทุกชีวีเป็นของผู้ยิ่งใหญ่

เราจะกินเนื้อวัวไม่กลัวใคร                               เราจงใจดื่มเลือดแพะเชือดพลัน

                จงถวายเครื่องบูชา ธ ผู้นำ                  ด้วยถ้อยคำขอบคุณหนุนจิตมั่น

มอบถวายทรงฤทธิ์ไม่กีดกัน                              ตามที่สัญญาไว้ไม่เปลี่ยนแปร

จงร้องทูลเราเถิดเมื่อเกิดทุกข์                            ไร้ความสุขชีวีมีทางแก้

เราจะช่วยให้รอดและดูแล                                เจ้าจงแซ่ซ้องเสริญเยินยอเรา”

                พระเจ้าตรัสดำรัสแก่คนชั่ว               “ไฉนมัวท่องบัญญัติอย่างโง่เขลา

หยิบยกพันธสัญญามาอ้างเอา                           แต่ตัวเจ้าไม่ยอมให้แก้ไขเลย

เจ้าไม่ยอมรับฟังคำสั่งสอน                                ขโมยซ่อนเห็นแจ้งเจ้าแกล้งเฉย

เจ้ากลับเป็นเพื่อนเขาราวคุ้นเคย                       เจ้าชมเชนคนเล่นชู้เจ้ารู้ดี

เจ้าพร้อมที่จะพูดคำหยาบช้า                             เจ้ามุสากล่าวร้ายให้น้องพี่

เจ้าประพฤติชั่วกันพันทวี                                  ทุกอย่างนี้เราเฉยไม่เคยปราม

เจ้าคงคิดว่าเราเหมือนเจ้านั้น                            แต่ว่าวันนี้เราจะเฝ้าถาม

จะว่ากล่าวเร้าจิตให้คิดความ                              พยายามทำให้เข้ใจดี

                “ฟังให้ดีนะเจ้าผู้เพิกเฉย                   อย่าละเลยคำสอนห่อนหลีกหนี

เราจะทำลายเจ้าเป็นธุลี                                       จะไม่มีใครช่วยด้วยเห็นใจ

การขอบคุณเจ้าไซร้ให้ลือเลื่อง                         ควรเป็นเครื่องบูชาพาสดใส

เราจะช่วยทุกคนให้พ้นภัย                                จงตั้งใจเชื่อฟังอย่างแน่นอน”

 

บทที่ 51 คำอธิษฐานทูลขอให้อภัยบาป

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าพระบิดา                ทรงเมตตาปรานีข้านี้เถิด

พระองค์รักข้าจริงสิ่งล้ำเลิศ                               แสนประเสริฐมั่นคงยงยั่งยืน

ขอทรงพาบาปไปให้พ้นข้า                               เวทนาข้าพระองค์อย่าทรงฝืน

ชำระข้าพ้นชั่วกลั้วกล้ำกลืน                              ให้กลับคืนใสสดหมดราคี

                ข้าตระหนักซึ้งใจในความผิด            ข้าเคยคิดแสนเบื่อบาปเหลือที่

ข้าทำผิดต่อองค์พระภูมี                                      ทำสิ่งที่ชั่วช้าหยาบสามานย์

พระองค์ตัดสินข้านั้นถูกแล้ว                            ไม่คลาดแคล้วชีพม้วยมอดสังขาร

ทรงลงโทษเที่ยงธรรมตามต้องการ                  ไม่ร้องขานเพราะตัวชั่วฉกรรจ์

                ทรงต้องการจิตนี้ที่ซื่อสัตย์                 ทรงผูกมัดปัญญาพาสุขสันต์

ใส่สมองลงกรุบรรจุพลัน                                   เอาบาปนั้นผันพรากไปจากตัว

เพื่อข้ามีจิตใจใสสะอาด                            อย่างเด็ดขาดบาปหมดสดใสทั่ว

ขาวยิ่งกว่าสำลีที่พันพัว                                      บาปมืดมัวหมดสิ้นจากถิ่นใจ

ขอให้ข้าฟังสำเนียงเสียงปรีดา                         ถึงแม้ว่าทรงย้ำและทำให้

ข้าละเอียดแหลกยับแตกดับไป                         ข้าก็ใจเป็นสุขความทุกข์คลาย

ขอท่านทรงหลับตาอย่าทอดเนตร                    ดูกิเลศปวงบาปหยาบทั้งหลาย

ทรงชำระความชั่วช้าทั่วกาย                              สุขสมหมายทั้งสิ้นพบยินดี

                ขอพระเจ้าสร้างสรรค์ชีวันใหม่        มีจิตใจรักพระองค์มั่นคงที่

อย่าขับไล่ไสลงอเวจี                                           พ้นวิถีพ้นพักตร์พ้นรักลา

โปรดอย่านำพระวิญญาณของพระองค์          อันสูงส่งสูญสลหายไปจากข้า

โปรดประทานยินดีและปรีดา                           ทรงช่วยข้าให้รอดและปลอดภัย

โปรดทำให้ใจข้านี้มีความเชื่อ                           ทุกทุกเมื่อโปรดปรานประทานให้

ข้าจะสอนคนบาปให้กลับใจ                             ถึงอยู่ไกลหันมาหาพระองค์

                โอ้ข้าแต่พระเจ้าพระผู้ช่วย                ทรงโปรดด้วยช่วยข้าพาเสริมส่ง

ช่วยชีวิตข้าไว้ให้ดำรง                                        ยั่งยืนยงคงอยู่มิรู้วาย

แล้วข้าจะประกาศความชอบธรรม                   ที่เลิศล้ำยิ่งใหญ่ไม่หนีหน่าย

ขอช่วยข้าพูดความตามสบาย                             ทูลถวายสรรเสริญและเยินยอ

                พระองค์ไม่ประสงค์เครื่องบูชา        หาไม่ข้าจัดถวายให้ท่านหนอ

เครื่องบูชามาเผาไฟไม่รีรอ                                ท่านไม่พอพระทัยไม่ต้องการ

เครื่องบูชาข้าหรือคือดวงจิต                              มอบชีวิตพลีวางอย่างกล้าหาญ

ธ จะไม่ปฏิเสธซึ่งดวงมาน                                 ยอมรับการเชื่อฟังทั้งจำนน

                พระเจ้าขอเมตตาศิโยนด้วย               ขอทรงช่วยป้องภัยให้ทุกหน

บูรณะกำแพงแข็งแรงทน                                  ปรับปรุงจนเยรูซาเล็มเต็มสิ่งดี

พระองค์พอพระทัยได้สรรหา                          เครื่องบูชาเหมาะใจไว้เร็วรี่

เขานำวัวตัวผู้ดูอ้วนพี                                          ถวายที่บนแกนแท่นบูชา

 

บทที่ 52 พระเจ้าทรงพิพากษาและพระคุณของพระองค์

                เจ้าตัวดีเหตุไฉนไยคุยโว                    ขอบพูดโม้โอ่ตนบ่นเพ้อพร่ำ

ถึงความชั่วร้ายนี้ที่ก่อนำ                                    พระทรงธรรมเท่านั้นรักมั่นจริง

เจ้าวางแผนการร้ายทำลายเขา                           ลิ้นของเต้าโสมมแหลมคมยิ่ง

เหมือนมีดโกนโดนใครไม่ประวิง                    พูดแต่สิ่งมุสามาเรื่อยไป

เจ้ารักความชั่วช้ากว่าดีเยี่ยม                               ชอบของเทียบกว่าแท้แน่ไฉน

เจ้าคนปดพูดมากทำปากไว                                เชือดเฉือนใจแนบเหน็บให้เจ็บแด

                ตลอดกาล ธ มั่นหมายทำลายเจ้า       ให้ทรงเข้าฉุดกระชากลากเจ้าแน่

จากกระโจมที่อาศัยไม่เหลียวแล                       ขับออกแค่พ้นแดนดินถิ่นคนเป็น

คนชอบธรรมยิ่งนักประจักษ์ทั่ว                       ต่างเกรงกลัวหวาดผวาคราได้เห็น

เขาพากันหัวเราะเจ้าเย้าไม่เว้น                         เยาะเย้ยเล่นแล้วเขาว่ากล่าวครัน

ดูนี่คนไม่พึ่ง ธ หาปลอดภัย                               กลับวางใจสมบัติตัวถ้วนทั่วนั่น

เขาทำชั่วเด็ดขาดฉกาจฉกรรจ์                           เพื่อใฝ่ฝันหาปลอดภัยมาใส่ตัว

        ข้าเป็นเหมือนต้นมะกอกงอกงามใหญ่  ขึ้นอยู่ใกล้พระราชฐานตระการทั่ว

ข้าวางใจความรักไท้ไม่หวั่นกลัว                      จิตพันพัวในรักมั่นนิรันดร

ข้าขอบคุณพระเจ้าไซร้ในสิ่งที่                         ล้ำเลิศดีทรงกอปรนำทำมาก่อน

พร้อมชนของไท้ทรงธรรมนำพระพร             เอ่ยสุนทรประกาศว่า ธ เลิศจริง

 

บทที่ 53 ความชั่วร้ายของมนุษย์

                คนเขลากล่าวไขในใจว่า                    “พระเจ้าเรื่องเล็กดอกหนาใช่เรื่องใหญ่”  

พวกเขาแสนกลทุกคนไป                                  ประพฤติเหลวไหลร้ายสิ้นดี

ไม่มีสักคนที่ทำถูก                                               เพราะไม่พันผูกรักศักดิ์ศรี

ทำแต่อกุศลก่ออัปรีย์                                           ใช้สิทธิเสรีทางอธรรม

พระเจ้าผู้สร้างซึ่งโสภา                                      ทอดพระเนตรลงมาจากสวรรค์

สำรวจตรวจดูทุกสิ่งอัน                                       ใครบ้างเข้าขั้นใช้ปัญญา

มีใครบ้างไหมกตัญญู                                          นมัสการพระเจ้าองค์ราชา

ใครบ้างทำตามพระบัญชา                                 อธิษฐานภาวนาสุดจิตใจ

เห็นแต่ทุกคนละทิ้งไท้                                       ประพฤติตนไร้สำนึกตามนิสัย

พวกเขาทำชั่วมั่วทั่วไป                                        มีจนอย่างไรก็เหมือนกัน

ไม่มีใครเลยที่ชอบธรรม                                     ล้วนสร้างบาปกรรมด้วยโมหันต์

เหมือนไม่รู้ตายวายชีวัน                                     ปล้ำปลุกผูกพันแต่โลกีย์

พระเจ้าดำรัสตรัสถามว่า                                    “เหล่าคนชั้วช้าไร้ศักดิ์ศรี

ไม่รู้เลยหรือความชั่วดี                                        ทำแต่อัปรีย์ไม่มีอาย

จ้องแต่จี้ปล้นคนของเรา                                     สาธุชนโศกเศร้าต้องเสียหาย

ทั้งไม่ขอเราผู้เจ้านาย                                           ไม่รู้วันตายจักมีมา”

พระเจ้าจักให้พวกปัจจา                                     แตกฉานซ่านซ่ากระเด็นไป

กระทั่งกระดูกมิให้กอง                                      ศัตรูทั้งผองต้องตักษัย

เพราะไม่นับถือพระทรงชัย                              จึงพ่ายประลัยทุกทุกคน

                ข้าพเจ้าจะวอนขอพรไท้                     ให้อิสราเอลอิสระได้สมผล

รับความปลอดภัยไร้กังวล                                  จากศิโยนวิมลวิมานแมน

เมื่อใดพระเจ้าจะเมตตา                                      ให้ปวงประชาที่เฝ้าแหน

กลับฟุ้งรุ่งเรืองทั่วดินแดน                                 ชาวเราก็แสนจะสำราญ

เชื้อสายยาโคบจะสบสุข                                     อิสราเอลพบยุคสนุกสนาน

ไพร่ฟ้าทั้งหมดสดชื่นบาน                                จักซ้องสาธุการด้วยยินดี

 

บทที่ 54 บททูลขอให้พระเจ้าทรงช่วยพิทักษ์รักษาพ้นจากพวกศัตรู 
(กาพย์สุรางคนางค์)

                ข้าแต่พระเจ้า        ขอทรงโปรดเกล้า                ช่วยข้าพระองค์

ให้เป็นอิสระ        ด้วยอำนาจคง       ขอพระเจ้าทรง     ฟังคำวิงวอน

                ผู้ไม่กลัวเกรง        จะมาข่มเหง          ข้าจนม้วยมรณ์

เหล่าคนยโส         โมโหไฟฟอน      คนใจโหดจร        รุมล้อมรอบกาย

                ส่วนข้าทราบว่า    พระองค์เมตตา     มิปล่อยข้าสลาย

ทรงเป็นผู้ช่วย      รอดพ้นอันตราย  โพยภัยใกล้กราย                  พระเจ้าป้องกัน

                ทรงความซื่อสัตย์ ทรงช่วยข้าคือ       ทำลายศัตรูสรรพ์

ทรงลงโทษเขา     เอาลงทัณฑ์           ด้วยความชั่วอนันต์              ซึ่งเขาทำมา

                ข้าแต่พระเจ้า        ข้าน้อมกายเฝ้า      ถวายเครื่องบูชา

ขอบพระคุณยินดี เปรมปรีดิ์หรรษา ในพระเมตตา       ทรงความเลิศดี

                พระองค์ทรงโปรด              ช่วยข้าพ้นโหด     ลำบากยากมี

ตาของข้ามอง       เห็นเหล่าไพรี       ย่อยยับอับศรี         สู่ความปราชัย

  

บทที่ 55 คำอธิษฐานขอความช่วยเหลือ

                ข้าแต่องค์ผู้ทรงอดิศร          ฟังคำวอนข้าไซร้อย่าหน่ายหนี

ข้าวิตกอกตรมข่มฤดี                            ทุกข์ทวีเรื่อยไปไม่สร้างซา

เหล่าศัตรูวู่วามคุกคามหนัก                มิได้พักจิตมั่นไร้หรรษา

คนกาลีกดขี่เฝ้าบีฑา                            ข่มเหงข้าย่อยยับถึงอับจน

ก่อแต่ความเดือดร้อนไม่หย่อนหยุด  เท่ากับฉุดข้าห่างทางผล

พวกเขาโกรธเกลียดข้ามาประจญ     ให้ทุกข์ทนโทมนัสถนัดใจ

ข้ากลัวตายหวาดกลัวจับขั้วหทัย        คิดคิดไปอัดอั้นตันปัญญา

ข้าพูดว่า “ถ้าข้าเป็นปักษิณ                มีปีกบินเที่ยวเตรี่ในเวหา

เช่นพิราบน่ารักประจักษ์ตา               จักถลาหลบนอนพักผ่อนพลัน

จะบินให้ไกลมนุษย์สุดเสียงสังข์     ไปสร้างรังทันใดดั่งใฝ่ฝัน

หลบลมกล้าพายุร้ายภัยอนันต์           อยู่ที่นั่นทะเลทรายสบายตน”

ขอทรงช่วยอวยวิบัติกำจัดเขา            จนซึมเซาทำสิ่งใดไม่สบผล

ให้พูดจาเลื่อนเปื้อนเหมือนต้องมนต์              ต้องเผชิญอาชญากรรมกระหน่ำมา

ทุกท้องที่มีแต่ความพินาศ                  น่าอนาถเกิดวิบัติสหัสสา

เรื่องหลอกลวงกดขี่ภัยบีฑา               ทั่วพาราตามถนนไม่พ้นพาล

ถ้าแม้นว่าปัจจามาหลอกล้อ               ข้ายังพออดใจไม่ไขขาน

ถึงคุยโวอวดโอ่อหังการ                     ข้าซมซานหนีได้ดั่งใจจินต์

แต่นี่เป็นเพื่อนสนิทมิตรสหาย         เคยทักทายใกล้ชิดนิจศีล

เคยร่วมไปในวิหารการเคยชิน          กลับมาหมิ่นทรยศหมดเยื่อใย

ขอให้เขาศัตรูผู้อมิตร                          สิ้นชีวิตฉับพลันไม่ทันไข

ให้เขาตกโลกันต์ในทันใด                ทั้งที่ไม่ดับดิ้นถึงสิ้นปราณ

ในเคหาอาศัยในความคิด                   ล้วนบาปผิดยิ่งใหญ่แผ่ไพศาล

มีแต่ความชั่วช้าแสนสามานย์            ส่อสันดานของผู้ทุรชน

ข้าทูลขอพระองค์ให้ทรงช่วย           ธ ทรงอวยสันติสุขให้ทุกหน

เสียงวิงวอนสะท้อนถึงเบื้องบน       เช้าเที่ยงจนสายัณห์ทุกวันไป

พระเจ้ารับสดับสนองเสียงของข้า   โปรดเมตตาคุ้มครองให้ผ่องใส

ศรัทธาธรรมล้ำค่ากว่าสิ่งใด               ข้าวอนไหว้พระองค์ผู้ทรงธรรม์

พระเจ้าจะทรงนำบำรุงข้า                  ให้กลับมาจากสงครามดุจความฝัน

เป็นสงครามหักโหมเร้าโรมรัน        เข้าประจัญศัตรูทุกหมู่กอง

และพระองค์ทรงฟังอธิษฐาน          ตลอดกาลเอาธุระตอบสนอง

ทรงปราบหมู่ศัตรูผู้ลำพอง                 หมดผยองมานะกลัวพระองค์

เพื่อนแก่ข้ามุ่งร้ายทำลายมิตร            ละเมิดผิดสัญญาพาให้หลง

ถ้อยคำขานหวานหูผู้ฟังงง                เจตจำนงหยามเหยียดเพราะเกลียดชัง

ถ้อยคำเขาเล้าโลมตะโบมจิต              คมเหมือนกฤชทำร้ายในภายหลัง

แต่พระเจ้าประเสริฐเลิศพลัง            ทรงชิงชังคนมุสาฆาตกร

จะจับเขาโยนไปในเบื้องล่าง            ไม่พบทางภิญโญสโมสร

ก่อนที่เขาแก่ชราจะม้วยมรณ์             ขาดพระพรสุขสันต์นิรันดร์กาล

ส่วนข้าไซร้ไว้ใจในพระเจ้า              จะคอยเฝ้าใกล้ชิดอธิษฐาน

เทิดพระเกียรติสยัมภูคู่ลมปราณ       กว่าวิญญาณจะดับล่วงลับไป

 

บทที่ 56  คำอธิษฐานวางใจในพระเจ้า

                พระเจ้าข้าโปรดเมตตาตัวข้านี้           เขาโจมตีข้าหนักประจักษ์จิต

ถูกข่มขู่ศัตรูร้ายหมายชีวิต                                      เฝ้าพิชิตตลอดมาข้าเจ็บตัว

ตลอดวันศัตรูหมายทำร้ายข้า                             คนมากหน้าสู้ข้าพลันรุมกันทั่ว

โอ้พระผู้สูงสุดหล้าเมื่อข้ากลัว                          ขอฝากตัววางใจในพระองค์

ข้าวางใจพระเจ้าเฝ้าสรรเสริญ                          และเทิดเทินพระสัญญา ธ สูงส่ง

ไม่หวาดกลัวข้าวางใจไท้มั่นคง                         ชนประสงค์แกล้งข้าได้อย่างไรกัน

                ไม่ว่าข้าทำใดอยู่ศัตรูจ้อง                    พวกเขาต้องก่อทุกข์ให้ข้าหวั่น

เขาหาทางให้ยากเข็ญไม่เว้นวัน                       ทำข้านั้นเจ็บแค้นแสนระอา

เขารวมหัวกันซุ่มคอยคุมอยู่                               เฝ้ามองดูสิ่งทำไปใคร่เข่นฆ่า

โปรดลงโทษคนโหดโฉดชั่วช้า                        ปราบบรรดาชนด้วยโกรธพิโรธจริง

          พระองค์ทราบข้าลำบากยากเพียงไหน  บันทึกไว้ความยากจนทุกข์ทนยิ่ง

ในสมุดจดลงไปได้อ้างอิง                                  ถ้วนทุกสิ่งหรือมิใช่ไท้ทรงทำ

วันทีข้าทูลพระเจ้าข้าเดารู้                                  ว่าศัตรูกลับหลังหันวันยังค่ำ

นี่ทำให้ข้าแจ้งอยู่ผู้ทรงนำ                                 เฝ้าประจำฝ่ายข้าเป็นอาจิณ

ข้าวางใจพระเจ้าเฝ้าบูชา                                    พระสัญญาของพระองค์มั่นคงสิ้น

ข้ายกย่องพระสัญญาจอมบดินทร์                    น้อมชีวินแซ่ซ้องร้องสักการ

ข้าวางใจในพระเจ้าเฝ้านบไหว้                        ข้าจะไม่หวาดผวาพาฟุ้งซ่าน

มนุษย์ทำข้าไม่ได้พวกภัยพาล                           เพราะดาลมานข้าไว้ใจในพระองค์

                พระเป็นเจ้าข้าพร้อมน้อมถวาย         ดังมุ่งหมายสัญญาข้าประสงค์

จะถวายบูชาไท้ใจมั่นคง                                     ด้วยเสริมส่งถ้อยสรรเสริญและเยินยอ

เพราะทรงช่วยข้ารอดตนพ้นตายได้                ไม่ปราชัยพ่ายแพ้แต่เป็นต่อ

ข้าใช้ชีพ่อพระพักตร์พิทักษ์คลอ                      ในแสงทอส่องสิ่งที่มีจิตใจ

 

บทที่ 57 คำทูลขอความช่วยเหลือ

                โอ้พระเจ้าขอเมตตาปวงข้าเถิด         พระผู้เลิศช่วยรอดปลอดภัยข้า

ข้าแสวงแหล่งป้องผองภัยนา                            ใต้ร่มฟ้าเงาปีกหลบหลีกภัย

จนกว่าอันตรายทั้งหลายผ่าน                            พ้นสานที่ข้าซ่อนอาศัย

ข้ากราบทูลขอพระทรงอภัย                              ทรงจัดให้สิ่งถ้วนล้วนจำเป็น

พระองค์ทรงตอบจากฟ้าสวรรค์                       ทรงป้องกันเหล่าร้ายไม่ขู่เข็ญ

ทรงปราบปรามยามยากทุกข์ลำเค็ญ ทรงให้เห็นรักนั้นอันซื่อตรง

                ข้าล้มตัวเอนร่างนอนขวางอยู่           ท่ามกลางหมู่ราชสีห์ที่สูงส่ง

เตรียมขย้ำขบกัดฟันฟาดลง                               ผู้คนคงเป็นอาหารสำราญใจ

ฟันมันคมเหมือนหอกบอกให้รู้                        ดุจธนูยิงกราดเลือดสาดไหล

ลิ้นของมันเหมือนดาบเสียวปลาบใจ               เชือดเฉือนใครไม่รอดต้องวอดวาย

                ขอพระองค์ทรงสำแดงความยิ่งใหญ่  ให้เห็นในฟ้าสูงดังมุ่งหมาย

สำแดงพระสิริขจรขจาย                                     แผ่ขยายก้องดังโลกทั้งปวง

                ศัตรูร้ายหมายมั่นจะมาจับ                  ทุกข์โศกทับถมข้าพาให้ห่วง

เขาขุดหลุมดักเช่นเป็นกลลวง                           กลับตกบ่วงตนเองนอนเขลงไป

                พระเป็นเจ้าสูงศักดิ์ข้าพรักพร้อม     ขอนอบน้อมส่งเสียงสำเนียงใส

จะร้องเพลงสรรเสริญพระทรงชัย                   นี่แนะใจจิตเอ๋ยเจ้าเคยฟัง

บทกวีอ่อนถ้อยร้อยกรองสิ้น                             อีกเพลงพิณขับขานปานเสียงสั่ง

จะขับร้องก้องไกลให้เด่นดัง                             ไปถึงยังสุริยาฟากฟ้าไกล

โอ้พระเจ้าข้านอบขอบพระคุณ                        เกื้อการุญท่ามกลางชนชาติใหญ่

ข้ายกย่องเยินยอด้วยเต็มใจ                                เทิดเกียรติในหมู่คนชนนานา

ความรักอันมั่นคงยืนยงนัก                                แจ้งประจักษ์เจนใจในโลกหล้า

ทรงซื่อสัตย์เที่ยงแท้แน่วาจา                             มากเท่าฟ้าถึงสวรรค์พิมานชัย

ขอสำแดงความยิ่งใหญ่ให้ประจักษ์                 เกียรติศักดิ์ลืออ้างกลางฟ้าใส

แสดงพระสิริให้ก้องไกล                                   แจ่มแจ้งใจทั่วหล้าในสากล

 

บทที่ 58 ทูลขอพระเจ้าให้ทรงลงโทษคนชั่ว (กลอนบทละคร)

                ท่านผู้ปกครองของประชา                     อยู่ในธัมมาเป็นไฉน

ตัดสินเที่ยงธรรมทุกคนไป                                โดยไร้อคติดำริการ

เปล่าเลย ท่านคิดแต่แผนชั่ว                               ความเห็นแก่ตัวก็เสิบสาน

ก่ออาชญากรรมอันธพาล                                   รุนแรงห้าวหาญในดินแดน

คนชั่วเกลือกกลั้วชั่วทั้งชาติ                               สันดานร้ายกาจสิ่งหวงแหน

ตั้งแต่เกิดมาริรู้แคลน                                          พูดปดจักแหล่นกะล่อนไป

เขาเหมือนงูพิษฤทธิ์ซาบซ่าน                           เสียงท้วงสะท้านไม่หวั่นไหว

งูไม่ได้ยินเสียงอะไร                                           เพราะว่ามันไม่มีหูฟัง

มันไม่ได้ยินเสียงหมองู                                      จะปลอบหรือขู่มิเหลียวหลัง

แม้เสียงนักวิชาทรงพลัง                                    ก็สุดฉุดรั้งทรชน

ข้าแต่พระเจ้าแห่งจักรวาล                                 ทรงปราบสาธารณ์ทุกแห่งหน

โปรดถอนเขี้ยวสิงห์ในบุคคล                           เพื่อให้โลกพ้นจากพิษภัย

ให้เขาสูญสลายเหมือนสายชล                         ไหลไปให้พ้นหมดสมัย

หญ้ารกทางเท้าแหลกฉันใด                              ให้เขาราบไปเช่นเดียวกัน

ให้เขาเคลื่อนคล้อยเหมือนหอยทาก                ชีวิตวิบากไม่แปรผัน

หนทางครรไลผ่านไปนั้น                                  เครื่องหมายสำคัญน้ำเมือกมี

หรือดุจทารกไร้เดียงสา                                      จากครรภ์มารดามารศรี

ไม่ทันเห็นแสงเดือนสุรีย์                                   ด่วนดับชีวีอนาถใจ

ด้วยพระพิโรธของพระเจ้า                                ชีวิตของเขาต้องตักษัย

เหมือนต้นรุกขชาติผงาดไพร                            โค่นล้มลงได้ประหลาดครัน

พระเจ้าพัดเขาให้พินาศ                                     โดยภัยอุบาทว์มิคาดฝัน

ตั้งแต่ยังไม่วายชีวัน                                             พระเจ้าทรงธรรม์อยู่อัตรา

สุชนพบเห็นเข้าเช่นนั้น                                    จะชื่นชวนกันเฝ้าหรรษา

เขาจะเดินลุยในมรรคา                                       โลหิตธาราคนกาลี

ประชาจะพากันกล่าวว่า                                     “ธ ย่อมรักษาสมศักดิ์ศรี

คนที่ทำดีจะได้ดี                                                   ธ ตัดสินโลกนี้มีจริง

 

บทที่ 59 ทูลขอความปลอดภัย  (กลอนแปด)

                พระเป็นเจ้าเจ้าข้าเมตตาด้วย             ได้โปรดช่วยข้าพระองค์ของทรงศรี

ช่วยข้าพ้นศัตรูหมู่ไพรี                                       คุ้มข้านี้ให้พ้นคนบีฑา

โปรดช่วยข้าให้พ้นคนชั่วชาติ                          ให้พ้นฆาตกรอุบาทว์มิปรารถนา

พวกเขาจ้องปองร้ายไม่สร่างเซา                       รุมกันมาล้อมกรอบดูชอบกล

ข้าไม่เคยทำผิดหรือคิดร้าย                                     ทั้งใจกายเผยแพร่แต่กุศล

ส่วนพวกเขาเหล่ากอทรชน                               ประพฤติตนกักขฬะไม่ละวาง

อัญเชิญองค์ผู้ทรงศักดาเดช                               ทอดพระเนตรกำจัดผู้ขัดขวาง

พระเจ้าของอิสราเอลเด่นทุกทาง                     ทำลายล้างทรยศให้หมดไป

                ยามพวกเขาเที่ยวไปในเมืองหลวง   คนทั้งปวงเสียขวัญต่างหวั่นไหว

เขาแยกเขี้ยวเที่ยวยั่วไม่กลัวใคร                        กลับมาในตอนค่ำอย่างสำราญ

ลิ้นของเขาคารมเหมือนคมดาบ                        พ่นคำหยาบยโสเล่นโวหาร

“ใครจะฟังเราเล่า” เขาชวนพาล                     กล่าวคำขานโอหังเชิญฟังดู

                ธ จะทรงหัวเราะเยาะเย้ยเขา             พวกคนเขลาไร้ปัญญาน่าอดสู

ชนชาติใดที่ไร้กตัญญู                                         พึงเป็นผู้รำลึกสำนึกตน

พระเจ้าผู้ยิ่งใหญ่คุ้มภัยข้า                                  อารักขาชัดแจ้งทุกแห่งหน

ทรงปกปักพิทักษ์ไว้ไม่อับจน                            ซ้ำสบผลพิพัฒน์สวัสดี

พระผู้ทรงอารักขามาสถิต                                  ข้าใกล้ชิดพระองค์ผู้ทรงศรี

ให้ข้าเห็นศัตรูหมู่ไพรี                                        ถูกขยี้ต่อหน้าจนปราชัย

                อย่าทรงฆ่าเขาด่วนควรรอช้า            คนของข้าจะได้เห็นเป็นไฉน

ทรมาทรกรรมให้ช่ำใจ                                       เพื่อจำได้ผลนำที่ทำมา

ด้วยพลังขององค์ผู้ทรงฤทธิ์                              ให้อมิตรพังภินท์สิ้นกังขา

ทรงคุ้มครองร่มเย็นเป็นอัตรา                            ข้าวันทาพระองค์ผู้ทรงธรรม

ความบาปผิดติดที่ริมฝีปาก                                 คำสำรากหยาบคายทำลายขวัญ

ขอให้ความยโสโซ่เกี่ยวพัน                               ดุจกับหันดักตนไม่พ้นไป

เพราะเขากล้าด่าแช่งแรงมุสา                           กล่าววาจาสารเลวล้วนเหลวไหล

จึงได้รับทุกข์โทษโอษฐภัย                                ตามวิสัยการสนองเป็นของตน

ขอเดชะพระพิโรธโปรดทำลาย                        ให้วอดวายประจักษ์ไร้มรรคผล

อย่าให้เหลือพงศ์เผ่าเหล่าทุรชน                      เพื่อทุกคนรู้จักรักภูบาล

ผู้ปกครองอิสราเอลอยู่เป็นนิตย์                        มีฤทธิ์คุ้มภัยแผ่ไพศาล

ทรงเป็นหลักพิทักษ์จักรวาล                              ตลอดกาลเวลาชั่วฟ้าดิน

                ศัตรูข้ากลับมาสายัณห์สมัย                เขาเที่ยวไปไม่สมอารมณ์ถวิล

เที่ยวทั่วย่านบ้านเมืองเคืองราคิน                     แยกเขี้ยวหมิ่นเหมือนสุนัขสร้างหนักใจ

เขาเที่ยวจ้องมองหาแต่อาหาร                           แล้วกลับพาลบ่นว่าไม่ปราศรัย

ครั้นมิได้เพียงพอก็ไยไพ                                    ตามวิสัยชั่วแท้เห็นแก่ตน

                ส่วนข้านี้จะมีแต่จงรัก                         สวามิภักดิ์สำแดงทุกแห่งหน

จะร้องเพลงเทิดพระคุณอุ่นกมล                      พระเดชพ้นพรรณนาสถาพร

ทุกเช้าค่ำจักพร่ำถึงความรัก                               อันเป็นหลักแท้จริงที่สิงขร

เป็นที่คุ้มภัยข้าประชากร                                    ยามทุกข์ร้อนเข้าถึงได้พึ่งพา

ข้าสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงศักดิ์                       ผู้พิทักษ์ชีวันสุดหรรษา

ทรงเป็นที่ลี้ภัยในทุกครา                                   ทรงรักข้าแม่นมั่นนิรันดร

 

บทที่ 60 คำทูลขอความช่วยเหลือ  (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงฤทธิ์                   ปวงข้าโทษผิดขั้นตักษัย

ทรงทิ้งเราให้ปราชัย                                           พระพิโรธนี้ไซร้ก็เที่ยงธรรม

บัดนี้ขอทรงพระเมตตา                                      โปรดเสด็จกลับมาบำรุงขวัญ

อย่าให้ข้านี้สิ้นชีวัน                                            โปรดช่วยคุ้มกันให้พ้นภัย

ด้วยเดชะพระองค์ทรงบันดาล                          ให้เกิดสะท้านแผ่นดินไหว

เป็นรอยริ้วแตกแทบแยกไป                               ขอรับสั่งให้ประสานพลัน

พระองค์ลงโทษประชากร                                 มึนเมาเข้าขั้นน่าเวทนา

พระองค์ยกธงชัยให้คนเก่ง                               ผู้ซึ่งยำเกรงพระเจ้านักหนา

แต่เขากลับหลีกลี้หนีปัจจา                                 คิดแล้วก็น่าประหลาดใจ

โปรดช่วยเราพิชิตด้วยฤทธิเดช                         ผองภัยอ่าเพศเสื่อมกษัย

สอนงคำอธิษฐานที่ผ่านไป                               เพื่อช่วยข้าให้รอดชีวี

                พระเจ้าตรัสแจ้งแถลงการณ์              ในสุทธิสถานของทรงศรี

“หลังชัยชนะในครั้งนี้                                      จักแบ่งแห่งที่เป็นสำคัญ

จะแบ่ง เชเคม ตามกำหนด                                 หุบเขา สุคต เกษมสันต์

มอบให้ผู้คนของเราพลัน                                   เป็นหลักประกันสืบสืบไป

กิเลอาดอีกทั้งมนัสเสห์                                       สองถิ่นทำเลสบสมัย

เป็นของเราแท้จงแน่ใจ                                      เอฟราอิม นั่นไซร้ก็เช่นกัน

เปรียบเหมือนหมวกเหล็กของเรานี้                 ยูดาห์ คิรีเขตเขื่อนขันธ์

เปรียบคทาเรืองเดชวิเศษครัน                           ศัตรูคร้ามครั้นไม่ต่อกร

โมอับเป็นอ่างล้างชำระ                                      หรือเป็นเช่นสระสโมสร

เอโดมดุจกล่องผ่องสุนทร                              สำหรับใส่ซ่อนรองเท้าทอง

ฟิลิสเตีย หรือจะกล้ามายงยุทธ                          เขาจักสิ้นสุดความจองหอง

จะชนะเราได้อย่าหมายปอง                              มีแต่เศร้าหมองชั่วกาลนาน”

                ข้าแต่พระเจ้าทรงเดชา                       ใครจะพาข้าถึงสถาน

นครห้อมล้อมป้อมปราการ                                เอโอมตระหง่านประทับใจ

พระองค์ทอดทิ้งเราจริงหรือ                             ธ โปรดร่วมมืออย่าผลักใส

อย่าร่วมกับพาลพวกจัญไร                             เสด็จโดยขบวนไปกับพวกมัน

ขอ ธ ช่วยเราเข้าต่อสู้                                          เข่นฆ่าศัตรูให้อาสัญ

ลำพังมนุษย์สุดโรมรัน                                        เห็นแต่ทรงธรรม์เป็นหลักชัย

หาก ธ เอ็นดูอยู่ฝ่ายเรา                                        ก็จะชนะเขาทุกสมัย

ธ จะช่วยปราบให้ราบไป                                   ศัตรูน้อยใหญ่ยอมจำนน

 

บทที่ 61 คำทูลขอความคุ้มครอง  (ฉบัง)

                ข้าแต่พระเจ้าเนาสวรรค์                     โปรดเอียงพระกรรณ

ฟังเสียงข้าไห้วิงวอน

                ยามข้าสิ้นหวังสังหรณ์                       ไกลบ้านเมืองนอน

เรียกหาพระองค์ทรงธรรม

                โปรดพาข้าแคล้วภัยมหันต์                ธ ผู้คุ้มกัน

ช่วยพ้นศัตรูหมู่พาล

                ข้าขอพักในถาน                                  กระโจมภูบาล

จนกว่าชีวาวางวาย

                ขออยู่ใต้ปีกพระฤาสาย                       ปลอดภยันตราย

เป้าหมายที่หวังตั้งใจ

                ธ ยินคำข้าขานไข                                สัญญานี้ไซร้

และทรงประสาทพระพร

                ขอให้กษัตริย์อดิสร                             เสวยราชย์ถาวร

ทรงพระชนม์ยิ่งยืนนาน

                ทศพิธราชธรรมบริหาร                      พระเจ้าโปรดปราน

ขอจงทรงพระเจริญ

                ข้าจึงร้องเพลงสรรเสริญ                    พร้อมทั้งดำเนิน

อธิษฐานพระเจ้าทุกวัน

 

บทที่ 62 มั่นใจว่าพระเจ้าทรงคุ้มครอง

                ข้าพระองค์ขอพึ่งพระเป็นเจ้า           ธ ทรงเฝ้าช่วยข้ามาตลอด

ทรงคุ้มครองป้องภัยไม่วายวอด                        ช่วยให้รอดแน่แท้ไม่แพ้ภัย

                เจ้าข่มเหงผู้คนจนแพ้พ่าย                  เจ้าทำร้ายล้างผลาญนานแค่ไหน

เหมือนกำแพงหักพังทั้งบรรลัย                        เหมือนรั้วไร้สวยสิ้นต้องภินท์พัง

เจ้าเพียงอยากฉุดคร่าถลาแย่ง                            จากตำแหน่งเกียรติดีที่แต่งตั้ง

พอใจกล่าวมุสาพาเกลียดชัง                              ไม่หยุดยั้งอวยพรเขาคราวเดียวกัน

ปากอวยพรอ่อนหวานสรรมอบให้                  แต่ดวงใจสาปแช่งแสยงพรั่น

ขอ ธ ป้องครองข้าทกคืนวัน                              ช่วยคุ้มกันให้รอดและปลอดภัย

ความรอดและเกียรติข้า ธ ทรงรับ                     ขึ้นอยู่กับพระองค์ทรงมอบให้

ทรงคุ้มครองเข้มแข็งแกร่งกระไร                    ที่ลี้ภัยของข้าอันถาวร        

                ประชากรทั้งหลายไว้ใจ ธ                 ไม่เคยละนบไหว้ไม่ไถ่ถอน

แม้ทุกข์ยากลำบากใจไม่อาทร                           ทรงผันผ่อนเป็นหลักให้พักกาย

                ลมหายใจมนุษย์นี้อนิจจัง                   ขึ้นตาชั่งตวงตักน้ำหนักหาย

บางเบาหวิวปลิวว่อนร่อนกระจาย                   แม้ลมหายใจหนักมากกว่าตัว

อย่าวางใจในงานการรุนแรง                            อย่าหวังแบ่งกำไรในทางชั่ว

จากการปล้นสะดมจู่โจมรัว                                อย่าเมามัวทรัพย์มากหากร่ำรวย

ข้าได้ยิน ธ ตรัสหลายครั้งว่า                              อันฤทธาขององค์ ธ ทรงช่วย

ธ ทรงรักล้นเหลือเอื้ออำนวย                            ธ โปรดด้วยปูนบำเหน็จเมื่อเสร็จงาน

 

บทที่ 63 ปรารถนาพระเจ้า

                พระเจ้าข้า พระองค์เป็นพระเจ้า       ปวงข้าเฝ้าปรารถนาพระองค์ยิ่ง

จิตข้ากระหายหา ธ แท้จริง                                กายข้ายิ่งใฝ่ฝันอย่างมั่นคง

เหมือนแผ่นดินแห้งผากอยากได้น้ำ                แสนสุขล้ำพบพระองค์ผู้สูงส่ง

ในสถานบริสุทธิ์ดุจจำนง                                  ให้ข้าคงเห็นอิทธิฤทธิ์เดชา

อันความรักแท้นั้นแสนมั่นคง                           ของพระองค์ล้ำเลิศเกิดคุณค่า

สุดประเสริฐแสนดีกว่าชีวา                               ปวงแหล่งข้าสรรเสริญเทิดเทินองค์

ข้าขอบคุณพระเจ้าเนาในหล้า                          ตราบเท่าข้ามีชีวิตลิขิตบ่ง

ข้ากราบกรานอธิษฐานต่อพระองค์                 จิตข้าคงเอิบอิ่มยิ้มพอใจ

                เมื่อข้าล้มตัวนอนถอนระลึก              คะนึกนึกตลอดคืนชื่นจิตใส

พระองค์ช่วยเหลือข้ามาแต่ไร                           ร้องเพลงใต้ร่มเงาเฝ้ายินดี

ข้าขอยึดพระองค์มั่นคงไว้                                 เพราะท่านได้ปกป้องผองภัยที่

พวกเหล่าร้ายรุมฆ่ามาราวี                                  อเวจีรับรองคอยจองตัว

เขาจะถูกทำร้ายให้อาสัญ                                   ถูกฆ่าฟันในสงครามตามบั่นหัว

สุนัขป่ากินร่างช่างน่ากลัว                                 คนเมามัวเข่นฆ่าทรงลงทัณฑ์

                องค์กษัตริย์นิยมชมพระเจ้า               ชนทุกเผ่าพร้อมใจให้คำมั่น

ทำสัญญาในพระนามพระเจ้าครัน                  ต่างสุขสันต์ยินดีสุดปรีดา

คนพูดปดคดข้อชอบล่อหลอก                          คนกลับกลอกกล่าวคำพร่ำมุสา

ต้องหุบปากสนิทปิดวาจา                                   เขาไม่กล้าเอื้อนเอ่ยเฉลยคำ

 

บทที่ 64 ทูลขอความคุ้มครอง

                พระเป็นเจ้าข้าเดือดร้อนอ่อนจิตซ้ำ  โปรดฟังคำอธิษฐานขานข้า

ข้าพระองค์หวาดหวั่นพรั่นวิญญา                   ขอช่วยพาข้าพ้นหมู่ศัตรูพาล

โปรดป้องข้าพ้นแผนแสนชั่วฉล                      จากกลุ่มคนต่ำทรามตามต่อต้าน

เขาฝึกลิ้นคมเหมือนดาบปราบแหลกลาญ      เตรียมประจานคำโหดยิ่งยิงธนู

เขาดักซุ่มคุมนิ่งยิงคนดี                                       ยิงทันทีไม่หวาดหวั่นพรั่นพรึงอยู่

ยุยงทำตามแผนชั่วทั่วชวนดู                              คุยให้รูวางกับจี้ ณ ที่ใด

เขากล่าวว่า “จะต้องไม่มีใครเห็น”                 วางแผนเล่นอุบาทว์ซ้ำพร่ำพูดใหญ่

“เราวางแผนชั่วเตรียมเยี่ยมกระไร”               ทั้งจิตใจสมองมนุษย์สุดลึกวน

                แต่พระเจ้ายิงธนูจู่โจมเอา                  ทำให้เขาเจ็บทันทีถอยหนีร่น

ทำทำลายเขาเพราะถ้อยพล่อยของตน             ทั่วทุกคนเห็นเขานั้นสั่นหน้าเลย

พวกเขากลัวทั่วกันพรั่นตะลึง                           แล้วบอกถึงสิ่งทรงทำพร่ำเฉลย

หวนคิดถึงการเขาทำประจำเคย                        เขาเปิดเผยทุกชนิดไม่ปิดบัง

คนชอบธรรมทั้งมวลล้วนยินดี                          เพราะสิ่งที่พระเจ้าทำนำสมหวัง

ทรงจัดที่ปลอดภัยให้ประทัง                             คนดีทั้งปวงนั้นสรรเสริญนา

 

บทที่ 65 บทสรรเสริญและขอบพระคุณ

                ข้าแต่พระเจ้าแห่งชนทั้งหลาย          ต่างถวายสำเนียงเสียงสรรเสริญ

ใน ศิโยน ทั่วถ้วนล้วนเจริญ                              ไม่ละเมินสัญญาดังว่าวอน

เพราะพระเจ้าทรงตอบคำอธิษฐาน                 บาปสามานย์มากหลายทรงไถ่ถอน

ทรงอภัยบาปผิดทรงริดรอน                              ทรงผันผ่อนให้เข้าเฝ้าพระองค์

พระองค์ทรงเลือกข้ามาจากหมู่                         รับข้าอยู่ในสถานอันสูงส่ง

บริสุทธิ์สว่างยั่งยืนยง                                         ปวงข้าคงพบสุขสนุกใจ

ข้าอิ่มใจในสิ่งดีที่วิหาร                                       ราชฐานศักดิ์สิทธิพิสมัย

ข้าแต่พระผู้ทรงครองหทัย                                 ผู้ช่วยให้ข้ารอดตลอดมา

                ทรงช่วยข้ากอปรการท่านสรรจัด     แสนมหัศจรรย์สะท้านหล้า

แม้อยู่ข้ามทะเลไกลสุดสายตา                           ยังใฝ่หาวางใจในพระองค์

ทรงจัดตั้งภูเขาเนาในที่                                      ด้วยฤทธีเข้มขลังพลังส่ง

ให้เห็นเดชเดชา ธ ดำรง                                    พระเจ้าทรงสำแดงฤทธิ์อิทธิไกร

ทรงทำให้เสียงคลื่นซึ่งครืนครั่น                      สงบพลันสำเนียงเงียบเสียงได้

ทราบปราบคนลุกฮืออื้ออึงไกล                         แตกแยกไปราบเรียบเงียบเชียบเลย

โลกทั้งโลกเกรงกลัวพระผู้นำ                           ทรงกระทำสิ่งใหญ่ได้เปิดเผย

คนจากทั่วโลกกว้างต่างชมเชย                         ไม่นิ่งเฉยโห่ก้องร้องเปรมปรีดิ์

                ธ ทรงเอาพระทัยใส่ชาวโลก             ฝนตกโชกชุ่มดินทุกถิ่นที่

พสุธาอุดมสมบูรณ์ดี                                            ทั้งยังมีธารน้ำชุ่มฉ่ำเย็น

ไม่มีวันน้ำแล้งแห้งเหือดหาย                            พืชขยายผลงามยามเมื่อเห็น

ฝีพระหัตถ์จัดสร้างสิ่งจำเป็น                            ชี้ชัดเด่นกิจกรรมทรงทำไว้

ทรงประทานสายฝนล้นหลั่งรื่น                       โปรดให้ชื่นชุ่มฉ่ำยามคราดไถ

ทั่วทุ่งนาดินดอนอ่อนลงไป                              พืชผลให้งอกงามยามฝนปราย

พระเจ้าข้าพระองค์ทรงแสนดี                          ให้ข้ามีพืชผลล้นเหลือหลาย

ธ เสด็จที่ใดใจสบาย                                            พืชมากมายอุดมแสนสมบูรณ์

ทุ่งหญ้ามีฝูงสัตว์ขนัดแน่น                                ทุกเขตแคว้นยินดีมิเสื่อมสูญ

ทั่วไหล่เขาเนินผาหญ้าจำรูญ                            ทรงเพิ่มพูนฝูงสัตว์เต็มอัตรา

มีฝูงแกะอยู่เต็มเล็มหญ้าเขียว                            กลางทุ่งเหลียวพร่ำเพรียกร้องเรียกหา

ข้าวสาลีรวงไสวอยู่ในนา                                   ทั่วหุบผาครื้นเครงเสียงเพลงครวญ

 

บทที่ 66 บทเพลงสรรเสริญ และขอบพระคุณ

                ขอเชิญเหล่าชาวประชามาพรั่งพร้อม  ประณตน้อมตั้งจิตอธิษฐาน

เทิดพระนามทรงคุณอุ่นดวงมาน                     ขับประสานเพลงถวายทั้งกายใจ

จงทูลองค์พระเจ้าสุดเคารพ                               “ทั่วพิภพลือลั่นสนั่นไหว

ด้วยเดชะพระองค์ผู้ทรงชัย                               เกียรติเกริกไกรสุดสรรจำนรรจา

พระเดชายิ่งใหญ่หาใดเทียบ                             เหลือจะเปรียบสารพันล้วนหรรษา

จนศัตรูสยบราบกราบวันทา                              พระเจ้าข้าเด่นชัดมหัศจรรย์

มนุษย์ชาติทั่วไปในพิภพ                                   น้อมเคารพพระเจ้าผู้เนาสวรรค์

ต่างแซ่ซ้องสอดุดีพระทรงธรรม                      ด้วยยึดมั่นศรัทธาด้วยอาจิณ

เขาสรรเสริญพระนามทุกค่ำเช้า                       ทรงช่วยเขาสัมฤทธิ์เป็นนิจศีล

พระผู้ทรงรักษาทั่วฟ้าดิน                                   จอมโมลินรักมนุษย์สุดพระทัย”

ดูซิว่าพระองค์ทรงกระทำ                                  กิจกรรมเลิศดำริพ้นวิสัย

มหัศจรรย์บันดาลที่ผ่านไป                                จนใครใครรับรู้ทุกผู้คน

น้ำทะเลเหือดหายกลายดินแห้ง                       กลับเป็นแหล่งอ้างว้างเช่นทางถนน

ตามเรื่องเล่าสืบกันบรรพชน                             ได้ข้ามพ้นแม่น้ำเหมือนลำธาร

ทุกครั้งที่ฟังเล่าเรื่องเหล่านี้                               เราเปรมปรีดิ์ล้นพ้นยิ่งธนสาร

เพราะเดชะพระองค์ทรงบันดาล                     ให้เกิดการรอดได้เมื่อภัยมา

พระองค์ทรงวางกฎนิรันดร                              มิเคลื่อนคลอนผิดพลาด ธ ปรารถนา

ทอดพระเนตรสังเกตชาตินานา                       ฉะนั้นอย่ากบฏองค์ ธ ทรงธรรม

                ขอเชิญชาวนานาประชาชาติ            อภิวาทสรรเสริญองค์ ณ สวรรค์

ให้เสียงร้องซ้องสาธุการนั้น                             ดังสนั่นกึกก้องทั่วท้องนภา

ธ โปรดให้เรานี้มีชีวิต                                         ทรงใกล้ชิดปกปักเฝ้ารักษา

ไม่ยอมให้อาภัพอัปรา                                         กระทั่งว่าพินาศอนาถใจ

พระองค์ทรงพิสูจน์มนุษย์นี้                              เพื่อผลดีสารพัดดัดนิสัย

ดุจถลุงเงินทองในกองไฟ                                 มุ่งหมายให้มลทินสูญสิ้นพลัน

ธ ให้เราตกไปในบ่งแร้ว                                    ไม่คลาดแคล้วภาระทุกข์มหันต์

เผชิญภัยนานาสารพัน                                       เพื่อรางวัลภายหน้าอันถาวร

ทรงปล่อยให้ปัจจามาย่ำยี                                   บดขยี้บรรลุอนุสรณ์

ต้องลุยน้ำลุยไฟใจรอนรอน                              พึ่งพระพรของพระองค์ชนะมาร

มาบัดนี้พระองค์ทรงนำหนุน                           ด้วยพระคุณนานามหาศาล

ให้ชาวเราได้รอดปลอดภัยพาล                        สู่สถานบรมสุขสิ้นทุกคน

                ข้าพระองค์จะนำเครื่องสักกา           เผาบูชาล้ำเลิศประเสริฐผล

มาถวายในวิหารอันวิมล                                     ตามที่สัญญาไว้สมใจจินต์ 

จะถวายแกะเผาบนพระแท่น                            ที่สุดแสนเลื่อมใสหทัยถวิล

กลิ่นเผาแพะจรุงปรุงรวยริน                             จะส่งกลิ่นสู่ย่านสถานไกล

จะถวายวัวผู้และแพะพี                                      อย่างชั้นดีงดงามตามสมัย

เครื่องบูชาเลิศค่ากว่าอื่นใด                               สบพระทัยพระองค์ผู้ทรงธรรม

                เชิญทุกผู้ที่เชิดชูองค์พระเจ้า             ฟังข้าเล่าเรื่องจริงทุกสิ่งสรรพ์

ที่พระองค์ทรงทำให้ข้านั้น                               สารพันลึกลับประทับใจ

ข้าร้องขอให้พระองค์มาทรงช่วย                     ประกาศอบด้วยจำเรียงส่งเสียงใส

ถวายแด่พระองค์ผู้ทรงชัย                                  มั่นคงในศรัทธาเป็นอาจิณ

หากว่าข้าเพิกเฉยละเลยบาป                             มิสารภาพขออภัยด้วยใจถวิล

ธ จะทรงเมินไปไม่ทรงยิน                                 เหมือนว่าสิ้นพันธะกับพระองค์

                แต่พระเจ้าทรงฟังอธิษฐาน               ยินคำขานนำพาสิ่ง ข้าประสงค์

ข้าสรรเสริญสยัมภูผู้ยืนยง                                 รักมั่นคงต่อข้าชั่วฟ้าดิน

 

บทที่ 67 บทเพลงขอบพระคุณ

                พระเจ้าข้าเมตตาปวงข้าด้วย              ขอทรงอวยพรข้าพาสุขี

ทอดพระเนตรบรรดาประชาชี                         ทั่วโลกนี้จะรู้จักตระหนักใจ

ให้ได้รู้ประสงค์ของพระเจ้า                             ทุกชาติทราบความตามที่บอกให้

เรื่องความรอดจากบาปยอมกลับใจ                  ประทานให้ทุกคนพ้นมลทิน

                ขอให้ชนทั้งผองซ้องสรรเสริญ        และชวนเชิญร้องเพลงครื้นเครงสิ้น

พระองค์ทรงพิพากษาเป็นอาจิณ                      ทรงตัดสินเที่ยงธรรมแนะนำทาง

                โมทนาพระคุณหนุนน้ำข้า                ให้พื้นนาอุดมดีไม่มีสร่าง

พื้นแผ่นดินพืชไร่ไม่จืดจาง                               พระผู้สร้างทรงช่วยอำนวยพร

 

บทที่ 68 บทเพลงประจำชาติแสดงความมีชัย

                ขอพระเจ้าเมตตามาช่วยกู้                  ปราบศัตรูแตกพ่ายกระจายหนี

คนรังเกียจเกลียดชังพระภูมี                              ให้หลบลี้พระองค์ผู้ทรงชัย

ทรงขับไล่เข่าเผ่นอย่างเห็นชัด                         เหมือนลมพัดควันต้านสุดทานไหว

เปรียบขี้ผึ้งเอามาหน้ากองไฟ                            ละลายไปจนหมดปรากฏการณ์

คนชั่วช้ากาลีที่บังอาจ                                         จักพินาศทรมาน่าสงสาร

เมื่อเข้ามาต่อหน้าพระภูบาล                              นรกานต์ตามสนองเป็นของตน

แต่คนดีดีใจได้เข้าเฝ้า                                          องค์พระเจ้าธัมมามหาผล

จักสบสุขสดใสในกมล                                       เป็นล้นพ้นสุดสรรจำนรรจา

จงร้องเพลงบทใหม่ถวายเสียง                          เปล่งสำเนียงตื้นตันด้วยหรรษา

เทิดพระนามเพียบพร้อมจอมโลกา                  เสด็จมาสง่าไซร้ในเมฆิน

ให้เตรียมรับบาทบงสุ์องค์พระเจ้า                    โดยเข้าเฝ้าชื่นชมสมถวิล

อธิษฐานภาวนาเป็นอาจิณ                                 อย่างสุดสิ้นชีวิตและจิตใจ

ในมหาวิหารอันศักดิ์สิทธิ์                                  ธ สถิตดำริสุดวิสัย

ทรงปกป้องคุ้มครองสรรพภัย                           ปวงแม่ม่ายลูกกำพร้าทรงปรานี

ทรงประทานเคหาที่อาศัย                                  คนยากไร้มีที่พักสมศักดิ์ศรี

ช่วยนักโทษทั่วไปได้เสรี                                    ต่างยินดีปรีดาทั่วหน้ากัน

แต่ว่าคนคิดคดกบฏนั้น                                      มุ่งมานะหยิ่งยโสด้วยโมหันต์

จะไร้ถิ่นเคหาสารพัน                                         ขาดสุขสันต์อาภัพต้องอับจน

                เมื่อพระองค์ทรงนำประชากร          เดินแรมรอนร่อนเร่ระเหระหน

ข้ามทะเลยทรายร้อนอ่อนกมล                          พวกไพร่พลเชื่อองค์พระทรงชัย

แผ่นดินสั่นสะท้านบันดาลดล                          ฟ้าเทฝนหลั่งมาหล้าสดใส

องค์พระเจ้าจากฟ้านภาลัย                                 มาช่วยให้โลกนี้มีชีวัน

ทรงโปรยฝนจากฟ้าตั้งห่าใหญ่                        จึงทำให้ปรีดิ์เปรมเกษมสันต์

บูรณะพื้นดินถิ่นสำคัญ                                      ชุ่มฉ่ำพลันแล้งหายเพราะสายธาร

คนของ ธ มานะสร้างบ้านเรือน                       พร้อมกับเพื่อนทำกินตั้งถิ่นฐาน

ทุกสิ่งที่มีมา ธ ประทาน                                      ทรงโปรดปรานคำลำบากที่ยากจน

องค์พระเจ้าจอมสวรรค์ทรงบัญชา                   กลุ่มหญิงมาระบุข่าวนุสนธิ์

“กษัตริย์ทั้งทัพใหญ่พร้อมไพร่พล                  ต้องจำนนหลบลี้หลีกหนีไกล”

หญิงชาวบ้านดีใจได้โอกาส                              ต่างเก็บกวาดแบ่งปันกันหวั่นไหว

ริบเงินทองสิ่งของที่ต้องใจ                               ตามวิสัยได้โฉลกมีมากมี

จะเปรียบไปเขาคล้ายพิราบรัชต์                       สองปีกทัดทองคำเลิศล้ำฉวี

(บางคนในพวกสูซึ่งรู้ดี                                      ไยอยู่ที่ในกลุ่มคอกชุมพา)

เมื่อพระองค์ผู้ทรงฤทธานุภาพ                         ไล่กำราบปวงกษัตริย์สหัสสา

กระจายไปยังเขาเนาสุดตา                                 มีนามว่า ศัลโมน อันโพ้นไกล

ณ ที่นั้นพระองค์ทรงบันดาล                            ให้เกิดการวิปลาสประหลาดไฉน

มีหิมะตกอร่ามงามทั่วไป                                    ที่ใครใครชื่นชมนิยมกัน

อัน บาชาน นั้นเล่าภูเขาใหญ่                            ยอดไสวหลั่นลดสีสดสรร

เหตุใดเล่าเจ้ามองจากช่องนั้น                           ดูเขาชั้นพระเจ้าอยู่อย่างหลู่แคลน

ธ สถิตที่นั่นนิรันดร                                            เปี่ยมพระพรทั้งปวงไม่หวงแหน

จะเสด็จจาก ซีนาย สู่ดินแดน                            สถานแสนพิสุทธิ์มั่นนิรันดร

พร้อมรถศึกเรียงรายหลายพันคัน                     เข้าเขตขันธ์สุโขสโมสร

คุมเชลยคลาไคลไร้อาวรณ์                                 ทรงพักผ่อนที่นั่นทุกวันวาร

พวกกบฎทรยศที่กลับใจ                                     มาวอนไหว้ตั้งจิตอธิษฐาน

ธ พร้อมสรรพที่จะรับบรรณาการ                     โปรดประทานอภัยให้พระทัยดี

                จงสรรเสริญพระเจ้าของเราเถิด       พระองค์เลิศเจ้าฟ้าจอมราศี

ทรงรับแบกภาระมนุษย์นี้                                  ให้เรามีสุขสันต์ทุกวันมา

พระเจ้าผู้อำนวยช่วยให้รอด                              ทรงเป็นยอดโลกนาถที่ปรารถนา

เป็นพระเจ้าของเราชาวโลกา                            ช่วยนำพาปวงชนพ้นความตาย

                ธ ทรงช่วยกับเราเข้าต่อสู้                   เหล่าศัตรูรานแหลกแตกสลาย

เพราะทำแต่ชั่วช้าน่าอับอาย                              จึงวอดวายจริงแท้อย่างแน่นอน

แล้วพระองค์สำทับรับสั่งว่า                              “เราจะพาศัตรูคู่สมร

กลับมาจาก บาชาน ถิ่นราญรอน                      ด้วยไล่ต้อนจากการยุทธสมุทรไท

ให้เจ้าลุยโลหิตพิชิตเขา                                      สุนัขเข้าเลียกินสิ้นสงสัย

เท่าที่มันอดอยากมากเท่าใด                               ประกาศชัยแจ้งชัดต่อปัจจา”

                ขบวนแห่มหาชัยฝ่ายพระเจ้า            ดำเนินเข้าวิสุทธิ์สถานอันหรรษา

เห็นกันทั่วทั้งย่านที่ผ่านมา                                สุดสายตาแลลับประทับใจ

เหล่านักร้องนำขบวนครบถ้วนถี่                      นักดนตรีตามหลังคนหลั่งไหล

กลางขบวนดรุณีศรีประไพ                                เป็นกลุ่มใหญ่เคาะจังหวะรำมะนา

ชุมนุมชนทั้งผองของพระเจ้า                           พร้อมเข้าเฝ้าขอพิทักษ์อารักขา

ร้องสรรเสริญแซ่ซ้องก้องนภา                         ตามประสาจงรักและภักดี

“จงสรรเสริญพระเจ้าของเราเถิด                    ธ ประเสริฐทั่วหล้าจอมราศี

ให้ลูกหลาน อิสราเอล เด่นธาตรี                      สดุดีพระองค์ผู้ทรงชัย”

ขบวนแห่แปรเหล่าตามเผ่าพรรค                     ดูน่ารักทิวแถวเป็นแนวไสว

เบนยามิน นำหน้ามาก่อนใคร                          เผ่าเล็กในทั้งมวลที่ชวนมอง

แล้วจึงถึงบรรดายูดาห์เผ่า                                  เพราะพวกเขามีศักดิ์ศรีเป็นที่สอง

หัวหน้าเผ่า เศบูลุน หนุนเนืองนอง                 เผ่าที่รองลงมา นัฟทาลี

                พระเป็นเจ้าเจ้าข้าโปรดมาช่วย         เอื้ออำนวยให้ประจักษ์ซึ่งศักดิ์ศรี

สำแดงเดชเดชาในธาตรี                                    เพื่อเป็นที่ค้ำจุนเราอุ่นใจ

ขอพระองค์ทรงตำหนิคนมิชอบ                      ผู้ประกอบดำริผิดวิสัย

ที่วิหารขององค์พระทรงชัย                              ใน กรุงไกรปฏิบัติอยู่อัตรา

อันเป็นที่กษัตรามาเข้าเฝ้า                                  องค์พระเจ้าชีวันสุดหรรษา

ถวายสิ่งสารพันเป็นบรรณา                              เครื่องสักกาประเสริฐล้ำเลิศครัน

ขอทรงดุว่าไปในประเทศ                                  อียิปต์ เขตกว้างขวางที่สร้างสรรค์

ปล่อยให้มีสัตว์ร้ายหลายเผ่าพันธุ์                     อยู่เนืองนันต์ในพงหญ้ามาช้านาน

ดุว่าชาติทั้งหลายมิใช่ชั่ว                                    มีฝูงวัวลูกมากหลายหลากสถาน

จนกว่าจะศิโรราบมากราบกราน                       บรรณาการถวายองค์พระทรงธรรม

ผู้ที่รักสงครามห่ามการรบ                                  ให้เขาพบพิบัติให้จัดสรรค์

ต้องกระจัดพลัดพรายวอดวายพลัน                 เพื่อสุขสันต์โลกาสถาพร

ราชทูตจักมีไมตรีพิเศษ                                       จากประเทศ อียิปต์ ระบุอนุสรณ์

ชาว เอธิโอเปีย จะยอกร                                     ขึ้นไหว้วอนอธิษฐานสำราญใจ

                อาณาจักรทั้งหลายในแหล่งหล้า      ขอเชิญมาจำเรียงส่งเสียงใส

ถวายเพลงแด่องค์พระทรงชัย                           ผู้ยิ่งใหญ่ราชาแห่งฟ้าดิน

ทรงเสด็จจำลองในท้องฟ้า                                ที่สร้างมาด้วยฤทธิ์เป็นนิจศีล

พระสุรเสียงพึงขามเมื่อยามยิน                         ธรณินเลื่อนลั่นสนั่นมา

ทรงประกาศฤทธาศักดานุภาพ                         ศิราบทั่วกันทั้งนั้นหนา

แผ่นดินฟ้ามหาสมุทรสุดคณา                           เหนือ อิสราเอล ด้วยทรงอวยพร

ธ สถิตสถานที่บริสุทธิ์                                        แดนวิมุติเลิศลักษณ์เกินอักษร

น้ำพระทัยเมตตาประชากร                                เป็นบวนบิดา อิสราเอล

ทรงประทานกำลังทั้งอำนาจ                             แก่ชนชาติยำเกรงทรงเล็งเห็น

จงสรรเสริญพระเจ้าทุกเช้าเย็น                        อย่าว่างเว้นอธิษฐานชื่นบานใจ

 

บทที่ 69 ทูลขอความช่วยเหลือ  (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระเจ้าเสวยสวรรค์                  ขอเชิญทรงธรรม์มาช่วยข้า

น้ำท่วมแค่คอยืนรอช้า                                        อาจสิ้นชีวาช่วยมิทัน

                ข้าจมดิ่งลงในทะเลลึก                        ใจสั่นระทึกด้วยเสียขวัญ

ไร้พื้นหยั่งถึงในตอนนั้น                                   แทบสิ้นชีวันอยู่รอนรอน

                ข้าเถรออกไปในน้ำลึก                       แต่ครั้นรู้สึกสุดไถ่ถอน

คลื่นใหญ่ซัดไปในสาคร                                   ใจหวิวสะท้อนแทบวางวาย

                ข้าวอนพระองค์มาทรงช่วย               แสบคอเหนื่อยด้วยก็แลหาย

ข้าเฝ้ารอคอยอยู่เดียวดาย                                    ช่วยข้ารอดตายในบัดนี้                                                     

                คนที่ชังข้าไร้สาเหตุ                            เท่าเส้นผมบนเกศเกศี

คนมุสาพร่ำว่าข้ามิดี                                            คลั่งไคล้ใคร่ที่จะฆ่าฟัน

                บังคับยึดทรัพย์สมบัติข้า                     แม้มิได้ขโมยมาดูน่าขัน

ใจบาปหยาบช้าสารพัน                                      ขอองค์ทรงธรรมโปรดเห็นใจ

                พระเจ้าฤทธาศักดานุภาพ                  ข้าปกปิดบาปได้ไฉน

ทรงศักดิ์ตระหนักในพระทัย                            ข้าเขลาเพียงไรไร้ปัญญา

                อย่าทิ้งข้าทุเรศเป็นเหตุให้                 ผู้ซึ่งไว้ใจท่านนักหนา

ให้ต้องอับอายขายหน้าตา                                  ธ ผู้ทรงฤทธาโปรดปรานี

                ผู้ไว้วางใจในพระเจ้า                          อย่าให้ข้าทำเขาเสื่อมศักดิ์ศรี

ทั้งผู้นมัสการพระภูมี                                          อย่าให้เกิดราคีอายผู้คน

                เพราะเห็นแก่พระองค์ทรงศักดา     ข้าต้องทนขายหน้าทุกแห่งหน

ถูกเหยียดหยามจากพาลมารผจญ                      ถึงแม้ดิ้นรนไม่พ้นไป

                ข้ากับพี่น้องของข้า                              เหมือนคนแปลกหน้ามาจากไหน

เสมือนคนต่างถิ่นดินแดนไกล                          ในครอบครัวข้าไซร้ก็เช่นกัน

                ในเรื่องพระนิเวศของพระเจ้า          ใจข้าร้อนผ่าวเฝ้าหุนหัน

มีแต่คำเหยียดหยามมากำนัล                              ให้ข้าทุกวันเป็นอัตรา

                ข้าอุตส่าห์ถ่อมตนล้างมลทิน             อดอาหารจำศีลเคร่งนักหนา

คนทั้งหลายติฉินนินทา                                      ใช่แสร้างแต่งวาจามาพาที

                ยามข้าแต่งกายเครื่องไว้ทุกข์             เขาล้อเล่นเห็นสนุกและเสียดสี

เที่ยวนินทาตามถนนก่นกาลี                             คนขี้เมายังมีเพลงประจาน

                ส่วนข้าทูลขอพระพรโลกนาถ          สุดแต่โอกาสทรงสงสาร

โปรดสนองตอบข้าอย่าช้านาน                         เพราะรักของพระองค์ท่านสุดพรรณนา

                ทรงรักษาสัญญาที่ให้ไว้                     ทั้งทรงห่วงใยอารักขา

ข้านี้ปรีดิ์เปรมาเต็มศรัทธา                                 ขอพึ่งเจ้าฟ้าสุราลัย

                โปรดช่วยข้ามิให้จมเลน                     ให้ปลอดภัยร่มเย็นทุกสมัย

พ้นห้วงเหวลึกระทึกใจ                                      พ้นศัตรูน้อยใหญ่ที่บีฑา

                อย่าให้ข้าขื่นขมจมน้ำตาย                  อาภัพอับอายทุกทิศา

หรือจมในหลุมมรณา                                          โปรดเถิดเจ้าข้าพระภูมี

                ข้าแต่พระองค์ผู้ทรงศักดิ์                    เป็นหลักความรักเลิศราศี

โปรดเหลียวมองข้าด้วยปรานี                           สนองศรัทธาข้านี้ที่มาวอน

                อย่าซ่อนองค์จากข้าผู้รับใช้               ข้าลำบากกายใจสุดไถ่ถอน

โปรดเกื้อการุญตอบสุนทร                                ช่วยข้าพ้นเดือดร้อนโดยฉับพลัน

                พระเจ้าข้าเชิญมาช่วยข้าบาท            ปราบศัตรูพินาศดั่งจักรผัน

ข้าถูกเหยียดหยามประณามครัน                       ขายหน้าทำวันเนิ่นนานมา

                ไร้คนเหลียวมองยกย่องเอื้อ               มีแต่เหม็นเบื่อริษยา

ธ ย่อมเห็นศัตรูหมู่ปัจจา                                     ทั้งทรงทราบว่าเป็นฉันใด

                หัวใจข้าแทบแยกแตกพินาศ             ถูกเขาสบประมาทสุดทนไหว

ไร้คนช่วยเหลือหรือเห็นใจ                               คนปลอบโยนไซร้ก็ไม่มี

                ข้าหิวเขาบิดพลิ้วยื่นยาพิษ                 แสนระกำช้ำจิตสุดหน่ายหนี

ยามกระหายสิ่งที่ให้ใช่วารี                                เป็นน้ำใสขจีส้มสายชู

                ขอให้งามฉลองต้องกลับกลาย          เป็นความฉิบหายได้อดสู

แก่พวกเขาเหล่าชาติศัตรู                                    พินาศทุกผู้ปราชัย

                ทำให้ตาบอดเสียแหละดี                    มองไม่เห็นทางที่จะไปไหน

ทำให้หลังเดาะหักไป                                         เป็นดั่งนี้ได้ก็จบกัน

                ขอทรงพิโรธเขาเหล่านี้                      และอย่าทางมีความผ่อนผัน

ให้ค่ายของเขาเหล่าอธรรม                                รกร้างว่างขั้นไร้ผู้คน

                คนที่พระเจ้าทรงลงโทษ                    เขากลับเหี้ยมโหดอกุศล

ข่มเหงมุ่งร้ายหมายผจญ                                     นินทาว่าป่นไม่ปรานี

                คุยกันถึงเรื่องผู้นั้น                              ว่า ณ ลงทัณฑ์ให้บัดสี

รับทุกข์ทรมานก็มากมี                                        ประหนึ่งชีวีจะวายปราณ

                จงบันทึกบาปเขาทั้งหมด                   ละเอียดปรากฏเป็นหลักฐาน

อย่าให้รอดพ้นบาปสาธารณ์                             สมกับใจพาลดั่งพรรณนา

                โปรดลบชื่อเขาจากบัญชี                    ผู้มีชีวีที่หรรษา

อย่ารวมในหมู่ผู้ธัมมา                                         ซึ่มีชื่อว่าสาธุชน

                ส่วนข้าอัตคัดขาดแคลน                     ลำบากยากแค้นแสนขัดสน

ยกกรวอนขอองค์เบื้องบน                                 ช่วยช้าให้พ้นทรมาน

                และข้าจะซ้องร้องเพลง                     ขับเห่บรรเลงเพลงประสาน

สรรเสริญเจ้าฟ้าพระภูบาล                                อัศจรรย์บันดาลช่วยรอดมา

                ข้าจะประกาศความยิ่งใหญ่               ทรงผู้เกรียงไกรทุกทิศา

ขอบพระคุณอุ่นเกศทรงเมตตา                         ดั่งนี้ทักทิวาและราตรี

                พระองค์คงทรงพอพระทัย                ยิ่งกว่าการใดทุกวิถี

หรือถวายวัวผู้เป็นบัดพลี                                    วัวหนุ่มเต็มที่แด่พระองค์

                เมื่อคนขัดสนเห็นดั่งนี้                       เขาจะยินดีโดยประสงค์

ผู้ศรัทธาพระเจ้ายิ่งมั่นคง                                   ทั้งจักเสริมส่งกำลังใจ

                พระเจ้าฟังคำภาวนา                           ของผู้ทนทรมานน้ำตาไหล

วอนขอพระองค์ผู้ทรงชัย                                   โปรดช่วยโดยไวตามต้องการ

                ธ ไม่ลืมคนของพระองค์                    ซื่อสัตย์มั่นคงอธิษฐาน

ยามไร้สุขทนทุกข์ทรมาน                                   ถูกขังยังสถานไร้เสรี

                จงสรรเสริญพระเจ้าจอมสวรรค์       เจ้าหล้าทรงธรรมเลิศราศี

เจ้าสมุทรสรรพสัตว์ปถพี                                   แซ่ซ้องสดุดีพระทรงชัย

                พระองค์จะทรงช่วย ศิโยน                ชัชวาลโชติโชนสบสมัย

และสร้างเมือง ยูดาห์ ที่ร้างไป                          กลับคืนชีพใหม่ยิ่งตระการ

                คนของพระเจ้าจะพิทักษ์                   ครองครองเป็นหลักเกษมสาน

ยูดาห์ ดินแดนแสนสคราญ                               เจริญยิ่งยืนนานสืบสืบไป

                เชื่อสายคนใช้ของพระองค์               จักสืบสันติวงศ์ทุกสมัย

ผู้ซึ่งรักองค์พระทรงชัย                                      เจริญชีพอยู่ใน ยูดาห์ นคร

 

บทที่ 70  คำทูลขอความช่วยหลือ

                พระเป็นเจ้าเจ้าข้าเมตตาด้วย             โปรดมาช่วยข้าพระองค์ของทรงศรี

ช่วยให้พ้นศัตรูหมู่ไพรี                                      ณ บัดนี้เสด็จมาอย่าช้านาน

ขอให้ผู้มุ่งร้ายทำลายข้า                                      ต้องหมดท่ามิพักเข้าหักหาญ

ต้องพ่ายแพ้ยับเยินเกินประมาณ                       อลหม่านลี้ลับไม่กลับมา

ขอให้คนริษยาข้าผิดหวัง                                   ต้องกลับหลังอายใจมิใฝ่หา

ให้ผู้ที่เย้ยหยันตันอุรา                                         ร่ำโศกาเพราะตนพ่ายน่าอายครัน

                ให้ทกท่านบรรดาที่มาเฝ้า                  องค์พระเจ้าสถิตในมไหศวรรย์

จงสุขีปรีดาทั่วหน้ากัน                                        ด้วยทรงธรรมเมตตาโปรดปรานี

ให้ผู้มีคุณธรรมนำชีวี                                          กล่าววาทะถึงองค์พระทรงศรี

“พระเป็นเจ้ายิ่งใหญ่ในธาตรี                          เกินวจีสุดสรรจะพรรณนา”

                ข้าพระองค์อ่อนแอและหมดหวัง     เสื่อมพลังสามารถที่ปรารถนา

อัญเชิญองค์สรรเพชญเสด็จมา                         โปรดช่วยข้าสามารถพ้นบาปภัย

 

บทที่ 71 คำอธิษฐานของชายชรา

                พระบิดาข้าปลอดภัยเมื่อใกล้ ธ         อย่าเลยละข้าไว้ให้แพ้พ่าย

พระองค์ทรงชอบธรรมอยู่มิรู้คลาย                      ข้ามั่นหมายพึ่งพระองค์ไม่ละวาง

โปรดสดับคำวอนสุนทรถ้อย                             ช่วยข้าน้อยอย่าเมินอย่าเหินห่าง

ขอเป็นที่พำนักพักหว่างทาง                             ขออยู่ข้าง ธ ได้ปลอดภัยพาล

ทรงเป็นป้อมปราการอันเข้มแข็ง                      มั่นคงแกร่งป้องกันข้าอย่างกล้าหาญ

เป็นที่ลี้หลบพรากจากมวลมาร                          ทรงจัดการคุ้มกันไม่หวั่นกลัว

                ขอทรงช่วยข้าพ้นคนชั่วร้าย              อำนาจฝ่ายเหี้ยมโหดและโฉดชั่ว

ข้าหวังพึ่ง ธ ไซร้พ้นภัยตัว                                ไม่ทำชั่ววางใจแต่วัยเยาว์

ตลอดชีพพึ่งองค์พระทรงศักดิ์                          ทรงปกปักรักษาหาใครเท่า

ตั้งแต่ข้ากำเนิดเกิดกายเนา                                 ข้าขอเฝ้าสรรเสริญเจริญชนม์

                หลายคนเห็นชีวิตข้าน่าประหลาด  มีอำนาจอัศจรรย์พันสับสน

ธ ปกป้องครองตัวทั่วสากล                                ให้เข้มข้นไม่เกรงยำเยงใคร

ตลอดวันคืนร้องซ้องสรรเสริญ                        ทรงเจริญพระสิริพิสุทธิ์ใส

อย่าทอดทิ้งข้าร้างไปห่างไกล                           ข้าสูงวัยแรงหย่อนอ่อนกำลัง

ศัตรูข้ามั่นหมายใคร่เข่นฆ่า                               ทำมารยาอุบายหมายมุ่งหวัง

ทำร้ายข้าให้ตายวายชีวัง                                     เขาชิงชังตัวข้าว่าเปรียบเปรย

เขาพูดว่า “องค์พระเจ้าท่านละทิ้ง                   แน่แท้จริงพระองค์ทรงทำเฉย

ตามจับตัวฉุดคร่ามาสังเวย                                  ทรงละเลยไม่มีใครช่วยได้ทัน”

          โอ้ทรงอย่าละไปอยู่ไกลห่าง             โปรดอยู่ข้างข้าด้วยเช่นเหหัน

ให้คนร้ายปราชัยมลายครัน                               อับอายพลันหลบหายขายหน้าตา

ข้าหวังพึ่งพระองค์มั่นคงนัก                             ปวงข้าจักสรรเสริญเชิญสู่หล้า

ท่านธรรมธรรมเที่ยงแท้แน่ศรัทธา                  ทุกวันข้ารู้ซึ้งถึงพระทัย

พระองค์ทรงช่วยข้าชีวารอด                             ไม่ม้วยมอดกลับมีชีวีใหม่

มากเกินกว่าปัญญาข้าเข้าใจ                               พระคุณไท้ท่วมท้นล้นดวงมาน

ข้าประกาศรู้รอบความชอบธรรม                     พระองค์ล้ำเลิศค่ามหาศาล

พระองค์สอนข้าพเจ้าเมื่อเยาว์มาน                   มาเนิ่นนานแต่เล็กเป็นเด็กแดง

ข้าเคยเล่าถึงการอัศจรรย์                                    พระองค์นั้นทรงทำทุกหนแห่ง

บัดนี้ข้าแก่ชราพาอ่อนแรง                                โปรดอย่าแกล้งทิ้งข้าพาเศร้าใจ

โปรดสถิตนิจเนาข้าเจ้าเถิด                                ผู้ประเสริฐแท้จริงทรงยิ่งใหญ่

ข้าประกาศฤทธิ์เดชอันเกรียงไกร                    ข้าพูดให้ชนรุ่นหลังได้ฟังคำ

                ความชอบธรรมของไท้ใหญ่เท่าฟ้า  เต็มโลกหล้าเลิศเลอข้าเพ้อพร่ำ

ไม่มีใครเหมือนพระองค์ผู้ทรงธรรม               ธ เลิศล้ำรู้ชอบรอบจักรวาล

ธ ให้ข้าทนทุกข์รุกจิตร้าว                                   ใจหมองเศร้าเดือนร้อนห่อนสงสาร

แต่พระองค์ทรงเพิ่มพลังงาน                            ให้สังขารมีกำลังเหมือนอย่างเดิม

ทรงปกป้องข้าไว้ไกลหลุมศพ                           ให้ข้าพบความยิ่งใหญ่ได้ส่งเสริม

ทรงปลอบโยนข้าด้วยช่วยเพิ่มเติม                   ใหญ่กว่าเดิมยิ่งยงคงยั่งยืน

                ข้าสรรเสริญพระเจ้าเคล้าเสียงพิณ   ได้ยลยินบรรเลงเพลงพาชื่น

ถวายผู้เที่ยงธรรมทุกวันคืน                                ขอทรงตื่นดวงกมลฟังดนตรี

พระองค์เป็นพระเจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์                       อิทธิฤทธิ์เกรียงไกรไปทุกที่

อิสราเอล ทั้งหมู่ต้องรู้ดี                                      เปล่งวจีเต็มใจถวายเพลง

                ข้ากล่าวถ้อยร้อยกรองร้องลำนำ       ความชอบธรรมแท้เที่ยงส่งเสียงเปล่ง

คนคิดร้ายแพ้พ่ายให้หวั่นเกรง                         พวกนักเลงอับอายขายหน้าตา

  

บทที่ 72 คำอธิษฐานเพื่อกษัตริย์  (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระเจ้าจอมสวรรค์                    ข้าวอนทรงธรรมประภาศรี

โปรดสอนกษัตริย์ให้ทรงมี                                ยุติธรรมเยี่ยงที่พระทรงธรรม

                เพื่อกษัตริย์ปกครองผองพสก           เที่ยงธรรมดิลกมิแปรผัน

คนมีคนจนคนเหมือนกัน                                  อย่าได้แบ่งชั้นขีดขั้นคน

                ขอให้ประเทศทั่วเขตขัณฑ์                รุ่งโรจน์สุขสันต์ทุกแห่งหน

ชื่นชมเที่ยงธรรมอันมงคล                                 ดั่งนี้ปวงชนได้ร่มเย็น

                ขอให้พระองค์ทรงช่วงเขา                ผ่อนหนักเป็นเบาคนขัดสน

แต่ปราบคนข่มขี่ผู้คน                                          อย่าให้เขาพ้นอาชญา

                ขอให้ทั่วหน้าประชาชี                       ดำรงเสรีแห่งศาสนา

ตราบเท่าดวงตะวันและจันทรา                        ยังคงส่องหล้าตลอดไป

                ขอให้กษัตริย์เป็นเช่นฝน                   โปรดสัตว์ผู้คนให้สดใส

หลั่งมาจากฟ้าสุราลัย                                          รดทุ่งนาไร่และแผ่นดิน

                ให้ทรงบริสุทธิ์ยุติธรรม                      ทรงเป็นผู้นำนิจศีล

บ้านเมืองพัฒนาอาจิณ                                        ตราบเท่าจนสิ้นรัชกาล

                และให้พระเกียรติ ธ ดำรง                 อยู่ยั้งยืนยงคนเล่าขาน

ตราบเท่าแสงโสมส่องสราญ                             เชิดชูผลงานพระภูมี

                อาณาจักรของพระองค์ไซร้               จะขยายแผ่ไปเสริมศักดิ์ศรี

จากทะเลจดทะเลรุ่งรุจี                                       เสมือนว่ามิมีซึ่งพรมแดน

                นับแต่แม่น้ำ ยูเฟรติส                          จดขอบโลกชิดดั่งวางแผน

ไร้ชาติศัตรูมาดูแคลน                                         ทรงครองแว่นแคว้นโดยเที่ยงธรรม

                พวกชาวทะเลทายจะก้มกราบ           เปี่ยมรักเอิบอาบมิแปรผัน

ข้าศึกหาญกล้ามาประจัญ                                   พ่ายแพ้ทรงธรรมพินาศไป

                กษัตริย์สเปนเด่นเฉพาะ                     และเจ้าหมู่เกาะแลไสว

จักอ่อนผ่อนปรนสนพระทัย                             นำมามอบให้บรรณาการ

                ทั้งกษัตริย์อาหรับเรืองศรี                   มาผูกไมตรีสมัครสมาน

เอธิโอเปียพระภูบาล                                           ถวายบรรณาการพูนทวี

                กษัตริย์ทั้งหลายจะเคารพ                   ก้มกราบนอบนบพระทรงศรี

ทุกชาติรับใช้พระภูมี                                          แซ่ซ้องสดุดีถวายพร

                ธ ทรงช่วยคนยากจน                          ผู้ซึ่งทุพพลไร้สุขสันต์

ทรงกู้ชีวิตคนเหล่านั้น                                        คือช่วยชีวันให้รอดตาย

                ทรงช่วยให้พ้นคนข่มขี่                      เกรี้ยวกราดเกินที่จะหนีหาย

ทรงเห็นชีวาค่ามากมาย                                      เงินทองนอกกายใช่สำคัญ

                ขอจงทรงพระเจริญเทอญ                  ให้เสียงสรรเสริญก้องสวรรค์

ทรงรับทองคำของกำนัล                                    จากอาหรับเขตขัณฑสีมา

                ให้คนทั้งหลายอธิษฐาน                    เพื่อกษัตริย์สำราญสมปรารถนา

วอนพระเจ้าอวยพรทุกเวลา                               ทรงพระชันษายิ่งยืนนาน

                ประเทศสุขศรีทวีคูณ                           ข้าวปลาสมบูรณ์ธัญญาหาร

พืชผลงามแท้แลตระการ                                    เสมือนหนึ่งในย่านเลบานอน

                ให้เมืองใหญ่ล้นคนสะพรั่ง              มากมายคับคั่งดูสลอน

ซึ่งพระเจ้าช่วยอวยพระพร                                สมเป็นนครศรีวิไล

                อย่าให้ผู้ใดลืมพระนาม                      เป็นที่เกรงขามทุกสมัย

พระเกียรติจำรูญมิสูญไป                                   เหมือนดวงตะวันในนภา

                ขอให้นานาประชาชาติ                      สรรเสริญภูวนาถนาถา

ปวงชนทูลขอพระเมตตา                                   อวยพรเยี่ยงกษัตรา ธ โปรดพลัน

                สรรเสริญพระเจ้าของเราเถิด            พระเจ้าประเสริฐมิแปรผัน

พระเจ้าอิสราเอลเท่านั้น                                    ทรงทำอัศจรรย์ดั่งว่ามา

                จงสรรเสริญพระนามอันเกรียงไกร  พระผู้ยิ่งใหญ่ทุกทิศา

ขอให้พระสิริโรจนา                                           สถิตทั่วโลกาสาธุการ

                ดาวิด ผู้บุตรของเจสซี                         จบคำสดุดีอธิษฐาน

(คัดมาให้เห็นเป็นพยาน                                    เพื่อผู้นมัสการสืบสืบไป)

 

บทที่ 73 ความยุติธรรมของพระเจ้า

                อิสราเอล และผู้ใดใจผ่องแผ้ว           เป็นเลิศแล้วพระองค์ทรงดีด้วย

ข้าอิจฉาคนชั่วช้าว่าร่ำรวย                                 ยโสด้วยข้าเกลียดเหยียดหยามครัน

เพราะเหตุนี้จิตใจไม่สะอาด                              ข้าลื่นพลาดเท้าผิดมักบิดผัน

ข้าซวนเซทรุดโทรมล้มลงพลัน                        ให้มีอันเป็นไปเพราะใจเบา

                พวกเขาไม่ทุกข์ทนจนชอกช้ำ           ทุกย่างย้ำเข้มแข็งแกร่งเกินเล่า

อนามัยดีครบไม่ซบเซา                                       อีกพวกเขาไม่เดือดร้อนห่อนทุกข์ทน

พวกเขาจึงยโสและโอหัง                                   เหมือนสวมสังวาลสร้อยห้อยสับสน

สวมความร้อนรุนแรงแห่งใจตน                      ดุจดังคนใส่เสื้อคลุมหุ้มห่อตัว

ดวงจิตเขาอาฆาดคิดมาดร้าย                              แผนทำลายในสมองไตร่ตรองทั่ว

เขาเยาะเย้ยกล่าวหาน่าหวั่นกลัว                       ล้วนสิ่งชั่วกล่าวร้ายใส่ความคน

เขาเย่อหยิ่งจองหองจ้องคนอื่น                         ให้ขมขื่นชอกช้ำซ้ำหมองหม่น

เขากล่าวร้ายต่อพระเจ้าเบื้องบน                       ต่อผู้คนเขาสั่งอย่างอวดดี                                  

ปวงผู้คนเลยละต่อพระเจ้า                                 หันหาเขาเชื่อฟังทุกอย่างที่

เขาเกริ่นกล่าวก้าวร้าวพระภูมี                           เอ่ยวจีลบหลู่ผู้มีคุณ

เขาเผยคำพร่ำว่า “ธ ไม่รู้”                                 เขาพูดดูถูกให้พระทัยขุ่น

คนชั่วช้าหยาบคายไร้สกุล                                 ทำว้าวุ่นเช่นนี้มีมากมาย

ข้ารักษาร่างกายให้พิสุทธิ์                                  สองมือหยุดทำบาปสาปสลาย

มือสะอาดปราศชั่วกลั้วกล้ำกลาย                      ประโยชน์วายหมดหวังหรืออย่างไร

พระเจ้าข้าทรงให้ข้ารับทุกข์                              ทุกเช้าไซร้พระองค์ท่านลงทัณฑ์

                ถ้าข้าพเจ้ากล่าวย้ำถ้อยคำนี้                ข้ารู้ดีมุสาพาพรึงพรั่น

ดังนั้นข้าพยายามเข้าใจพลัน                             แสนยากครันเกินค้นจนอ่อนแรง

กระทั่งข้าเข้าไปในวิหาร                                   นมัสการองค์ ธ จึงจะแจ้ง

และเข้าใจในสิ่งซึ่งสำแดง                               สิ่งใดแฝงเกิดแก่ตัวคนชั่วทราม

                พระองค์ทรงให้เขาเข้ามายืน            ในที่ลื่นแล่นปราดเกินหวาดหวาม

เขาตกลงล้มพลาดพินาศตาม                             ถูกปราบปรามทำลายสลายลง

พบจุดจบซบดินสิ้นลำพอง                                สยดสยองแหลกลาญมารซ้ำส่ง

เหมือนยามเช้าความฝันพลันสิ้นลง                 ตื่นแล้วคงลืมฝันเป็นฉันใด

                ข้าพระองค์ขื่นขมระทมซ้ำ                แสนระกำเพราะเขลาโง่เง่าไซร้

ปัญญาอ่อนเกินรับไม่ฉับไว                               ไม่เข้าใจจึงเหมือนสัตว์ขบกัดองค์

แต่พระทรงเมตตาข้าเสมอ                                 ให้พบเจอเข้าใกล้ไม่ใสส่ง

พระทรงจูงมือข้าอย่างมั่นคง                             ให้เดินตรงตามคำแนะนำมา

ทรงรับข้าสมเกียรติในบั้นปลาย                       แหล่งสุดท้ายบนสวรรค์ใฝ่ฝันหา

ไม่ต้องหาสิ่งใดในโลกา                                    เพราะตัวข้ามีพระองค์เดียวพอ

สมองและเรือนร่างต่างอ่อนแอ                        อาจปรวนแปรเปลี่ยนไปได้จริงหนอ

แต่พระเจ้าเป็นกำลังอย่างเพียงพอ                   ทุกสิ่งขอจากพระองค์ข้าต้องการ

                ผู้ทอดทิ้งองค์พระเจ้าจะมอดม้วย      ทรงไม่ช่วยคนผิดคิดประหาร

ไม่ซื่อตรงคงทำลายให้วายปราณ                      ข้าต้องการใกล้ ธ ประเสริฐครัน

ข้ารับความพิทักษ์จากพระเจ้า                           ข้าเข้าเฝ้าใกล้ชิดพระองค์ยิ่ง

ข้าประกาศกิจกรรมล้ำเลิศจริง                           ทุกทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ

 

บทที่ 74 คำอธิษฐานขอให้ช่วยชาติ

                พระเป็นเจ้าเหตุไฉนไยพระองค์      จึงได้ทรงทิ้งพวกเราเฝ้ากังขา

พระองค์จะทรงกริ้วโกรธโกรธา                      เคืองประชาชั่วนิรันดร์หรือฉันใด

โปรดระลึกถึงพลไพร่ไท้เลือกสรร                  เมื่อนานครันทรงเอ็นดูอยู่ชิดใกล้

ทรงไถ่มาเป็นเผ่าองค์พระทรงชัย                    ศิโยน ไซร้ที่สถิตโปรดคิดคะนึง

โปรดเสด็จดำเนินข้ามตามสิ่งสิ้น                     หักพังภินท์ทั้งมวลถ้วนทั่วถึง

เห็นเครื่องใช้ในวิหารพานตะลึง                     เศร้าสุดซึ้งศัตรูผลาญรานทำลาย

                พวกศัตรูโห่ร้องก้องยินดี                   ปลื้มเหลือที่มีชัยได้สมหมาย

ที่ประชุมก็ไม่เว้นเห็นวอดวาย                          ทำเสียหายยึดวิหารแหลกรานลง

พวกเขาเหมือนคนตัดไม้ใช้ขวานโค่น            ฟันรากโคนขุดกลิ้งโยนทิ้งส่ง

เอาท่อนไม้ขวานกระทุ้งพุ่งเจาะจง                  กระทบตรงกรอบประตูไม่อยู่ทน

แล้วจุดไฟเผาผลาญวิหารเสีย                            ไหม้ลามเลียทั่วไปจนหมองหม่น

ดูหมิ่นที่นมัสการมารผจญ                                 ทำลายป่นทุกสิ่งสิ้นต้องภินท์พัง

พวกเขาหวังตั้งใจใคร่ขยี้                                    เราเต็มที่ไม่เหลือไว้ให้มีหวัง

สถานที่ศักดิ์สิทธิ์รุมสุมประดัง                          เผาไม่ยั้งหยุดทุกแห่งทั่วแหล่งไป

                สิ่งที่เป็นสัญลักษณ์อันศักดิ์สิทธิ์       ทุกชนิดสูญสิ้นค่าพาหม่นไหม้

ผู้ประกาศพระวาจาหามีใคร                              นานเท่าใดต้องเป็นอยู่ไม่รู้เลย

พระเจ้าข้าศัตรูร้ายหมายเย้ยหยัน                      พวกเรานั้นนานเพียงใดไม่เปิดเผย

จะดูหมิ่นพระนามเล่นเหมือนเช่นเคย            เขาจะเย้ยตลอดไปหรือไรกัน

พระองค์ทรงปฏิเสธด้วยเหตุใด                        ทิ้งเราไปไม่ช่วยเหลือเมื่อคับขัน

เหตุไฉนไยเก็บหัตถ์ขัดไขว้กัน                         ไพล่หลังมั่นเมินไปไม่เหลียวแล

                แต่พระเจ้าเป็นจอมราชกษัตรา         ของเรามาแต่แรกเริ่มประเดิมแน่

ทรงชนะในโลกไซร้ไม่เปลี่ยนแปร                 มีชัยแท้ทั่วหล้าสาธุการ

ทรงแบ่งแยกทะเลวนคนละฝั่ง                         ด้วยพลังแกร่งกล้ามหาศาล

ทรงตีหัวสัตว์ร้ายกลายแหลกราน                     ในท้องธารทะเลเชี่ยวเป็นเกลียวไป

เลวีอาธาน สัตว์ใหญ่ในวารี                              ทรงขยี้หัวเข่นฆ่าเอามาได้

ให้ร่างเป็นอาหารเจือจานไซร้                          ทรงมอบให้พวกร่อนเร่ทะเลทราย

ทรงทำให้น้ำพุน้ำพลันไหลหลั่ง                      แม่น้ำยังกลับแล้งแห้งโดยง่าย

เนรมิต คืน วัน สร้างอย่างง่ายดาย                    อาทิตย์ฉายจันทร์จรัสทรงจัดวาง

ทั่วแหล่งหล้าพระองค์ทรงสรรจัด                   ธ จำกัดเขตแดนไว้ให้โลกกว้าง

โปรดให้มีฤดูหนาวร้าวมิจาง                             และทรงสร้างฤดูร้อนอ่อนระอา

                โปรดระลึกนึกอยู่ศัตรูนั้น                  เยาะเย้ยหยันมิหยุดยั้งยังค่อนว่า

พวกเขาแสนโง่เขลาเบาปัญญา                         ยังมีหน้ามาประณามหยามพระองค์

อย่าทอดทิ้งพลไพร่ผู้ไร้หวัง                              จงยับยั้งศัตรูเหี้ยมอย่าเตรียมส่ง

อย่าลืมคนของไท้ใจมั่นคง                                 ที่ถูกลงโทษซ้ำเขาย่ำยี

                โปรดระลึกนึกมั่นพระสัญญา           ตรัสบัญชากับเราล้วนครบถ้วนถี่

เพราะทุกมุมมืดสุดดุจราตรี                                ล้วนแต่มีความทารุณวุ่นอาจิณ

อย่าให้ผู้ถูกกดขี่ไม่มีคลาย                                  ต้องเป็นฝ่ายปราชัยแพ้ภัยสิ้น

ให้คนจนยากไร้ไม่มีกิน                                     น้อมชีวินสรรเสริญองค์พระทรงชัย

                โปรดทรงลุกสู้คดีที่มีมา                      แก้ข้อหาตามพระราชอัชฌาสัย

โปรดระลึกผู้ไร้พระเจ้าในหทัย                        ผู้ไยไพพระองค์ร่ำพร่ำเพรื่อครัน

อย่าลืมเสียงเกรี้ยวกราดตลาดซู่                         ของศัตรูตะโกนดังฟังสั่น

เสมือนเสียงกึกก้องร้องประชัน                       ติดต่อกันเรื่อยไปไม่หยุดเลย

 

บทที่ 75  พระเจ้าเป็นผู้ตัดสิน

                พระเจ้าขาขอสรรเสริญเยินยอไท้     ทรงยิ่งใหญ่เราประกาศมิขาดพร่ำ

บอกถึงสิ่งมหัศจรรย์สรรถ้อยคำ                       ที่ทำทำเสมอมาเป็นอาจิณ

                ทรงตรัสว่า “เรากำหนดจดเวลา       พิพากษาไว้ครันจัดสรรสิ้น

เราจะตัดสินความตามระบิล                              ที่ยลยินอย่างยุติธรรมเลิศบำเพ็ญ

แม้โลกกับทุกสิ่งที่มีชีวัน                                    จะดับขันธ์สูญไปไม่แลเห็น

รากพิภพเราจะให้ได้อยู่เย็น                              มั่นคงเป็นประจำอยู่ต่ำไป

เราจะสั่งคนยโสเลิกโวทั่ว                                  สั่งคนชั่วอย่าจองหองลำพองใหญ่

เราจะบอกให้เลิกโวโอ่สิ่งใด                             เก็บปากไว้หยุดพร่ำเลิกจำนรรจ์”

                การตัดสินข้อคดีพิพากษา                  มิไดมาจากทิศทางช่วยสร้างสรรค์

ตะวันออกหรือตกไซร้ไม่ใช่ครัน                     เหนือ ใต้ นั้นมิใช่ที่พิจารณา

พระเป็นเจ้าเท่านั้นท่านตัดสิน                         คดีสิ้นทรงดำริพิพากษา

บางคนถูกพระองค์ลงอาญา                              บ้างได้หน้าทรงยกย่องพร่ำพร้องชม

ทรงถือด้วยเหล้าองุ่นกรุ่นเต็มล้น                     วางอยู่บนพระหัตถ์ไท้ไม่ขื่นขม

ทรงรินแจกคนชั่วกลั้วโสมม                             เทผสมให้ดื่มเกลี้ยงทรงเลี้ยงดู

                พระเจ้าของยาโคบนี้บริสุทธิ์             ข้าไม่หยุดรำพึงพูดถึงอยู่

หรือเลิกร้องซ้องสักการขานเชิดชู                   แด่พระผู้เป็นเจ้าเนานิรันดร์

พระองค์หมายทำลายสิทธิ์อิทธิพล                   อำนาจคนชั่วทรามต่ำมหันต์

คนชอบธรรมรับสิ่งยิ่งสำคัญ                             อำนาจอันมหาศาลประทานมา

 

บทที่ 76  พระเจ้าผู้ทรงชัย

                ในยูดาห์ ชนทั้งมวลล้วนตระหนัก  ต่างรู้จักพระเจ้านี้อย่างดียิ่ง

พระนามองค์เลื่องชื่อเล่าลือจริง                       เป็นยอดมิ่งอิสราเอลเด่นสำคัญ

พระนิเวศของพระองค์ดำรงอยู่                        สถิตคู่ เยรูซาเล็ม เต็มที่มั่น

ประทับบนภูเขาเนานิรันดร์                              ทรงทำลายโล่และดาบปราบปรามใหญ่

ธ ทรงหักอาวุธพลัน ณ ทันใด                           จนป่นไปแหลกสิ้นหมดชิ้นดี

                เมื่อพระองค์เสด็จกลับลับภูผา          พระองค์ทรงงามสง่าเด่นราศี

และรุ่งโรจน์เลิศหล้าทั่วธานี                             ทรงราวีผลาญราบปราบศัตรู

ทหารแล้วถูกริบสิ่งช่วงชิงได้                            เก็บเอาไปถ้วนที่เขามีอยู่

พวกเขาตายลับไปไม่ได้ดู                                   ไม่มีผู้ใช้อาวุธเขายุทธนา

เมื่อพระเจ้าของยาโคบปราบขนาบเอา            ทั้งม้าเขาคนขี่ ตาย กลายเสียท่า

มนุษย์คร้ามเกรงองค์ทรงศักดา                         ไม่รอหน้าคราพระองค์ทรงกริ้วครัน

ให้รู้ทั่วว่าคำพร่ำตัดสิน                                      ทั้งมวลสิ้นมาจากฟ้ามหาสวรรค์

โลกหวาดกลัวทั่วถึงตะลึงงัน                            หยุดนิ่งกันสงบเรียบเงียบเชียบเลย

เมื่อพระองค์ลุกขึ้นยืนประเทศ                         คำชี้ขาดพิพากษามาเฉลย

เพื่อช่วยคนทั่วไปไม่เฉยเมย                              ช่วยคนเคยถูกกดขี่ที่โลกา

                ความโกรธของมนุษย์สุดยิ่งใหญ่      เป็นผลให้สรรเสริญมาจากหล้า

ผู้รอดตายจากสงครามยามรบรา                        จะรักษาวันฉลองครองไว้นาน

จงถวายแด่ภูมีตามที่บน                                      ประชาชนประเทศใกล้คลาไคลผ่าน

ต่างนำเครื่องบรรณามาสักการ                          ทรงบันดาลมนุษย์ทั่วกลัวพระองค์

ทรงทำให้เจ้านายหยิ่งนิ่งถ่อมตน                     น้อมกมลคารวะ ธ สูงส่ง

และทำให้กษัตริย์ซบสยบลง                             เลิกทะนงเกรงขามคร้ามฤทธี

 

บทที่ 77 ปลอบโยนในยามทุกข์โศก

                ข้าพระองค์เพ้อพร่ำร่ำร้องขอ           ข้าทูลต่อพระองค์ทรงเป็นเจ้า

และพระองค์ทรงสดับรับฟังเรา                       ที่คอยเฝ้าวิงวอนด้วยร้อนรน

ในยามข้าทุกข์หนักน้อมสักการ                        ไม่ได้ผลไร้คนเฝ้าเล้าโลมใจ

ข้าคะนึงถึงพระเจ้าเนาสถิต                              หม่นหมองจิตร้าวรอนถอนใจใหญ่

ภาวนาเพ้อพร่ำอยู่ร่ำไป                                      ข้าท้อในหทัยตรมขมขื่นทรวง

                พระเป็นเจ้าบังคับไว้ไม่ปล่อยข้า      ให้หลับตานอนสนิทมัวคิดห่วง

ให้ข้าเป็นกังวลไปในสิ่งปวง                            คิดหนักหน่วงจนสุดเอ่ยเผยวาจา

ข้าคิดถึงคืนวันอันผ่านพ้น                                 นึกถึงจนปีเดือนเก่าเฝ้าฝันหา

ตลอดคืนคิดครวญใคร่ไม่หลับตา                     ภาวนาพลางถามตนบ่นรำพัน

                พระเป็นเจ้าจะทอดทิ้งข้าจริงไหม    ตลอดไปหรือไรหนาข้าไหวหวั่น

จะไม่ทรงพอพระทัยใส่ใจครัน                        ต่อข้านั้นอีกหรือเปล่าแสนเศร้าจริง

พระองค์สิ้นรักใคร่หมดใยดี                             ต่อข้านี้แล้วหรือองค์ทรงนิ่ง

หรือสัญญาไร้ผลดีมีที่ติง                                    ตัวข้ายิ่งระทมตรมดวงมาน

พระเจ้าลืมเมตตาการุญจิต                                  ไม่ทรงคิดถึงข้าพระองค์ไม่สงสาร

หรือทรงโกรธแทนรักที่มีเนิ่นนาน                  ไม่ประทานอภัยบ้างหรืออย่างไร

แล้วข้าต้องเอ่ยคำพร่ำพูดว่า                               ที่ตัวข้าเจ็บใจจริงเป็นสิ่งใหญ่

คือพระเจ้าไร้ฤทธิ์อิทธิไกร                                อีกต่อไปแล้วหนาข้าใคร่ครวญ

                พระเป็นเจ้าข้าคะนึงถึงกิจกรรม       การกระทำที่ใหญ่ยิ่งทุกสิ่งถ้วน

คิดถึงการอัศจรรย์ทรงสรรค์มวล                      อดีตล้วนเลิศผองของพระองค์

ข้าจะคิดรำพึงถึงทุกอย่าง                                   สิ่งต่างต่างทรงสร้างไว้ไท้สูงส่ง

จะใคร่ครวญทุกครั้งดังจำนง                             สิ่งที่ทรงกอปรนำกระทำมา

                พระเจ้าข้าทุกสิ่งมวลล้วนทรงนำ     ก็เลิศล้ำพิสุทธิ์จริงยิ่งคุณค่า

ไม่มีพระองค์ใดที่ไหนมา                                   ใหญ่นักหนาเท่าองค์พระทรงชัย

พระเจ้าเป็นบรมไท้ทรงใหญ่ยิ่ง                       ผู้ทำสิ่งมหัศจรรย์สร้างสรรค์ได้

พระองค์ทรงเดชฤทธิ์อิทธิไกร                         สำแดงในชาติต่างต่างกระจ่างพลัน

ทรงโปรดช่วยพลไพร่ในพระองค์                   คือเชื้อวงศ์ ยาโคบ ไซร้ไท้เลือกสรร

และเชื้อสาย โยเซฟ ด้วยทรงช่วยครัน            ด้วยเดชอันสูงส่งทรงฤทธี

                พระเจ้าข้าน่านน้ำทั่วเกรงกลัวไท้    เมื่อยามได้เห็นพระเจ้าเข้าเต็มที่

ห้วงสมุทรลึกล้นท้นวารี                                     สั่นทวีสะเทือนสะท้านซ่านกระจาย

ก้อนเมฆเทน้ำฝนไหลล้นหลั่ง                          ฟ้าร้องดังกึกก้องอยู่มิรู้หาย

ฟ้าปลายแปลบแลบมาสุดฟ้าปลาย                   พาดเป็นสายบาดจิตทั่วทิศทาง

ฟ้าคำรามกึกก้องร้องสนั่น                                 ครึกโครมครันครืนไปไม่มีสร่าง

พื้นพิภพสะเทือนสั่นเลื่อนลั่นพลาง               โลกสว่างด้วยแสงแปลบฟ้าแลบมา

ท้องทะเลพระองค์ทรงดำเนิน                          ธ ทรงเดินข้ามสมุทรลึกสุดหา

แต่ไม่เห็นรอยพระบาทที่ยาตรา                        จะค้นคว้าก็ไม่พบประสบครัน

พระองค์นำไพร่ฟ้าประชาชน                          ประดุจคนเลี้ยงแกะไว้ใส่ใจมั่น

มี โมเสส อาโรน คนสำคัญ                                คอยป้องกันพวกเขาเฝ้าดูแล

 

บทที่ 78 พระเจ้าและพลไพร่ของพระองค์

                ประชากรทั่วหน้าจงมาฟัง                 คำสอนสั่งของเราเฝ้าเฉลย

จำนำพระวจนะอย่าละเลย                                 เลิกเมินเฉยใส่ใจไว้จงดี

เราจะเล่าให้เจ้าฟังสั่งสำทับ                              ถึงความลับแต่ก่อนกาลนานเหลือที่

บรรพบุรุษเราเผยเอ่ยวจี                                      ให้เรานี้รู้สิ้นได้ยินยล

เราจะไม่เก็บมิดชิดสนิทนาน                            ปิดลูกหลานของเราไว้ให้ฉงน

แต่จะบอกเล่าทั่วทุกตัวคน                                 ให้ปวงชนชั้นหลังรู้อยู่ทั่วกัน

ถึงอำนาจของพระเจ้าจะเล่าซ้ำ                         การกระทำของไท้ใหญ่มหันต์

กล่าวสิ่งทรงปฏิบัติมหัศจรรย์                            ธ สร้างสรรค์กิจกรรมกระทำมา

                บทบัญญัติของพระองค์ทรงวางไว้  ประทานให้ อิสราเอล เห็นคุณค่า

วงศ์ ยาโคบ ให้บัญญัติเป็นอัตรา                      ทรงบัญชาให้สอนสั่งทั้งเชื้อวงศ์

เพื่อว่าชนต่อไปจะได้รู้                                       ไว้เป็นครูเตือนจิตไม่คิดหลง

จะได้สอนลูกหลานเจ้าพวกเผ่าพงศ์                ให้ดำรงเชื่อมั่นกันต่อไป

วิธีจะทำให้วางใจ ธ                                            ไม่เคยละสิ่งเคยทำยังจำได้

และจะเชื่อธรรมบัญญัติชัดเจนใจ                    รักษาไว้ประจำกระทำตาม

เขาไม่ควรเป็นเช่นกับบรรพบุรุษ                     ชั่วที่สุดไม่เชื่อฟังรับสั่งห้าม

เป็นกบฏไม่วางใจในพระนาม                         ไม่มีความซื่อตรงต่อทรงธรรม

                เผ่า เอฟราอิม ชอบอยู่เรื่องสู้รบ        เขาเจนจบศรธนูอยู่เช้าค่ำ

แต่ต้องวิ่งหนีเผ่นเป็นประจำ                            เมื่อยามทำสงครามตามโรมรัน

ไม่รักษาพันธสัญญาค่ายิ่งใหญ่                         ที่ทำไว้กับพระเจ้าเขาแปรผัน

ปฏิเสธบทบัญญัติขัดขวางครัน                         เขาดื้อดันไม่ยอมตามน้ำพระทัย

เขาลืมสิ่งทั้งมวลถ้วนที่มี                                    ซึ่งเรานี้กระทำมาพาเลือนได้

ลืมทั้งสิ่งมหัศจรรย์อันเกรียงไกร                      ที่องค์ไท้ทรงสำแดงไว้แจ้งจริง

ยาที่บรรพบุรุษเขาเฝ้าคอยดู                               ไท้เป็นผู้ทำอัศจรรย์สรรพสิ่ง

ในทุ่งนา โศอัน ไซร้ไม่ประวิง                         เมืองพักพิง อียิปต์ ประเทศกว้างเขตแดน

ทรงแยกน้ำทะเลด้วย ธ ช่วยฝืน                        ให้ลุกยืนดุจกำแพงแกร่งเหลือแสน

ทรงนำเดินผ่านพ้นที่มีดินแดน                         บนพื้นแน่นเดินได้น้ำไม่มี

ยามกลางวันจอมไท้ใช้เมฆา                              มานำหน้าเราไปให้ถูกที่

ตลอดคืนทรงนำทางเป็นอย่างดี                       แสงไฟชี้สว่างพลันส่องมรรคา

ทะเลทรายพระองค์ทรงแยกหิน                       ให้น้ำรินไหลแล่นจากแผ่นผา

ทรงบันดาลให้ธารใสไหลออกมา                    จากศิลาเหมือนแม่น้ำยามเอ่อนอง

                แต่กระนั้นเขาซ้ำกระทำบาป             ชั่วร้ายหยาบขัดขืนไท้ใจผยอง

เขาจงใจไมลดละจะทดลอง                               เขาหมายปองขออาหารต้องการครัน

เขาว่ากล่าว “พระเจ้ามาจัดอาหาร                    รับประทานน่าใหญ่หรือไรนั่น

จริงอยู่ทรงตีหินให้น้ำไหลพลัน                      หาเนื้อปันขนมฟังให้ได้ไหมนา”

เมื่อพระเจ้าทรงสดับรับฟังบ่น                          ไม่นานทนทรงพิโรธโกรธนักหนา

พระองค์ทรงส่งไฟให้ลามมา                            เผาผลาญฆ่าทำร้ายวอดวายลง

เพราะพวกเขาไร้จิตคิดศรัทธา                          ไม่เชื่อว่าทรงช่วยได้ในประสงค์

ทรงตรัสกับท้องฟ้ามาโดยตรง                          สวรรค์จงเปิดออกไปในทันที

พระเจ้าทรงประทานให้ได้มีข้าว                      ร่วงหล่นกราวจากสวรรค์อันสุขี

เป็น มานา อาหารแสนหวานดี                         เลี้ยงชีวีเราไซร้ได้มีกิน

เหตุฉะนั้นพวกเขาจะรับประทาน                   ซึ่งอาหารทูตสวรรค์ไซร้ได้ทั้งสิ้น

ทรงประทานร่วงหล่นกล่นแผ่นดิน                ชุบชีวินมากเท่าเขาต้องการ

ทางทิศใต้เกิดลมกล้ามาแผ้วพาน                      ธ บันดาลด้วยฤทธิ์อิทธิไกร

ให้ฝูงนกตกอยู่ดูเนืองแน่น                               เสมือนแม้นฝุ่นละอองเป็นกองใหญ่

มากประดุจเม็ดทรายกระจายไป                        ทับถมในชายหาดเกลื่อนกลาดกอง

ตกลงมากลางค่ายเรียงรายรอบ                         อยู่ตามขอบกระโจมดิ้นสิ้นทั้งผอง

พวกเขาลิ้มอิ่มทั่วกันพลันสมปอง                     ทรงสนองมากเท่าที่เขาพอ

ขณะที่พวกเขายังกำลังกิน                                 ก่อนเสร็จสิ้นทรงพิโรธโกรธจริงหนอ

ทรงประหารชายฉกรรจ์รีบบั่นคอ                    คนแข็งข้อ อิสราเอล ที่เด่นดี

                ทั้งที่ได้เห็นพระองค์ทรงสร้างสรรค์  สิ่งอัศจรรย์ต่างต่างอย่างเต็มที่

แต่ชนยังทำบาปชั่วกลั้วราคี                               ไม่ยอมมีศรัทธาองค์พระทรงธรรม

พวกเขาจบชีพวายคล้ายลมปราณ                     ที่เลยผ่านจางหายสลายนั่น

ชีวิตเขาต้องพินาศถึงฆาตพลัน                         กะทันหันเร็วไวไม่รู้ตัว

เมื่อใดทรงประหารชนบางคนนั้น                   ที่เหลือหันหาพระเจ้ามาเฝ้าทั่ว

เขากลับใจอธิษฐานลนลานกลัว                       เลิกทำชั่วอ้อนวอนไท้ด้วยใจจริง

พวกเขานึกถึงพระองค์ทรงเอ็นดู                     ธ อุ้มชูคุ้มครองไว้ปลอดภัยยิ่ง

เป็นพระผู้ช่วยไซร้ได้พึ่งพิง                              รอดจากสิ่งจูงจิตเป็นพิษภัย

แต่ถ้อยคำเขามวลล้วนมุสา                                 ทุกวาจาสอพลอป้อยอใหญ่

ไม่ซื่อต่อพระเจ้าแน่แท้จริงใจ                           สัญญาไว้ต่อพระเจ้าเขาไม่ทำ

                ทรงเมตตาชนผองของพระองค์       ปลดบาปลงไม่ทำลายคลายกระหน่ำ

มีหลายครั้งห้ามโทสะ ธ ยังจำ                           พิโรธล้ำสะกดไว้ให้เลิกลา

ทรงนึกถึงเขาเป็นแต่แค่มนุษย์                          ก็สิ้นสุดเพียงนี้ไม่ดีกว่า

เป็นเหมือนลมผ่านไปไกลสุดตา                      เลยพัดพาหายลับไม่กลับคืน

                ณ ทะเลทรายหลายครั้งยังแข็งข้อ     กำเริบต่อพระองค์ทรงขมขื่น

มีหลายคราเขาทำให้ไท้ทนกลืน                       เศร้าสุดฝืนเสียพระทัยให้ตรอมตรม

เขาทดลองพระเจ้าเล่นเป็นหลายครั้ง              เขาก็ยังทำเรื่อยไปไม่เหมาะสม

ให้พระเจ้า อิสราเอล เด่นนิยม                          ต้องขื่นขมพิรธใหญ่พวกใจทราม

พวกเขาลือเดชา ธ ยิ่งใหญ่                               ฤทธิไกรของพระเจ้าเขามองข้าม

ลืมความหลังครั้งพระองค์ทรงปราบปราม  ไพรีขามทรงช่วยจนพ้นศัตรู

และที่ทรงสำแดงสิ่งยิ่งอัศจรรย์                        ใหญ่มหันต์พวกเขาไซร้ได้เห็นอยู่

ในทุ่งนา โศอัน นั้นเคยดู                                   เป็นเมืองคู่ อียิปต์ แดนแคว้นสำคัญ

ทรงเปลี่ยนน้ำในแม่น้ำยังทำได้                       ให้กลายเป็นเลือดแดงไหลแรงนั่น

ในลำธาร อียิปต์ ล้นเลือดปนพลัน                   ชนทั้งนั้นดื่มได้ไร้น้ำกิน

ทรงใช้ฝูงแมลงวันพลันจัดการ                         ทรมานรบกวนปั่นป่วนสิ้น

ให้ฝูงกบทำลายข้าวร้าวชีวิน                             ในผืนดินทุ่งนาพาแหลกราน

พระองค์ใช้หนอนกินสิ้นพืชผล                      ให้ร่วงหล่นเสียหายต้นตายด้าน

ตั๊กแตนทรงใช้ให้ทำงาน                                   ลงล้างผลาญนาข้าวสูญเปล่าไป

ทรงทำลายองุ่นใหญ่ไม่เหลือเก็บ                     ด้วยลูกเห็บเกลื่อนกล่นร่วงหล่นใส่

ผลาญมะเดื่อด้วยน้ำค้างกระด้างไซร้               แข็งกระไรทรงมุ่งมั่นบั่นทำลาย

ประหารวัวด้วยลูกเห็บเจ็บแดสิ้น                     ฝูงสัตว์สิ้นให้ฟ้าผ่าพล่าสูญหาย

ทรงล้างผลาญด้วยพิโรธโกรธมิคลาย              ส่งทูตหมายทำลายเขาให้เศร้าตาม

พระองค์ไม่ทรงระงับดับพิโรธ                         หรือทรงโปรดไว้ชีวิตคิดไม่สน

แต่พระองค์ทรงประหารผลาญระดม              ด้วยโรคลมระบาดทั่วทกตัวคน

ทรงฆ่าบุตรหัวปีที่เป็นชาย                                ต้องวอดวายทั้งมวลล้วนหมองหม่น

ชาวอียิปต์ทุกครัวกลัวเหลือทน                         ต้องผจญความตายบุตรชายตัว

                ทรงนำหน้าไพร่พลขนออกเกลี้ยง  ดุจผู้เลี้ยงนำแกะตนทุกหนทั่ว

พระองค์ทรงนำเดินไปเขาไม่กลัว                    ฝ่าแดดมัวทะเลทรายหมายเสรี

เขาไปอย่างดีตลอดและปลอดภัย                      ในหทัยไม่หวั่นกลัวทั่วทุกที่

                น้ำทะเลท่วมศัตรูอยู่พอดี                    จมวารีดับดิ้นจมสิ้นใจ

ทรงนำเขาสู่ดินแดนแสนศักดิ์สิทธิ์                  ขอทรงฤทธิ์เดชา ธ ยิ่งใหญ่

นำไปสู่ภูเขาพลันอันแสนไกล                         พระจอมไท้ทรงพิชิตสถิตครอง

เมื่อคนของพระองค์บุกรุกไป                            ทรงขับไล่ชาวเมืองนั้นกีดกันผอง

อินราเอล แบ่งแดนเท่าทุกเผ่ากอง                    ให้จับจองกระโจมตั้งอยู่ยั่งยืน

                แต่พวกเขาแข็งข้อต่อพระองค์          พระผู้ทรงฤทธิไกรยิ่งใครอื่น

ทั้งทดลองพระเจ้านั้นทุกวันคืน                       เขาขัดขืนบัญญัติไท้ไม่ทำตาม

ไม่ซื่อเหมือนบรรพบุรุษสุดซื่อสัตย์                 ปฏิบัติการกบฏผิดกฎห้าม

ยิงธนูจากคันงอหงิกไม่งาม                               มิอาจข้ามเชื่อไม่ได้ไม่ตรงทาง

เขาทำให้ทรงพิโรธโกรธทวี                              ด้วยสร้างที่สักการะพระต่างต่าง

พระเจ้าทรงหวงแหนไซร้ที่ไว้วาง                   กลับไหว้ร่างรูปเคารพนบบูชา

เมื่อเขาทำเช่นว่า ธ ทรงเห็น                              ธ ไม่เว้นพิโรธโกรธนักหนา

จึงทิ้งคนของพระองค์ทรงเลี้ยงมา                   ไม่รักษาเขาไว้ไม่แลดู

พลับพลาของภูมีที่ ชิโลห์                                  หลังใหญ่โตทรงละไว้ให้ตั้งอยู่

สถานนี้ที่ประเสริฐเลิศอยู่ดู                               สถิตคู่กลางมนุษย์ปุถุชน

พระองค์ยอมให้ศัตรูจู่เร่งรีบ                             ยึดเอาหีบพระบัญญัติจัดการขน

เป็นที่เห็นฤทธิเดชไท้ได้ทุกคน                        และยินยลพระสิริอยู่นิรันดร์

ทรงกริ้วโกรธฝูงชนพลไพร่                              ธ ยอมให้ศัตรูผลาญประหารนั่น

ในสงครามคนหนุ่มกล้าถูกฆ่าฟัน                   หญิงสาวนั้นไร้ชายเหลือเพื่อแต่งงาน

ผู้รับใช้ถูกฆ่าตายวอดวายราบ                           ด้วยคมดาบกำจัดตวัดผ่าน

ภรรยาหม้ายระทมตรมดวงมาน                        จะมีการไว้ทุกข์ให้ไม่ได้เลย

                 ในที่สุดพระเจ้าฟื้นตื่นขึ้นมา            เหมือนตื่นตาจากพักผ่อนนอนหลับเฉย

ทรงเหมือนชายฉกรรจ์ฮึกคึกกว่าเคย               ออกฤทธิ์เผยเพราะเหล้าองุ่นกลิ่นกรุ่นครัน

ทรงขับไล่ศัตรูหมู่พาลภัย                                   ให้ปราชัยแพ้พ่ายน่าอายพรั่น

ธ ปฏิเสธวงศ์ใหญ่โต โยเซฟ นั้น                     ไม่เลือกสรร เอฟราอิม ไว้ในครอง

แต่พระองค์กลับเลือกเอาเผ่าอื่นมา                  คือ ยูดาห์ ยิ่งใหญ่ไปทั้งผอง

และภูเขา ศิโยน ไซร้ไท้หมายปอง                   ไว้เป็นของพระองค์ทรงรักจริง

พระองค์ทรงดำริสร้างวิหาร                              ณ สถานที่นั้นด้วยสวยงามยิ่ง

เหมือนนิเวศในสวรรค์ท่านพักพิง                   ดุจพิภพโลกแกร่งแข็งนักหนา

ซึ่งมั่นคงปลอดภัยในทุกครา                             ชั่วชีวาตลอดกาลเนิ่นนานเนา

พระองค์ทรงเลือก ดาวิด ผู้ชิดใกล้ชิด              มาอยู่ติดพระองค์ทรงเลือกเขา

ทรงนำจากหน้าที่นั้นอันบางเบา                      คือผู้เฝ้าเลี้ยงแกะไซร้ไม่สมควร

พระองค์ทรงตั้งเขาเด่นเป็นราชา                     กษัตรา อิสราเอล เห็นเหมาะถ้วน

ให้ดูแลไพร่พลคนทั้งมวล                                 ประดาล้วนคนขององค์พระทรงชัย

ส่วน ดาวิด อุทิศตนจนหมดแท้                         เพื่อดูแลพวกเขานั้นสรรสุขให้

และนำหน้าให้พวกเขาเฝ้าตามไป                   ด้วยจิตใจที่ฉลาดสามารถครัน

 

บทที่ 79 ทูลขอให้ช่วยชาติ

                ผู้ไม่รับนับถือพระเป็นเจ้า                  รุกรานเอาดินแดนชนพลไพร่

ทำวิหารเสื่อมสิ้นมลทินไป                                และทิ้งให้ เยรูซาเล็ม เต็มสิ่งพัง

เขาทิ้งร่างคนของไท้ให้วิหค                             ซึ่งโผนผกจิกกินพลันไม่ทันฝัง

ให้สัตว์ร้ายฉีกกินร่างอย่างน่าชัง                     ไม่หยุดยั้งผู้รับใช้ไท้แหลกลาญ

พวกเขาทำให้ไพร่พลคนพระองค์                   หลั่งเลือดลงมากมายกระจายผ่าน

เหมือนน้ำท่วม เยรูซาเล็ม เต็มไม่นาน             คนจัดการฝังศพให้ไม่เหลือเลย

ชาติที่อยู่ล้อมรอบเราเฝ้าเย้ยเยาะ                      เขาหัวเราะล้อเลียนยิ่งสุดนิ่งเฉย

ธ กริ้วโกรธนานเพียงไหนไม่เหมือนเคย       หรือเฉยเมยตลอดไปไท้ทรงธรรม

พระพิโรธของไท้ใหญ่นักหนา                        พลุ่งขึ้นมาเหมือนเพลิงไหม้หรือไรนั่น

จะลุกลามตามผลาญรานชีวัน                            พิโรธนั้นจะเผาร่างหรืออย่างไร

ขอทรงกริ้วชาติไม่ยอมน้อมสักการ                  ผู้เลยผ่านทิ้งพระองค์ทรงกริ้วใหญ่

เขาประหารคนของเราน่าเศร้าใจ                     ทำลายให้ประเทศชาติพินาศลง

                อย่าลงโทษเราเพราะบาปที่หยาบหนา            ของบรรดาบรรพบุรุษหยุดประสงค์

ขอเมตตาพวกเราไว้ให้ยืนยง                             เพราะเราปลงด้วยสิ้นหวังดังใคร่ครวญ

พระเป็นเจ้าโปรดช่วยอำนวยให้                      เพื่อเห็นในพระเกียรติยศปรากฏถ้วน

ขอโปรดช่วยยกบาปทรามตามสมควร             เพื่อชนมวลสรรเสริญองค์ทรงเดชา

                เหตุใดชาติมวลพร่ำถามร่ำไป            “อยู่ที่ไหนพระองค์เจ้า” เฝ้าค่อนว่า

ให้เราเห็น ธ ลงทัณฑ์ชาตินั้นนา                     ทำให้ข้าผู้รับใช้เลือดไหลนอง

ขอสดับฟังเสียงร้องของนักโทษ                      กระทบโสตครางครวญล้วนหม่นหมอง

ปล่อยคนถูกประหารผลาญชีพปอง                 พ้นจำจองด้วยฤทธิ์องค์ทรงเกรียงไกร

พระเป็นเจ้าขอตอบแทนแสนขมขื่น               ต่อชาติอื่นหนักเจ็ดเท่าเอาเพิ่มให้

ที่ดูหมิ่นเหยียดหยามองค์พระทรงชัย              เขาทำไปด้วยทะนงโปรดลงทัณฑ์

เราซึ่งเป็นประชาชนคนของไท้                       เป็นแกะในฝูงพระองค์อย่างคงมั่น

จงขอบคุณพระเจ้านี้ชั่วนิรันดร์                        สรรเสริญท่านทุกสมัยไปชั่วกาล

 

บทที่ 80 ทูลขอให้บูรณะชาติ

                ผู้พิทักษ์ชนชาติ อิสราเอล                  ทั้งทรงเป็นผู้นำล้ำเลิศหล้า

ประชาชนตามท่านในมรรคา                           ฟังวาจาสดับรับวจี

ขอประทับเบื้องบนพระที่นั่ง                            ซึ่งมีทั้ง เครูบิม ริมพระเจ้า

สำแดงความรักใคร่ห่วงใยดี                              ซึ่งทรงมีต่อเขาตามเผ่าพันธุ์

เอฟราอิม เบนยามิน มนัสเสห์                          ทรงทุ่มเทรักชอบมอบพรสรร

ให้พวกเราเห็นพลังพระองค์พลัน                   ทรงผายผันโปรดด้วยช่วยเรามวล

                ข้าแต่องค์พระผู้เป็นพระเจ้า              ทรงนำเรากลับมาพาเฝ้าหวน

สำแดงความรักใคร่ชื่นใจชวน                          ช่วยเราล้วนให้รอดตลอดไป

                พระเจ้าทรงพิโรธกริ้วโกรธข้า          อีกนานช้าจะโปรดยกโทษให้

ทรงโกรธาประชากรร้อนรนใจ                        ที่เขาได้อธิษฐานขานพระคุณ

พระองค์ให้พวกเรากินน้ำตา                            ต่างข้าวปลาอาหารพาลว้าวุ่น

เพื่อนบ้านรุกแดนดินถิ่นสกุล                           ศัตรูวุ่นเยาะเย้ยเปรียบเปรยเรา

พระผู้ทรงเดชาโปรดมารับ                                นำเรากลับคืนมาหาพระเป็นเจ้า

ทรงสำแดงความรักพิทักษ์เรา                           ขอพระเจ้าช่วยให้รอดให้ปลอดภัย

                ทรงนำเถาองุ่นออกมานอกเขต         จากประเทศ อียิปต์ รีบมาให้

ทรงไล่ขับคนชาติอื่นออกเนาไป                      ทรงปลูกไว้ในเขตประเทศเรา

ทรงตระเตรียมแผ้วถางพื้นทางที่                      มีดินดีปลูกองุ่นหนุนนำเจ้า

มันงอกรากชอนไปลึกไม่เบา                            ไม่เหี่ยวเฉาขยายตัวทั่วนานา

ต้นสีดาร์ใหญ่ยิ่งมีกิ่งก้าน                                  มหาศาลเงาพุ่มคลุมภูผา

สู่ทะเลเมดิเตอเรเนียน                                        และวนเวียนจรดแม่น้ำที่ยิ่งใหญ่

ยูเฟรติสไหลเฉื่อยเรื่อยเรื่อยไป                         องุ่นไกวกิ่งก้านสะท้านลม

ไฉนพระองค์ทรงรื้อรั้วที่กั้น                             เป็นเขตคั่นแบ่งไว้ให้เหมาะสม

ผู้ผ่านมาผ่านไปใจโสมม                                    ชอบนิยมของเขาเฝ้าขโมย

พวกหมูป่าจะพากันเหยียบย่ำ                            ตลุยซ้ำรากถอนอ่อนระโหย

ฝูงสัตว์ป่ากัดกินสิ้นร่วงโรย                              เหมือนถูกโบยรากช้ำซ้ำทลาย

                เหลียวดูข้าเถิดองค์พระทรงเดช       ทอดพระเนตรมองตามความเสียหาย

ทรงเพ่งเล็งจากสวรรค์พรรณราย                     แสนเสียดายเถาองุ่นช่วยจุนเจือ

โปรดประทานพรเพื่อเถาองุ่น                          ทรงลงทุนปลูกไว้มากมายเหลือ

ให้องุ่นอ่อนงอกออกเถาเครือ                           สืบชาติเชื้อเข้มแข็งแรงเติบโต

                ศัตรูหมายเขม้นมองจ้องโกรธแค้น    เขารีบแล่นฟันเฉาะเพราะโมโห

ตัดเถาทิ้งเผาไฟมิให้โต                                      ยั่วโทโสเหยียบย่ำซ้ำทำลาย

ขอคุ้มครองผองประชา ธ เลือกไว้                    เป็นชาติใหญ่มากเหลือสืบเชื้อสาย

ให้เจริญเข้มแข็งแกร่งร่างกาย                           ไม่หันหายหนีพรากจากพระองค์

โปรดประทานชีวาข้าด้วยเถิด                           ให้ข้าเกิดชีพใหม่ไม่ใหลหลง

ขอถวายสรรเสริญเทิดเทินองค์                         ขอพระทรงนำเรากลับเข้ามา

                ข้าแต่พระองค์เจ้าผู้ศักดิ์สิทธิ์             อิทธิฤทธิ์เกรียงไกรในโลกหล้า

โปรดประทานความรักและเมตตา                   ทรงช่วยข้าให้รอดและปลอดภัย

 

บทที่ 81 บทเพลงสำหรับงานฉลอง

                จงโห่ร้องต่อพระเจ้าผู้เฝ้าป้อง          พวกเราผองด้วยยินดีมีสุขสันต์

จงร้องเพลงสรรเสริญองค์พระทรงธรรม       พระเจ้านั้นของยาโคบ โอบอารี

จงบรรเลงดนตรีที่ดีเด่น                                     และให้เล่นรำมะนาพาสุขี

เป็นเพลงพิณไพเราะเสนาะดี                           บทกวีร้อยกรองมาร้องคลอ

เจ้าจงเป่าเขาสัตว์เพื่อจัดงาน                             ให้มีการเลี้ยงฉลองรับรองต่อ

ในคืนข้างขึ้นสว่างกระจ่างพอ                         แสงจันทร์ทอทาบ นภาคราวันเพ็ญ

นี้คือกฎ อิสราเอล ที่เป็นอยู่                               ในชนหมู่เขาไซร้ได้เคยเห็น

เป็นบัญชาของ ธ ทุกประเด็น                           ธ ทรงเป็นที่สักกา ยาโคบ ครัน

พระองค์ทรงบัญชาสั่งยังปวงชน                     ในหมู่คน อิสราเอล เป็นแม่นมั่น

เมื่อขบวนยกหนีอียิปต์นั้น                                 พวกข้าพลันยินเสียงแปลกแทรกกล่าวมา

                “เราเอาภาระหนักเทินเกินกำลัง     ออกจากหลังเจ้าไซร้ได้เงยหน้า

ยอมให้วางกระจาดหนักพักกายา                     หายเหนื่อยล้าระโหยอ่อนโรยแรง

เมื่อยามเจ้าระกำแสนลำบาก                              ต้องตกยากทั่วกันเขากลั่นแกล้ง

เจ้าร้องทูลเรานี้เฝ้าชี้แจง                                    เราแสดงใจเอช่วยเหลือไว้

เราตอบคำอธิษฐานขานวอนเฝ้า                       ของพวกเจ้าจากลมกล้าพายุใหญ่

ที่เราแฝงเร้นร่างอยู่ข้างใน                                  เราลองใจ ณ บ่อน้ำที่ เมรีบาห์

                 ประชากรของเราเฝ้าฟังคำ                ที่เตือนย้ำสอนนี้มีคุณค่า

อยากให้ชาว อิสราเอล เห็นศรัทธา                  ปรารถนาให้จำฟังคำเรา

เจ้าต้องไม่ปรนนิบัตินมัสการ                            สยบมารพระอื่นไม่ใช่พระเจ้า

พระของชาติต่างภาษาอย่ารับเอา                     จงเข้าเฝ้าแต่พระองค์ ธ ทรงธรรม

เราคือพระเป็นเจ้าเฝ้านำหน้า                           เจ้าออกมาจากอียิปต์รีบบุกบั่น

จงอ้าปากออกไปให้ทั่วกัน                                 แล้วเรานั้นจะป้อนเจ้าเฝ้าอาทร

                แต่ประชาอิสราเอลเป็นคนดื้อ          ไม่เชื่อถือฟังถ้อยคำผัดผ่อน

เราจึงปล่อยตามชอบใจไม่อาวรณ์                    ให้เขาจรไปตามทางอย่างต้องการ

เราหวังอย่างจริงใจจะให้เขา                             เชื่อฟังเราเหมือนเคยอย่าเลยผ่าน

เราจะรีบปราบศัตรูหมู่ภัยพาล                           ที่ระรานชีวินให้สิ้นไป

คนที่เกลียดชังเราเฝ้าก้มกราบ                           ศิโรราบด้วยเกรงกลัวตัวสั่นไหว

เขาจะถูกลงทัณฑ์อันหนักใจ                            จากจอมไท้ตลอดกาลชั่วนานเนา

เราจะป้อนข้าวสาลีล้วนดียิ่ง                              อย่างแท้จริงสรรหามาให้เจ้า

น้ำผึ้งป่าหวานล้ำฉ่ำไม่เบา                                     มารับเอากินอิ่มหนำแสนสำราญ

 

บทที่ 82 พระเจ้าเป็นผู้ปกครองสูงสุด  (ฉบัง)

                พระเจ้าทรงเป็นประธาน                   ปวงเทพบริวาร

ในที่ประชุมเทวดา

                ธ ทรวงวางหลักพิพากษา                   ชี้ขาดอัตรา

กำหนดเป็นกฎทฤษฎี        

          “เจ้าต้องเลิกกระทำบัดสี                    ตัดสิคดี

ขาดความบริสุทธิ์ยุติธรรม

                เลิกมีส่วนร่วมกิจกรรม                        กับพวกกระทำ

ชั่วร้ายมีใจต่ำทราม

                ป้องกันอย่าให้ใครหยาม                    สิทธิดีงาม

คนจนกำพร้าอารี

                ยุติธรรมต่อเขาทุกวิถี                           จนยากมากมี

คนไร้ที่พึ่งนำพา

          อนึ่งคนจนอนาถา                               จงมีเมตตา

ช่วยให้พ้นมือทรชน

                เจ้าช่างโง่เขลาเสียจน                         ชีวิตมืดมน

ความคิดวิปริตผิดไป

                คิดว่ายุติธรรมนี้ไซร้                            คงแหลกประลัย

สูญสิ้นจากแหล่งโลกา

                เราจักขอย้ำวาจา                                   เราสร้างเจ้ามา

เป็นเทพเทวาทุกคน

                แต่เจ้าจักต้องวายชนม์                         ตามแบบยุบล

อย่างพวกเจ้านายแน่นอน”

                ข้าแต่พระเจ้าบวร                                ผู้ทรงพระพร

เชิญมาปกครองโลกี

                ประชาภาคพื้นปถพี                            ทั่วแดนธรณี

ทั้งผองเป็นของพระองค์

 

บทที่ 83 ทูลขอให้ปราบศัตรูของชาติอิสราเอล

                พระเจ้าโปรดอย่าละเลยเงียบเฉยอยู่   โน่นศัตรูของพระองค์คงคิดชั่ว

กับผู้เกลียดชังไท้ใจเมามัว                                  ประพฤติตัวเป็นกบฏกดดวงใจ

เขาคิดแผนงานการต่อสู้                                     โจมตีผู้คนขององค์ทรงยิ่งใหญ่

พวกเขาว่า “ให้เราหมายทำลายชาติ                เขาพินาศสิ้นลงจงต่อต้าน

ใครได้ลืม อิสราเอล เร้นชั่วกาล                        ให้แหลกลาญยับจนคนไม่แล

                พวกเขาเห็นด้วยกับงานแผนการเขา  รวมหัวเข้าเป็นมิตรคิดชั่วแน่

จะต่อต้านโจมตีไท้ไม่เชือนแช                         เป็นแน่แท้ชนหลายเผ่าเข้าร่วมกัน

ชาว เอโดม อิชมาเอล และ โมอับ                     รวมพวกกับชาว ฮาการ์ มาสังสรรค์

ชาว ฮัมโมน อามาเลขอนันต์             ล้วนครบครัน เกบาล เล่าก็เข้ามา

รวมชนในเมือง ไทระ ฟิลิสเตีย                        อัสซีเรีย ก็เห็นด้วยช่วยพร้อมหน้า

เป็นพันธมิตรสนิทสนมสมอุรา                        ที่แข็งกล้าเชื้อสาย โลท โปรดชุมนุม

                ขอทรงทำกับเขาเท่าเทียมพอ             เหมือนทำต่อ มีเดียน ซ้ำทำทั้งกลุ่ม

ทำเหมือนกับ สิเสรา ยาบิน ชุม                         แม่น้ำชุ่มนาม คีโชน โดนกระทำ

ที่ปราชัยใน เอนโดร์ อักโขนัก                          ร่างกายจักเน่าจมดินถมย่ำ

ทำกับแม่ทัพเท่าเหมือนเก่าซ้ำ                           เคยกระหน่ำ โอเรบ เศเอบ พลัน

ปราบผู้ครองเมืองลงจำนงจี้                               เหมือนดังที่ ศัลลุนนา เศบาห์ พลัน

คนพวกนี้หยามว่า “เราเอาเมืองครัน               เป็นเขตขัณฑ์ของพระเจ้าเรายึดมา”

                ขอพระเจ้าจัดการบันดาลดล              เขาทุกคนพลัดกระจายต่างหายหน้า

เหมือนฟางปลิวลิ่วไปในนภา                           แรงลมกล้าโชยสะบัดพัดพาไป

เหมือนไฟรานผลาญป่าพาวอดวาย  เพลิงทะลายลุกเผาภูเขาไหม้

ขอโปรดส่งพายุกล้ามหาภัย                               มาขับไล่เขาทั่วจนกลัวลาน

ให้พวกเขาปิดหน้าไม่กล้ามอง                          ด้วยหม่นหมองมากมายพาอายซ่าน

พวกเขาได้กลับใจไม่ช้านาน                             อยากทำงานรับใช้องค์พระทรงธรรม

และให้เขาปราชัยต้องไหวหวั่น                       ระทึกพรั่นหวาดกลัวใจรัวร่ำ

ให้เขาตายอย่างขายหน้าพาระกำ                     ต้องชอกช้ำอับอายจนวายชนม์

ให้รู้ว่าทรงสูงส่งองค์เดียวนี้                              เท่านั้นที่เป็นพระเจ้าเราทุกคน

ทรงยิ่งใหญ่ครองหล้าทั่วสากล                         อิทธิพลแผ่ไปในโลกา

 

บทที่ 84 ปรารถนาจะอยู่ในพระราชฐานของพระเจ้า

                พระเจ้าผู้ทรงฤทธิ์สิทธิศักดิ์               ข้าจงรักพระวิหารสถานที่

ปรารถนาอยู่พำนักพักชีวี                                   ข้ายินดีสู่ลานวิหารพระองค์

จะขับร้องบรรเลงเพลงถวาย                             ก้องกระจายสำเนียงเสียงสูงส่ง

สรรเสริญเยินยอต่อพระองค์                             ธ ผู้ทรงชนม์ช่วยด้วยยินดี

นกกระจอกยังสร้างรังของมัน                          อบอุ่นครันใกล้องค์ ธ ทรงศรี

นกนางแอ่นก็สร้างรังอย่างดี                             ใกล้แท่นที่บูชาพาลูกนอน

ธ ทรงสิทธิ์ฤทธิ์พร้อมจอมกษัตริย์                    มาน นมัสข้า สุขใจได้พักผ่อน

ในวิหารองค์พระเจ้า ข้าวิงวอน                        ประนมกราบก้มเพลงคลอ

          ทรงประทานกำลังยั่งยืนให้              มีสุขใจยิ่งล้ำตามคำขอ

แสวงบุญใส่ตนพระพรรอ                                     ให้เพียงพอในที่เขา ศินโยน

เมื่อเดินผ่านหุบเขาเหล่าเงียบแห้ง                   ซึ่งรอนแล้งกิ่งไม้แกว่งไกวโกร๋น

กลับกลายเป็นธารใหญ่น้ำไหลโชน                ภูเขาโล้นฝนนองมองเพลินตา

พวกเขายิ่งเดินไปใจกล้าแข็ง                             กำลังแรงปีนป่ายไต่ภูผา

เห็นพระเจ้าของปวงเทพเทวา                          พักกายที่ ศิโยน บนเขาชัน

                ข้าแต่องค์พระเจ้าของยาโคบ            ขออ้อมโอบข้าไว้มิให้พรั่น

สดับคำอธิษฐานร้องขานพลัน                          อวยพรท่านราชันเลือกสรรมา

อยู่ในพระวิหารวันหนึ่งนี้                                 ก็ยังดีกว่าพันวันในโลกหล้า

ข้ายินที่หน้าวิหารพระบิดา                                ก็ดีกว่าอยู่เรือนคนมีมลทิน

                พระองค์เป็นกษัตริย์เรืองเดชา          ปกป้องข้าบาปหายมลายสิ้น

ประทานเกียรติเกริกไกรในแผ่นดิน                ให้ชีวินประสบพบความดี

พระองค์ไม่ปฏิเสธต่อการให้                            สิ่งดีไซร้มอบชนทุกคนที่

กระทำสิ่งถูกต้องครองความดี                           และคนที่วางใจได้รับพร

 

บทที่ 85 คำทูลขอเพื่อสวัสดิภาพของชาติ

                โอ้พระเจ้าผู้ทรงกรุณา                        แผ่เมตตาต่อแดนแว่นแคว้นข้า

พระองค์ทรงบันดาลประทานมา                      ชาติของข้าอิสราเอลเห็นแสงทอง

พระองค์ทรงอภัยบาปที่หยาบช้า                      แก่ปวงข้าสิ้นสลายไปทั้งผอง

ทรงเลิกกริ้วโกรธามาปรองดอง                        พระเจ้าของข้าช่วยเราด้วยเทอญ

                ขอพระองค์ทรงนำเรากลับมา           เลิกโทษากลับกลายหายห่างเหิน

ขอยกโทษโปรดข้าอย่าละเมิน                           อย่ากริ้วเกินผ่อนพิโรธโทษมลาย

โปรดข้ามีกำลังวังชาเพิ่ม                                    เหมือนดังเดิมข้าจะขอถวาย

สรรเสริญเยินยออย่างมากมาย                          ข้ามิวายเห็นความรักภักดิ์มั่นคง

ขอพระองค์โปรดด้วยทรงช่วยข้า                     จำวาจาเอ่ยเอื้อนไม่เลือนหลง

ทรงสัญญาจะให้คนของพระองค์                    อยู่ยืนยงสงบสุขสนุกสบาย

อย่าหวนกลับไปซ้ำทำสิ่งโง่                              อย่าคุยโวอวดฉลาดโง่ขาดหาย

คนยกย่อง ธ ช่วยให้ได้ผ่อนคลาย                    ทรงมั่นหมายอยู่ในถิ่นแผ่นดินเรา

                ความซื่อสัตย์ความรักสมัครใจ           จะร่วมไปด้วยกันผูกพันเข้า

ความชอบธรรมสุขสงบพบนานเนา                รวมกันเข้าเป็นมิตรสนิทมาน

ความจงรักภักดีในใจมนุษย์                               จะสูงสุดขึ้นไปเกินใดผ่าน

พระเจ้าทรงทอดพระเนตรจากวิมาน               ด้วยวิญญาณชอบธรรมล้ำเลิศดี

พระเจ้าทรงบันดาลให้รุ่งเรือง                          ทั่วทั้งเมืองพืชผลล้นเหลือที่

ความชอบธรรมนำหน้าพระภูมี                        เพื่อเตรียมที่รับพระองค์ผู้ทรงชัย

 

บทที่ 86  คำทูลขอความช่วยเหลือ (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระเจ้าจอมสกล                        โปรดสดับยุบลอธิษฐาน

และตอบสนองข้าอย่าช้านาน                           ยามเมื่อภัยพาลมาราวี

                จิตใจข้าสะท้อนยิ่งอ่อนแอ                เกรงจักพ่ายแพ้แก่หมู่ผี

ข้าไร้ที่พึ่งแล้วบัดนี้                                             ขอพระภูมีทรงคุ้มกัน

                เพราะข้าจงรักและภักดี                      โปรดช่วยข้านี้พ้นอสัญ

ข้าผู้รับใช้วางใจครัน                                          ขอองค์ทรงธรรมได้ปรานี

                ธ คือพระเจ้าเปี่ยมเมตตา                    ทรงดีต่อข้ามิหน่ายหนี

ข้าขอวิงวอนพระภูมี                                           ด้วยใจเปรมปรีดิ์ตลอดวัน

                ขอทรงทำให้ผู้รับใช้                           ปลาบปลื้มหทัยไม่เสียขวัญ

เหตุคำวิงวอนของข้านั้น                                    บรรลุสวรรค์ถึงพระองค์

                พระเจ้าเป็นองค์แห่งความดี              ทรงทำตามที่พระประสงค์

ทรงรักคนใจที่ซื่อตรง                                         อธิษฐานมั่นคงภาวนา

                โปรดสดับฟังคำข้าทูลวอน                ช่วยอวยพระพรอารักขา

ในยามข้าทุกข์เวทนา                                          ธ เคยช่วยข้ามิเว้นวาย

                พระใดไม่เหมือนพระเจ้าข้า              พระอื่นทั่วหล้าไร้ความหมาย

พระเจ้าข้าทำดีมิเสื่อมคลาย                                พระทั้งหลายทำไม่ได้เหมือนทรงธรรม

                นานาชาติที่พระองค์ทรงสร้างมา     จะกราบไหว้วันทาพระเจ้าสวรรค์

เขาจักสรรเสริญจอมเทวัญ                                 ผู้ยิ่งใหญ่เกินขั้นจะพรรณนา

                พระองค์เท่านั้นทรงฤทธี                   ธ ทรงศักดิ์ศรีและหรรษา

พระองค์เท่านั้นแผลงฤทธา                              อัศจรรย์เหนือกว่าพระอื่นใด

                โปรดสอนข้าโดยพระเมตตา             ธ ประสงค์ให้ข้าทำไฉน

ข้าจักทำตามทุกอย่างไป                                      เชื่อฟังวางใจทุกสิ่งอัน

                สอนข้าบรรลุความศักดิ์สิทธิ์              รู้จักอุทิศทุกสิ่งสรรพ์

ถวายตัวแด่องค์พระทรงธรรม                           รับใช้แม่นมั่นด้วยศรัทธา

                ข้าจักสรรเสริญภูวนัย                         จนสุดจิตใจที่ปรารถนา

จะประกาศพระเกียรติและศักดา                      ทุกวันเวลาตลอดกาล

                พระองค์ทรงรักข้ามั่นคง                    ช่วยข้าพระองค์พ้นสงสาร

จากอุโมงค์ฝังศพเบื้องบาดาล                            ธ โปรดประทานคืนชีวัน

                ข้าแต่พระเจ้าจอมสกล                        บัดนี้มีคนหยิ่งโมหันต์

อวดดีข่มขี้ข้าทุกวัน                                              กลุ่มคนอธรรมล่าราวี

                เขาเพียรตระเวนเข่นฆ่าข้า                 โดยไม่นำพาต่อทรงศรี

เขาไม่สนใจและไยตี                                           ต่อองค์ผู้ที่สร้างตนมา

                พระองค์ผู้ทรงพระทัยดี                     สัตย์ซื่อคงที่นักนักหนา

ธ ไม่ถือโกรธพิโรธช้า                                        ทรงรักเมตตาเป็นอาจิณ

                โปรดเหลียวดูข้าเมตตาด้วย                ขอทรงชูช่วยนิจศีล

แม่ข้ารับใช้พระภูมินทร์                                     ธ เคยช่วยสิ้นทุกประการ

                พิสูจน์ให้ข้าเห็นความดี                     ของพระภูมีทุกสถาน

เป็นหลักประจักษ์ฝ่ายพยาน                              ศัตรูหมู่พาลผองไพรี

เมื่อเขาเห็นพระองค์ทรงช่วยข้า             เขาจักมิกล้าทำบัดสี

จักละอายใจใฝ่ความดี                                         และอัญชลีพระทรงธรรม

 

บทที่ 87  ชมเชยกรุงเยรูซาเล็ม  (กาพย์ยานี)

                พระเจ้าทรงสร้างเมือง                        อันรุ่งเรืองงามวิไล

ณ เชิงบรรพตไซร้                                               ศักดิ์สิทธิ์ซึ้งตรึงกมล

                ดินแดนแคว้นใดใด                            มิเทียบได้ในสากล

ทรงรักอย่างเหลือล้น                                          เยรูซาเล็ม นคร

                เป็นเมืองของพระเจ้า                          ภูมิลำเนาแห่งพระพร

พระองค์เอ่ยสุนทร                                              พจนาถประกาศมา

                “บรรดาชาติทั้งหลาย                         ที่ปรากฏมีศรัทธา

จึงเรานี้ปรารถนา                                                 รวบรวมกลุ่มชุมนุมชน

                จะรวม อียิปต์ เข้า                                 พร้อมหมู่เหล่าเข้าคละปน

บาบิโลน มากผู้คน                                               เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน

                ดั่งนี้อาจกล่าวว่า                                   ในประดาเมืองนอกนั้น

ฟิลิสเตีย จุดสำคัญ                                               ไทระ เฮธิโอเปีย

                จักเป็นของ กรุงใหญ่                          รักษาไว้มิให้เสีย

อยู่กับฉันผัวเมีย                                                    มิให้แตกแยกจากัน”

                ส่วนเรื่อง ศิโยน เล่า                            ปวงชนเขาจะกล่าวขวัญ

ว่าเป็นแหล่งเที่ยงธรรม์                                      ศูนย์ความสุขของทุกคน

                พระจ้าจักบำรุง                                     ให้พวยพุ่งเลิศดำกล

ศิโยน จะคงทน                                                    แข็งแกร่งขึ้นยั่งยืนนาน

                รายนามชาตินานา                               จะถูกตราตลอดกาล

รวมไว้ในสารบาญ                                              เยรูซาเล็ม นคร

                ทุกคนที่อาศัย                                        จะสุขใจสโมสร

ร้องเพลงเปล่งสุนทร                                          เริงระบำสำราญรมย์

 

บทที่ 88 ทูลขอความช่วยเหลือจากพระเจ้า

                พระผู้ช่วยให้รอดปลอดภัยผอง        ข้าจะร้องทูลทั้งวันหมั่นคอยพร่ำ

ข้าจะมาเฝ้า ธ เป็นประจำ                                   ในยามค่ำข้ามาหาพระองค์

โปรดสดับรับฟังข้าอธิษฐาน                             ฟังร้องขานขอทรงช่วยอำนวยส่ง

ความลำบากทับถมข้าจมลง                                ตัวข้าคงแทบตายเกือบวายปราณ

ข้าพระองค์เหมือนชนคนทั้งหลาย                  ที่ใกล้ตายจวนตัวกลัวจนพล่าน

เรี่ยวแรงหายสิ้นหมดสลดบาน                         เพลียสังขารซานซมตรมชีวิน

ข้าถูกทิ้งในหมู่ผู้วายชนม์               ประดุจคนถูกฆ่าตายวายชีวิน

นอนอยู่ในหลุมศพกลบมลทิน                         เป็นอาจิณไม่ทรงช่วยด้วยลืมไป

พระองค์ทรงโยนข้าลงมาสู่                               ตกไปอยู่ก้นหลุมลึกนึกหวั่นไหว

ที่มืดมัวสลัวรางอำพรางไฟ                                มองหนใดมืดสนิทคิดเกรงกลัว

ข้าพระองค์ถูกขยี้บี้บดร่าง                                  ไม่มีสร้างใต้คลื่นลมระงมทั่ว

เกลียวคลื่นแห่งพระพิโรธโกรธเกลียดตัว      มาพันพัวทับถมข้าจมลง

                พระองค์ทรงบันดาลผองเพื่อนข้า    มาหนีหน้าทิ้งไปไม่ประสงค์

เขารังเกียจโกรธาข้าพระองค์                            กักตัวคงหนีไม่พ้นจนหนทาง

นัยน์ตาข้าเมื่อยล้าพาให้ทุกข์                             มาเร้ารุกทรมานผลาญมิสร่าง

ทุกวันข้าร้องทูลไปไม่จืดจาง                             ยกมือพลางวิงวอนองค์ทรงเมตตา

                ทรงกอปรกิจอัศจรรย์สรรมากมาย      เพื่อคนตายหรือไฉนให้กังขา

เขาลุกขึ้นสรรเสริญองค์ทรงฤทธา                   เปล่งวาจาเยินยอได้หรือไรกัน

ผู้อยู่ในหลุมศพกลบแน่นตรึง                           จะพูดถึงความรักไท้ได้หรือนั่น

หรืออยู่ในแดนพินาศอาจจำนรรจ์                   ความตรงมั่นของ ธ ได้สงสัยจริง

ที่มืดมิดหรือจะมองของสำคัญ                          การอัศจรรย์ ธ สรรไว้แปลกใจยิ่ง

หรือเห็นความดีไท้ใฝ่อ้างอิง                             อยู่เป็นมิ่งขวัญแดนแคว้นคนเลือน

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเฝ้าทูลขอ               และคอยรอให้ช่วยข้าอย่าเลยเลื่อน

ในยามเช้าทุกคราข้าคอยเตือน                          พร่ำเอ่ยเอื้อนวอนองค์ทรงเดชา      

เป็นไฉนไย ธ ปฏิเสธ                                         ข้าด้วยเหตุใดเล่าพระเจ้าข้า

ไยพระองค์ซ่อนซบหลบกายา                          ให้พ้นข้าไปพลันเป็นฉันใด

ตั้งแต่เล็กเยาว์วัยไม่มีสุข                                     ข้ารับทุกข์แทบวายชนม์หมองหม่นไหม้

ข้าเหนื่อยล้าแรงถอยน้ำลงไป                           เพราะเหตุไท้ลงทัณฑ์ท่านบั่นทอน                

                พระพิโรธขุ่นข้องของพระองค์        ตกต้องลงบนข้าหาผันผ่อน

ความหวาดกลัวต่อพระเจ้าเฝ้าร้าวรอน            เป็นเครื่องบ่อนทำลายข้า พาวอดวาย

ตลอดวันเขาห้อมรุกล้อมข้า                               ใกล้เข้ามาเหมือนน้ำล้นท้นเป็นสาย

กระชั้นชิดจวนตัวกลัวมิวาย                              แผ่ขยายล้ำรุกทุกด้านมุม

ทรงทำให้เพื่อนสนิทที่ชิดใกล้                         เปลี่ยนแปรใจละทิ้งข้าพาจิตกลุ้ม

มีความมืดเป็นมิตรชิดกลุ้มรุม                       ชื่นชุมนุมเหลืออยู่เพียงผู้เดียว

 

บทที่ 89  บทเพลงในยามประเทศชาติลำบาก

                ข้าแต่องค์ผู้ทรงพระเมตตา                พระกรุณาล้ำเลิศประเสริฐศรี

ข้าจะร้องเพลงบูชาสดุดี                                     พระคุณที่สุดสรรพรรณนา

ความรักของพระองค์มั่นคงยิ่ง                          ซื่อสัตย์จริงทรงพิทักษ์อารักขา

ข้ามุ่งมาดประกาศพระวาจา                               ไปจนกว่าชีวันจะบรรลัย

ข้าตระหนักความรักของพระองค์                    ยั่งยืนยงทุกยุคทุกสมัย

ทรงซื่อสัตย์จิรกาลนานเพียงใด                        พึงเปรียบได้ท้องฟ้าสถาพร

ทรงตรัสว่า “เราสัญญา รักษามั่น                     ผู้เราสรรเพื่อภิญโญสโมสร

คือดาวิดเหล่ากอบริกร                                        เป็นบวรขัตติยาแห่งธานี

จะรักษาอาณาจักรของเจ้าไว้                             ให้สุกใสงามสง่าด้วยราศี

ให้พ้นจากศัตรูหมู่ไพรี                                       เป็นธานีศักดิ์สิทธินิจกาล”

                ทั้งทวยเทพเทวัญทุกชั้นฟ้า                พากันมาร้องเพลงบรรเลงขาน

บรรยายถึงอัศจรรย์ทรงบันดาล                         องค์ภูบาลซื่อสัตย์อยู่อัตรา

และไม่มีผู้ใดในสวรรค์                                      เหมือนทรงธรรมแสนดีที่หรรษา

ทรงเป็นที่เชิดชูหมู่เทวา                                     ปวงประชาจงรักมอบภักดี

ไม่มีใครใหญ่เท่าพระเจ้า ข้า                              พระเดชาประจักษ์ทรงศักดิ์ศรี

ทรงซื่อสัตย์ครบครันสรรพความดี                   จนไม่มีใครเทียบมาเปรียบปาน

ธ ปกครองทะเล มหาสมุทร                               ทรงยั้งหยุดคลื่นลมผสมผสาน

บดขยี้สัตว์ร้ายให้วายปราณ                               ราหับ พาลย่อยยับโดยฉับพลัน

ทรงปราบหมู่ศัตรูอย่างประหลาด                    ด้วยอำนาจสำแดงที่แข็งขัน

จักรวาลโลกาสารพัน                                          ทั้งสวรรค์เป็นของ ของพระองค์

ธ สร้างโลกอเนกอนันต์สรรพสัตว์                  อนุวัตรธรรมพระประสงค์

ทรงให้มีทุกอย่างทางขึ้นลง                               ทิศมั่นคงเหนือใต้ไว้ตรงกัน

ทั้งภูเขา เฮอร์โมน และทาโบร์                          ร้องชโยปรีดิ์เปรมเกษมสันต์

ถวายเพลงแด่องค์พระทรงธรรม                      หลักประกันความรอดที่ปลอดภัย

พระองค์ทรงฤทธาอานุภาพ                              สามารถปราบปรปักษ์ถึงตักษัย

ทรงพลังยิ่งกว่านภาลัย                                       ทรงมีชัยธรรมชาติประหลาดครัน

อาณาจักรพระองค์ดำรงสัตย์                             ปฏิบัติแน่วแน่ไม่แปรผัน

ทุกสิ่งที่ทรงทำก็สัมพันธ์                                    รักเที่ยงธรรมไม่จางหรือร้างลา

                ผู้ร้องเพลงนมัสการบันดาลสุข         นิราศทุกข์สารพันสบหรรษา

เขาอาศัยอยู่ในพระกรุณา                                   ทรงเมตตาโอบอุ้มช่วยคุ้มครอง

เขาอยู่ดีมีสุขสนุกสนาน                                     เพราะภูบาลชื่นชอบตอบสนอง

เขาสรรเสริญพระเจ้าดังใจปอง                        พระคุณของพระเจ้ามากเท่าใด

ธ ประทานชัยชนะใหญ่มหันต์                        ให้เรานั้นเปรมปรีดิ์จะมีไหน

พระเมตตามากล้นพ้นหทัย                                ยินดีได้เพราะพระคุณอบอุ่นมาน

ยิ่งกว่านั้นทรงสรรผู้พิทักษ์                                ให้เป็นหลักเอกลักษณ์สมัครสมาน

ของชนชาติ อิสราเอล เด่นตระกาล                 โดยประทานองค์กษัตริย์ขัตติยา

               

พระเจ้าตรัสสัญญาแก่ดาวิด

                อดีตกาลผ่านมาเวลาหนึ่ง                   ธ ผู้ซึ่งเสวยสวรรค์สุดหรรษา

ตรัสแก่ผู้รับใช้ยามไสยา                                     ปรากฏมาทางฝันในทันที

“เราเลือกได้ชายชาญทหารเอก                        เรืองดิเรกเลิศลักษณ์สมศักดิ์ศรี

สวมมงกุฎให้เขาเป็นเมาลี                                 สรรคนดีจากบรรดาประชากร

แล้วประทานที่นั่งบัลลังก์เอก                           อภิเษกระบุอนุสรณ์

คือดาวิด คนดีมีพระพร                                       เป็นบวรราชามหาชน

พลังฤทธิ์จะสถิตอยู่กับเขา                                 อำนาจเราจักแสดงทุกแห่งหน

เขาจะไปที่ใดไม่อับจน                                       ทุกทุกคนนับถือเลื่องลือชา

ศัตรูเขาจะเอาชนะมิได้                                       ถึงชั่วร้ายเพียงไรก็ไม่ผวา

จะปราบเขาไม่ลงปลงชีวา                                 อัปราทุกทีหรือหนีไป

เราจะบดขยี้ไพรีเขา                                             ทั้งพวกเหล่าไร้ภักดิ์ให้ตักษัย

เราจะรักเขาจริงยิ่งกว่าใคร                                บันดาลให้เขาชนะไม่ละวาง

จะขยายพาราอาณาจักร                                      ทำลายหลักไพรีที่ขัดขวาง

จากทะเล เมดิเตอเรเนียน พลาง                        จนถึงทาง ยูเฟรติส สถิตไกล

เขาจะกล่าวแก่เรา “พระเจ้าข้า                          เป็นบิดาดวงจิตพิสมัย

ผู้พิทักษ์รักษาช่วยข้าไว้                                      ให้รอดได้เห็นชัดข้ออัศจรรย์”

เราจะให้ตำแหน่งแห่งศักดิ์ศรี                          บุตรหัวปีของเราผู้เนาสวรรค์

ให้ดำรงยศฐาจอมราชัน                                     สงบสุขสันต์เบื้องหน้าสถาพร

จะรักษาคำมั่นที่สัญญา                                       ไม่ระอากลับกลอกหรือหลอกหลอน

อีกทั้งพันธสัญญาประชากร                              สถาพรตรึงตราชั่วฟ้าดิน

เชื้อสายเขาจักเอาเป็นกษัตริย์                            ปฏิบัติราชกิจเป็นนิจศีล

อาณาจักรพัฒนาเป็นอาจิณ                                ไม่สุดสิ้นปกครองเหมือนท้องนภา

                แต่ถ้าเชื้อสายเขาไม่เอาถ่าน               ประพฤติการดื้อรั้นไร้หรรษา

มิเชื่อฟังบัญญัติเป็นอัตรา                                  ครองชีวาผิดธรรมอยู่ร่ำไป

หรือเพิกเฉยละเลยคำสั่งสอน                           ไม่อาทรธรรมบทอันสดใส

เราจะโบยตีเขาด้วยเศร้าใจ                                 เพราะเขาได้ทำชั่วไม่กลัวทัณฑ์

แต่เรานี้จักไม่คลายความรัก                               สัมพันธ์สมัครดาวิดไม่บิดผัน

จักรักษาคำมั่นสัญญานั้น                                   เราประกันวาจาที่พาที

เชื้อวงศ์เขาจะดำรงคงอยู่ได้                              เรานี้ไซร้จะพิทักษ์ชูศักดิ์ศรี

จะดูแลประชาทั้งธานี                                         ตราบเท่าที่สุริยนไม่พ้นไป

อาณาจักรของเขาจะถาวร                                  สถาพรเนืองนิตย์น่าพิสมัย

เหมือนดวงจันทร์เยี่ยมหล้านภาลัย                  โดยนิสัยปฏิบัติซื่อสัตย์มา

 

คำไว้อาลัยแด่กษัตริย์ผู้ปราชัย

                แต่พระองค์ย่อมทรงพระพิโรธ        กษัตริย์โฉดยโสด้วยโมหา

ทั้งที่ ธ เลือกเฟ้นเป็นราชา                                 ทรงระอาขับไล่ไม่ไยดี

ทรงบอกเลิกซึ่งพันธสัญญา                              ทาสาขององค์ผู้ทรงศรี

แล้วกระชากมงกุฎอันรุจี                                    คลุกธุลีอัปยศปรากฏการณ์

ธ ทรงพังกำแพงนครหลวง                               ป้อมทั้งปวงพินาศลงน่าสงสาร

คนขโมยข้าวของสิ่งต้องการ                             ทั้งเพื่อนบ้านเย้ยหยันจำนรรจา

ทรงบันดาลศัตรูหมู่อมิตร                                   กลับพิชิตสมมาดที่ปรารถนา

ให้ศัตรูสุขเกษมเปรมปรีดา                                เป็นข้อน่าเห็นชัดอัศจรรย์

ทรงทำลายอาวุธสิ้นสุดฤทธิ์                              ไม่พิชิตศัตรูคู่แข่งขัน

เมื่อเข้าสู่สงครามยามประจัญ                            ต้องมีอันขายหน้าปราชัย

ธ ทรงริคทาอาญาสิทธิ์                                        เพราะบาปผิดหนักแท้สุดแก้ไข

คว่ำบัลลังก์ทรราชชาติจัญไร                             ย่อยยับในปัจจุบันเห็นทันตา

ทำให้เขาแก่กว่าเกินอายุ                                     ให้บรรลุผิดคาดที่ปรารถนา

ให้อาภัพอับอายขายพักตรา                               ไปจนกว่าชีวันจะบรรลัย

 

คำทูลขอให้ทรงช่วย (กาพ์ฉบัง)

                ข้าแต่พระเจ้าจอมสวรรค์                    พระองค์ทรงธรรม

จะซุกซ่อนองค์อยู่ไย

                จักซ่อนนานสักเพียงใด                     หรือว่าตลอดไป

โปรดช่วยแถลงกิจจา

                พระพิโรธดุจเหลิงสุมอุรา                  เผาผลาญวิญญา

ของข้าอีกนานเท่าใด

                ขอทรงระลึกว่าอายุขัย                        ของมนุษย์นี้ไซร้

สั้นนักประจักษ์ใจจินต์

                ธ สร้างร่างกายรู้ภินท์                         จักถมแผ่นดิน

สุดท้ายตายแน่ทุกคน

                มีใครบ้างไหมในสกล                        มิรู้วายชนม์

ยืนยงอยู่ได้ไป่มี

                ใครเล่าที่ตายเป็นผี                              แล้วลุจากที่

หลุมศพนั้นได้ไฉนกัน

                ข้าแต่พระเจ้าเนาสวรรค์                     รูปแบบปางบรรพ์

รักของพระองค์อย่างไร

                พระสัญญาดาวิดอยู่ไหน                    ข้าหวั่นพรั่นใจ

ขอทรงจงได้ปรานี                                              

                อย่าลืมช่วยข้าทาสี                               รับใช้ภูมี

ถูกเขาลบหลู่ดูแคลน

                ข้าต้องทนทุกข์สุดแสน                      จากผู้เคียดแค้น

ที่ไม่เชื่อถือทรงธรรม

                ศัตรูดูหมิ่นราชัน                                  ที่ ธ ทรงสรร

ไม่ว่าเสด็จไปแห่งใด

                ข้าแต่พระเจ้าทุกสมัย                          ชาวเราถวายชัย

อาเมน อาเมน สดุดี

 

บทที่ 90  แด่พระเจ้าและมนุษย์

                พระองค์เป็นที่พึ่งของปวงข้า            ตลอดมาก่อนกาลสร้างสรรค์สิ่ง

พระองค์ทรงพระชนม์อยู่อย่างแท้จริง            ไม่หยุดนิ่งแต่ต้นจนสุดปลาย

ก่อนจะสร้างโลกาภูผากว้าง                              ก่อนทรงสร้างเสริมวางสิ่งทั้งหลาย

พระองค์ตรัสให้มนุษย์นั้นวอดวาย                  คืนร่างกายเป็นธุลีผงคลีดิน

พันปีของพระเจ้าเท่าหนึ่งวัน                            มันแสนสั้นเหมือนวานผ่านไปสิ้น

ดุจกลางคืนเร็วไวใส่ปีกบิน                               มันผันผินรีบเลี่ยงเพียงวันเดียว

พระองค์ปัดเขาไปให้หลุดพ้น                          ตามน้ำล้นท่วมใหญ่ไม่แลเหลียว

อยู่ไม่นานกว่าฝันสั้นจริงเจียว                           เหมือนหญ้าเขียวงอกงามยามอรุณ

พอตะวันลับฟ้าเวลาเย็น                                     หญ้าแห้งเห็นเหี่ยวตายให้ว้าวุ่น

พระพิโรธแรงไซร้ไร้การุญย์                            ล้างเป็นจุลทำลายดังไฟเสีย

จนพวกเราหวาดหวั่นกันยิ่งนัก                        พระองค์ผลักบาปเร้นเค้นออกเสีย

มาตีแผ่ประจานกันนัวเนีย                                 ทรงคุ้ยเขี่ยให้ชัดถนัดมอง

                พระพิโรธ ธ ไซร้ไม่ไถ่ถอน              สุดบั้นทอนชีวิตจิตสยอง

จางหายไปดุจเสียงกระซิบลอง                         เราประคองชนม์ชีพเจ็ดสิบปี

อายุอาจยาวยืนขึ้นแปดสิบ                                 อยู่ไกลลิบถ้าแข็งแรงคงที่

อายุยืนเท่าไรนั้นไม่ดี                                          มักจะมีความลำบากมากขึ้นไป

ไม่ช้านานชีพพลันดับสูญสิ้น                           เราจากถิ่นสถานบ้านอาศัย

ใครตระหนักความกริ้วของทรงชัย                  มหาภัยโกรธน่าหวาดกลัว

โปรดสอนให้รู้ซึ้งถึงชีวิต                                  ทรงลิขิตสั้นนักประจักษ์ทั่ว

ต้องฉลาดเข้าไว้ไม่ลืมตัว                                    อย่าเมามัวก่อกรรมทำสิ่งดี

                พระเจ้าข้าช้านานพียงใดหนอ         ข้าจะขอพระโปรดยกโทษที่

ชำระล้างบาปร้ายในกายมี                                 ชุบชีวีผู้รับใช้ได้เมตตา

ทุกยามเช้ารักเราจริงมากยิ่งล้ำ                           จะตื่นพร่ำขันขานแสนหรรษา

จะร้องรำทำเพลงเปล่งปรีดา                             สุขอุราตลอดชีพรีบรับเอา

ทรงให้ข้าลำบากมากเท่าใด                               ทั้งทำให้ทุกข์ทนจนหม่นเศร้า

ประทานความสุขใจให้แก่เรา                           ให้มากเท่าเทียมทันเหมือนกันเลย

ขอให้ผู้รับใช้ได้มองเห็น                                   ทรงบำเพ็ญกิจกรรมนำเฉลย

ให้เห็นฤทธิ์เดชล้ำคำเปรียบเปรย                     ซึ่งได้เคยรุ่งเรืองเฟื่องฟูมา

ขอพระเจ้าทรงอวยพระพรบ้าง                        ให้ทุกอย่างสมมาดปรารถนา

ให้สัมฤทธิ์ผลดีชื่นชีวา                                       ทรงให้ข้าสำเร็จบำเหน็จมี

 

บทที่ 91 พระเจ้าผู้พิทักษ์รักษาเรา

                ผู้เข้าเฝ้าพระเจ้าผู้สูงสุด               เหนือมนุษย์ทั่วไปในโลกหล้า                                         

เพื่อให้รอดปลอดภัยไป่บีฑา                             ผู้เข้ามาหลบซุ่มขอคุ้มภัย

ขอพระเจ้าแท้จริงผู้ยิ่งยง                                    ทูลพระองค์ว่าทรงป้องคุ้มครองให้

พระองค์เป็นพระเจ้าผู้เกรียงไกร                     ข้าวางใจในพระองค์ทรงเมตตา

                ธ จะปกป้องภัยไว้จากท่าน                ให้พ้นอันตรายได้รักษา

จากโรคร้ายเร้ารุมสุมกายา                                  คุ้มครองข้าด้วยปีกหลบหลีกภัย

พระองค์จะพิทักษ์รักษาท่าน                             เสริมสุขสันต์มั่นคงส่งจิตใส

ยามคืนค่ำย่ำสลัวไม่กลัวภัย                                ไม่มีใครโจมจู่ขู่กลางวัน

ไม่หวั่นกลัวโรคร้ายในความมืด                        เยียบเย็นชืดคุกคามตามติดมั่น

ไม่เกรงกลัวชั่วช้ามาประจัน                              ประหารท่านติดตามยามวันจร

                คนนับพ้นล้มตายไม่มีตื่น                   คนนับหมื่นข้างกายวายวางก่อน

คนชั่วช้า ธ ลงทัณฑ์บั่นชีพมรณ์                      แต่ด้วยพรท่านพ้นผ่านอันตราย

เพราะท่านยอมให้พระองค์มาปกป้อง            ทรงคุ้มครองป้องกันหวั่นสลาย

ไม่มีความหายนะจะกล้ำกลาย                           เหี้ยมโหดร้ายไกลร้างห่างจากเรือน

ธ จะให้ทูตสวรรค์พระองค์มา                           เฝ้ารักษาท่านไว้ได้เป็นเพื่อน

อยู่แห่งหนใดเล่าเฝ้าตักเตือน                            ไม่แชเชือนเฉยเปล่าเฝ้าดูแล

เขาพยุงท่านไว้มิให้พลาด                                  ถูกหินบาดระบมตรมเป็นแผล

ท่านเหยียบสิงโตร้ายให้นอนแบ                      งูพิษแย่ยับย่อยค่อยคืบคลาน

                ธ ตรัสว่า “จะช่วยคนที่เรารัก            ปกป้องเขาที่รู้จักสมัครสมาน

เขาร้องทูลเราตอบให้ชอบมาน                         เราจัดการแก้ไขให้อย่างดี

เมื่อตัวเขาระกำแสนลำบาก                               ทนทุกข์ยากเราอยู่คู่ทุกที่

ปูนบำเหน็จชูช่วยด้วยอารี                                 ให้เขามีอายุยืนชื่นบานใจ”

 

บทที่ 92 บทเพลงสรรเสริญ

                ข่าวดีเหลือเมื่อได้ตอบขอบพระคุณ   ผู้ทรงคุณคือพระเจ้าของเหล่าข้า

ถวายเพลงเทิดเกียรติองค์ทรงศักดา                     ทรงผ่านฟ้าสูงสุดสดุดี

ทุกยามเช้าเฝ้าประกาศมิขาดวัน                        ถึงรักมั่นของพระองค์อยู่คงที่

และประกาศความซื่อตรงองค์ภูมี                     ทุกราตรีประจำยามค่ำคืน

บรรเลงด้วยดนตรีที่มีสาย                                   ขับถวายไพเราะเสนาะรื่น

ดีดพิณรับจำเรียงเสียงกลมกลืน                        เพลงพาชื่นประกาศข่าวพระเจ้านา

ทรงกอปรกิจอัศจรรย์ ธ สรรทำ                         ช่วยน้อมนำข้าสุขสันต์แสนหรรษา

ข้าร้องเพลงด้วยยินดีสุดปรีดา                           เพราะเห็นค่าสิ่งที่องค์ทรงกระทำ

                พระเป็นเจ้าพระองค์ทรงทำการ       บริหารงานยิ่งใหญ่ใดเกินก้ำ

อีกความคิดลึกซึ้งถึงแก่นธรรม                         คุณค่าล้ำเลิศถ้วนล้วนสิ่งดี

คนขลาดเขลาทั่วไปไม่รู้แน่                               คนโง่แท้ไม่เข้าใจได้เร็วรี่

คนชั่วอาจเจริญจริงยิ่งทวี                                   เหมือนหญ้าที่ขึ้นรกปกคลุมดิน

คนทำชั่วอาจรุ่งเรืองประเทืองก้อง                  แต่เขาต้องถูกทำลายสลายสิ้น

เพราะพระองค์ทรงเป็นเจ้าจอมชีวิน               องค์บดินทร์สูงส่งคงนิจกาล

                เรารู้ว่าศัตรู ธ จะต้องตาย                    คนชั่วร้ายแพ้พ่ายกระจายพล่าน

ให้ข้าแกร่งเหมือนกระทิงยิ่งทนนาน              โปรดประทานพรข้าผาสุกครัน

ข้ามองเห็นศัตรูหมู่ไพรี                                      ของข้านี้ปราชัยต่างไหวหวั่น

และได้ยินเสียงพร้องร้องรำพัน                       ดังสนั่นจากคนชั่วกลั้วเลวทราม

                คนชอบธรรมรุ่งเรืองประเทืองนาม      เหมือนต้นตากสูงนักหนาอย่ามองข้าม

เขาโตเหมือนต้น สีดาร์ สง่างาม                       แห่งแคว้นนาม เลบานอน แต่ก่อนมา

พวกเขาเหมือนต้นไม้ปลูกในเขต                     พระนิเวศของพระเจ้าแห่งเหล้าข้า

สมบูรณ์ในวิหารองค์ทรงฤทธา                        งอกงามตาในแดนแสนอุดม

แม้ในวัยชราอยู่เป็นผู้เฒ่า                                   พวกของเขาบังเกิดผลดลสุขสม

ทั้งสดชื่นงดงามซ้ำน่าชม                                   อีกผสมกล้าแข็งแรงมีพลัง

นี่แสดงให้เห็นพระเป็นเจ้า                               สถิตเนาเที่ยงธรรมซ้ำเข้มขลัง

อยู่กับองค์ทรงพิทักษ์รักจริงจัง                         ประสบหวังไม่มีใดผิดได้เลย

 

บทที่ 93  พระเจ้าทรงเป็นจอมกษัตริย์

                พระเจ้าของเราทรงเป็นกษัตริย์        อย่างแน่ชัดทรงพลังทั้งยิ่งใหญ่

ธ ทรงตั้งพิภพกว้างอย่างเกรียงไกร                 ให้อยู่ในที่ของมันอย่างมั่นคง

ไม่มีสิ่งใดจับขยับเขยื้อน                                    ให้คล้อยเคลื่อนเลือนหายกลายเป็นผง

ข้าแต่องค์พระเจ้าผู้ดำรง                                    บัลลังก์ทรงคงมั่นไม่ผันแปร

มีพระองค์พระเจ้าเหล่าปวงข้า                          ก่อนเวลาเกิดกาลช้านานแน่

มหาสมุทรเกินนึกลึกสุดแด                               ส่งเสียงแซ่กึกก้องครึกโครม

ทรงปกครองผู้เดียวไซร้ในสวรรค์                   ใหญ่มหันต์กว่าสมุทรสุดแรงโถม

ทรงอำนาจกว่าคลื่นขึ้นจู่โจม                             ทะเลโหมซัดสาดฟาดเป็นเกลียว

                กฎหมายของพระองค์ดำรงอยู่          สถิตคู่หทัยได้แน่นเหนียว

วิหารศักดิ์สิทธิ์ยิ่งแท้จริงเจียว                            ไว้ยึดเหนี่ยวดวงมานชั่วกาลมา
 

บทที่ 94 พระเจ้าผู้พิพากษาคนทั้งปวง

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเนาสูงส่ง               พระองค์ทรงลงอาญาพาไหวหวั่น

โปรดสำแดงพระพิโรธโกรธเร็วพลัน             ทรงลงทัณฑ์เถิดหนาอย่าปรานี

ทรงเป็นผู้ตัดสินถ้วนมวลมนุษย์                       ใหญ่ยิ่งสุดพิพากษามาถ้วนถี่

โปรดลุกขึ้นลงโทษชนคนไม่ดี                         สาสมที่ยโสโอหังจริง

คนชั่วจะยินดีนานสักปานใด                            ทำชั่วไซร้จะจองหองลำพองหยิ่ง

คุยโวถึงความผิดคิดอ้างอิง                                 ทำในสิ่งกล่าวขานนานเท่าใด

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเขาย่ำยี                    บดขยี้ประชาชนหมองหม่นไหม้

ปวงประชาของพระเจ้าเศร้าเสียใจ                  ถูกเขาไล่กระหน่ำทำรังแก

เขาฆ่าฟันแม่หม้ายร้ายนักหนา                         ลูกกำพร้าทุกคนไม่พ้นแน่

คนแปลกหน้าประเทศเราเฝ้าหวั่นแด             ที่จริงแท้เขากล้าฆ่าเหมือนกัน

เขากล่าวคำพร่ำว่า “พระเป็นเจ้า                      ไม่เห็นเราดอกหนาอย่าได้หวั่น

พระเจ้าของ อิสราเอล เด่นสำคัญ                     คงไม่ทันสังเกตเห็นถ้าเร้นตน”

                คนของเราโง่เง่าเขลาเหลือที่             เป็นเช่นนี้ได้อย่างไรให้สับสน

เมื่อใดเจ้าจะเรียนรู้ทุกผู้คน                                รอบรู้จนลึกซึ้งถึงแก่นกลาง

พระเจ้าทรงสร้างหูเราเอาไว้ให้                       ธ จะไม่ได้ยินหรือเสียงลืออ้าง

พระเจ้าทรงสร้างตาพาเห็นทาง                       ทอดพระเนตรบ้างจะไม่เห็นหรือเป็นไร

ทรงดูแลมิขาดชาติทั้งหลาย                               ทรงไม่วายลงโทษทัณฑ์นั้นมาให้

ธ ทรงสอนมนุษย์ปวงด้วยห่วงใย                     พระองค์ไม่รู้ได้หรือไรกัน

ธ ทรงทราบสิ่งปวงในดวงจิต                           ว่าเขาคิดฉันใดไฉนนั่น

ทรงทราบข้อเท็จจริงทุกสิ่งอัน                          เหตุผลนั้นไม่ได้ความยามคำนึง

                พระเป็นเจ้าของข้าเอื้ออาทร             ธ ทรงสอนบัญญติให้ใจสุขซึ้ง

ให้พักผ่อนจากทุกข์ยากลำบากตรึง                  กว่าจะถึงคราขุดฝังขังคนทราม

ไม่ทรงทอดทิ้งเหล่าชาวประชา                        อารักขาคนขององค์ทรงหวงห้าม

ไม่ละทิ้งให้เขาเฝ้าคอยติดตาม                          ทุกรูปนามทั้งผองเป็นของพระองค์

เราพบความยุติธรรมล้ำเลิศดี                             ได้อีกที่พิพากษา ธ สูงส่ง

คนชอบธรรมทั้งหลายหมายธำรง                    ยั่งยืนยงยุติธรรมประจำใจ

                ใครต่อต้านคนชั่วช้าเพื่อข้าเล่า         ใครเคียงเข้าข้างอยู่สู้ชั่วได้

ถ้าไม่ทรงช่วยข้าคงปราชัย                                 ต้องด่วนไปแดนสงบจบชีวัน

ข้าพูว่า “ข้าล้มแล้วไม่แคล้วคลาด”                  น่าประหลาดทรงพยุงมุ่งคอยกั้น

ขึ้นมาด้วยความรักหลักประกัน                         อันคงมั่นขององค์พระทรงฤทธิ์

ยามข้าห่วงกังวลร้อนรนเร้า                               ข้าหมองเศร้าโศกรุมสุมดวงจิต

ทรงปลอบโยนข้าไว้ให้ค่อยคิด                         ทรงปลดปลิดทุกข์หายกลายเปรมปรีดิ์

                ไม่ทรงช่วยแต่ตำหนิผู้พิพากษา        ที่ชั่วช้ากินสินบนจนเต็มที่

ผู้ซึ้งใช้กฎหมายคลายคดี                                    ในทางที่ไม่ถูกต้องทำนองธรรม

เขาวางแผนในจิตคิดมุ่งหมาย                           ลอบทำร้ายคนดีเข้ายีย่ำ

และตัดสินประหารพาลก่อนำ                          คนเลิศล้ำบริสุทธิ์มิหยุดเลย

แต่พระเจ้าทรงพิทักษ์รักษ์ข้านี้                         คุ้มชีวีป้องไว้ไม่เปิดเผย

พระเจ้าของข้านี้ที่คุ้นเคย                                   ไม่เฉยเมยทรงป้องกันท่านคุ้มครอง

ธ จะทรงลงโทษคนโฉดชั่ว                               ประพฤติตัวเลยนั้นทัณฑ์สนอง

เพราะการบาปของเขาเฝ้าจับจอง                     พระเจ้าของเราผลาญรานทำลาย

 

บทที่ 95 บทเพลงสดุดี (กาพย์ฉบัง)

                มาเถิดชาวเราอย่าช้า                            เชิญพากันมา

สรรเสริญพระเจ้าองค์อดุล

                เชิญมาเข้าเฝ้าเจ้าพระคุณ                   ผู้ทรงการุญ

ผู้ช่วยให้รอดนิรันดร์

                ธ ผู้พิทักษ์ชีวัน                                     ทรงเป็นมิ่งขวัญ

ให้เราร้องเพลงสดุดี

                ขอบพระคุณเจ้าฟ้าธาตรี                    ผู้เรืองฤทธี

ยิ่งกว่าพระนามอื่นใด

                ธ คือจอมกษัตริย์เกรียงไกร                ครองโลกทั่วไป

ใต้ถ้ำลึกล้ำเหลือคณนา

                ยอดเขาสูงลิบสุดตา                             ปกครองเบื้องฟ้า

ทั้งท้องทะเลธรณี

                ให้เรานมัสการทรงศรี                        เฝ้าจอมโลกนี้

ธ ผู้สร้างพิทักษ์จักรวาล

                ทรงเป็นเฉกเช่นชุมพาบาล               เราปลอดภัยพาล

เพราะ ธ ปกปักรักษา

                บัดนี้ จงฟังพระวาจา                           “พวกสูจงอย่า

ดื้อรั้นเยี่ยงบรรพชน

                เช่นที่ เมรีบาห์ พึงยล                          และยังอีกหน

ที่ มัสสาห์ ในทะเลทราย

                เขาทดลองเราเหลือหลาย                   จึงสบผลร้าย

เราโกรธเขาสี่สิบปี

                เรากล่าว “เขาช่างอวดดี                     กลับกลอกกาลี

มิยอมทำตามบัญชา”

                เราพิโรธจึงลั่นวาจา                            “เจ้าไร้บุญญา

เข้าสู่ดินแดนถิ่นประทาน”

 

บทที่ 96 พระเจ้าจอมราชัน

                จงร้องเพลงบทใหม่ถวายพระเจ้า     ทั่วโลกเข้าบรรเลงเพลงถวาย

สรรเสริญเยินยอมิรู้คลาย                                   จงขยายข่าวว่าทรงช่วยเรา

จงประกาศเกียรติก่อต่อต่างชาติ                       จงประกาศกิจกรรมย้ำบอกเล่า

พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่มานานเนา                        ของชาวเราเหล่าชนรักล้นทรวง

                ต้องสรรเสริญพระองค์อย่างเต็มที่   บารมีมากมายยิ่งใหญ่หลวง

เกรงพระเจ้ามากกว่าพระทั้งปวง                      พระอื่นลวงรูปเคารพนบบูชา

พระเจ้าทรงเป็นผู้สร้างสรรค์                            พระเกียรตินั้นยิ่งใหญ่ในโลกหล้า

พระวิหารโอฬารตระการตา                              งามนักหนาซึ้งใจเมื่อได้ชม

จงสรรเสริญพระบิดาปวงข้าเถิด                      จงทูนเทิดเกียรติไกรให้เหมาะสม

พระนามท่านลือเลื่องเนื่องนิยม                       กราบบังคมทูลถวายไหว้บูชา

นำมายังวิหารอันสูงส่ง                                       ทั่วโลกจงสยบก้มหลบหน้า

ต่อองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ทรงฤทธา                              เมื่อทรงมาปรากฏให้เห็นองค์

                จงบอกกล่าวเหล่าชาติทั้งปวงท่า      “ธ ของข้าคือราชันอันสูงส่ง

โลกพิภพยินยังตั้งมั่นคง                                    หยุดอยู่ตรงขยับขยายไม่ได้เลย

ทรงตัดสินยุติธรรมล้ำเลิศค่า”                           โลกและฟ้ายินดีมิอยู่เฉย

สัตว์ทะเลกึกก้องร้องชมเชย                              ทุ่งนาเผยวจีสุดปรีดา

ปวงต้นไม้ในป่าจะโห่ร้อง                                 ต่างแซ่ซ้องก้องไพรใจหรรษา

เพราะพระเจ้าโปรดเกศเสด็จมา                       ปกครองข้าพิสุทธิ์ยุติธรรม

 

บทที่ 97 พระเจ้าผู้ปกครองสูงสุด

                พระเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ขัตติยา         ชาวโลกาจงยินดีมีสุขสม

เกาะทั้งหลายในทะเลเห่คลื่นลม                      จงชื่นชมหรรษาร่าเริงใจ

ล้อมรอบพระวรกายเรียงรายเมฆ                      ลอยวิเวกมืดคลุ้มปกคลุมใกล้

ทรงปกครองอาณาจักพิทักษ์ใน                        ชอบธรรมไซร้ไร้ตำหนิยุติธรรม

เบื้องหน้าองค์มีไฟไหม้เผาผลาญ                     ศัตรูพาลล้ององค์ทรงกระหน่ำ

ฟ้าแลบจุดโลกกระจ่างสว่างนำ                        โลกเห็นซ้ำต้องสะท้านซ่านสะเทือน

อีกภูเขาเผาละลายคล้ายขี้ผึ้ง                              แลตะลึงตรึงตาคราลั่นเลื่อน

ต่อพระเจ้าจอมพิภพลบโลกเยือน                    สลายเกลื่อนอ่อนไหวเหมือนไฟลน

สรวงสวรรค์ประกาศก้องพร้อมถ้อยคำ           ความชอบธรรมล้ำเลิศดีมีทุกหน

ยอพระเกียรติปรากฏแจ้งแห่งปวงชน             ข่าวมงคลของพระเจ้าจงเล่าไป

                รูปปฏิมาชนพากันหมั่นบูชา             คุยโวน่าอายเขาเศร้าไฉน

พระทั้งนั้นพลันกราบองค์ ธ ทรงชัย               ต่อพักตร์ไท้ซานซบสยบตัว

ชาว ศิโยน สุขสันต์แสนหรรษา                       เมืองยูดาห์ ชื่นชมนิยมทั่ว

เพราะยินคำตัดสินไท้ไม่หวั่นกลัว                   ใจระรัวด้วยยินดีแสนปรีดา

พระเจ้าผู้ทรงเดชาของข้าผอง                           ทรงปกครองทั่วไปในโลกหล้า

ทรงเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์เรืองฤทธา                          ยิ่งใหญ่กว่าพระทั้งปวงทั่วถ้วนครัน

                พระเจ้ารักจริงจังคนชังชั่ว                 ทรงป้องตัวคุ้มชีพชนทุกคนมั่น

ทรงช่วยเราพ้นอำนาจเด็ดขาดพลัน จากอธรรมชั่วผิดคิดเลวทราม

แสงสว่างสาดส่องต้องประจำ                           คนชอบธรรมเจิดจ้าน่าเกรงขาม

สาธุชนทั้งหลายที่ทำดีงาม                 สุขทุกยามหรรษาพาเปรมปรีดิ์

คนชอบธรรมยินดียิ่งสิ่งสูงส่ง                          พระเจ้าทรงทำดีเด่นเป็นสักขี

จงจำสิ่งผู้ศักดิ์สิทธิ์ทรงฤทธี                              กอปรกิจนี้แล้วจงตอบขอบพระคุณ

 

บทที่ 98  พระเจ้าผู้ปกครองโลก

                ร้องเพลงใหม่ถวายองค์พระทรงฤทธิ์             ทรงกอปรกิจมหัศจรรย์อันยิ่งใหญ่

ทรงชนะด้วยแรงแกร่งเกรียงไกร                    และเดชไท้ทรงอำนาจเด็ดขาดจริง

ทรงประกาศชัยชนะของพระองค์                   ธ ประสงค์ให้รู้ทั่วไม่มัวนิ่ง

ให้ทุกชาติทราบข่าวกล่าวอ้างอิง                      ทรงฤทธิ์ยิ่งมีอำนาจอาจช่วยตน

ทรงรักษาพระสัญญามานานเนา                      ต่อชนเผ่า อิสราเอล เห็นทุกหน

ด้วยความรักต่อเขานี้มีเหลือล้น                         ทั่วทุกคนเห็นชนะของพระองค์

                คนทั่วโลกถวายเพลงเปล่งยินดี        ต่อภูมีพระเจ้าเนาสูงส่ง

สรรเสริญ ธ ด้วยเพลงเพราะเหมาะจำนง       สมประสงค์ชื่นบานสราญรมย์

จงร้องเพลงสรรเสริญไท้ด้วยใช้พิณ               เป่าแตรยินเสียงเขาสัตว์ชัดผสม

โห่ร้องรับพระเจ้าเฝ้าชื่นชม                              พระบรมกษัตริย์ขัตติยา

                จงส่งเสียงให้กึกก้องท้องทะเล         และสัตว์เร่ในน้ำพร่ำร้องร่า

โลกและทุกสิ่งไซร้ในโลกา                              จงพร้อมหน้าถวายเพลงครื้นเครงกัน

มหาสมุทรจงปรบมืออื้ออึงเข้า                          เหล่าภูเขาจงบรรเลงเลงสนั่น

ร้องลำนำบำเรอองค์พระทรงธรรม                  เกษมสันต์ยินดีไม่มีคลาย

                เพราะพระองค์เสด็จมาหาเราผอง    เพื่อปกครองโลกาพาสมหมาย

ครองประชายุติธรรมนำสบาย                          แต่ต้นปลายเที่ยงธรรม ธ ดำรง

 

บทที่ 99 พระเจ้าทรงเป็นกษัตริย์ผู้สูงสุด

                พระเจ้าทรงเป็นจอมราชกษัตรา       ปวงประชาตัวสั่นเทาเร้ารุมไข้

ที่ เครูบิม ทรงประทับรับสั่งไป                         โลกสั่นไหวสะท้านสั่นสะเทือน

ใน ศิโยน พระองค์ทรงฤทธิ์เดช                       ทรงปกเกศปวงประชาหาใดเหมือน

ต่างสรรเสริญพระนามไท้ไม่ลืมเลือน             แล้วเอ่ยเอื้อนทรงศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์ธำรง

                ธ ทรงเดชารักยิ่งสิ่งถูกแท้                  ทรงเผื่อแผ่ยุติธรรมนำมาส่ง

ให้ชนชาติ อิสราเอล เป็นมั่นคง                       พระประสงค์ชอบธรรมทรงนำมา

จงสรรเสริญเยินยอต่อพระเจ้า                          แล้วจงเฝ้านมัสการ ธ ผ่านหล้า

ที่ตรงหน้าบัลลังก์พระองค์นา                          พระเจ้าข้าทรงศักดิ์สิทธิ์สถิตเนา

                โมเสส และ อาโรน เป็นเช่นผู้รับใช้    ขององค์ไท้จอมหล้ามาก่อนเก่า

ซามูเอล เป็นผู้หนึ่งซึ่งรับเอา                             องค์พระเจ้าแน่ชัดนมัสการ

พวกเขาร้องเรียกองค์พระเป็นเจ้า                    ทรงตอบเขาจากเมฆลำซ้ำลอยผ่าน

ธรรมบัญญัติที่พระองค์ทรงประทาน              อีกทั้งงานกฎหมายเล่าเขาเชื่อฟัง

                พระเป็นเจ้าของเหล่าข้าพระองค์     ทรงตอบตรงต่อประชาพาสมหวัง

แสดงน้ำพระทัยเห็นเด่นจริงจัง                       ทรงยับยั้งโทษโปรดปรานี

แต่พระองค์ลงทัณฑ์มหันต์โทษ                       พวกชั่วโฉดบาปหนาน่าบัดสี

จงสรรเสริญเยินย่อต่อภูมี                                  พระเกียรติศรีของพระเจ้าเฝ้าบูชา

นมัสการเคารพนบพระเจ้า                                ที่ภูเขาศักดิ์สิทธิ์สถิตหล้า

พระเจ้าของข้าพระองค์ทรงศักดา                    น้อมสักกาพระทรงฤทธิ์อิทธิไกร

 

บทที่ 100 บทเพลงสดุดี (กาพย์สุรางคนางค์ 28)

                ชาวโลกทั้งหลาย                 ขอเชิญถวาย         บทเพลงสดุดี

แด่พระเป็นเจ้า     เข้าเฝ้าภูมี              ด้วยพระองค์นี้     ที่สร้างเรามา

                ทรงเป็นเจ้าของ                   ทั้งทรงคุ้มครอง    สุขสันต์หรรษา

เชิญสู่วิหาร           นมัสการโมทนา                   สรรเสริญบูชา      ด้วยกตัญญู

                พระเจ้าประเสริฐ                 ความรักล่ำเลิศ      ไม่มีใครสู้

สัจจะของพระองค์              ดำรงเชิดชู             ทั้งมั่นคงอยู่           นิรันดร์กาลเทอญ

 

บทที่ 101 กษัตริย์ทรงสัญญา

                บทเพลงของข้าพระองค์จงใจกล่าว ประกาศข่าวความจงรักภักดีมั่น

และความเที่ยงตรงดียุติธรรม                                            ขับร้องพลันถวายองค์ทรงเดชา

ความประพฤติข้าไม่มีที่ติได้                                               ข้ารอไท้เมื่อใดทรงลงมาหา

ชีพข้าจักพิสุทธิ์เยี่ยมเปี่ยมปรีดา                                        ในวังข้าราชสำนักประจักษ์จริง

ไม่ยอมให้ความชั่วช้าน่าบัดสี                                            จักเกิดมีขึ้นมาอีกหลบหลีกยิ่ง

ข้าชังผู้เมินไท้ไม่ประวิง                                                     ผู้ทอดทิ้งพระเจ้าไปข้าไม่แล

ข้ายึดถือซื่อตรงดำรงไว้                                                      และข้าไม่ยอมคิดชั่วกลัวเกินแก้

ข้าทำลายคนใส่ร้ายสหายแท้                                             ไม่ทนแน่กับคนโวโอ้อวดดี  

ข้าขอรับผู้สัตย์ซื่อถือพระเจ้า                                             ยอมให้เขาอยู่ในวังหวังสุขี               

ให้ผู้ซื่อมั่นคงตรงชีวี                                                          โอกาสมีรับใช้ข้าพาชื่นชม

จะไม่ให้คนมุสาน่าชิงชัง                                                   อยู่ในวังข้าไซร้ไม่เหมาะสม

ไม่ยอมให้คนกลับกลอกหลอกคารม                                มากราบก้มเข้าเฝ้าคอยเอางาน

ทุกวันข้าทำลายคนล้นเลวร้าย                                           สิ้นสูญหายจากประเทศเขตสถาน

ไล่คนชั่วห่างนครห่อนทนทาน                                        หนีซมซานพ้นกรุงไท้ไม่รีรอ

 

บทที่ 102 คำร้องทูลของผู้ทุกข์ร้อน  (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระเจ้าเนาสวรรค์                     ขอองค์ทรงธรรมอย่าหน่ายหนี

โปรดสดับคำทูลมูลคดี                                        ทรงช่วยข้านี้ให้พ้นภัย

                อย่าซ่อนพระองค์จากข้าเจ้า               ชีพข้าร้องเร่าเพียงตักษัย

ช่วยปลอบตอบสนองข้าทันใด                         ยามข้าพิไรทูลวิงวอน

                ชีพข้าอุปมาเสมือนควัน                     จางหายสูญพลันสุดไถ่ถอน

ร่างกายข้าเจ้ายิ่งเร่าร้อน                                     ราวถูกไฟฟอนสุมสกนธ์

                ใจฝ่อห่อเหี่ยวเรี่ยวแรงไร้                  กินนอนมิได้งานไร้ผล

ปวดร้าวทั่วไปในกมล                                         มีแต่ทุกข์ทนทุกวันคืน

                ข้าร่ำระทมยิ่งตรมตรอม                      ร่างกายผ่ายผอมต้องจำฝืน

หนังหุ้มกระดูกอยู่สู้กล้ำกลืน                            ชีวิตขมขื่นทรมา

แลไปทางไหนก็อ้างว้าง                                     เหมือนวิหคป่าร้างใฝ่ภักษา

ดุจนกฮูกสุสานเวทนา                                        อาศัยป่าช้าปรักหักพัง

                จับเจ่าเหมือนวิหคบนหลังคา            ยืนโยกหลับตาด้วยสิ้นหวัง

ศัตรูเย้ยหยันบั่นพลัง                                           ใช้ชื่อข้าตั้งคำประจาน

                เถ้าถ่านแทนข้าวทุกเช้าค่ำ                 น้ำตาต่างน้ำผสมผสาน

ยังแต่มิสิ้นซึ่งลมปราณ                                       ชีวิตสาธารณ์นี่กระไร

                ธ ทรงกริ้วข้าไปทุกสิ่ง                        จึงเหวี่ยงข้าทิ้งหรือไฉน

ข้าต้องทรมานนานเท่าใด                                  อย่างปล่อยข้าไว้ชั่วกัปกัลป์

                ชีพข้าเปรียบยามอัสดง                       เงาทอดราบลงมิแปรผัน

หรือดุจหญ้าแห้งก็เช่นกัน                                 มีแต่นับวันเน่าเปื่อยไป

                ข้าแต่พระเจ้าองค์นาถา                      ทรงเป็นราชาทุกสมัย

ชาวโลกทุกยุคเป็นสุขใจ                                    ย่อมจำพระองค์ได้ตลอดกาล

                พระองค์จะทรงมีเมตตา                     กรุงศิโยนพาราอวสาน

เนรมิตขึ้นใหม่ให้ตระการ                                 แล้วโปรดประทานแก่ประชา

                ทั้งที่ศิโยนถูกทำลาย                            ผู้รับใช้มิวายเสน่หา

พวกเขาสังเวชนครา                                           ที่ปรักพังเบื้องหน้าอนาถใจ

                นานาชาติรวมทั้งพระราชา               จะยำเกรงฤทธาสิ้นสงสัย

ต่อเมื่อพระเจ้าผู้เกรียงไกร                                 สร้างศิโยนขึ้นใหม่ใหม่ยิ่งครัน

                ธ จะยอมรับกลับคืนดี                         แม้กับผู้มีโทษมหันต์

ที่มาวอนง้อต่อทรงธรรม                                    นับเป็นอัศจรรย์มิเคยมี

                จงเขียนให้ชนรุ่นหลังอ่าน                ถึงเรื่องอภินิหารองค์ทรงศรี

เพื่อเขาจะได้สดุดี                                                เจ้าจอมปถพีทรงบันดาล

                จากสถานอันสูงบริสุทธิ์                     พระเจ้าเห็นมนุษย์ทุกแห่งหน

ทรงรักเมตตาประชาชน                                     มุ่งช่วยทุกคนให้พ้นภัย

                ทรงฟังนักโทษร่ำรำพัน                     พระทัยทรงธรรมก็หวั่นไหว

ทรงปล่อยนักโทษขั้นประลัย                            ให้รอดชีพไปได้เสรี

                ทวยราษฎร์ประกาศเทิดพระนาม     ไปทั่วเขตคามแห่งกรุงศรี

เขาจะขอบพระคุณพระภูมี                                เยรูซาเล็มธานีตลอดกาล

                นานาชาติทั่วหล้าอาณาจักร               เมื่อมาพร้อมพรักสมัครสมาน

จะร่วมแซ่ซ้องนมัสการ                                      พระผู้อภิบาลซึ่งโลกา

                ธ ทรงนำข้าอ่อนล้าเขลา                     ตั้งแต่ข้าเยาว์ชันษา

ทั้งทรงบั่นทอนเรื่อยเรื่อยมา                              จนชีวิตข้าแทบสิ้นปราณ

                ขอพระเจ้าอย่าเพิ่งรับข้าไป               แม้ยามป่วยไข้น่าสงสาร

ก่อนที่ข้านี้ชรากาล                                              ขอโปรดประทานพระเมตตา

                ข้าแต่พระเจ้าทรงพระชนม์               เป็นปิ่นสกลทุกทิศา

ดำรงชั่วนิตย์นิรันดร์มา                                      ทรงฤทธิ์เดชาอันเกรียงไกร

                ธ สร้างโลกนี้มาช้านาน                     สร้างสวรรค์พิมานแสนสุกใส

ด้วยพระหัตถ์ขององค์ผู้ทรงชัย                         ทรงวางกฎไว้ทุกสิ่งอัน

                สรรพสิ่งที่พระองค์ทรงสร้างมา       ตามกฎธรรมดารู้แปรผัน

เปรียบเสมือนเสื้อผ้าอาภรณ์ภัณฑ์                   ที่สุดก็อันตรธาน

                แต่พระเจ้าคงดำรงนิตย์                      มิรู้สิ้นฤทธิ์อวสาน

ไม่ทรงแปรผันนิรัดนร์กาล                                เป็นเจ้าจักรวาลตลอดไป

                ลูกหลานชาวเราจะอยู่สุข                   ปลอดภัยไร้ทุกข์สมสมัย

เพราะว่าพระองค์ผู้ทรงชัย                                พิทักษ์เขาไว้ทุกเวลา
 

บทที่ 103 ความรักของพระเจ้า

                จงสรรเสริญเยินยอต่อทรงฤทธิ์        หมดกาย จิต ความคิดชอบขอมอบให้

สดุดีนามศักดิ์สิทธิ์ฤทธิไกร                               ขององค์ไท้อย่างเต็มที่สุดชีวัน

โมทนาคุณพระเจ้าเฝ้านึกถึง                             ด้วยซาบซึ้งพระเมตตาต่อข้ามั่น

ทรงการุญเลิศล้ำสุดรำพัน                                  คุณอนันต์เหลือล้นพ้นพรรณนา

ข้าทำผิดทรงอภัยยกให้ถ้วน                              ล้างบาปมวลมลทินสินจากข้า

โรคร้ายลามเร้ารุมสุมกายา                                 ทรงรักษาให้หายคลายทุกข์ทน

ทรงช่วยข้าพ้นหลุมศพอบอวลกลิ่น                 พ้นแดนถิ่นมรณาพาหมองหม่น

อวยพรข้าด้วยรักมั่นบันดาลดล                         เมตตาล้นเปี่ยมหทัยในพระองค์

ให้ชีวิตข้าพร้อมถ้วนล้วนสิ่งดี                          ทางชีวิตใสสว่างช่างสูงส่ง

เพื่อข้าเป็นหนุ่มแข็งแรงแกร่งมั่นคง               ทระนงดุจวิหคนกอินทรี

                พระเจ้าทรงตัดสินความตามแบบอย่าง  โดยเข้าข้างคนถูกขู่อยู่ทุกที่

ให้เขาได้สิทธิตนรับผลดี                                   มีเสรีสำเร็จสมอารมณ์ปอง

โมเสส นั้นทรงแถลงแจ้งแผนงาน                  เผยกิจการแท้จรอิงสิ่งทั้งผอง

อิสราเอล โปรดให้ได้แลมอง                            เห็นฤทธิ์ของพระองค์ทรงศักดา

พระเจ้าทรงเมตตาข้าตระหนัก                         และทรงรักปรานีดีต่อข้า

แม้พระองค์จะทรงกริ้วโกรธา                           แต่สัญญารักมั่นนิรันดร

มิได้ทรงว่ากล่าวเฝ้าลงโทษ                               มิได้โกรธตลอดกาลทรงผันผ่อน

ไม่ลงโทษที่ควรรับกลับอาทร                            ไม่ตอบย้อนความผิดที่เรานี้ทำ

ฟ้าอยู่สูงเหนือโลกนั้นเป็นฉันใด                    ดูห่างไกลเหลือกำหนดเกินพจน์พร่ำ

ความรักมีต่อผู้หวั่นพรั่นทรงธรรม                   ก็มากล้ำเปรียบเป็นเช่นเดียวกัน

ตะวันออก ตก ห่างกันนั้นแค่ไหน                   มากเพียงใดสุดสายตาแค่ฟ้ากั้น

ทรงปลดบาปออกไปไกลเราพลัน                    มากเท่านั้นทรงยกโทษโปรดเอาไป

บิดารักบุตรฉันใดใฝ่เกื้อหนุน                          ธ การุญเช่นกันทรงสรรค์ให้

ต่อผู้เกรงกลัวพระเจ้าเฝ้าหวั่นใจ                      เขาย่อมได้รับเมตตาจากพระองค์

พระเจ้าทรงทราบกำเนิดเราเกิดมา                   จากใดหนาแจ้งหทัยไท้สูงส่ง

ทรงทราบดีแม่นยำจำมั่นคง                               ธุลีผงคลีดินสร้างเป็นร่างกาย

ส่วนมนุษย์ชีวิตเป็นเช่นต้นหญ้า                      เหมือนไม้ป่างามงอกดอกขยาย

เมื่อลมพัดถูกต้นหล่นกระจาย                           มันสูญหายใครไม่เห็นเร้นตามลม

พระเจ้ารักคนดีที่ยกย่อง                                     เขาแซ่ซ้องตลอดมาศรัทธาสม

ธ ดำรงคุณความดีมีอุดม                                      ชนนิยมทุกวัยในบารมี

และทรงคุณแก่ผู้ทำตามสัญญา                         พระบัญชาของไท้ในทุกที่

ทั้งผู้ตามบัญญัติองค์ทรงฤทธี                            เป็นอย่างดีสัตย์ซื่อถือมั่นคง

                พระเจ้าสร้างที่ประทับกับสวรรค์     ทรงสร้างสรรค์บัลลังก์งามตามประสงค์

ทรงเป็นจอมราชันมั่นดำรง                               สถิตตรงเหนือปวงชนคนทั้งมวล

ทูตสวรรค์อำนาจแข็งแกร่งชวนขาม                ผู้ทำตามพระบัญชามาครบถ้วน

ผู้สดับดำรัสสั่งฟังสำนวน                                  ทั้งสิ้นควรสรรเสริญองค์พระทรงธรรม

จงสรรเสริญพระเจ้าของเรานี้                           ท่านผู้มีฤทธิ์เกรียงไกรในสวรรค์

และท่านผู้รับใช้ใกล้ชิดครัน                             กอปรกิจอันตามประสงค์พระองค์มา

บรรดาผู้ที่พระองค์ทรงสร้างไว้                        อยู่แห่งใดพระองค์ทรงรักษา

จงสรรเสริญพระเจ้าเฝ้าศรัทธา                         น้อมสักกาสุดกาย จิต ความคิดตน

 

บทที่ 104 สรรเสริญพระผู้สร้าง (กาพย์สุรางคนางค์)

          ข้าขอสดุดี              องค์พระภูมี          อัญชลีกายใจ

รวมทั้งปัญญา       น้อมคารวะให้      พระผู้ยิ่งใหญ่       ข้าไหว้วันทา

                ทรงสง่าราศรี        สิริรุจี                      สุดที่พรรณนา

แสงสว่างรุ่งเรือง ประเทืองท้องฟ้า                รัศมีเจิดจ้า              คลุมหล้ากระโจมกาง

                ทรงสร้างนิเวศน์                  เหนือน้ำล้ำเขต     วิเศษทุกทาง

ทรงเมฆพันลึก     รถศึกเมื่อปาง        บดทำลายล้าง       ข้างอธรรมบรรลัย

                เสด็จเหินบนลม                   ลีลาเหมาะสม       น่าชมเลื่อมใส

ใช้ลมสื่อข่าว         ตลอดด้าวแดนไกล              สายฟ้ารับใช้         เกรียงไกรบริการ

                ทรงตั้งโลกไว้       มั่นคงกระไกร      แน่นในรากฐาน

พิภพแน่นอน บ่ห่อนเกิดการ            สั่นคลอนร้าวราน                ไม่สะท้านเคลื่อนคลา

                ทรงกางมหาสมุทร              แผ่ไปไกลสุด        ยื้อยุดนภา

เหมือนกางเสื้อคลุม             โอบอุ้มชลา           ให้มีธารา               บนผาคีรี

                เมื่อทรงกริ้ว          น้ำทะเลเร่งพริ้ว   หมุนติ้วทันที

เหมือนมันรู้ฟัง     รับสั่งภูมี                รีบกรูกันหนี         เช่นนี้นิรันดร์

                ลำธารน้ำไหล       จากภูเขาไป           ลงไหล่เขาชัน

ในที่พระองค์       ได้ทรงสร้างมัน    ตามกฎอันนั้น      สัมพันธ์สืบมา

                ทรงกั้นเขตไว้       มิให้น้ำไหล          ล้นในโลกา

น้ำก็หยุดยั้ง           เชื่อฟังวาจา           มิได้ไหลบ่า           ล้ำหน้าพรมแดน

                ธ ทรงบันดาล       ให้เกิดลำธาร        น้ำผ่านมิแคลน

ไหลในหุบเขา      เนินเนาสุขแสน   ไหลทางระหว่างแคว้น      ยังแดนคีรี

                ทำให้สัตว์ป่า        มีธารชลา               หรรษายินดี

ลาป่าบุกรก            ดื่มอุทกเปรมปรีดิ์ สกุณาสกุณี           อึงมี่ก้องไพร

                นกพากันมา          เกาะกิ่งพฤกษา     เข้ามาอาศัย

ต้นไม้ใกล้ธาร      สำราญบานใจ      น่าชมทั่วไป          ที่ในวนา

                พระเจ้าบันดาล    เกิดปาฏิหาริย์       ฝนผ่านจากฟ้า

รดทั่วคีรี ธรณีปรีดา             ธ โปรดเมตตา       พฤกษาผลัดใบ

                ทรงให้ต้นหญ้า    งอกงามชื่นตา      สดกว่าสิ่งใด

เหล่าสัตว์ใหญ่น้อย             ได้พลอยกินไป     ยังชีวิตไว้               ให้ยั่งยืนนาน

                ให้พืชงอกงาม     ไม้ผลล้นหลาม     ต้องตามตำนาน

เพื่อมนุษย์ประจักษ์             ใช้ภักษาหาร        สืบพันธุ์ตลอดกาล               มิผ่านเปล่าไป

                รู้ทำเหล้าองุ่น       ให้เกิดอบอุ่น        เจือจุนหทัย

น้ำมักมะกอก        ภายนอกภายใจ    หากรู้จักใช้           สดใสหรรษา

                รู้ทำขนมปัง           เพื่อชูกำลัง            กระทั่งมรณา

ทรงประทานให้                  สนไม้สีดาร์           รุกขชาติล้ำค่า       แห่งป่าเลบานอน

                เป็นสื่อนำพา        ฝนตกจากฟ้า        เหมือนพาพระพร

พระเจ้าปลูกเอง                   เพ่งเล็งอนุสรณ์    ร่มรื่นดับร้อน       พระพรอนันต์

                กิ่งไม้ใบหนา        เหล่าสกุณา           ต่างพาเกษมสันต์

ทำรวงรังอยู่          จับคู่เคียงกัน         รังนกยางนั้น        ช่อชั้นสีดาร์

                บนภูเขาชัน          ปวงสัตว์สำคัญ     ชื่อมันเลียงผา

กระจงกระเจิง      ร่าเริงนักหนา       อยู่ตามหน้าผา      หลบหน้าซ่อนสกนธิ์

                พระเจ้าทรงสร้าง                 ดวงจันทร์สว่าง    กระจ่างเวหน

ขึ้นแรมหมุนเวียน                ผันเปลี่ยนจรดล   อาทิตย์มืดมน        ดั้นด้นอัสดง

                ทรงสร้างรัตติกาล                สัตว์ป่าเบิกบาน                    กล้าหาญรณรงค์

สิงห์หนุ่มลำพอง                 มันร้องขอพระองค์             อาหารธำรง          ธ ทรงประทาน

                ครั้นรุ่งอรุณชื่น                    สัตว์ป่าแตกตื่น                     กลับคืนถิ่นฐาน

ผู้คนเล่าไซร้          ออกไปทำงาน      จวบสายัณห์กาล                   ทุกวารอาจิณ

                ข้าแต่พระเจ้า        ทรงสร้างโลกเรา                 ล้วนเร้าใจถวิล

เลิศล้ำพระปรีชา                  พรรณนาห่อนสิ้น               ทั่วแคว้นแผ่นดิน                 ไป่สิ้นพัฒนา

                มหาสมุทรกว้างใหญ่          เหมือนแสร้างแต่งไว้          มองไปจดฟ้า

สัตว์น้ำอาศัย                         มากมายนักหนา                   สุดจะคณนา          ดุน่าอัศจรรย์

                มีเรือสมุทรผ่าน                    เลวีอาธาน             ปลาวาฬเนืองอนันต์

พระทรงสร้างไว้                  อยู่ในทะเลนั่น     มันสนุกทุกวัน      เริงลั่นวารี

                สรรพสัตว์ทุกเหล่า              จำพึ่งพระเจ้า        เพิ่มเผ่าพันธุ์ทวี

ทรงโปรดประทาน              อาหารตามมี          ทุกครั้งทุกที          เท่าที่ต้องการ

                ให้กินอิ่มหนำ      ชุบเลี้ยงประจำ     ชื่นฉ่ำสำราญ

มันเกรงพระองค์                 มิทรงทรงเอาภาร ก็จักวายปราณ       เป็นสสารตามเดิม

                เมื่อพระเจ้าให้      มีลมหายใจ            ว่องไวฮึกเหิม

กลับมีชีวิต             ประสิทธิ์เหมือนเดิม           ธำรงส่งเสริม        จึงเริ่มชีวา

                พระเกียรติเลอเลิศ               ข้าขอทูนเทิด         ชูเชิดกัลปา

ให้ทรงเกษมศรี    กับสิ่งที่สร้างมา    สถิตอยู่คู่หล้า        ชั่วฟ้าดินสลาย

                ทรงมองจักรวาล                  โลกก็สะท้าน        หวั่นปานทลาย

ทรงแตะภูเขา       เกิดเถ้าฟูมฟาย      ศิลาละลาย            ควันกระจายทันที

                ข้าจะร้องเพลง     กึกก้องบรรเลง     คือเพลงสดุดี

แด่องค์พระเจ้า     โปรดให้ชาวเรา   สร้างเศร้าสดใส

                ขอให้คนบาป       ถูกปราบสิ้นไป     คนชั่วนั้นไซร้      อย่าได้มีมา

ขอเชิญทุกคน       ทุกแห่งทุกหน      สกลโลกา

                ถวายชีวิต               อุทิศปัญญา           เทิดเกียรติพระเดชา            พระเจ้าเราเทอญ

 

บทที่ 105 พระเจ้ากับประชากรของพระองค์

                จงขอบคุณพระเป็นเจ้าเหล่าผู้ทาส   และประกาศความยิ่งใหญ่ไท้เต็มที่

ให้ชาติทั่วเห็นถ้วนล้วนแต่ดี                             รู้สิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ

จงร้องเพลงสรรเสริญองค์ทรงฤทธิ์เถิด          เล่าสิ่งเลิศมหัศจรรย์ทรงสรรค์ล้ำ

จงยินดีที่เป็นของพระทรงธรรม                       จงชื่นฉ่ำผุ้รับใช้ไท้ดำรง

จงเข้าเฝ้าอยู่เสมอเสนอสนอง                           ทูลร่ำร้องให้ช่วยเหลือเอื้อประสงค์

พวกลูกหลาน อับราฮัม สรรเสริญองค์            เป็นเชื้อวงศ์ ยาโคบ นั้นทรงสรรมา

เมื่อถึงคราอัศจรรย์อันใหญ่ยิ่ง                           ทุกสรรพสิ่งทรงกระทำล้ำคุณค่า

นึกถึงคำสอนคดีพิจารณา                                  พิพากษาขององค์พระทรงชัย

                พระองค์เป็นพระเจ้าเหล่าปวงชน   บัญชาคนทั่วโลกาที่อาศัย

ทรงทำตามพันธสัญญามาเรื่อยไป                    รักษาไว้ซึ่งคำมั่นพันชั่วคน

คือสัญญาทำไว้กับ อับราฮัม                               และกระทำ อิสอัค ประจักษ์ผล

กับ ยาโคบ ทำสัญญาถาวรทน                           อีกหมู่ชน อิสราเอล เช่นเดียวกัน

เมื่อตรัสว่า “เรายกแคว้นแดนสำคัญ               คานาอัน ให้เจ้าไว้อย่าไหวหวั่น”

ประชากรพระองค์นี้มีน้อยครัน                       ตัวเขานั้นแปลกหน้าในนาคร

พเนจรตามเมืองต่างอย่างทั่วถึง                        จากแคว้นหนึ่งถึงแดนใหม่ไม่พักผ่อน

จากอาณาจักรหนึ่งแล้วจึงจร                             เที่ยวเร่ร่อนข้ามประเทศทั่วเขตแดน

แต่พระองค์ไม่ยอมให้ใครมาย่ำยี                      มากดขี่ชนขององค์ทรงหวงแหน

ทรงขนาบเหล่ากษัตริย์จัดการแทน                  อย่าหมิ่นแคลนปวงประชาของพระองค์

รับสั่งว่า “อย่าแตะต้องผองชนไท้                   ผู้รับใช้ที่เลือกสรรอันประสงค์

อย่าทำร้ายผู้ประกาศพินาศลง                           เขาเจาะจงเผยคำนำชีวิน”

                ธ บันดาลให้ประเทศเขตกษัตริย์      พบวิบัติกันดารอาหารสั้น

ธ ทรงเอาอาหารไปมิให้กิน                               ทั่วแผ่นดินมิทรงเหลือเผื่อไว้เลย

ใช้ โยเซฟ มาก่อนพลัน ธ มั่นหมาย                 ให้ถูกขายเป็นทาสไปไม่เปิดเผย

ข้อเท้าปวดเพราะล่ามตรวนครวญมิเคย           หน้าแหวนเงยปลอกเหล็กค้ำจองจำคอ

จนกระทั่งคำทำนายกลายเป็นจริง                    ถูกต้องยิ่งปรากฏไว้ใช่ลวงล่อ

คำพระเจ้าพิสูจน์ชัดถนัดพอ                             ถูกทุกข้อแจ้งย้ำคำทำนาย

กษัตริย์ของ อียิปต์ ผู้อยู่ครอบครอง                  ปวงชาติผองมากเหล่าเผ่าทั้งหลาย

ก็ปลดปล่อย โยเซฟ พ้นจนผ่อนคลาย             สิ้นเคราะห์ร้ายเสียทีเสรีตัว

พระองค์ตั้งเขาขึ้นครองผองประเทศ              ทั่วแคว้นเขตมีอำนาจอาจคุมทั่ว

เหนือข้าราชการงานพันพัว                              สิทธิ์ส่งทั่วที่ปรึกษาของพระองค์

                และยาโคบไปพกนักตั้งหลักฐาน     สร้างวงศ์วาน อียิปต์ ประเทศเขตสูงส่ง

ธ บันดาลให้ปวงชนล้นเชื้อวงศ์                       หาญทะนงแข็งกล้ากว่าศัตรู             

ทรงทำให้ อียิปต์ ไซร้ไม่ยับยั้ง                          ความเกลียดชังชนของไท้ฝังใจอยู่

ใช้เล่ห์กลอุบาลที่มิอาจรู้                                     กับชนผู้รับใช้องค์เดชา

                แล้วทรงใช้ อาโรน และ โมเสส       ด้วยมีเจตจำนงทรงสรรหา

ให้สำแดงฤทธิ์พระองค์ทรงศักดา                    ในพารา อียิปต์ ไว้ได้เกรงกลัว

ธ ทรงให้ประเทศนั้นพลันมืดมิด                     ดำสนิทเงียบงันน่าหวั่นทั่ว

ชาว อียิปต์ ไม่ฟังไท้ตามใจตัว                           ประพฤติชั่วเรื่อยมาเป็นอาจิณ

ทรงบันดาลให้น้ำกลายเป็นสายเลือด            สีแดงเดือดปลาตายมลายสิ้น

กบขึ้นมาทั่วประเทศเขตธานินทร์                    จากพื้นดินจนกระทั่งถึงวังใน

ทรงบัญชาฝูงแห่งแมลงวัน                               และริ้นพลันเต็มเมืองสิ้นบินขวักไขว่

ทรงโปรดให้ลูกเห็บหล่นกล่นเกลื่อนไป       ฟากฟ้าไกลผ่าแทนฝนที่หล่นพรำ

ทรงทำลายองุ่นเถาเผาไม่เหลือ                         ต้นมะเดื่อตัดทิ้งกลิ้งเหยียบย่ำ

พืชพันธุ์ไม้หักโค่นลงทรงกระทำ                    ฟาดกระหน่ำเรื่อยไปไม่สร้างซา

พระองค์ทรงบัญชาตั๊กแตน                              ล้านหมื่นแสนบินว่อนร่อนถลา

กินพืชผลบนพื้นพสุธา                                      รุมกันมากัดกินจนภินท์พัง

พระเป็นเจ้าพิโรธกล้าทรงจัดการ                     ให้ประหารบุตรหัวปีมีรับสั่ง

ทุกครอบครัว อียิปต์ ไซร้ไม่ยับยั้ง                     ไม่มีหวังหลบหลีกทั่วทุกครัวเรือน

พระองค์ทรงนำประชา อิสราเอล                    ให้รีบเร้นออกไปขนย้ายเคลื่อน

ต่างขนเงินทองคำดีมิแชเชือน                          ผู้คนเกลื่อนล้วนแกร่งแข็งแรงดี

ชาว อียิปต์ ดีใจที่ได้เห็น                                     อิสราเอล ไปเสียได้ไกลจากนี่

ทั้งนี้เพราะเขาหวั่นพรั่นชีวี                              อิสราเอล นี้เขาขยาดแสนหวาดกลัว

พระองค์ทรงกางเมฆาลอยฟ้าร่อน                   เหนือนิกรชนของไท้คลุมไปทั่ว

ประทานไฟส่องสว่างห่างมืดมัว                      พ้นสลัวในยามที่ค่ำคืน

เมื่อพวกเขาร้องขอต่อพระองค์                         ก็ทรงส่งนกกระทา ธ หยิบยื่น

มอบอาหารจากสวรรค์อันยั่งยืน                       พวกเขากลืนกินอิ่มหนำแสนสำราญ

ธ ทรงเปิดหินผาศิลาใหญ่                                  น้ำก็ไหลพุ่งพรูดูวนพล่าน

เจิ่งท่วมท้นทะเลทรายไม่ช้านาน                      ไหลล้นผ่านเหมือนแม่น้ำยามเอ่อนอง

พระองค์ทรงระลึกพลันพระสัญญา                ถ้อยวาจาศักดิ์สิทธิ์เลิศฤทธิ์ผอง

ทำไว้ต่อ อับราฮัม นำสมปอง                             ผู้สนองรับใช้องค์ทรงฤทธี

พระองค์ทรงนำหน้าประชากร                        บทจรออกไปให้พ้นที่

พลไพร่ที่เลือกสรรบรรดามี                               ต่างยินดีโห่ร้องกึกก้องไกล

ทรงประทานท้องถิ่นให้ดินแดน                      เป็นเขตแคว้นต่างชาติ้นั้นท่านมอบให้

อีกไร่นาคนเหล่านี้มีถมไป                                     ที่กว้างใหญ่ไพศาลประทานมา

เพื่อประชาของไท้ใฝ่ดีงาม                                ประพฤติตามบัญญัติองค์ทรงคุ้มค่า

จงสรรเสริญพระเจ้าเฝ้าบูชา                             น้อมสักกาคารวะนมัสการ

 

บทที่ 106 พระเจ้าทรงดีต่อประชากรของพระองค์

                จงสรรเสริญพระเจ้าเฝ้านำหนุน      ระลึกคุณองค์ไท้ใส่เกศี

เพราะพระองค์ทรงธรรมล้ำเลิศดี                     ความรักมีมั่นคงดำรงนาน

จะหาใครพรรณนาสิ่งแสนยิ่งใหญ่                 ที่ทรงได้กระทำเล่าใครกล่าวขาน

ใครจะยอพระเกียรติยศปรากฏการณ์              ครบถ้วนงานที่พระองค์ทรงกระทำ

ผู้ทำตามพระบัญชาย่อมผาสุก                           ไร้ความทุกข์หม่นไหม้ใดเกินก้ำ

เขาทำสิ่งถูกเสมอเสนอนำ                                 ดีเลิศล้ำตามรับสั่งดังบัญชา

                พระเจ้าข้าคราช่วยชนคนขององค์   ได้โปรดทรงระลึกนึกถึงข้าบ้าง

เมื่อทรงช่วยพวกเขาเฝ้าเมตตา                          ขอนับข้ารวมไว้ด้วยโปรดช่วยที

ให้ข้าเห็นความโรจน์โชติรุ่งเรือง                    พลเมืองพระองค์ไซร้ได้สุขี

ให้ร่วมสุขสดชื่นรื่นฤดี                                      กับชาติที่เป็นขององค์พระทรงชัย

                เราทำชั่วเทียมทันบรรพบุรุษ             ไม่ยั้งหยุดเปลี่ยนแปรคิดแก้ไข

เมื่ออยู่ใน อียิปต์ เขาไม่เข้าใจ                            ฤทธิไกรที่พระองค์ทรงกระทำ

เขาลืมความรักสนิทจิตอารี                                 ที่ทรงมีต่อเขาเฝ้าสอนพร่ำ

เขากบฏต่อทรงฤทธิ์สถิตธรรม                          เขาก่อกรรมที่ บึง รก ต้นกก ครัน

ทรงช่วยเขาดังที่องค์ทรงสัญญา                       เพื่อฤทธาของไท้ได้เห็นมั่น

ทรงบัญชาน้ำก็แห้งแล้งทั่วกัน                         ธ นำพลันคนข้ามพลางอย่างเดินดิน

                พระทรงช่วยพ้นผู้ชังรังเกียจเขา      ทรงปัดเป่าศัตรูร้ายมลายสิ้น

พวกศัตรูจนน้ำตายวายชีวิน                               ชีพพังภินท์ไม่เหลือแม้แต่สักคน

ประชาชนของพระเจ้าเหล่าคนซื่อ                  ต่างเชื่อถือพระสัญญาศรัทธาผล

ร่วมบรรเลงเพลงเพราะเสนาะกมล                     ประชาชนสรรเสริญองค์พระทรงชัย

                แล้วเขาด่วนลืมเหตุการณ์ที่ผ่านมา     ธ ผ่านหล้าทรงกระทำกิจกรรมใหญ่

แต่เขากลับทำตามความพอใจ                            ทำสิ่งใดไม่ปรึกษาต่อพระองค์

เมื่ออยู่ในทะเลทรายก็วายวุ่น                            คอยคิดกรุ่นออกได้มวลล้วนประสงค์

เขาทดสอบแต่ทรงให้ดังใจจง                           โรคร้ายลงรุมพลัน ธ บันดาล

                เขามีจิตริษยาคอยหาเหตุ                    ต่อ โมเสส และ อาโรน โดนว่าขาน

ทั้งสองท่านบริสุทธิ์ผุดผ่องนาน                       กอปรกิจกรรมรับใช้องค์พระทรงธรรม

ธรณีสูบ ดาธาน ผลาญครอบครัว                      ดินฝังตัว อาบีราม ตามกลบย่ำ

พระเพลิงเผาคนชั่วร้ายหมายก่อทำ                 โหมกระหน่ำพรรคพวกันบั่นทำลาย

                ที่ โฮเร็บ เขาก่อหล่อลูกวัว                     ทองคำทั่วขึ้นกราบซ้ำทำเสียหาย

เอาพระสิริพระเจ้ามาน่าละอาย                        แลกเปลี่ยนถ่ายกับวัวปั้นอันนาชัง

เขาลืมไท้ได้ช่วยด้วยฤทธิ์เดช                            ในแคว้นเขต อียิปต์ นั้นพลันลืมหลัง

ลืมกิจการน่าหวั่นพรั่นประดัง                          ลืมเรื่องครั้งบึงกกกอก่อเหตุการณ์

ทรงตรัสว่าจะทำลายหมายเข่นฆ่า                    ปวงประชาของไท้ใคร่ล้างผลาญ

แต่โมเสสผู้รับใช้ได้จัดการ                                ยืนทัดทานระงับโกรธพิโรธไท้

                เขาไม่ยอมรับแดนดินถิ่นชื่นหวัง     เขาไม่ฟังพระบัญชาที่มอบให้

ในกระโจมเขาพร่ำบ่นร่ำไป                              ทั้งมิได้เชื่อฟังดังบัญชา

ทรงเตือนเขากล่าวว่าจะให้ตาย                         ทะเลทรายที่สิ้นใจชีพไร้ค่า

ให้ลูกหลานคละปนชนชั่วช้า                           นอกศาสนาให้เขาตายในต่างแดน

                ชนของ ธ นมัสการสมานฉันท์         พระบาอัล เมือง เปโอร์ ใหญ่โตแสน

ร่วมกินเครื่องบูชาถวายหมายตอบแทน          ทรงหวงแหนที่ตายวายชีพชนม์

พวกเขายั่วให้พระองค์ทรงพิโรธ                     ทรงกริ้วโกรธเพราะกิจกรรมทำสับสน

จึงเกิดโรคร้ายแรงสาปแช่งตน                         ต้องผจญโรคระบาดอนาถใจ

แต่ต่อมา ฟีเนหัส จัดการพลัน                           ลงโทษทัณฑ์ผู้ทำผิดคิดเหลวไหล

เชื้อโรคร้ายหายหน้าล่าถอยไป                         หมดสิ้นในนครห่อนเยี่ยมกราย

เหตุการณ์นี้พระองค์ทรงระลึก                         คะนึงนึกชอบเขาเฝ้ามั่นหมาย

ตั้งแต่นั้นเรื่อยไปไม่เสื่อมคลาย                         ต้นจนปลายถึงภายหน้าทรงโปรดปราน

                ชนของ ธ กระทำให้ไท้กริ้วซ้ำ         ที่ตาน้ำ เมรีบาห์ ทรงว่าขาน

โมเสส พลอยเดือนร้อนรอนร้าวราน               พวกก่อการเช่นว่าพายุ่งใจ

พวกเขาทำ โมเสส ตรมขมฤดี                            พูดสิ่งที่ไม่ควรแจ้งแถลงไข

ไม่เข่นฆ่าผู้ไม่รับนับถือให้                                ตามที่ได้ทรงดำรัสตรัสสั่งมา

แต่สมรสกับพวกเขาเฝ้าทำตาม                         พวกเลวทรามไม่รับองค์ทรงเลิศหล้า

รูปเคารพนบไหว้ใฝ่บูชา                                    ดุจผลาญพล่าตนพลาดพินาศพลัน

พวกเขานำบุตรทั้งหลายชายและหญิง            มาเป็นสิ่งเผาบูชาพาไหวหวั่น

เอาบุตรตนมาฆ่าบูชายัญ                                    สังเวยขวัญแด่พระอื่นให้ชื่นแด

เขาฆ่าคนพิสุทธิ์ล้นตนพันผูก                           ซึ่งเป็นลูกในไส้ฆ่าได้แน่

บูชาเทวรูปนั้นไม่ผันแปร                                  พระไม่แท้ของประชา คานาอัน

จึงทำให้แผ่นดินมีราคีซ้ำ                                   การกระทำนำตนมลทินนั่น

เพราะกิจการที่ทำก่อการครัน                            เขาแปรผันไม่สัตย์ซื่อนับถือองค์

                พระพิโรธโกรธาประชาชน              ทรงเหลือทนรังเกียจเขาที่เฝ้าหลง

อยู่ใต้คนศาสนาอื่นยืนทะนง                            ให้เขาคงถูกศัตรูจู่ครอบครอง

ศัตรูบีบคั้นเขาเฝ้าข่มขู่                                        ให้ตกอยู่ใต้อำนาจเด็ดขาดผอง

หลายครั้งที่พระเจ้าเข้าประคอง                        ทรงรับรองช่วยไว้พ้นภัยพาล

แต่เขากลับเป็นกบฏคดต่อองค์                          จมดิ่งลงในบาปร้ายจิตตายด้าน

เขาร้องทูล ธ ยังฟังหวังประทาน                      ทรงเจือจานใส่ใจตามยามเข็ญ

เพื่อเห็นแก่พวกเขาเฝ้าระลึก                             คะนึงนึกพันธสัญญามาไม่เว้น

เปลี่ยนพระทัยเพราะรักจริงยิ่งจำเป็น             เขาไม่เห็นว่าทรงรักพิทักษ์ตน

ทรงเปลี่ยนใจผู้ปองจ้องจับเขา                          เพื่อหวังเอาเป็นเชลยเคยสบผล

ให้มีจิตเมตตาเชลยชน                                        บันดาลดลเกิดสงสารเป็นการควร

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเฝ้าอำนวย              ขอทรงช่วยพวกเราเร่งเร้าด่วน

นำกลับสู่ที่อยู่ยั้งเราทั้งมวล                                กลางขบวนชาติชนคนต่างแดน

เพื่อเราได้สรรเสริญเยินยอไท้                           พระนามศักดิ์สิทธิ์ไกรยิ่งใหญ่แสน

เป็นสุขใจเมื่อข้าไซร้ได้ตอบแทน                     ธ หวงแหนข้าขอบคุณหนุนน้ำใจ

ขอให้เราสรรเสริญองค์พระเจ้า                        ของชนเผ่า อิสราเอล เป็นเรื่องใหญ่

จงสรรเสริญเยินยอองค์พระทรงชัย                บัดนี้ไปตลอดกาลนานนิจเนา

ให้ปวงชนแซ่ซ้องพร้องวาจา                           เกริ่นกล่าวว่า “อาเมน” องค์ทรงเป็นเจ้า

จงเปล่งเสียงสักการะพระเป็นเจ้า                    ปวงชนเฝ้าสรรเสริญไท้ใจชื่นชม

 

บทที่ 107 สรรเสริญความดีของพระเจ้า  (กาพย์สุรางคนางค์)

                ขอเชิญชาวเรา      ขอบพระคุณพระเจ้า           ปกเกล้าเกศี

เพราะพระประเสริฐ           ล้ำเลิศธาตรี           ทรงรักคงที่           มิมีเคลื่อนคลา

                ขอเชิญทุกเหล่า    ผู้ที่พระเจ้า            คุ้มเกล้ารักษา

ทรงช่วยพ้นผ่าน ภัยพาลนานา         มาพร้อมกับข้า      วันทาภูบาล

                ทรงนำท่านหนี    จากต่างถิ่นที่         จรลีหลายสถาน

ออกตกเหนือใต้   ทางไกลกันดาร    จนพ้นคนพาล      รังควานย่ำยี

                บางคนหลงทาง   ทะเลทราบอ้างว้าง              หม่นหมางฤดี

ค้นหาหลายตลบ  มิพบบุรี                 ปิ่มว่าชีวี ถึงที่มรณา

                หิวโหยกระหาย                   สิ้นหวังซังกะตาย                ฟูมฟายน้ำตา

เขาทูลพระเจ้า      คุ้มเกล้าอารักขา    ขอทรงพระเมตตา               กรุณาช่วยพลัน

                ทรงนำทุกคน       ให้เขาผ่านพ้น      ทุกข์ทนมหันต์

ออกจากทะเลทราย              เป้าหมายสำคัญ    เข้าถึงเขตขันธ์      ที่นั่นพระนคร

                สมควรพวกเขา     ขอบพระคุณพระเจ้า           โดยเร้าวิงวอน

ธ เอื้ออำนวย         ทรงอวยพระพร                   ดับความเดือนร้อน              แน่นอนมั่นคง

                ทรงทำการอัศจรรย์              นานาสารพัน       ทรงธรรมประสงค์

เพื่อปลอบบรรเทา               ให้เขาธำรง           สมเจตจำนง          ดำรงชีพชนม์

                ผู้ซึ่งกระหาย         ดื่มน้ำอิ่มสบาย      ผ่อนคลายกังวล

ผู้หิวอาหาร           ทรงบันดาลดล     โภชนาเลิศล้น      ทุกคนโอชา

                เขาผอมโซซวน                    ถูกล่ามโซ่ตรวน                   ใช่โง่นักหนา

แต่เพราะฝ่าฝืน    ขัดขืนบัญชา         ทรงตรัสเทศนา                    มินำพาสนใจ

                เขาต้องตรากตรำ                  งานหนักประจำ                   ฝืนทำเรื่อยไป

ล้มฟาดปถพี          มิมีผู้ใด                   มาช่วยแก้ไข         ร่ำไห้รำพัน

                ทุกข์ตรึงรึงเร้า      ทูลวอนพระเจ้า    ช่วยเขาโดยพลัน

ให้สร่างทุกข์โศก พ้นภัยร้ายฉกรรจ์ ขอรอดชีวัน          ลดทัณฑ์อาญา

                ทรงนำเขาพ้น      จากคุกมืดมน        ทุกคนรอดมา

ทรงหักโซ่ตรวน                  ด้วยขบวนฤทธา   ประชากรทั่วหน้า                หรรษาสดุดี

                เขาควรขอบพระคุณ            พระเจ้านำหนุน   พระคุณมากมี

ทรงทำอัศจรรย์     สารพันสักขี          เพื่อเขาเปรมปรีดิ์                 ยินดีทุกคน

                ประตูทองเหลือง                 เป็นของคู่เมือง                     รุ่งเรืองเลิศล้น

ทรงทำลายหมด    ปรากฏแก่ชน       พระเจ้าเบื้องบน                  ทรงดลบันดาล

                บางคนพิลาป        เพราะตนทำบาป                 ชั่วหยาบสาธารณ์

บาปทัณฑ์ตามสนอง           จึงต้องทรมาน      ดูน่าสงสาร           อันธพาลกาลี

                เห็นอาหารไซร้    หิวอยากเพียงไร   ฝืนใจทุกที

รับประทานมิได้                   ใกล้ไปเมืองผี       ทุกวินาที                ชีวีรอนรอน

                ยามทุกข์คลุกเคล้า                เขาทูลพระเจ้า                      เร่งเร้าขอพระพร

มากู้ชีวิต พิชิตมารมรณ์       ขอทรงไถ่ถอน     ไหว้วอนพระองค์

                พระเจ้าตรัสสั่ง                     เขาก็สมหวัง          หายดั่งประสงค์

พ้นหลุมศพได้      มีใจมั่นคง              ชนม์ชีพดำรง       ยืนยงเรื่อยมา

                จึงสมควรเขา        ขอบพระคุณพระเจ้า           ปกเกล้าเกศา

ทรงทำปาฏิหาริย์                 พฤติการณ์นานา                  ทรงรักประชา      มั่นมาตลอดกาล

                สมควรพวกเขา     ถวายบูชาเผา         พระเจ้าอภิบาล

ถวายเพลงสดุดี     เป็นพลีบรรณาการ              เล้าอดีตยาวนาน                   ให้ลูกหลานเจริญใจ

                อีกเหล่าชาวทะเล                อาชีพร่อนเร่         มุ่งตรงสมุทรไกล

หากินทางทะเล                    เที่ยวเตร่เรื่อยไป                   ห้วงน้ำกว้างใหญ่                ผจญภัยนานา

                ชาวทะเลย่อมเห็น               อัศจรรย์อันเด่น                    กฎเกณฑ์ท้องฟ้า

พระเจ้าทรงทำ     ประจำตลอดมา    ประจักษ์แก่ตา      ประชาผู้ยล

                พระเจ้าบัญชา      ทะเลก็บ้า               ลมฟ้ามืดมน

คลื่นใหญ่คะนอง                                กึกก้องคำรณ        กรรโชกสูงพ้น     เหลือล้นประมาณ

                คลื่นโยนเรือไป                    เหมือนเปลแกว่งไกว          ตกในท้องธาร

ลึกยิ่งดิ่งหวาม       หมดความกล้าหาญ             ผู้ใดพบพาน         ลนลานปางตาย

                คนเรือโซเซ          เปรียบเมาหยำเป                  หันเหคว่ำหงาย

เก่งกาจเพียงไหน           ต้องไร้ลวดลาย                     ล้วนหมดความหมาย           แม้ชายฉกรรจ์

                คับขันดังกล่าว      เขาทูลพระเจ้า      เร่งเร้าทรงธรรม

ทันทีพระองค์       ก็ทรงช่วยพลัน     ให้คลื่นลมนั้น      สงบกันทันใด

                คนเรือเปรมปรีดิ์                  สุดแสนยินดี                         เหตุที่ปลอดภัย

พระเจ้านำพา       ถึงท่าสมใจ            ต่างเริงหทัย          เพราะได้รอดมา

                เขาควรขอบพระคุณ            พระเจ้าการุญ       เกื้อหนุนรักษา

ทรงรักมั่นคง        ดำรงอัตรา             ทรงพระเมตตา     นำพาอาจิณ

                เขาต้องบอกเล่า    กิตติคุณพระเจ้า    ตราบเท่าฟ้าดิน

ต่อคณะปกครอง                  พี่น้องทั้งสิ้น         สรรเสริญภูมินทร์                สุดสิ้นจิตใจ

                พระเจ้าบันดาล    ตาน้ำลำธาร          เกิดการหยุดไหล

น้ำในแม่น้ำ          ทรงห้ามทันใด     แห้งขอดดั่งใจ      ทุกสมัยสืบมา

                ทรงให้ดินดี          กลับเค็มทันที        เหมือนมีโรคา

ปลูกพืชอันใด      มิได้สักครา            เหตุก็เพราะว่า      ชั่วช้าที่คน

                ในด้านตรงข้าม    พระเจ้าทรงทำ     เงื่อนงำฉงน

จากทะเลทรายหนา             กลายมาบัดดล       สระน้ำฉ่ำชล        ผู้คนยินดี

                แผ่นดินแห้งไฉน                                เกิดน้ำพุไหล        จากใต้ธรณี

ทรงให้คนจน       สร้างตนทันที       ตั้งหลักแหล่งที่    สร้างบุรีร่วมกัน

                ไถนาว้าวุ่น            ปลูกเถาองุ่น         ค้ำจุนสัมพันธ์

ผลิตผลเหลือเฟือ ไม่เบื่อสร้างสรรค์                ครองสุขทุกวัน     แต่นั้นเรื่อยมา

                ธ โปรดพวกเขา    ให้มีลูกเต้า            หลายเท่านักหนา

ทรงช่วยปกปัก     พิทักษ์รักษา          สัตว์เลี้ยงนานา     เพิ่มมาเร็วไว

                ใครถูกกดขี่           ข่มเหงย่ำยี             บดขยี้ดวงใจ

หรือต้องทรมาน                   เพราะพาลจัญไร  หมดทางแก้ไข      ร่ำไห้ทุกข์ทน

                พระเจ้าประณาม  ผู้ที่เหยียดหยาม    ก่อความสับสน

กดขี่ผู้ต่ำ เหยียบย่ำคนจน    ผู้ระเหระหน        ดั้นด้นทะเลทราย

                แต่ผู้ขัดสน            ทรงช่วยให้พ้น                    ยากจนเสื่อมคลาย

ครอบครัวเกิดผล                  เพิ่มคนมากมาย                    สมควรมุ่งหมาย    ใจกายสวัสดี

                สาธุชนด้วยกัน     รู้เห็นเช่นนั้น       เกษมสันต์เปรมปรีดิ์

แต่ฝ่ายคนชั่ว        ซุกหัวหลบหนี     ปิดปากทันที         ไม่มีวาจา

                ขอหมู่เมธี              คิดถึงเรื่องนี้          ล้วนดีหนักหนา

ป่าวประกาศเรื่องราว          พระเจ้าโลกา        รักมนุษย์ทั่วหน้า                  ตราบฟ้าดินสลาย

 

บทที่ 108 ทูลขอให้ทรงช่วยให้พ้นศัตรู

                ข้าพระองค์พร้อมเข้าเฝ้าพระเจ้าข้า                  น้อมสักการดนตรีกล่อมพร้อมเต็มที่

ข้าพระองค์จะร้องเพลงเปล่งยินดี                                    ต่อภูมีข้าพร้อมกันสรรเสริญองค์

จงตื่นเถิดพิณใหญ่ใยคุดคู้                                                  พิณเขาคู่ร่วมบรรเลงเสียงเพลงส่ง

ข้าจะปลุกดวงตะวันอันขึ้นลง                                           ให้ส่องตรงโค้งนภาสาธุการ

ข้าขอบคุณองค์ไท้มิได้ขาด                                                 ท่ามกลางชาตินานาข้าทูลขาน

สรรเสริญไท้ในหมู่ชนล้นสราญ                                      เยินยอผ่านชาตินานาพาชื่นชม

ทรงรักมั่นในหทัยใหญ่ยิ่งกว่า                                          สุดฟากฟ้าเขตสวรรค์อันสุขสม

ความซื่อสัตย์ทรงค่าน่านิยม                                               มีมากถมทวีกว่าท้องฟ้าครัน

                โปรดสำแดงความยิ่งใหญ่ในพระยศ              ให้ปรากฏทั่วนภาฟ้าสวรรค์

สำแดงพระสิริเด่นเป็นสำคัญ                                           เห็นทั่วกันในพิภพจบโลกา

ขอโปรดช่วยด้วยเดชาอานุภาพ                                        ตอบให้ทราบคำขอร้องของตัวข้า

เพื่อช่วยผู้ที่พระองค์ทรงศรัทธา                                       รักนักหนาโปรดให้รอดและปลอดภัย

                พระเจ้าทรงดำรัสชัดเจนนัก                              ในที่ศักดิ์สิทธิ์นักหนาทรงปราศรัย

“เราจะแบ่ง เชเคม นี้อย่างมีชัย                                         หุบเขาใหญ่ สุคคท แหล่งให้แบ่งปัน

ณ ดินแดน มนัสเสห์ กิเลอาด                                            ขอประกาศเป็นของเราเข้ายึดมั่น

เอฟราอิม เป็นหมวกเกราะเพราะสำคัญ                         ยูดาห์ นั้นเป็นคทาอาวุธดี

ใช้ประเทศ โมอับ เป็นเช่นอ่างล้าง                                  เอโดม กว้างเป็นเหมือนกล่องรองเท้านี่

เราชนะ ฟิลิสเตีย ต้องเสียที                                               ต่างเปรมปรีดิ์โห่ร้องกึกก้องไกล

                พระเจ้าข้าผู้ใดใครนำข้า                                    สู่พาราที่มีป้อมห้อมล้อมใกล้

ใครนำหน้าข้าพระองค์ให้ตรงไป                                    สู่เมืองใหญ่ เอโดม นั้นพลันข้าคอย

พระองค์ทรงทอดทิ้งข้านั้นจริงหรือ                                ข้าเชื่อถือท่านนี้ไม่มีถอย

หรือไม่เกินทัพกับข้ามาตามรอย                                       จะทรงปล่อยทิ้งข้าพาหวั่นกลัว

โปรดช่วยเรารบสู้ศัตรูร้าย                                                  มนุษย์หมายช่วยเหลือไปไร้ผลทั่ว

เราชนะเพราะท่านได้อยู่ฝ่ายตัว                                       ศัตรูชั่วพระองค์ทรงปราบปราม

 

บทที่ 109 คำพร่ำทูลในยามยากลำบาก

                พระเจ้าข้าขอสรรเสริญเยินยอองค์                  ขออย่าทรงเงียบเฉยละเลยข้า

คนมุสาหลอกทั่วคนชั่วช้า                                                 ต่างก็พากันใส่ร้ายหมายโจมตี

เขาให้ร้ายข้าไซร้ไร้สาเหตุ                                                เกินขอบเขตเขาขัดขวางอย่างเมที่

ทั้งตัวข้ารักเขาเท่าชีวี                                                          เพื่อเขานี้ข้าอธิษฐานขานจริงใจ

ฃพวกเขากลับทำตัวชั่วช้าแสน                                         เพื่อตอบแทนความดีที่สดใส

เพิ่มความเกลียดแรงกล้ากว่าสิ่งใด                                   แทนรักใคร่ชื่นชมไม่สมควร

                ขอทรงเลือกคนเลวไว้ให้ตัดสิน                       ศัตรูสิ้นของข้าว่าความถ้วน

และขอให้พวกหมู่ศัตรูมวล                                               มาก่อกวนฟ้องเขาเฝ้าทำลาย

คำอธิษฐานก็สอบสวนทวนกลับกลาย                            เปลี่ยนความหมายเป็นไม่ดีวจีกรรม

ขอให้เขาอายุสั้นขวัญไม่ยืน                                              ให้คนอื่นยึดตำแหน่งยื้อแย่งซ้ำ

ให้ลูกเป็นกำพร้าไปไร้ผู้นำ                                               ภรรยาซ้ำมิคลายเป็นหม้ายครัน

ให้ลูกเขาต้องเป็นเช่นขอทาน                                          ภิกขาจารไร้ที่พักพำนักมั่น

แม้อาศัยอยู่ในซากหักพังนั้น                                            ให้ถูกกันขับไล่ไปพ้นทาง

ให้เจ้าหนี้ริบทรัพย์ต้องปรับไหม                                     สิ่งหาได้ถูกแบ่งแย่งขัดขวาง

คนเมตตาอย่าให้มีหนีหน้าพราง                                      คนเหินห่างลูกกำพร้าไม่มาแล

ขอโปรดให้ลูกหลานวงศ์วานเขา                                     ตายทั้งเผ่าวอดวายไม่เหลือแน่

อย่าให้ชนรุ่นหลังหวังดวงแด                                          จำชื่อแท้เขาได้ให้ลืมเลือน

ขอทรงจำบาปทั่วความชั่วช้า                                             ของบรรดาบรรพบุรุษสุดเอ่ยเอื้อน

อย่ายกโทษบาปผิดที่ติดเตือน                                            อย่ากลบเกลื่อนบาปแม่เขาเฝ้าจัดการ

ขอพระองค์ทรงหมั่นขยันนึก                                           เฝ้าระลึกบาปเขาทำซ้ำต่อต้าน

อย่านึกถึงตัวเขาไซร้ให้เนิ่นนาน                                     โปรดเลยผ่านเขาไปไม่คะนึง

ความเมตตาคนเช่นนั้นไม่ทันคิด                                      เขาไร้จิตกรุณาหานึกถึง

เขาห่มเหงฆ่าคนจนพ้นรำพึง                                           ไร้ที่พึ่งคนขัดสนทนทุกข์ใจ

พวกเขาชอบสาปแช่งแข่งทำบาป                                    ให้ถูกสาปแช่งจนทนไม่ไหว

เขาไม่ชอบอำนวยอวยพรใคร                                           ก็อย่าให้ใครอวยพรเขาก่อนนา

เขาสาปแช่งง่ายดายคล้ายสวมเสื้อ                                    ให้คำเถือแช่งสาปหยาบนักหนา

เหมือนน้ำชุ่มฉ่ำร่างไม่สร่างเซา                                       กระดูกพาชุ่มซ้ำดุจน้ำมัน

ให้คำสาปแช่งรุมห่อหุ้มตัว                                                ร่างเขาทั่วเหมือนเสื้อผ้ามาปิดกั้น

คาดอยู่รอบเอวเขาเข้าผูกพัน                                             มัดให้มั่นดุจเข็มขัดที่รัดตัว

                ขอพระเจ้าลงทัณฑ์มหันต์โทษ                         ศัตรูโหดโฉดทรามต่ำช้าทั่ว

ที่กล่าวร้ายหมายขวัญน่าหวั่นกลัว                                    เขาทำชั่วกล่าวหาข้าพระองค์

พระเจ้าข้าขอพระองค์ทรงอำนวย                                    โปรดทรงช่วยดังสัญญาข้าประสงค์

ช่วยข้าเพราะความรักอันแสนมั่นคง                               ยั่งยืนยงยิ่งประเสริฐล้ำเลิศดี

ข้าพระองค์หมองหม่นทนทุกข์ยาก                                 แสนลำบากขัดสนใจเหลือที่

ข้าเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าฤดี                                                 ถมทวีทุกข์ทั่วขั้วหัวใจ

ข้าพระองค์เกือบจะลับดับสูญเศร้า                                  ประดุจเงายามเย็นยลดูหม่นไหม้

ถูกกระแสลมจัดพัดพาไป                                                  ร่อนเลยไกลถลารุดดุจแมลง

เข่าของข้าสิ้นพลังทั้งอ่อนล้า                                            เพราะกายาขาดอาหารเจือจานแบ่ง

อีกร่างกายผอมซูบรูปสำแดง                                             อ่อนเพลียแรงท้อถอยด้อยพลัง

ใครเห็นข้าก็พากันเปรียบเปรย                                         พูดเยาะเย้ยเหยียดย่ำทำสิ้นหวัง

เขาหุนหันสั่นหัวยั่วจริงจัง                                                เขาชิงชังมิหนำซ้ำดูแคลน

                พระเจ้าข้าขอทรงช่วยข้าด้วยเถิด                      ผู้ประเสริฐเอื้ออารีดีเหลือแสน

โปรดช่วยครันพอบรรเทาเฝ้าทดแทน                             หาใครแม้นพระองค์นั้นรักมั่นคง

ขอทรงทำให้ศัตรูได้รู้ว่า                                                     ทรงช่วยข้าเสมอไปไท้สูงส่ง

เขาสาปแช่งแกล้งว่าข้าพระองค์                                       แต่ ธ ทรงอวยพรข้าพาจดจำ

ขอให้ผู้ข่มเหงมานหมู่พาลภัย                                           ต้องปราชัยเพราะพระองค์ทรงกระหน่ำ

และให้ข้าผู้รับใช้ไท้ทรงธรรม                                         สุขเลิศล้ำยินดีปรีดิ์เปรมใจ

ทรงโปรดให้ปวงหมู่ศัตรูร้าย                                            ต้องอับอายขายหน้าคนตนเหลวไหล

ขอให้ความอับอายคลุมกายไป                                          ดุจดังใส่เสื้อคลุมหุ้มห่อตัว

                ข้าจะขอบพระคุณองค์พระเป็นเจ้า                  ขอน้อมเกล้าด้วยเสียงลั่นสนั่นทั่ว

ณ ที่ประชุมสรรเสริญไท้เสียงใสรัว                                จักค้อมหัวเยินยอต่อหน้าชน

เพราะพระองค์ทรงปกป้องผองคนยาก                          แสนลำบากทามาพาหมองหม่น

ทรงช่วยจากมือมารประหารตน                                        ช่วยให้พ้นผู้ลงทัณฑ์บั่นชีวี

 

บทที่ 110 พระเจ้ากับกษัตริย์ที่ทรงเลือก (กาพย์ฉบัง)

                พระเจ้ารับสั่งแก่องค์                          พระเจ้าผู้ทรง

เป็นจอมกษัตริย์ขัตติยา

                “เชิญมาประทับเบื้องขวา                  ดำรงจนกว่า

ปราบศัตรูสยบบาทภูมี”

                พระเจ้าจักแผลงฤทธิ์                          จาก ศิโยน คีรี

ทรงมีรับสั่งต่อไป

                “จงปกครองพสกมีชัย                        เหนือศัตรูใดใด

เดชะด้วยพระบารมี”

                วันที่ศัตรูราวี                                         ประชากรยินดี

อาสาโรมรันพันตู

                เหมือนน้ำค้างหลั่งพรั่งพรู                ในยามเช้าตรู่

ช่วยโลกดับร้อนสบสันต์

                จักมีชายหนุ่มกลุ่มฉกรรจ์                   มามอบชีวัน

ที่ ศิโยน บรรพตโรจนา

                พระเจ้าทรงลั่นวาจา                            เมื่อตรัสสัญญา

จักไม่คืนคำให้ฉิน

                “เจ้าจะเป็นผู้รับใช้อาจิณ                   ตราบเท่าฟ้าดิน

เยี่ยง เมลคีเซเดก มุนี”

                ธ ประทับเบื้องขวาทรงศรี ในวันทรงมี

พิโรธสุดกลั้นพรรณนา

                พระองค์จักทรงพิพากษา                   มนุษยชาติทั่วหน้า

สนามรบซากศพทั่วไป

                ทรงดื่มธาราข้างวิถี                              ฟื้นพลังฤทธี

ประทับยืนสง่าศรีมีชัย

 

บทที่ 111  สรรเสริญพระเจ้า

                จงสรรเสริญเยินยอพระเจ้าเถิด         พระผู้เลิศการุญหนุนนำให้

จะขอบคุณทรงยศหมดหัวใจ                             ณ ห้องในที่ประชุมกลางกลุ่มชน

กิจการที่พระองค์ทรงสร้างสรรค์                     ทุกสิ่งอันล้วนเลิศประเสริฐผล

ผู้พอใจสิ่งนี้อยู่ทุกผู้คน                                       ย่อมอยากค้นคว้าให้เข้าใจดี

ทุกสิ่งที่พระองค์ทรงกระทำ                              ทรงเกียรติล้ำสูงสง่าส่งราศี

ความชอบธรรมของไท้ในหล้านี้                      ยั้งอยู่ที่สถิตคงดำรงนาน

กิจกรรมมหัศจรรย์ทรงสรรค์สร้าง                   สิ่งต่างต่างไม่ยอมให้ใครลืมผ่าน

ทั้งพระองค์ทรงเมตตาการุญมาน                     ทรงประทานน้ำพระทัยใสศรัทธา

โปรดประทานอาหารให้แจกทั่ว                      ผู้เกรงกลัวองค์ไท้ไม่ต้องหา

และพระองค์ไม่ทรงลืมพระสัญญา ลั่นวาจาดำรัสตรัสไว้พลัน

พระองค์ทรงสำแดงฤทธิ์อิทธิพล                     แต่ปวงชนของพระองค์ดำรงมั่น

ด้วยประทานแดนดินถิ่นสำคัญ                        ของชาติอันต่างเผ่าแก่เขานา

 

                ทุกสิ่งที่ทรงกระทำล้ำสัตย์ซื่อ           และยึดถือเที่ยงตรงทรงคุณค่า

ธรรมบัญญัติปฏิบัติเป็นอัตรา                            ชนทั่วหน้าเชื่อถือไท้ต่างไว้วาง

บัญญัติองค์ดำรงอยู่คู่ชีวิต                                  ทั้งสถิตนิจกาลนานมิสร่าง

ประกอบด้วยสัจจธรรมไม่อำพราง                   และเสริมสร้างระบอบความชอบธรรม

พระองค์ทรงสัญญาถาวรซ้ำ                              พิสุทธิ์ล้ำเลิศองค์ทรงเดชครัน

ความยำเกรงพระทรงธรรมนำไปสู่  ซึ่งความรู้สติปัญญาค่ามหันต์

ให้ปัญญาแก่ผู้ทำตามคำนั้น                              เราพร้อมกันสรรเสริญไท้ไปชั่วกาล

 

บทที่ 112  คนดีย่อมมีความสุข

                จงสรรเสริญเยินยอพระเป็นเจ้า        ผู้ที่เฝ้ายำเกรงองค์จงสุขสันต์

เขาเป็นผู้พึงใจทำดังจำนรรจ์                             พระทรงธรรมดำรัสตรัสบัญชา

ลูกหลานมีอิทธิพลล้นประเทศ                         ทั่วแคว้นเขตสยบกลัวกันทั่วหน้า

เหล่าคนดีได้พรทรงประทานมา                       ครอบครัวพากันรุ่งเรืองเนืองนิจกาล

                แสงส่องในความมืดดลให้คนดี        และคนที่เมตตาใจให้แสงฉาน

คนมีจิตกรุณา ธ ประทาน                                   ทรงโปรดให้ชีพนั้นพลันสุขี

เขากอปรกิจซื่อไซร้ในชีวี                                  ทำสิ่งที่สุจริตไม่ปิดพราง

อันคนดีมั่นคงซื่อตรงนั้น                                   ไม่มีวันพลาดเสียทีดีไม่สร่าง

ใครใครก็คะนึงถึงมิจาง                                     ห่อนเลิกร้างลืมเขาไปไม่ละเลย

                เขาจะไม่กลัวคำกล่าวลือข่าวร้าย       ไม่ขวัญหายคราประสบสงบเฉย

ความศรัทธายังเที่ยงตรงมั่นคงเคย                   และเปิดเผยความไว้ใจในพระองค์

                เขาไม่หวาดหวั่นจิตคิดวิตก                ไม่ตระหนกด้วยวางใจไท้สูงส่ง

เขาจะได้เห็นศัตรูผู้ทะนง                                  พ่ายแพ้ลงราบคาบปราบทำลาย

เขาให้คนขัดสนจนทุกอย่าง                              ด้วยใจกว้างเอื้ออารีมิมีหน่าย

เขาใจดีมีอำนาจสมชาติชาย                               ชนทั้งหลายยกย่องซ้องบูชา

คนชั่วเห็นดังนั้นพลันขุ่นใจ                             จ้องมองไปด้วยโกรธจริงยิ่งนักหนา

แล้วดับสูญสิ้นพลังหวังนานา                           ชั่วชีวาไร้หวังต้องพังภินท์

 

บทที่ 113 สรรเสริญคุณความดีของพระเจ้า

                จงสรรเสริญเยินยอต่อพระเจ้า          บรรดาเหล่าผู้รับใช้ไท้สถาน

จงเยินยอพระเกียรติยศปรากฏนาน                 สาธุการพระนามองค์พระทรงชัย

จงสรรเสริญพระนามไท้ในบัดนี้                     สดุดีตลอดกาลมานสดใส

ตะวันออกถึงตะวันตกทันใด                            พระนามไท้เป็นที่เทิดเชิดเกียรติคุณ

พระเจ้าทรงครอบครองผองชาติทั่ว ทรงคุ้มหัวโอบเอื้อคอยเกื้อหนุน

พระสิริสูงส่งทรงค้ำจุน                                      ธ ทรงคุณเหนือสวรรค์พิมานแมน

                ไม่มีใครเหมือนพระเจ้าของเรานั้น  ประทับมั่นเบื้องบนไซร้ไกลสุดแสน

ทอดพระเนตรลงดูฟ้าสง่าแดน                         กระทั่งแผ่นพื้นพิภพจบโลกา

พระองค์ทรงยกคนซึ่งจนยาก                           ขึ้นมาจากธุลีดินที่สิ้นค่า

ทรงยกคนขัดสน ทนทรมา                                ธ นำพาพ้นทุกข์ยากลำบากครัน

ตั้งให้เขาเป็นเจ้านายสบายตน                          ในหมู่ชนของไท้ดังใจมั่น

เป็นมิตรกับพวกเจ้านายทั้งหลายนั้น               ร่วมสัมพันธ์สามัคคีดีพร้อมเพรียง

ทรงยกย่องหญิงหมันในบ้านนาง                    สุขไม่สร่างทรงสรรแน่อย่างแท้เที่ยง

โปรดประทานบุตรให้ได้คู่เคียง                       จงเปล่งเสียงสรรเสริญไท้ถวายพร
 

บทที่ 114 บทเพลงวันกู้ชาติ

                เมื่อชนชาว อิสราเอล เป็นเชื้อวงศ์   ของเผ่าพงศ์ ยาโคบ นั้นพลันหนีหน้า

เร่งจากแดน อียิปต์ จนพ้นออกมา                     ปวงประชาที่พระองค์ทรงนำทาง

เผ่า ยูดาห์ เก่าก่อนนิกรชน                                เป็นหมู่คนของพระองค์ทรงสรรค์สร้าง

อิสราเอล เป็นสมบัติ ธ จัดวาง                           พวกเขาต่างเป็นขององค์ทรงเกรียงไกร

                บึงต้นกก มองพลางทางวิ่งหนี          ท้องนที จอร์แดน นั้นพลันหยุดไหล

ภูเขาโลดโดดเหมือนแพะแวะเวียนไป           เนินเขาใหญ่กระโดดเต้นเช่นแกะครัน

                ทะเลเอ๋ยเกิดอะไรไฉนเล่า                 ทำให้เจ้าวิ่งหนีลิ่วน้ำพลิ้วสั่น

โอ้แม่น้ำ จอร์แดน นี้ชื่นชีวัน                            เหตุใดกันจึงหยุดไหลไม่ไหวติง

ผาทั้งหลายทำไมเจ้าเฝ้าโลดเต้น                       กระโดดเช่นแพะได้ไม่อยู่นิ่ง

เนินเขามวลล้วนกระโจนโลดโผนจริง           ดูแล้วยิ่งเหมือนแกะซนวิ่งวนเวียน

                พิภพโลกจงสั่นพลิ้วหวั่นไหว          เบื้องพักตร์ไท้ของ ยาโคบ สยบเศียร

เมื่อพระเจ้าเสด็จลงทรงเยี่ยมเยียน                   โลกก็เปลี่ยนแปรไปไหวสะเทือน

พระองค์ทรงเปลี่ยนหินสิ้นไม่เว้น                   ให้กลายเป็นสระน้ำใสไหลเลยเลื่อน

เปลี่ยนหน้าผาศิลาให้ไม่แชเชือน                    ดูเสมือนน้ำพุไหลไหวกระเซ็น

 

บทที่ 115 พระเจ้าเที่ยงแท้แต่องค์เดียว (กลอนหก)

                ขอเทิดพระเกียรติภูมี          เจ้าฟ้าธาตรีเสวยสวรรค์

ด้วยว่าพระองค์ทรงธรรม                   พระอื่นหมื่นพันมิปาน

ทรงรักมั่นคงทรงสัตย์                         เที่ยงแท้สารพัดสุดขาน

จอมแห่งพระเจ้าจักรวาล                    ข้าขอนมัสการวันทา

                เหตุใดจึงคนส่วนใหญ่       ตั้งข้อสงสัยกังขา

“พระเจ้าที่ท่านบูชา                            อยู่ไหน เชิญว่ามาพลัน”

พระเจ้าของเรานั่นไซร้                      พระองค์สถิตในสวรรค์

ทรงมีพระทัยเที่ยงธรรม                     ทรงชีพนิรันดร์เสรี

                พระของพวกเขาทั้งผอง     ทำด้วยเงินทองผ่องสี

สร้างขึ้นจากมือมนุษย์นี้                     ดูเห็นเป็นที่ประหลาดใจ

มีปากแต่ไร้วาจา                                   แม้มีตาก็บอดใส

มีหูห่อนรู้ฟังอะไร                               มีจมูกมิได้กลิ่นเลย

                มือเท้าแข็งทื่อสารพัด          ไม่รู้สัมผัสอยู่เฉย

ไม่รู้พาทีใดเลย                                     แม้เพียงแต่เอ่ยวจี

ขอให้ผู้สร้างปฏิมา                              ทั้งผู้ศรัทธาเสื่อมศรี

เป็นเหมือนรูปปั้นเหล่านี้                   โดยที่ไม่มีชีวัน

                ดูกร อิสราเอล ผู้เป็นไท      จงไว้วางใจเชื่อมั่น

ต่อองค์พระเจ้าเที่ยงธรรม                  พระทรงป้องกันท่านมา

ผู้รับใช้พึงเอาใจใส่                             ภักดีต่อไท้นาถา

ด้วยทรงช่วยเหลือท่านมา                  พิทักษ์รักษาปวงชน

                ทุกคนพึงเอาใจใส่               ภักดีเทพไทหมายผล

ทรงเอื้ออำนวยช่วยตน                       บรรลุกุศลเนืองนันต์

พระเจ้าจักทรงอาทร                           และจะอวยพรสุขสันต์

ชุมชนอินราเอลร่วมกัน                      ผู้รับใช้ทั้งขัณฑสีมา

                ขอพระผู้สร้างโลกสวรรค์  อวยพรทั่วกันทุกวิถี

เมืองสวรรค์บรมสุขรุจี                        เป็นของภูมีมั่นคง

แต่ ธ ประทานแก่มนุษย์                     สถานบริสุทธิ์พิศวง

คนตายวายชีพดับลง                           หมดสิทธิประสงค์ถวายพร

                แต่เราผู้มีชีวิต                        ดำรงในสิทธิ์สโมสร

จะหมั่นเข้าเฝ้าวิงวอน                         ทูลขอพระพรสดุดี

ทั้งในบัดนี้ตลอดไป                            ศรัทธาเลื่อมใสทรงศรี

สรรเสริญพระเจ้าของเรานี้               จนกว่าชีวีวายปราณ

 

บทที่ 116 ผู้รอดตายสรรเสริญพระเจ้า (กลอนแปด)

                ข้าพระองค์สมัครรักพระเจ้า              เพราะทรงเฝ้าสดับรับฟังข้า

ทรงฟังคำรำพันสรรวาจา                                   ภาวนาอธิษฐานขานวิงวอน

พระองค์ทรงฟังพร่ำร่ำทูลขอ                            ความตายรอมัดข้ามั่นสุดผันผ่อน

กลัวหลุมศพจับใจไม่หลับนอน                        จิตสะท้อนหวั่นวิตกอกพรั่นพรึง

ข้าร้องทูลวอนขอต่อพระองค์                           ขอโปรดทรงช่วยข้าไว้ใจคะนึง

พระเจ้าทรงประเสริฐล้ำข้าคิดถึง                     เมตตาซึ้งในทรวงข้าพาตื้นตัน

ทรงพิทักษ์ผู้ไร้ซึ่งที่พึ่งพา                                  เมื่อยามข้ามีภัยอกไหวหวั่น

พระองค์ทรงอำนวยช่วยไว้ทัน                         มั่นจิตครันทรงดีต่อข้าพอใจ

                ทรงช่วยข้ารอดตนพ้นความตาย       น้ำตาหายแห้งลงทรงเช็ดให้

ประทานชัยให้ดำเนินชีพเดินไป                     ต่อพักตร์ไท้ในโลกของผองคนเป็น

ข้าพระองค์ทรงศรัทธา ธ ชั่วกาล                      แม้เมื่อขานกล่าวย้ำถ้อยคำเช่น

“ข้าย่อยยับร้าวแยกแตกกระเด็น”                   ก็ไม่เว้นศรัทธาองค์พระทรงธรรม

แม้เมื่อข้าพรึงพรั่นหวาดหวั่นมาก                    จนออกปากกล่าวถ้อยพลอยเพ้อพร่ำ              

“ไว้ใจใครไม่ได้เลย” ข้าเผยคำ                        ยังย้อมนำศรัทธาไท้ไม่เสื่อมคลาย

                ข้าจะหาสิ่งใดถวายมอบ                     ให้ทรงชอบชื่นเล่าเฝ้าขวนขวาย

ที่พระองค์ทรงดีต่อข้ามากมาย                          ข้าทั้งหลายครองตรึกนึกใคร่ครวญ

ข้าจะนำถ้วยแห่งความรอด                                ถวายมอบแด่พระองค์คงครบถ้วน 

เพื่อขอบคุณที่ช่วยข้าครารบกวน                      ข้าทั้งมวลน้อมนอบขอบพระคุณ

ข้าถวายพระองค์ท่านตามสัญญา                      หน้าบรรดาชนขององค์ทรงเกื้อหนุน

พระเจ้าจะระทมเศร้าร้าวทารุณ                        ทรงว้าวุ่นเมื่อชนพลาดพนาศพลัน

ข้าเป็นผู้รับใช้ไท้แน่ชัด                                     ปรนนิบัติเหมือนมารดาของข้านั่น  

เคยรับใช้พระองค์มาก่อนครัน                         ปล่อยข้านั้นมีเสรีข้าดีใจ

ข้าพระองค์จงจิตคิดมั่นหมาย                            จะถวายเครื่องบูชามาเผาไหม้

ขอบคุณ ธ อธิษฐานร้องขานไป                        ต่อองค์ไท้ยิ่งยงทรงศักดา

ณ ที่ประชุมต่อหน้าประชากร                           ข้าวิงวอนในวิหาร ธ ผ่านหล้า

ที่ในกรุงเยรูซาเล็มเต็มศรัทธา                           น้อมสักกาอธิษฐานขานวิงวอน

ข้าพระองค์น้อมใจถวาย ธ                              ไม่เลยละตามสัญญาคราครั้งก่อน

ขอสรรเสริญกราบก้มประนมกร                      นิรันดรวอนขอต่อพระองค์

 

บทที่ 117 จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด

                เชิญมวลชนนานาประชาชาติ           อภิวาทพระเจ้าเนาสวรรค์

จงสรรเสริญพระองค์ผู้ทรงธรรม                     เป็นมิ่งขวัญโลกาสถาพร

                ทรงรักเรามั่นคงดำรงสัตย์ สารพัดล้ำค่าอุทาหรณ์

ธ ประทานสุขสันต์นิรันดร                               เชิญนิกรทั่วหน้าสาธุการ

 

บทที่ 118 บทขอบพระคุณในชัยชนะ (กาพย์สุรางคนางค์)

                ขอขอบพระคุณ                    พระเจ้าการุญ                       พระคุณสุดประมาณ

“ความรักของพระองค์       ดำรงตลอดกาล                     ขอพระภูบาล        ทรงพระเจริญ”

                ให้ชาวประชา                      อิสราเอลทั่วหน้า                 พรรณนาสรรเสริญ

“ความรักพระองค์              มั่นคงเหลือเกิน                    ทรงพระเจริญ      ยิ่ง ๆ ขึ้นไป”

                ให้ผู้รับใช้มวล                     ของพระเจ้าล้วน                  กล่าวทวนทุกสมัย

“ความรักพระองค์              มั่นคงกระไร                         ทรงช่วยอวยชัย    ทุกวันเวลา”

                ให้ทุกคนที่                            ยำเกรงภูมี                             เอ่ยวจีพรรณนา

“ความรักพระองค์              มั่นคงหนักหนา                   แน่วแน่นานมา    ทุกเมื่อเชื่อวัน”

                ในยามทุกข์ยาก                    สุดแสนลำบาก                     ข้าร้องทูลพลัน

พระเจ้าตอบสนอง              พ้นผองข้าภัยนั้น                 จึงเกษมสันต์         อิสระเสรี

                พระเจ้าเสด็จมา                    สถิตอยู่กับข้า                        ชีวาเปรมปรีดิ์

ไม่หวั่นเกรงภัย                    ใดใดพึงมี                              มนุษย์ไหนไพรี    จำทำอะไร

                พระองค์ทรงช่วย                 ทั้งเอื้ออำนวย                       ช่วยพ้นผองภัย

ข้าเห็นศัตรู                            อดสูปราชัย                           เพราะทรงช่วยไว้                เช่นนี้เสมอมา

                วางใจพระเจ้า                       ดีกว่าพึ่งเหล่า                       เพื่อนมนุษย์นานา

วางใจภูมี                               แสนดีนักหนา                      ประเสริฐยิ่งกว่า                   พึ่งหัวหน้าใด

                ศัตรูมากล้น                           เหมือนมารประจญ                              ห้อมล้อมข้าไว้

มันไม่เมตตา                    ฉุดคร่าผลักไส      เพื่อชักนำไป        อยู่ร่วมกับมัน

                ข้าพึ่งพระเจ้า        เข่นฆ่าพวกเขา     ดาษดื่นหมั่นพัน

เดชะพระองค์      ผู้ทรงสร้างสรรค์  ทรงช่วยฉับพลัน                 ทุกวันเวลา

                ศัตรูกรูกัน             เข้ามาประจัญ       น่าพรั่นนักหนา

แต่มันแพ้พ่าย       วอดวายทุกครา     เหตุก็เพราะว่า      ข้าพึ่งพระองค์

                มันห้อมล้อมข้า     เหมือนฝูงผึ้งป่า    ตามมารณรงค์

พุ่มหนามถูกไฟ    มอดไหม้เป็นผง   ข้าพึ่งพระองค์      ทรงช่วยอวยชัย

                ข้าถูกโจมตี            ดุเดือดเต็มที่          ใกล้จักตักษัย

ครั้นอธิษฐานภาวนา           ธ มาทันใด            และทรงช่วยไว้    มีชัยทันที

                ธ ประทานแรง     ให้ข้ากล้าแกร่ง    กำแหงฤทธี

ทรงช่วยตลอด      ได้รอดชีวี              ข้าขอสดุดี              เป็นที่บูชา

                ฟังเสียงโห่ลั่น      จากกระโจมนั้น   สุขสันต์หรรษา

คนของพระเจ้า    เริงเร้าปรีดา          ฉลองชัยทั่วหน้า  ที่ฟ้าประทาน

                พระองค์ทรงชัย   เรืองฤทธิเกรียงไกร             เป็นผู้บันดาล

ให้ชนะศัตรู          ขับสู่หมู่มาร          ผ่านพ้นภัยพาล    สวัสดีมีชัย

                ชีวิตข้าคง              อยู่ยั้งยืนยง            ยังไม่ตักษัย

เพื่อเล่าเหตุการณ์                 สำราญฤทัย           ที่ทรวโปรดให้     นานาสารพัน

                ทรงลงโทษข้า      รับทุกขเวทนา      อย่างสาหัสฉกรรจ์

แต่มิทรงหมาย      ทำลายชีวัน           ให้ถึงอาสัญ          เพราะทรงเมตตา

                โปรดเปิดประตู    ให้ข้าเข้าสู่             พระวิหารเถิดหนา

ข้าจะเข้าไป           กราบไหว้บูชา      พระผู้สร้างข้า       สดุดีทรงธรรม

                ทางนี้นะเจ้า          ประตูเข้าเฝ้า         พระเจ้าแห่งสวรรค์

มิใช่ทุกคน            สาธุชนเท่านั้น     ควรแก่รางวัล        เข้าเฝ้าภูมินทร์

                ข้าขอสรรเสริญ    ขอทรงพระเจริญ                 เป็นนิจศีล

เพราะทรงสดับฟัง              สมดั่งจิตจินต์        ให้หมู่ไพริน         ต้องสิ้นฤทธี

                ศิลาก่อสร้าง          ที่ช่างทิ้งขว้าง       เหตุไม่ไยดี

กลับกลายประเสริฐ             ล้ำเลิศศักดิ์ศรี        เป็นสุดยอดดี        ส่วนที่สำคัญ

                องค์พระสยัมภู     พระองค์เป็นผู้      ทรงทำอัศจรรย์

วันนี้อิ่มเอม           ปรีดิ์เปรมเกษมสันต์            ฉลองชัยพร้อมกัน               ในวันปรีดา

                ขอ ธ ทรงช่วย       โปรดเอื้ออำนวย                  สมความปรารถนา

พระเจ้าอวยชัย     ผู้ทรงใช้มา            ข้าขอวันทา           เปล่งสาธุการ

                ไม่ว่าแดนใด         ทั้งถิ่นใกล้ไกล     จากพระวิหาร

พระผู้บริสุทธิ์       เอกบุตรอวตาร     ข้าขอกราบกราน                  แซ่ซ้องสดุดี

                ทรงเป็นพระเจ้า                   ทรงดีต่อเขา          เปี่ยมรักศักดิ์ศรี

จงถือทางตาล       ในงานพิธี             เดินรอบวิถี            แท่นที่บูชา

ข้าขอบพระคุณ                    พระเจ้าการุญ       ค้ำจุนรักษา

ข้าจะป่าวร้อง                        เกริกก้องโฆษณา                 ประกาศศักดา       พระผู้เกรึยงไกร

                ขอขอบพระคุณ                    พระเจ้าการุญ       นำหนุนน้ำใจ

ความรักพระองค์                 มั่นคงกระไร                         เลิศล้ำอำไพ          เนืองนิตย์นิรันดร์

 

บทที่ 119 กฎของพระเจ้า

                ผู้ดำเนินชีพชนม์พ้นตำหนิ               ไร้ที่ติตามบัญญัตินมัสหมาย

ปฏิบัติตามกฎ ธ จะสบาย                                   ชื่นมิวายคลายทุกข์เป็นสุขครัน

ผู้ทำตามวจนะทรงบัญชา                                   ทรงตรัสมาพยายามทำตามมั่น

อีกเชื่อฟังพระองค์ผู้ทรงธรรม                          ชีพสบสันต์เป็นสุขปลุกปลื้มใจ

เขาดำเนินชีพหว่างทางวิถี                                 ของภูมีไม่ทำผิดชนิดไหน

ประทานบิบัญญัติจัดวางไป                               และสั่งให้เราทำซ้ำซื่อตรง

ข้าหวังเป็นคนสัตย์ซื่อถือตามกฎ                      ทำเช่นบทบัญญัติไซร้ไท้สูงส่ง

ถ้าใส่ใจทำถ้วนล้วนมั่นคง                 ข้าพระองค์ไม่ผิดหวังดังใจจินต์

เมื่อข้าทราบว่าพระองค์ทรงปกครอง               ปวงข้าผองอย่างเที่ยงธรรมเลิศล้ำสิ้น

ข้าพระองค์จะเยินยอต่อภูมินทร์                       จอมบดินทร์ด้วยพิสุทธิ์ผุดผ่องใจ

ข้าจะทำตามบทกฎบัญญัติ                 ปฏิบัติเยี่ยงอย่างวางไว้ให้

โปรดอย่าทอดทิ้งข้าเลิกราไกล                          ให้หม่นไหม้ว้าเหว่อยู่เอ้กา

 

เชื่อฟังบทบัญญัติของพระเจ้า

                ชายหนุ่มจะมีชีพล้วนถ้วนพิสุทธิ์     งามผ่องผุดได้อย่างไรให้กังขา

ก็โดยทำตามพระองค์ทรงบัญชา                      รับสั่งมาปฏิบัติจงจัดทำ

ข้าพระองค์พยายามตามรับใช้                           ด้วยจริงใจหมดจดเกินพจน์พร่ำ

ทรงรักษาข้าไว้ให้จดจำ                                      กอปรกิจกรรมธรรมบัญญัติผูกมัดตน

ข้าพระองค์จะจำจดบทบัญญัติ                          ให้แน่ชัดซึ่งหทัยใฝ่ฝึกฝน

เพื่อจะได้ไม่ทำบาปหยาบแหลือทน                ชั่วช้าจนเกินแก้แด่พระองค์

พระเป็นเจ้าข้าเยินยอขออัญเชิญ                      คำสรรเสริญพระเจ้าผู้สูงส่ง

ขอสอนบทบัญญัติดังหวังจำนง                        ข้าประสงค์ใฝ่หามาช้านาน

ข้าจะท่องบัญญัติที่ภูมีให้                                   จมเจนใจด้วยเสียงดังฟังฉะฉาน

ทำตามกฎด้วยยินดีปรีดิ์เปรมมาน                     ยิ่งกว่าการมีทรัพย์นับอนันต์

ข้าพระองค์ศึกษาธรรมคำสอนสั่ง                    จิตข้ายังชื่นชมบทกฎหมายมั่น

จะไม่ลืมบัญญัติองค์พระทรงธรรม                  สิ่งสำคัญทั้งหมดคอยจดจำ               

 

สุขใจเมื่อทำตามบทบัญญัติของพระเจ้า

                ขอทรงดีต่อข้าพระองค์ไซร้               ผู้รับใช้ขององค์พระเป็นเจ้า

เพื่อข้ามีชีวิตสนิทเนา                                         และจะเฝ้าทำตามคำสอนมวล

ขอทรงเปิดดวงตาข้าให้เห็น                              สัจจะเร้นในบัญญัติถนัดถ้วน

เพียงชั่วคราวอยู่ในโลกข้าโศกครวญ              บัญญัติล้วนโปรดอย่าซ่อนวอนสำแดง

ดวงจิตข้าปวดร้าวราวถูกสาป                            เพราะอยากทราบน้ำพระทัยให้ชัดแจ้ง

อยากรู้คำตัดสินโทษโปรดชี้แจง                       หวั่นระแวงทุกเวลาพาเศร้าตรม

ทรงดุว่าพร่ำบ่นคนจองหอง                              หยิ่งลำพองคะนองกล้าทำท่าข่ม

ผู้เพิกเฉยต่อบัญชาไม่น่าชม                              ย่อมเหมาะสมถูกสาปเพราะบาปทราม

ขอทรงช่วยข้าพ้นคนดูหมิ่น                              ดูถูกสิ้นรังเกียจเขาเหยียดหยาม

เพราะข้าถือรักษาพยายาม                                  ประพฤติตามบัญญัติเป็นอัตรา

ถึงแม้ว่าผู้ปกครองจ้องพบกัน                           เขาหมายมั่นวางแผนร้ายทำลายข้า

แต่ข้าซึ่งรับใช้องค์ทรงศักดา                             จะศึกษาบัญญัติธรรมประจำใจ

คำสั่งสอนของพระองค์ทรงค่ายิ่ง                    เพลิดเพลินจริงน่านิยมบรมไท้

ล้วนแนะนำพร่ำสอนว่าวอนไป                       มุ่งหวังให้กระทำย้ำวจี

 

ตั้งใจจะเชื่อฟังบทบัญญัติของพระองค์

                ข้าพระองค์แพ้พ่ายดูวายวุ่น               นอนคลุกฝุ่นเคล้าปนแทบป่นปี้

ขอพระองค์โปรดด้วยช่วยข้าที                          ดังเคยมีพระสัญญาแก่ข้าครัน

ข้าพระองค์สารภาพบาปทุกสิ่ง                         ไม่ยอมนิ่งอมพะนำที่ทำนั่น

ทรงตอบคำอธิษฐานรู้เองขานพลัน                 สอนข้านั้นรู้บัญญัติชัดเชนจริง

ขอทรงสอนข้าไซร้ให้เชื่อฟัง                           คำสอนสั่งบทบัญญัติถนัดยิ่ง

จะศึกษาคำสอนห่อนประวิง                             ด้วยเป็นสิ่งเลอเลิศประเสริฐมวล

ความทุกข์โศกครอบงำรุกช้ำข้า                         เศร้าอุราระทมตรมปั่นป่วน

โปรดประทานพลังข้ากล้าตามควร                  แข็งแกร่งล้วนถ้วนพลันตามสัญญา

ทรงรักษาข้าจนพ้นทางผิด                                 ชุบชีวิตปลดบาปที่หยาบหนา

สอนให้รู้กฎบัญญัติเป็นอัตรา                           อบรมข้าด้วยความดีมีในพระองค์

ข้าพระองค์ตกลงใจไว้จริงแท้                           เชื่อฟังแน่ดังพระทัยไท้ประสงค์

จะใส่ใจปฏิบัติบัญญัติตรง                                 ยั่งยืนยงของพระเจ้าเนานิจกาล

ข้าพระองค์กระทำตามคำสั่งสอน                    ถ้อยสุนทรฟังเฉลยไม่เลยผ่าน

อย่าปล่อยข้าผิดหวังท้อรอเนิ่นนาน                 ทรมานรานอารมณ์ไม่สมปอง

ข้าพระองค์กระหายหาครากระทำ                   กิจกรรมตามบัญชามาทั้งผอง

โปรดให้ข้าเข้าใจใฝ่ตรึกตรอง                          ให้รู้ถ่องแท้จริงยิ่งอนันต์

 

ทูลขอความเข้าใจ

                ความหมายของบทบัญญัติชัดนักหนา  โปรดสอนข้าชี้ให้เข้าใจมั่น

แล้วข้าจะทำตามทุกยามครัน                             บัญญัติอันเป็นแนวทางจัดวางตน

อธิบายบทบัญญัติชัดถ้อยคำ                              ข้าจะทำตามไท้ในทุกหน

ข้าจะถือรักษาเป็นเช่นมงคล                             เป็นกมลล้นจิตสนิทใจ

ขอทรงนำทางข้าพยายาม                                   กระทำตามบทบัญญัติฝึกหัดให้

ข้าจะพบความสุขลืมทุกข์ไกล                           สุขที่ได้จากบัญญัติไม่ขัดเคือง

โปรดให้ข้าพยายามตามบัญญัติ                        ปฏิบัติกิจไปให้ฟูเฟื่อง

มากกว่าอยากรวยล้นจนรุ่งเรือง                        นามกระเดื่องเพราะเจนจัดบัญญัติดี

ขอทรงโปรดรักษาปวงข้าไว้                              เลิกใส่ใจสิ่งไร้ค่าหาควรที่

ทรงดีต่อปวงข้ามาแรมปี                                     ตามวจีที่พระองค์ทรงสัญญา

ทรงทำตารมพระสัญญา ธ ทรงมอบ                กิจที่กอปรต่อผู้ได้รับใช้หนา

พระสัญญาที่กระทำย้ำวาจา                               ต่อปวงข้าที่ยำเยงเกรงพระองค์

ช่วยข้าพ้นจากรังเกียจคนเหยียดหยาม            พ้นหยิ่งทรามข้ากลัวไซร้ไม่ประสงค์

บทบัญญัติแสนประเสริฐเลิศดำรง                   กฎซื่อตรงดีแท้และแน่นอน

ข้าอยากทำตามบัญชาพระเป็นเจ้า                    ปวงข้าเฝ้าปฏิบัติฝึกหัดก่อน

เพราะพระองค์ทรงเที่ยงธรรมล้ำเลิศพร         เอื้ออาทรดีต่อข้ามาช้านาน

 

วางใจในบทบัญญัติของพระเจ้า

                พระเป็นเจ้าโปรดดลใจให้ทราบว่า      ทรงรักข้าเพียงใดโปรดไขขาน

ขอทรงช่วยข้าพระองค์มั่นคงนาน                   ดลบันดาลตามสัญญาแก่ข้าพลัน

ข้าจะตอบคนทรามเหยียดหยามสิ้น                     คอยดูหมิ่นข้าให้จิตไหวหวั่น

เนื่องจากข้าวางใจองค์ไท้ครัน                          ดำรัสอันควรคารวะของพระองค์

ทุกเวลาให้สามารถอาจกล่าวคำ                        ที่เลิศล้ำของพระเจ้าเนาสูงส่ง

เพราะความหวังข้าบาทอาจยืนยง                     ข้นอยู่ตรงวินิจฉัยไท้องค์เดียว          

ข้าทำตามบัญญัติองค์มั่นคงนาน                       ดำรงมานอิสระละข้องเกี่ยว

เพราะตัวข้าพยายามอยู่แท้เทียว                        มั่นยึดเหนี่ยวบัญญัติ ธ กระทำตาม

ข้าประกาศพระบัญชาพระองค์แน่                  ถวายแด่กษัตราอย่าทรงห้าม

ข้าพระองค์ไม่ขายหน้ากล้าทุกยาม                   ประกาศความของ ธ ไม่ละอาย

ข้าทำตามบัญญัติได้พอใจนัก                            เพราะข้ารักบัญญัตินี้ไม่มีหน่าย

ข้ายกย่องบัญญัตินักรักมากมาย                         พร่ำมิคลายในคำสอนวอนภาวนา

 

มั่นใจในบทบัญญัติของพระเจ้า

                โปรดทรงนึกถึงสัญญาครามอบให้    ผู้รัชใช้ใกล้ชิดท่านนั้นคือข้า

เพราะทำให้มีหวังทั้งศรัทธา                             ชุบชีวาสุขยิ่งกว่าสิ่งใด

แม้ในยามทุกข์ยากตรากตรำมาน                      ได้รับการปลอบจิตสถิตใกล้

พระสัญญาของพระเจ้าเล้าโลมใจ                   และทำให้ข้านี้มีชีวัน

เขาเหยียดหยามประณามข้าพระองค์               ยโสล้นหยิ่งผยองลำพองนั่น

ข้ามิได้เหินห่างจืดจางครัน                                หรือแปรผันจากบัญญัติตัดขาดเลย

ในอดีตข้าคำนึงถึงคำสอน                                 ทรงอาทรประทานให้ไป่นิ่งเฉย

ถ้อยวาจาเหล่านี้ดีเช่นเคย                                  พาชื่นเชยปลอมใจไกลกังวล

ข้าพระองค์โกรธนักมักเห็นทั่ว                         เมื่อคนชั่วละเมิดบทกฎสับสน

เมื่ออยู่ห่างไกลบ้านรานกมล                             ข้านิพนธ์เพลงกล่าวขวัญพระบัญชา

ในยามค่ำข้าคำนึงถึงพระเจ้า                             ประสงค์เฝ้าตามบัญญัติแน่ชัดหนา

นี่เป็นความสุขสันต์เกินพรรณนา                    พระบัญชาของไท้ข้าได้ทำ

 

ถวายตัวทำตามบทบัญญัติของพระเจ้า

                ทุกสิ่งที่ปรารถนาของข้าไซร้            มีอยู่ในพระผู้เลิศประเสริฐล้ำ

ข้าพระองค์สัญญาไว้ใจจดจำ                            จะน้อมนำตามบัญญัติที่จัดวาง

ข้าทูลขอจนหมดใจใฝ่วิงวอน                           โปรดอาทรดังสัญญาอย่าเหินห่าง

ข้าพินิจประพฤติตนทุกหนทาง                        สัญญาอ้างทำตามกฎกำหนดการ

ข้ารีบทำตามกฎไปไม่ชักช้า                               คนชั่วกล้าเอาเชือกมัดรัดทุกด้าน

แต่ข้าไม่ลืมบัญญัติหัดชำนาญ                           จำติดมานตามบทกฎพระองค์

เที่ยงคืนข้าพลิกฟื้นตื่นจากหลุบ                       งีบระงับลุกเร็วไวใจประสงค์

ร้องสรรเสริญผู้ประเสริฐเลิศดำรง                   พระผู้ทรงพิพากษาข้าเที่ยงธรรม

ข้าเป็นมิตรกับผู้อยู่รับใช้                                    และร่วมใจผู้ตามบทกฎหมายพร่ำ

โลกเต็มด้วยความรักองค์ผู้ทรงนำ                    โปรดสอนย้ำบัญญัติให้เข้าใจจริง   

 

คุณค่าบทบัญญัติของพระเจ้า

                ทรงรักษาพระสัญญามานานพอ      ทรงดีต่อผู้รับใช้สนใจยิ่ง                  

มอบปัญญาความรู้ไซร้ไม่ประวิง                      ไม่ทอดทิ้งผู้วางใจในบัญชา

เมื่อก่อนนี้พระองค์ลงโทษหนัก                       เพราะข้ามักทำผิดชั่วกลั้วบาปหนา

แต่บัดนี้ข้าเชื่อคำพร่ำพรรณนา                         ฟังวาจาจดจำย้ำวจี

พระองค์ทรงกรุณา ธ ประเสริฐ                        สอนข้าเถิดให้รู้มั่นบัญชานี่

คนยโสพูดมุสากล่าววาที                                    แต่ข้าแน่ชัดพอใจกฎบทนี้ไซร้

เป็นการดีที่รับโทษโปรดเป็นไป                       เพราะทำให้รู้บัญชาของพระองค์

บทบัญญัติที่พระองค์ทรงประทาน                  ดลบันดาลความหมายดังหวังประสงค์

มากกว่าเงินทั้งมวลถ้วนดำรง                            ยั่งยืนยงในโลกหล้าไร้ค่าควร

 

บทบัญญัติของพระเจ้าก็เที่ยงธรรม

                พระองค์สร้างข้าไว้ใฝ่รักษา              พิทักษ์ข้าป้องไว้ปลอดภัยถ้วน

ประทานความเข้าใจในสิ่งมวล                         เพื่อข้าล้วนรู้บัญญัติชันเจนดี

ผู้ยำเกรงพระเจ้านี้ยินดีครัน                              เห็นข้านั้นยืนยงอยู่คงที่

เพราะวางใจในสัญญาพระภูมี                         เปี่ยมฤดีเชื่อมั่นทุกวันคืน

ข้าทราบว่ากฎขององค์ทรงเที่ยงธรรม             ดีเลิศล้ำตรงมั่นพลันจิตชื่น

ทรงลงโทษข้าซ้ำทนกล้ำกลืน                           สุดจักฝืนเพราะพระองค์ซื่อตรงครัน

ขอความรักมั่นคงขององค์ไท้                            ประโลมใจสถิตเนาเฝ้าปลอบขวัญ

ดังที่ทรงสัญญาไว้ได้ผูกพัน                              แก่ชนอันรับใช้องค์ทรงศักดา

ขอทรงโปรดเมตตาตัวข้านี้                                ข้าจะมีชีวิตอยู่คู่โลกหล้า

เพราะตัวข้าพอใจใฝ่นำพา                                แสนศรัทธาบัญญัติองค์ทรงประทาน

ขอโปรดให้คนยโสโอหังอาย                           ยามมุ่งหมายใส่ความข้าว่ากล่าวขาน

ส่วนตัวข้าจะใคร่ครวญทบทวนมาน                ดูกฎการบัญชาองค์ทรงชัย

ให้ผู้ที่ยำเกรงองค์จงตระหนัก                          ผู้รู้จักบัญชาหาขาใกล้

ให้ทำตามบัญญัติถ้วนทั้งมวลไป                      ข้าจะได้พ้นอายแพ้พ่ายคน

 

ทูลขอให้ทรงช่วย

                ข้าพระองค์ระโหยโรยแรงอ่อน       คอยวิงวอน ธ ทรงช่วยด้วยทุกหน

ข้าพระองค์วางใจไร้กังวล                                 มั่นกมลในวจนะของพระองค์

นัยน์ตาพร่าเพราะสัญญาที่ข้าคอย                   นานไม่น้อยข้าถามไท้ ธ ประสงค์

เมื่อไรหนาข้าสมหวังดังจำนง                           พระเจ้าทรงช่วยข้าเอื้ออาทร

ข้าไร้ค่าดุจถุงหนังผุพังเก่า                                 ที่ใส่เหล้าองุ่นร้างขว้างทิ้งร่อน

แต่กระนั้นข้าพระองค์คงอาวรณ์                      ถ้อยสุนทรพระบัญชาข้าไม่เลือน

ข้าพระองค์ต้องคอยท่านนานเท่าใด                และเมื่อไรทรงลงทัณฑ์บั่นเชือดเฉือน

ผู้ข่มเหงข้าไซร้ไม่แชเชือน                                ข้าคอยเตือนรอท่าว่าเมื่อไร

คนยโสไม่ทำตามกำหนด                                   ประพฤติบทบัญญัติองค์ทรงวางให้

เขาขุดหลุมพรางล่อรอข้าไป                              คอยดักไว้ให้หลงตกลงมา

ธรรมบัญญัติทั้งมวลทั่วถ้วนนี้                           ล้วนเลิศดีควรวางใจใฝ่ฝันหา

มนุษย์ปดใส่ร้ายป้ายข้านา                                  โปรดเมตตาช่วยข้าไว้พ้นภัยพาล

เขาเกือบฆ่าข้าไซร้ได้สำเร็จ                               หมายเผด็จดวงจิตคิดประหาร

แต่ข้าไม่ทิ้งกฎหมดสิ้นการ                                ให้พ้นผ่านข้าไปไร้ค่าควร

ทรงรักข้ามั่นคงซื่อตรงนัก                                 ข้าประจักษ์ทรงดีต่อพอครบถ้วน

เพื่อข้าทำตามกฎหมดสำนวน                           บัญญัติล้วนเลิศค่าของพระองค์

 

ทำตามบทบัญญัติของพระเจ้าอย่างซื่อสัตย์

                พระเจ้าข้าถ้อยพระองค์ดำรงนาน    สถิตมานชั่วนิรันดร์สรรประสงค์

วจนะของพระเจ้าเนามั่นคง                              ยั่งยืนยงในสวรรค์พิมานชัย

ความซื่อตรงองค์พระเจ้าเราก็รู้                         ธำรงอยู่ตลอดยุคทุกสมัย

ทรงตั้งโลกตามตำแหน่งแห่งที่ไซร้                     คงอยู่ไปอย่างนั้นไม่ผันแปร

สรรพสิ่งคงดำรงมั่นทุกวันนี้                             ก็เพราะมีพระบัญชามาสั่งแน่

เพระสิ่งมวลถ้วนไปใฝ่ดวงแด                          รับใช้แด่พระเจ้าเฝ้าบูชา

ถ้าบัญญัติพระองค์ไซร้ไม่เป็นที่                       น่ายินดีปรีดิ์เปรมใจใฝ่ฝันหา

ข้าพระองค์ก็คงตายวาชีวา                                     เพราะโทษาพระองค์ทรงลงทัณฑ์

ข้าไม่ทิ้งกฎขององค์พระทรงฤทธิ์                    มีชีวิตด้วยกฎนี้ฤดีมั่น

ข้าเป็นของพระองค์ช่วยข้าด้วยพลัน               ข้าจะหมั่นตามบัญชาไม่กล้าลวง

คนชั่วคอยเหยียบย่ำทำร้ายข้า                            จะภาวนาบัญญัติไท้ด้วยใจห่วง

รู้ทุกสิ่งไร้สมบูรณ์อาดูรทรวง                            แต่กฎปวงกว้างไกลไร้เขตแดน

 

รักบทบัญญัติของพระเจ้า

                ข้าพระองค์รักบัญญัติแน่ชัดยิ่ง         คิดถึงจริงตลอดวันหมั่นหวงแหน

ข้ามีกฎตลอดไปไว้เป็นแกน                              รู้ถึงแก่นฉลาดสู้ศัตรูพาล

ข้าเข้าใจมากกว่าครูผู้ฝึกศิษย์                             เพราะข้าคิดถึงคำสอนวอนกล่าวขาน

มีปัญญากว่าผู้เฒ่าชรากาล                                  เพราะข้าผ่านการกระทำตามบัญชา

ข้าหลีกเลี่ยงกระทำชั่วกลั้วทรามสิ้น              สิ่งมลทินข้าหลบลี้คอยหนีหน้า

เพราะอยากทำตามพระองค์ทรงสั่งมา             พระวาจาทรงฤทธิ์อิทธิไกร

ข้าไม่ทิ้งคำสอนวอนวจี                                      เพราะภูมีอบรมบ่มนิสัย

ลิ้มกฎดูจะรู้หวานซ่านซึมใจ                             น้ำผึ้งใสยังด้อยพลอยเป็นรอง

ทรงประทานปัญญาข้าพระองค์                       รู้มั่นคงจากบัญญัติไม่ขัดข้อง

ข้าจึงเกลียดการกระทำล้ำคะนอง                     ไม่ถูกต้องหมดดีข้านี้ชัง

 

แสงสว่างจากบทบัญญัติของพระเจ้า

                พระวจนะนั้นเป็นเช่นโคมส่อง       คอยชี้ช่องนำทางข้าพาสมหวัง

เป็นแสงสว่างจ้ามาประดัง                                 ส่องระวังทางเดินดำเนินตรง

ข้าพระองค์จะรักษาสัญญาไว้                           อย่างจริงใจแน่จิตไม่ผิดหลง

จะทำตามคำสอนนั้นให้มั่นคง                          แท้เที่ยงตรงชอบธรรมล้ำวจี

โอ้พระเจ้าความทุกข์ยากลำบากนัก                  ทับถมหนักยุ่งยากมากเต็มที่

รักษาข้าให้ยินยงคงชีวี                                       อยู่ดังที่พระสัญญาว่าไว้ครัน

ขอรับคำขอบพระคุณการุญย์ข้า                        พระบัญชาทรงสอนซ้ำข้าจำมั่น

ข้าพร้อมจะเสี่ยงชีวิตจิตใจพลัน                       ไม่ลืมมั่นบทบัญญัติเป็นอัตรา

คนชั้วช้าวางกับดักจับมั่น                                   คอยกักกันมั่นหมายทำลายข้า

แต่ข้ายังเชื่อพระองค์ทรงบัญชา                       เป็นนิจมาเทิดองค์พระทรงชัย

ข้าพระองค์มีกฎบทบัญญัติ                                เป็นสมบัติถาวรดุจพรให้

ทำให้ข้าชื่นชมสมหทัย                                      ตกลงใจตามกฎมั่นตราบวันตาย

 

ปลอดภัยเมื่อทำตามบทบัญญัติของพระเจ้า

                ข้าชังผู้ไม่จงรักและภักดี                    ต่อภูมีพระเป็นเจ้าเราทั้งหลาย

ข้าพระองค์รักกฎนี้ไม่เสื่อมคลาย                     หาแหนงหน่ายบัญญัติบทกฎพระองค์

พระองค์เป็นผู้พิทักษ์รักป้องกัน                       ข้าหวังมั่นในสัญญา ธ สูงส่ง

เจ้าคนบาปไปพ้นหน้าอย่าทะนง                     ข้าถือตรงตามบัญญัติเป็นอัตรา

ประทานพลังดังสัญญาแก่ข้าเถิด                     ข้าจักเกิดมีชีพอยู่คู่โลกหล้า

อย่าปล่อยให้เหงากมลทนทรมา                       อย่าให้ข้าผิดหวังที่ตั้งใจ

ขอทรงยึดข้าไว้อยู่ใกล้ชิด                                  แล้วชีวิตข้าจะรอดปลอดภัยได้

ตัวข้าจะประพฤติตามข้อความใจ                      เอาใสใส่พระบัญชาล้ำค่าครัน

พระองค์ทรงทอดทิ้งชนหมู่คนทราม              ไม่ทำตามบัญญัติบทกฎหมายมั่น

แผนการลวงค่าไร้ไม่สำคัญ                               ต้องมีอันเป็นไปไม่สมปอง

พระองค์ทำต่อคนชั่วเมามัวเช่น                        พวกเขาเป็นกองขยะสวะผอง

ข้าจึงรักคำสอนไท้ไว้คุ้มครอง                           เพื่อปกป้องข้าจนพ้นเลวทราม

ข้าหวาดหวั่นยำเยงเกรงกลัวองค์                      พระผู้ทรงอำนาจกล้าข้าเกรงขาม

โทษทัณฑ์ของพระองค์ทรงติดตาม ข้าครั่นคร้ามขนพองสยองกลัว

 

เชื่อฟังบทบัญญัติของพระเจ้า

                ข้าพระองค์ทำถูกต้องผองสิ่งดี          ทุกอย่างที่เลิศล้ำข้าทำชั่ว

อย่าทิ้งข้าจริงจังลำพังตัว                                    ให้เกลือกลั้วกับศัตรูอยู่ร่วมกัน

ขอสัญญาจะช่วยผู้อยู่รับใช้                               ต่อองค์ไท้ปฏิบัติสมรรถมั่น

อย่าให้คนยโสโอหังครัน                                   ทำข้านั้นเดือนร้อนอ่อนระอา

นัยน์ตาข้าพร่าหม่นทนเฝ้าคอย                         ไม่ท้อถอยโปรดช่วยข้าด้วยหนา

ให้รอดตนพ้นพลันดังสัญญา                           คุ้มรักษาปกปักพิทักษ์ครอง

ขอทรงรักข้าพระองค์มั่นคงยิ่ง                          รักแท้จริงเต็มพระทัยใฝ่สนอง

ให้รู้จักพระบัญชาพาสมปอง                            สอนให้คล่องเจนจัดสันทัดดี

ข้าพระองค์รับใช้ใฝ่สักการ                               โปรดประทานความเข้าใจให้เร็วรี่

เพื่อข้าได้รู้จักคำพร่ำวจี                                       ที่ภูมีสอนสั่งหวังให้จำ

พระเจ้าข้าถึงเวลาคราพระองค์                         จะได้ทรงลงทัณฑ์อันกระหน่ำ

เพราะปวงชนไม่เชื่อ ธ ยิ่งกระทำ                    ละเมิดล้ำบัญญัติไท้ไม่สมควร

ข้ารักพระบัญชากว่าทองคำ                               เนื้อดีล้ำเลิศนักหนามีค่าถ้วน

ข้าทำตามคำสอนสั่งหมดทั้งมวล                      วิถีล้วนผิดพลั้งข้าชังชิง

               

ปรารถนาจะทำตามบทบัญญัติของพระเจ้า

                คำสั่งสอนบัญชาน่าอัศจรรย์             ข้าถือมั่นหมดหทัยไม่เฉยนิ่ง

อธิบายคำสอนให้เข้าใจจริง                              ปัญญายิ่งนำสู่ผู้ไม่รู้เลย

ข้าอ้าปากหอบกระหายใคร่ได้รับ                     คำกำชับพระบัญชามาเฉลย

โปรดหันมาเมตตาอย่าละเลย                            เหมือนเช่นเคยปรานีชนคนรักองค์

ขอรักษาข้ามิให้ได้ล้มลง                                    ดังที่ทรงสัญญาไว้ไท้ประสงค์

อย่าให้ความชั่วช้ากล้ายืนยง                              ทระนงชนะข้าจงปราชัย

ขอช่วยข้าให้พ้นคนกดขี่                                    เพื่อข้านี้เชื่อบัญชา ธ ยิ่งใหญ่

ประทานพรโดยสถิตชิดกายใจ                         บัญญัติไท้โปรดสอนข้าอย่าทรงเลือน

น้ำตาข้าเอ่อนองหมองมิคลาย                           ไม่ขาดสายดุจแม่น้ำยามไหลเลื่อน

เนื่องจากว่าประชาชนคนเฉยเชือน                 หลบหน้าเบือนบัญญัติไท้ไม่ทำตาม

 

บทบัญญัติของพระเจ้านั้นยุติธรรม

                พระเจ้าทรงชอบธรรมดีปฏิบัติ         บทบัญญัติชั่งถูกต้องอย่ามองข้าม

กฎที่ทรงประทานนี้ชั่งดีงาม                             ล้วนให้ความยุติธรรมเลิศล้ำดี

โทสะสุมข้าไหม้เหมือนไฟเผา                         มันรุมเร้าแรงฤทธิ์พิษเหลือที่

เพราะศัตรูไม่สนใจในวจี                                  ที่ภูมีดำรัสตรัสบัญชา

พระสัญญาพระองค์แท้แน่นอนไซร้               ผู้รับใช้รักกฎมากเป็นนักหนา

ข้าต่ำต้อยถูกเหยียดหยามประณามนา              แต่ตัวข้าไม่ทิ้งกฎทั้งหมดเลย

ความชอบธรรมของพระองค์ดำรงนาน          ตลอดกาลขานคำพร่ำเปิดเผย

บทบัญญัติของพระองค์คงเหมือนเคย             ทรงเฉลยความจริงสิ่งสำคัญ

ข้าพระองค์เดือดร้อนค่อนอกตรม                    ทุกข์ระทมตรมใจสุดไหวหวั่น

แต่บัญญัติขององค์พระทรงธรรม                    นำสุขสันต์มาให้ได้เปรมปรีดิ์

คำสอนของพระองค์ทรงชอบธรรม                ดีเลิศล้ำตลอดกาลนานเหลือที่

โปรดประทานข้าให้เข้าใจดี                              ข้าจึงมีชีวีได้ไม่วายปราณ

 

อธิษฐานขอให้ทรงช่วย

                ข้าพระองค์พร่ำเพรียกร้องเรียกหา  พระเจ้ามาจากหัวใจใคร่ฟังขาน

พระเป็นเจ้าโปรดตอบข้าคอยมานาน              ข้ากอปรการดีงามตามบัญชา

ข้าพระองค์เรียกร้องแซ่ซ้องทูล                        โปรดเกื้อกูลช่วยเหลือเอื้อเฟื้อข้า

ข้าจะทำตามตัวบทกฎนั้นนา                             โปรดนำพาข้าไปให้ถูกทาง

ก่อนอรุณรุ่งฟ้าทิวาวัน                                        สุริยันก่อนไขแสงแจ้งกระจ่าง

ข้าทูลขอให้ทรงช่วยด้วยไว้วาง                         สัญญาสร้างหวังใจในวจี

ตลอดคืนทอดถอนนอนไม่หลับ                       อยากระงับงีบลงงงเหลือที่

เพราะเพ้อพร่ำภาวนายามราตรี                        สดุดีคำสอนขอพรองค์

พระเจ้าข้าเพราะพระองค์ทรงรักมั่น               เงี่ยพระกรรณสดับแจ้งแห่งประสงค์

เพราะพระองค์ทรงดีแน่แท้เที่ยงตรง              ได้โปรดทรงรักษาจิตชีวิตพลัน

ผู้ข่มเหงใจโหดโฉดชั่วช้า                                  ใกล้เข้ามาทุกทีแล้วไม่แคล้วมั่น

เขาเป็นผู้ไม่ถือกฎบทสำคัญ                              ไม่มีวันปฏิบัติบัญญัตินา

ข้าแต่องค์พระเป็นเจ้าเหล่าข้าไซร้                   ประทับใกล้ทรงสถิตชิดปวงข้า

พระสัญญาของพระองค์ทรงสรรมา                เป็นวาจาถูกถ้วนล้วนแท้จริง

นานนักหนาข้าเรียนรู้อยู่ลึกซึ้ง                         ข้าทราบถึงคำสอนไท้ไว้มากยิ่ง

โปรดประทารนคำสอนให้ไม่ประวิง              อยู่เป็นมิ่งขวัญคงดำรงนาน

 

วิงวอนขอให้รอด

                ทอดพระเนตรดูข้าคราลำบาก           ยามทุกข์ยากโปรดช่วยข้าพาพ้นผ่าน

เพราะเหตุว่าข้าพระองค์มั่นคงนาน                ไม่ลืมการละทิ้งกฎหมดสิ้นไป

โปรดทรงช่วยแก้คดีข้านี้พ้น                            ให้รอดตนเป็นอิสระเลิกละได้

ขอทรงเอื้ออำนวยข้าตามพระทัย                      ดั่งทรงชัยให้สัญญาข้าพระองค์

คนชั่วไม่รอดพ้นตนวิบัติ                                   บทบัญญัติไม่ทำซ้ำลืมหลง

แต่พระเจ้าเมตตาล้ำยิ่งดำรง                               ช่วยข้าตรงตามพระทัยไท้เห็นควร

ข้าพระองค์มีศัตรูอยู่มากหลาย                          ตามมุ่งหมายข่มเหงข้าพาปั่นป่วน

แต่จิตข้าแน่วแน่ไม่แปรปรวน                           ทำครบถ้วนตามบัญญัติเป็นอัตรา

เมื่อข้าเพ่งเล็งดูหมู่คนคด                                   ทรยศหยามเหยียดรังเกียจหน้า

เพราะเขาไม่ประพฤติมั่นดังสัญญา ตามบัญชาของไท้ไม่ยอมทำ

ข้าแต่พระเป็นเจ้าข้าเฝ้าภักดิ์                             ด้วยใจรักคำสอนสุนทรพร่ำ

เพราะทรงรักมั่นแน่น้ำคำ                                  ทรงเลิศล้ำอำนวยช่วยข้าที

แก่นแท้ของบทบัญญัติชัดเจนยิ่ง                      ล้วนแท้จริงประจักษ์เป็นสักขี

กฎของความชอบธรรมเลิศล้ำดี                        สถิตที่ยืนยงดำรงนาน

 

ถวายตัวต่อบทบัญญัติของพระเจ้า

                คนที่มีอำนาจฉกาจกล้า                       โจมตีข้าอยุติธรรมซ้ำล้างผลาญ

แต่เป็นบทบัญญัติ ธ จัดการ                               ข้ากล่าวขานยกย่องพร้องบูชา

เพราะสัญญาข้านี้มีสุขได้                                   ชีพสดใสเปรมปรีดิ์ดูมีค่า

สุขเท่าผู้พบขุมทรัพย์นับคณา                            ตามอัตราเทียบเข้าสุขเท่ากัน

ข้าพระองค์ชังนักหนาเป็นสาเหตุ                   ปฏิเสธคำมุสาวาจาผัน

แต่ข้ารักบัญญัติไท้ใจผูกพัน                              ภักดีมั่นคงแท้ไม่แปรปรวน

วันละเจ็ดครั้งคราข้าขอบคุณ                             ทรงการุญแก้ข้ามาครบถ้วน

ทรงตัดสินยุติธรรมตามสำนวน                        แห่งกระบวนพิจารณาอรรถคดี

ผู้รับบทบัญญัตินี้ปลอดภัยยิ่ง                             ย่อมไร้สิ่งทำให้ล้มจนป่นปี้

ข้าคอยให้ ธ ทรงช่วยด้วยอารี                            ข้าทำดีตามบัญชาของพระองค์

ข้าทำตามกฎพระองค์อย่างคงมั่น                     กฎเหล่านั้นรักหมดใจใฝ่ประสงค์

เชื่อสอนสั่งฟังบัญชา ธ มั่นคง                          ทอดเนตรทรงเห็นสิ่งที่ข้านี้ทำ

 

วิงวอนให้ช่วย

                พระเป็นเจ้าโปรดให้คำร่ำร้องขอ     ข้าคอยรอทรงช่วยด้วยเพ้อพร่ำ

ได้ยินซึ้งถึงองค์พระทรงธรรม                         โปรดแนะนำให้เข้าใจในสัญญา

ขอให้คำอธิษฐานผ่านถึงไท้                              สัญญาไว้ว่าพระองค์ทรงช่วยข้า

ข้าสรรเสริญพร่ำเสนอเสมอมา                         เพราะกฎตรา ธ สอนให้จำใส่จินต์

ข้าครวญเพลงเปล่งสำเนียงเสียงใสสด           กล่าวถึงกฎของไท้ให้หมดสิ้น

เพราะว่าพระบัญชาข้าเคยยิน                           จนชาชินว่าเที่ยงธรรมซ้ำถาวร

ขอทรงพร้อมเสมอด้วยเพื่อช่วยเหลือ              โปรดหนุนเกื้อข้าพระองค์ทรงสั่งสอน

เพราะข้าทำตามบัญชาที่ว่าวอน                        ไม่ถ่ายถอนลืมคำจำติดใจ

พระเป็นเจ้าข้ามุ่งมาดปรารถนา                        ทรงช่วยข้าให้รอดปลอดภัยได้

ข้าพระองค์เป็นสุขปลุกปลื้มใน                        บัญญัติไท้ทรงธรรมล้ำค่าครัน

โปรดประทานชีพข้าพาเจริญ                           เพื่อสรรเสริญแซ่ซ้องก้องสนั่น

ขอให้คำสอนถูกผูกสัมพันธ์                              ช่วยข้านั้นให้รอดตลอดมา

ข้าท่องเที่ยววุ่นวายคล้ายแกะหลง                    โปรดพะวงผู้รับใช้ใฝ่ตามหา

เพราะข้าไม่ละทิ้งนิ่งเฉยชา                               ต่อบรรดาบัญญัติองค์พระทรงชัย

 

บทที่ 120 ทูลขอให้ทรงช่วย

                ยามทุกข์ยากข้าพร่ำพร้องร้องทูลขอ                ไม่ต้องรอพระองค์ทรงตอบข้า

โปรดทรงช่วยด้วยพระทัยใฝ่เมตตา                             พ้นมุสาลวงหลอกกลับกลอกคน

                พระองค์ทำอย่างไรเล่ากับเจ้านี้        คนไม่ดีพูดปดคำเพ้อพร่ำบ่น

รู้ไหมพระเจ้าจะลงทัณฑ์บันดาลดล                ทำโทษตนเช่นใดไฉนกัน

ทรงลงโทษด้วยธนูพรั่งพรูยิง                           ปลายแหลมยิ่งของนักรบเจนจบนั่น

รับทัณฑ์ด้วยถ่านไฟแดงร้อนแรงครัน            โทษมหันต์หนักอยู่จงรู้ตัว

                ที่จะอยู่ในหมู่เจ้าเล่าร้ายเหลือ           พอกับเมื่ออยู่ปนเป เมเชค ทั่ว

หรือจะอยู่หมู่ เคดาร์ ก็น่ากลัว                           สองเผ่าชั่วร้ายพอกันน่าหวั่นใจ

ข้าอยู่กับพวกเกลียดชังหวังปรามปราบ           สันติภาพนานล้ำทำไฉน

สันติภาพเมื่อข้าพร่ำย้ำคราวใด                         เขากลับไปพูดถึงซึ่งสงคราม

 

บทที่ 121 พระเจ้าผู้ปกป้องผองภัย  (กาพย์ฉบัง 16)

                ยามเมื่อข้าทอดสายตา                         แลดูภูผา

ความอุปถัมภ์มาจากไหน

                จากพระเจ้าผู้ทรงฤทธิไกร                     สร้างโลกกว้างใหญ่

รวมหล้าทั้งหมดจดสวรรค์

                ทั้งทรงคุ้มครองป้องกัน                      มิเคยเคลิ้มฝัน

หรือทรงเผลอสนิทนิจไป 

                พระองค์ปกป้องผองภัย                     อิสราเอลอย่างไร

แก่ท่านก็เช่นเดียวกัน

                พระอาทิตย์ไร้พิษกลางวัน                 ถึงแม้พระจันทร์

ไม่ทำร้ายยามค่ำคืน

                ปลอดภัยทั้งหลับและตื่น                   ต่านจะสดชื่น

ในยามดำเนินไปมา

                พระเจ้าทรงพิทักษ์รักษา                    ด้วยพระทัยเมตตา

บัดนี้ เบื้องหน้า สืบไป

 

บทที่ 122 ยกย่องกรุงเยรูซาเล็ม (กลอนแปด)

                ข้าพเจ้ายินดีปรีดิ์เปรมใจ                    ยามเมื่อได้ยินเขากล่าวชวนว่า

“ให้เราไปพระวิหารสรรค์ศรัทธา                   เรืองศักดาขององค์พระทรงยศ

บัดนี้เรายืนยงคงอยู่ดี                                          ณ ที่นี้ยับยั้งดังกำหนด”

ยืนที่เมืองรุ่งเรืองชัยใฝ่ประณต                        ชื่อปรากฏ เยรูซาเล็ม เต็มความดี

เยรูซาเล็ม ซ่อมเสริมเติมแต่งใหม่                     ดูสดใสสมนามงามเหลือที่

อิสราเอล หลายเผ่าเท่าที่มี                                  มาที่นี้ขอบคุณองค์ทรงบัญชา

และเป็นเมืองที่กษัตริย์ทรงตัดสิน                    ชำระสิ้นข้อคดีพิพากษา

ทรงไต่สวนประชากรเดือดร้อนมา                  เสนอหน้าตามบทกฎหมายมวล

                จงวอนให้ เยรูซาเล็ม เต็มเปี่ยมสุข    สงบทุกสถานสราญถ้วน

ขอให้ผู้ที่รักท่านนั้นชื่นชวน                            รุ่งเรืองล้วนชิตนิตย์เจริญ

ให้ภายในกำแพงแหล่งที่เนา                            ของตัวเจ้าสงบสุขทุกข์ห่างเหิน

พระราชวังปราศภัยใดก้ำเกิน                           ให้เผชิญสุขสันต์นิรดันดร

เพื่อเห็นเพื่อนสนิทมิตรสหาย                          ข้ามั่นหมายเอ่ยวาจาฝากมาก่อน

เยรูซาเล็ม จงยินคำพร่ำอวยพร                          ร้อยสุนทรวอนวจีมีสุขครัน

เพื่อเห็นแก่พระวิหารนานนิจเนา                    ของพระเจ้าเกรียงไกรใหญ่มหันต์

ขอน้อมจิตอธิษฐานขานพรอัน                         ช่วยสร้างสรรค์ให้เรืองโรจน์โชติช่วงไกล

 

บทที่ 123 ร้องทูลขอให้ทรงเมตตา (กลอนบทละคร)

                ข้าแต่พระเจ้าทรงฤทธา                      ข้าแหงนมองฟ้าสรวงสวรรค์

เหมือนบ่าวพึ่งนายไม่เว้นวัน                            วอนทูลทรงธรรมช่วยเมตตา

                เฝ้ามองพระองค์ขอทรงโปรด           ระงับพระพิโรธงดโทสา

จนกว่าจะทรงพระกรุณา                                    ปรานีปวงข้าพ้นทุกข์ภัย

                ข้าถูกรังเกียจคนเหยียดหยาม            เยาะเย้ยประณามพูดเหลวไหล

เศรษฐีกดขี่มิเห็นใจ                                             ข้าอดทนไว้เนิ่นนานมา

                ยังพวยยโสข่มเหงซ้ำ                          ดูแคลนประจำทรามนักหนา

ขอวอนพระองค์ทรงเมตตา                               โปรดช่วยปวงข้าพ้นภัยพาล

 

บทที่ 124 พระเจ้าทรงช่วยคนของพระองค์ (กลอนแปด)

                ถ้าพระเจ้าไม่อำนวยช่วยฝ่ายเรา       คงสุดเศร้าเราจะเป็นเช่นไฉน

ตอบมาซิเร็วไวตอบในทันใด                            ทำอย่างไรกันเล่าชาวอิสราเอล

ถ้าพระเจ้าไม่เข้าฝ่ายเรานี้                                  เมื่อยามมีศัตรูร้ายหมายฆ่าเข่น

ศัตรูคงผลาญฆ่าพาลำเค็ญ                                 เกินหลีกเร้นโทโสมารพาลย่ำยี

เหมือนน้ำท่วมซัดเราเฝ้าถล่ม                            เราก็จมน้ำพลันไม่ทันหนี

คงดิ่งจมล้มตายวายชีวี                                         ในนทีไหลเชี่ยวเป็นเกลียววน

                ให้เราขอบคุณพระเป็นเจ้า                ผู้ช่วยเราพ้นผ่านมารทุกหน

ไม่ยอมให้ศัตรูผู้ชังล้น                                        ทำลายจนเรายับอับวิญญา

เราหลบหนีลี้กายคล้ายนกนั้น                           พ้นกับดักพลันนายพรานล่า

เพราะกับดักหักเสียแล้วคลาดคลา                    จึงรอดมาได้จนพ้นพาลภัย

พระเจ้าผู้ยิ่งยงทรงสรรค์สร้าง                          ฟ้าสว่างสวรรค์พราวดาวไสว

สร้างพิภพโลกหล้านภาลัย                                เป็นแรงใจเอื้อช่วยเหลือเรา

 

บทที่ 125 ประชากรของพระเจ้าย่อมปลอดภัย

                ผู้ที่ไว้วางใจในพระเจ้า                       เปรียบภูเขาโสภณ ศิโยน สถาน

ไม่สะเทือนเคลื่อนไหวเพราะภัยพาล             ด้วยรากฐานศิลาสถาบัน

                คีรีล้อมกรุงศรีมีสง่า                             ป้องปัจจาทั้งหลายทำลายขวัญ

พระเป็นเจ้าคุ้มครองทำนองนั้น                       ต่อพลขันธ์ขององค์พระทรงชัย

                คนชั่วร้ายจะไม่ครองประเทศ           จนเป็นเหตุวายวอดตลอดสมัย

หากว่าเป็นเช่นนั้นในทันใด                             ชั่วร้ายคงครรไลสู่ประชา

                ขอพระเจ้าช่วยคนดีมีมรรคผล          บันดาลดลพรสวรรค์เปี่ยมหรรษา

คนผู้นำทำตามพระบัญชา                                  ทรงนำพาให้รอดตลอดกาล

                แต่ขอทรงลงทัณฑ์ขั้นอุกฤษฏิ์          คนทุจริตทุกยุคทุกสถาน

ขอให้ชาติอิสราเอลเด่นตระการ                       สุขสบศานต์เจิดจ้าชั่วฟ้าดิน

 

บทที 126 ทูลขอให้ทรงช่วย

                เมื่อพระเจ้านำเรานี้สู่ศิโยน               เมืองไกลโพ้นก่อนเก่าของเรานั่น        

กลับมาสู่แดนดินถิ่นสำคัญ                                เหมือนความฝันงดงามเป็นความจริง

                เราหัวเราะร้องเพลงและเปล่งเสียง ซ้องสำเนียงยินดีเป็นที่ยิ่ง

ชาติอื่นกล่าวถึงเราว่า ธ ไม่ทิ้ง                           ทรงทำสิ่งอัศจรรย์เหลือเพื่อพวกเรา

                พระองค์ทำเพื่อเราแม้แน่นอนนัก   ได้ประจักษ์ฤทธาการุญสรรพ์

ทรงทำสิ่งจริงชัดมหัศจรรย์                               เราจึงพลันสุขชื่นแสนรื่นรมย์

                โอ้พระเจ้าโปรดเมตตาพาเรากลับ    ขอทรงรับคืนประเทศเขตสุขสม

เหมือนฝนนำน้ำสู่แหล่งแล้งระทม                  พาชื่นชมห้วยละหานธารน้ำนอง

ผู้ร้องไห้ไปพลางระหว่างนั้น                           เพาะปลูกพันธุ์พืชดีมีค่าผอง

จะได้เก็บผลไว้ในครอบครอง                           สมจิตปองเปรมปรีดิ์ยินดีครัน

ผู้หว่านพืชไปพลางทางร้องไห้                        เศร้าดวงใจนักหนาพาไหวหวั่น

จะนำผลเก็บได้กลับไปพลัน                             มาพร้อมกันกับร้องเพลงครื้นเครงใจ

 

บทที่ 127 สรรเสริญคุณงามความดีของพระเจ้า

                ถ้าพระเจ้าไม่ดำริสร้างวิหาร              กิจการก่อสร้างต่างไร้ผล

ถ้าไม่ทรงป้องเมืองไว้ให้ทานทน                     ยามทุกคนยืนเฝ้าไยไม่เห็นควร

ไร้ประโยชน์จะตื่นเช้าเฝ้าตรากตรำ                ไปจนค่ำหาเลี้ยงชีพอย่างรีบด่วน

เพราะทรงให้ผู้ที่รักภักดีมวล                            พักผ่อนถ้วนทั่วหน้าผาสุกใจ

                ลูกเป็นพรอันแท้จริงยิ่งสูงส่ง           ที่พระองค์โปรดปรานประทานให้

ข้าพระองค์ไม่เห็นเป็นกังวล                             เรื่องสับสนยุ่งจิตเกินคิดหยั่ง

ไม่พะวงเรื่องสำคัญอันประดัง                         เกินกำลังปัญญาข้าพระองค์

ข้าสุขสันต์หรรษาดุจทารก                                 แขนแม่กกกอดชมสมประสงค์

ใจข้านิ่งจริงจังดังจำนง                                      เพราะจิตคงสงบเงียบเปรียบเช่นกัน

อิสราเอล ทั้งหลายมั่นหมายไว้                          จงวางใจพระเจ้าของเรานั่น

เชื่อพระแน่แต่บัดนี้มอบชีวัน                           ใจยึดมั่นตลอดกาลนิรันดร

 

บทที่ 132 ผู้อยู่ในสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ร้องสรรเสริญ

                โอ้พระองค์อย่าทรงเลือนเฉยเชือนชา            กษัตรา ดาวิด นั้นยิ่งใหญ่

อย่าทารงลืมกิจกรรมที่ทำไป                              ขอ ธ ได้โปรดเมตตาอย่าละเลย

จงคิดถึงคำสัญญาปฏิญาณ                                 ดาวิด ขานต่อพระเจ้าเฝ้าเฉลย

กล่าวต่อพระเจ้าอิสราเอลเหมือนเช่นเคย       ดาวิด เอ่อยวาจาสัญญาครัน

“ข้าพระองค์บ้านไม่กลับหรือหลับนอน        จะคอยก่อนจนกว่าเวลานั้น

จะสร้างพระราชฐานงานสำคัญ                       ให้ทรงธรรมเรืองฤทธิ์สถิตนาน”

                เรายินเรื่องหีบพันธสัญญา                ล้ำเลิศค่าลืมเล่าเขากล่าวขาน

ใน เบธเลเฮม ต่างพร้อมน้อมสักการ               ประดิษฐานอยู่ในนา ยาอาร์ นี้

เรากล่าวถ้อยคำล้วนชวนคลาไคล                    ให้เราไปยังวิหารสถานที่

ของพระเจ้าศักดิ์สิทธิ์ทรงฤทธี                          อัญชลีกราบลงตรงบัลลังก์

พระเป็นเจ้าเสด็จมาข้าวิงวอน                           โปรดพักผ่อนก่อนเถิดหนาพาชื่นหวัง

พร้อมหีบพันธสัญญาสถิตยัง                            อำนาจขลังเป็นสัญลักษณ์ประจักษ์ใจ

ขอร้องให้ผู้รับใช้ประกาศข่าว                          ทรงช่วยเหล่าประชากรอวยพรให้

ขอให้ปวงประชาชนทุกคนไป                         จิตสดใสโห่ร้องก้องยินดี

                พระองค์ทรงสัญญากับดาวิด             ผู้ใกล้ชิดรับใช้ไม่หน่ายหนี

อย่าทอดทิ้งกษัตริย์เศร้าเหงาชีวี                        ราชานี้ทรงเลือกคัดจัดสรรมา

พระองค์ทรงสัญญามาแจ้งชัด                          กับกษัตริย์ ดาวิด แน่แท้นักหนา

อย่าทรงคืนคำมั่นที่สัญญา                                 เอ่ยวาจากล่าวคำเป็นสำคัญ

“เราจะตั้งบุตรคนหนึ่งซึ่งวางใจ                      ของเจ้าให้ครองราชย์องอาจมั่น

เป็นกษัตริย์สืบจากเจ้าเราเจิมพลัน                   ครองเขตขัณฑ์ไพร่ฟ้าประชาชน”

ถ้าลูกหลานของเจ้าเฝ้าทำตาม                           ในข้อความพันธสัญญามาทุกหน

ประพฤติดังบัญชาไท้ใจร้อนรน                       ลูกหลานตนเถลิงราชย์ไม่คลาดคลาย

                ธ เลือกนคร ศิโยน ไว้ให้สูงเด่น       หวังให้เป็นราชฐานพิมานฉาย

“เราอยู่นี่ชั่วนิรันดร์มั่นใจกาย                          เรามุ่งหมายปกครองป้องแดนดิน

เราจัดหาสิ่งที่เห็นจำเป็นไว้                               เพื่อมอบให้ ศิโยน รับนับไม่สิ้น

เราให้คนยากไร้ได้มีกิน                                     อร่อยลิ้นอิ่มหนำแสนสำราญ

เราจะให้ผู้รับใช้ประจำเมือง                             ศิโยนเฟื่องประกาศแจ้งแถลงขาน

เราคือผู้ช่วยให้รอดตลอดกาล                           ต่างชื่นบานโห่ร้องก้องยินดี

คนหนึ่งในวงศ์ ดาวิด เราคิดไว้                         หวังตั้งให้เป็นกษัตริย์จัดหน้าที่

กษัตริย์นี้เราเลือกเหมาะเพราะทำดี                 กฎเขามีเรารักษา ณ ที่นั้น

ศัตรูของพระเป็นเจ้าเรามั่นหมาย                     ให้เขาอายหลบหน้ามาเหหัน

แต่อาณาจักรขององค์พระทรงธรรม                กลับตั้งมั่นฟูเฟื่องรุ่งเรืองเจริญ”

 

บทที่ 133 สรรเสริญความรักฉันพี่น้อง

                แสนประเสริฐเลิศล้ำฉ่ำดวงจิต         ผ่องโสภิศภาพพจน์ช่างสดใส

ประชากรของพระเจ้าต่างเข้าใจ                       อยู่รักใคร่ฉันญาติไม่คลาดคลา

                ก็เปรียบปานน้ำมันมะกอกพิเศษ      หลั่งจากเกศ อาโรน ระรื่นชื่นนาสา

ไหลลงอาบนวดเคราเร้าวิญญา                         ลงสู้ผ้าปกเสื้อคลุมชุ่มหทัย

                เป็นเหมือนอย่างน้ำค้างบน เฮอร์โมน  อาบ ศิโยน บรรพตยิ่งสดใส

ณ ที่นั้นทรงธรรมผู้เกรียงไกร                           สัญญาไว้ว่าจะช่วยอวยพระพร

                คือประทานชีวิตศักดิ์สิทธิ์ขลัง          เพิ่มพลังภิญโญสโมสร

ให้สิ้นทุกข์สุขสันต์นิรันดร                               ประชากรทั่วหน้าร้องสาธุการ

 

บทที่ 134  ปลุกเรียกให้สรรเสริญพระเจ้า  (กาพย์ยานี)

                ประดาปวงข้าไท้                  ผู้รับใช้พระทรงศรี

จงมาอย่าช้าที                                        สรรเสริญองค์ผู้ทรงธรรม

                ผู้ที่มีเวรวาร                           ในพระวิหารหฤหรรษ์

ตื่นตัวโดยทั่วกัน                                  ทำวัตรค่ำตามเวลา

                ยกมืออธิษฐาน                     นมัสการอย่าคลาดคลา

สรรเสริญองค์เจ้าฟ้า                           ผู้ยิ่งใหญ่ในสากล

                ขอให้พระผู้สร้าง                ทรงนำทางบรรลุผล

อวยพรจากเบื้องบน                            ศิโยน สถานแก่ท่านเทอญ

 

บทที่ 135 บทเพลงสดุดี  (กลอนแปด)

                จงสรรเสริญพระทรงฤทธิ์สถิตอยู่    เถิดชนผู้รับใช้องค์พระทรงศักดิ์

ยืนอยู่ในนิเวศน์ไท้ด้วยใจภักดิ์                         พิสุทธิ์นักสถานนี้ที่พระองค์

จงสรรเสริญพระเจ้าเถิดทรงเลิศล้ำ                  จิตน้อมนำคารวะ ธ สูงส่ง

ยอพระเกียรติปรากฏยศดำรง                            เพราะไท้ทรงความดียิ่งทุกสิ่งไป

ถวายเพลงสดุดีภูมีพลัน                                      เพราะทรงธรรมมีเมตตาปรานีให้

ทรงเลือกชาว อิสราเอล เป็นของไท้                ยาโคบ ได้ทรงเลือกหามาเหมือนกัน

                ข้าทราบว่าพระเจ้าไซร้ใหญ่ยิ่งกว่า  พระนานาอื่นใดทั่วไปนั่น

ทรงทำตามพระทัยในเบื้องใต้ครัน                  โลก สวรรค์ ทั่วทั้งเพ ทะเล วน

ทรงนำเมฆพายุร้ายปลายโลกา                          ทำให้ฟ้าแลบแปลบดุจพายุฝน

ทรงนำลมออกจากคลังพรั่งพรูปน                   เคล้าระคนพัดโหมระดมมา

                พระองค์ทรงประหารผลาญชีวี        ลูกหัวปีทั้งลูกคนไม่พ้นฆ่า

อีกลูกสัตว์ก็ดับดิ้นสิ้นชีวา                                 นับคณาในอียิปต์พริบตาเดียว

ทรงกระทำอิทธิฤทธิ์มหิทธิ์มหันต์                   มหัศจรรย์นักหนาพาหวาดเสียว

เพื่อลงโทษ ฟาโรห์ แน่แท้จริงเจียว                 พวกข้องเกี่ยวข้าราชการงานพันพัว

พระองค์ทรงทำลายชาติพิฆาตสิ้น                   ล้างแผ่นดินวอดวายมลายทั่ว

ทรงประหารกษัตริย์ลงหลงลืมตัว                    ใฝ่เมามัวอำนาจตนจนต้องตาย

คือ สิโหน กษัตรา อาโมไรต์                              โอก จอมไท้ของ บาชาน ราญสลาย

ปวงกษัตริย์ คานาอัน พลันวอดวาย                  ทรงทำลายหมดสิ้นทั่วดินแดน

พระองค์เอาแดนดินถิ่นกษัตริย์                        ธ ทรงจัดมอบให้ไม่หวงแหน

แด่ประชา อิสราเอล เป็นเขตแคว้น                  ทุกคนแม้นปวงชนคนขององค์

                พระเป็นเจ้ามนุษย์รู้อยู่ทั่วหน้า          ว่าทรงหล้าเป็นพระเจ้าเนาสูงส่ง

คนทุกชั่วอายุขัยได้ดำรง                                     จิตมั่นคงคำนึงถึงทรงชัย

พระเจ้าทรงสงสารข้าประชากร                       ทรงอาทรทั่วหน้าเมตตาให้

จะปลดปล่อยเพราะเอ็นดูผู้รับใช้                     ให้เป็นไทเสรีมีทั่วกัน

เทวรูปต่างชาติซ้ำทำด้วยเงิน                             ทองพะเนินมนุษย์สร้างเป็นช่างปั้น

มีแต่ปากพูดไม่ได้ขัดใจครัน                              มีตานั้นมองไม่เห็นเหมือนเช่นคน

มีหูแต่ไม่ได้ยินสิ้นสำเนียง                                ใครส่งเสียงเงียบสนิทปิดทุกหน

ลมหายใจก็ไม่มีนี้ชอบกล                                   ไร้แรงพ่นจากปากยากเหลือเกิน

ขอให้ผู้ทำรูปปั้นเหล่านั้นไว้                             คนวางใจในรูปปั้นต่างสรรเสริญ

ให้เป็นเหมือนรูปปั้นไซร้ได้เผชิญ                  ที่เผอิญมือเขานั้นปั้นขึ้นมา

                อิสราเอล ทั้งหลายมั่นหมายพร้อม   นมัสน้อมเยินยอองค์ทรงเลิศหล้า

บรรดาผู้รับใช้ถ้วนควรศรัทธา                          น้อมสักการสรรเสริญองค์พระทรงศรี

ทุกคนที่ยำเยงเกรงภูมี                                         สดุดีพระองค์จงทั่วไป

จงสรรเสริญองค์ไท้ใน ศิโยน                           ณ กรุงโพ้น เยรูซาเล็ม เต็มเสียงใส

ในราชฐานของพระองค์ทรงเกรียงไกร         จงร่วมใจสรรเสริญเยินยอองค์

 

บทที่ 136 บทเพลงขอบพระคุณ

                จงขอบคุณพระเจ้าของเรานี้              เพราะทรงดีประเสริฐเลิศล้ำคา

และความรักของพระองค์ดำรงมา                    สถิตหล้าตลอดกาลเนิ่นนานเนา

จงขอบคุณแด่พระองค์ทรงยิ่งใหญ่                  กว่าพระใดใฝ่หามาเทียบเท่า

ความรักของพระองค์ดำรงเนา                          ธ คอยเฝ้ารักสนิทนิจนิรันดร์

ขอบคุณแด่องค์เจ้านายมิวายเว้น                       ยิ่งใหญ่เด่นกว่าเจ้านายทั้งหลายนั่น

ความรัก ธ สถิตทั่วชั่วกัปกัลป์                            ดำรงมั่นนิรันดร์กาลนานนับปี

                พระองค์แต่ผู้เดียวที่มีเดชฤทธิ์          ซึ่งเกริกอิทธิเกรียงไกรใหญ่เหลือที่

อันความรัก ธ ดำรงคงอยู่ดี                                 คุ้มชีวียืนยงมั่นคงนาน

ด้วยพระปรีชาญาณเชี่ยวชาญกล้า                    ทรงสร้างฟ้าสวรรค์นิรันดร์สถาน

ความรักของพระองค์ดำรงนาน                        ตลอดกาลสถิตยั้งยั่งยืนยง

ทรงสร้างพื้นแผ่นดินผ่านบนน่านน้ำ             ทรงรักล้ำตลอดไปไท้ประสงค์

ธ ทรงสร้างสุริยันจันทร์ดำรง                            ความรักคงมั่นอยู่มิรู้คลาย

ให้อาทิตย์ครองฟ้าทิวาวัน                                 ความรักนั้นสถิตที่ไม่หนีหน่าย

ให้ดวงจันทร์ครองราตรีมีดาวราย                    รักไม่หายเมินห่างจืดจางไป

ทรงประหารบุตรหัวปีชาว อียิปต์                     รักลอยลิบดำรงหล้าคู่ฟ้าใส

ชาว อิสราเอล ทรงนำหนี อียิปต์ ไกล              ความรักไท้ยืนยงคงอยู่ดี

ด้วยพระหัตถ์ที่แกร่งแข็งแรงกล้า                    ธ พาหาทรงอำนาจราชศักดิ์ศรี

ความรักของพระองค์ซึ้งตรึงฤดี                        นานนับปีไม่หายคลายจืดจาง

ทรงแยกน้ำในบึกรกต้นกกกอ                          ความรักรอตลอดไปไม่เหินห่าง

ทรงนำหน้าประชาชนผ่านพ้นทาง                 รักไม่สร่างสนิทแนบแอบในทรวง

ให้ ฟาโรห์ และกองทัพกลับจมน้ำ           คลื่นกระหน่ำวอดวายจมหายห่วง

ความรักไท้ใหญ่ยิ่งกว่าสิ่งปวง                          ไม่ลับล่วงแต่ดำรงรักคงทน

                นำชนสู่ทะเลยทราย ธ หมายมุ่ง        ความรักรุ่งเรื่อยไปไม่หมองหม่น

ประหารกษัตริย์ทรงอำนาจเกรี้ยวกราดคน     ความรักล้นคู่หทัยใฝ่ดำรง

ทรงสังหารกษัตริย์ที่มีชื่อเสียง                          ความรักเคียงตลอดมา ธ ประสงค์

สิโหน กษัตริย์ อาโมไรต์ ไท้จำนง                    ความรักองค์ระเจ้าเนานิรันดร์

ยังมี โอก กษัตริย์ แห่ง บาชาน                          รักยืนนานของพระอิงค์คงอยู่มั่น

ประทานแคว้นให้ปวงชนล้นอนันต์               ความรักนั้นคงสถิตนิจกาล

คือให้ชาว อิสราเอล ซึ่งเป็นผู้                           ได้เคยรับใช้ไท้เรียกขาน

ความรักของพระองค์ดำรงนารน                     อวสานไม่ถ่ายถอนรักคลอนคลาย

                พระองค์ไม่ลืมพวกเราคราวพ่ายแพ้  ทรงช่วยแก้ทุกข์ร้อนผ่อนให้หาย

ความรักไท้มากล้นต้นจนปลาย                         ไม่แหนงหน่ายวายรักเลยสักครา

ทรงช่วยเราพ้นหมู่ศัตรูพาล                               ทรงล้างผลาญแพ้พ่ายหลบหายหน้า

ความรักไท้ดำรงอยู่คู่ชีวา                                    สถิตหล้าตลอดไปไม่เปลี่ยนแปร

โปรดประทานอาหารให้ไม่สิ้นสุด                  แก่มนุษย์สัตว์ปวงทรงหวงแน่

ความรักของพระเจ้าเราชื่นแด                          รักนานแท้แน่นักประจักษ์ใจ

ขอขอบคุณพระเจ้าเรานักหนา                          สุดเลิศหล้าแห่งสวรรค์อันสดใส

ความรักของพระองค์ทรงเกรียงไกร                ดำรงในหล้าสถิตนิจกาล

 

บทที่ 137 ชาวอิสราเอลที่ตกเป็นเชลยร้องทุกข์

                พวกเรานั่งริมแม่น้ำร่ำร้องไห้           ณ ที่ใน บาบิโลน ไกลโพ้นนั่น

ระลึกถึง ศิโยน ไซร้ใจตื้นต้น                            แขวนพิณพลันที่ต้นไม้ใกล้มรรคา

ผู้รับเราเป็นเชลยเคยสั่งเอง                               จงร้องเพลงให้เขาฟังยังดีกว่า

“ร้องเพลงถึง ศิโยน พร่ำร่ำพรรณนา             ร้องเถิดหนาให้เราฟังทั้งวันคืน”

                เราจะร้องเพลงได้อย่างไรเล่า           เพลงพระเจ้าในต่างแดนแสนขมขื่น

เยรูซาเล็ม ถ้าลืมไปไม่ยั่งยืน                               เพลงพิณชื่นอย่าเล่นได้ต่อไปเลย

ถ้าฉันลืมเจ้าไปไม่ปรีดา                                      เลิกใฝ่หานึกถึงเจ้าเฝ้าทำเฉย

อย่าให้ฉันร้องเพลงเก่งเช่นเคย                        ยามเอื้อนเอ่ยร้องไปไม่เป็นเพลง

                ขอพระองค์ทรงระลึกนึกวันที่          เอโอม นี้ทำกับเราเขาข่มเหง

เยรูซาเล็ม ถูกยึดไปให้หวั่นเกรง                      ถ้อยครื้นเครงสำทับส่ง “รื้อลงพลัน”

กรุง บาบิโลน เจ้าต้องล้มจมวอดวาย                ใครทำลายแก้แทนเราเขาสุขสันต์

เพราะเจ้าเอาทารกน้อยด้อยสำคัญ                   มาฟาดฟันกับศิลาทารุณนัก

 

บทที่ 138 บทขอบพระคุณ

                พระเจ้าข้า ข้าขอบคุณการุญไท้         หมดหัวใจถวายพระเจ้าของเหล่าข้า

ขอขับเพลงสรรเสริญองค์ทรงศักดา                ร้องต่อหน้าพระอื่นข้าชื่นใจ

ข้ากราบลงเบื้องหน้ามหาวิหาร                        อันโอฬารศักดิ์สิทธิ์ฤทธิ์ยิ่งใหญ่

สดุดีพระนามองค์พระทรงชัย                          ยอยศไท้เลิศหล้าสาธุการ

เพราะพระองค์ทรงรักแท้แลซื่อสัตย์?             สำแดงชัดพระบัญชามหาศาล

ยิ่งใหญ่กว่าสิ่งใดในจักรวาล                             เหนือสถานสารพัดชัดแจ้งจริง

เมื่อข้าร้องทูลขอต่อพระองค์                             ธ ก็ทรงตรัสตอบไปในทุกสิ่ง

ทรงเพิ่มพูนพลังใจไม่ประวิง                            ด้วยแรงยิ่งยืนยงของทรงธรรม

                ปวงกษัตริย์ทั่วไปในโลกหล้า           เปล่งวาจาสรรเสริญเยินยอสนั่น

เพราะเขายินพระสัญญาว่าไว้ครัน                   เขาเชื่อมั่นพระดำรัสตรัสบัญชา

เขาครวญเพลงซาบซึ้งถึงสิ่งที่                           พระภูมีทรงกระทำล้ำคุณค่า

บรรยายถึงพระสิริมิสร่างเซา                            สุดพรรณนาความรุ่งโรจน์โชติชัชวาล

ที่พระเจ้าประทับอยู่ดูสูงส่ง                               แต่พระองค์สนพระทัยให้สงสาร

คนต่ำต้อยน้อยหน้ามาช้านาน                          ยโสพาลหลบไท้ไม่พ้นเลย

                แม้ความทุกข์ลำบากสุดยากเข็ญ        แสนลำเค็ญล้อมประดังข้ายังเฉย

เพราะพระองค์ทรงรักษาข้าเหมือนเคย          ไม่เมินเฉยป้องข้าจนพ้นพาลภัย

พระองค์ทรงขวางศัตรูผู้เกรี้ยวกราด                วางอำนาจต่อข้าไม่มาใกล้

และทรงช่วยข้าคลายหายหวั่นใจ                     ด้วยพระเดชเกรียงไกรในพระองค์

ทรงกระทำตามสัญญามาครบถ้วน                   มั่นคงล้วนรักนิรันดร์อันสูงส่ง

ขอทรงกอปรราชกิจจิตจำนง                             ที่ได้ทรงเริ่มไว้ให้เสร็จการ               

               

บทที่ 139 พระเจ้าทรงรู้หมดและทรงดูแล

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเฝ้าสำรวจ              พระองค์ตรวจตราอยู่รู้จักข้า

ทรงรู้สิ่งที่ข้าทำบำเพ็ญมา                                  ไกลสุดตาทรงเข้าใจในความคิด

ทรงเห็นข้าทุกเวลาคราทำงาน                          แม้แต่การพักผ่อนเพราะอ่อนจิต

ทรงรู้แจ้งทุกอย่างต่างชนิด                                รู้ในกิจกอปรกรรมข้าทำมา

แม้ว่าก่อนข้าจะเผยเอ่ยจำนรรจ์                         ทรงรู้ทันข้าไซร้พูดใดหนา

ทรงแวดล้อมทุกด้านต้านปัจจา                         ด้วยฤทธาของพระองค์ทรงเกรียงไกร

พระองค์ทรงรู้จักข้ามาทั้งหมด                          เกินกำหนดลึกซึ้งกว่าข้ารู้ได้

ข้าจะหนีพระองค์พ้นไปหนใด                        หลบที่ไหนจะหลีกตนพ้นพระพักตร์

ข้าพระองค์แม้นขึ้นไปในสวรรค์                     ณ ที่นั่นทรงรอท่าข้าประจักษ์

ถ้านอนแดนมรณาข้าพำนัก                               พระองค์ดักอยู่ที่นั่นมั่นในทรวง

ถ้าข้าบินเลยผันตะวันออก                                 หรือไกลนอกตะวันตกวกเลยล่วง

ธ ทรงนำข้าด้วยช่วยทั้งปวง                               พระองค์ห่วงข้านี้อยู่ที่นั่น

ข้าพระองค์ขอความมืดที่ชืดมัว                         กำบังตัวข้ามิดช่วยปิดกั้น

หรือขอความสว่างไสวรอบกายพลัน               เปลี่ยนแปรผันเป็นกลางคืนฝืนเวลา

แม้ความมืดมิได้มัวสลัวราง                                กลับสว่างดังกลางวันพลันแจ่มจ้า

มิได้ทรงเห็นสว่างพร่างพราวตา                      กับมืดหนาแตกต่างกันอย่างไร

                ธ ทรงสร้างร่างให้ไว้ทุกส่วน            จนครบถ้วนบริบูรณ์เพิ่มพูนให้

ทรงประกอบตัวข้าพลัน ณ ทันใด                    ประมวลไว้ในครรภ์ของมารดา

ข้าพระองค์สรรเสริญไท้ใจกลัวเกรง               ข้ายำเยงสิ่งประหลาดหวาดผวา

ทรงทำล้วนอัศจรรย์อันแปลกตา                       ทำให้ข้ารู้จักดีไม่มีเลือน

ทรงเห็นว่ากระดูกข้ามาต่อกัน                          ทุกชิ้นอันเข้าได้ไม่คลายเคลื่อน

อยู่ในครรภ์มารดามาหลายเดือน                      วันประเสริฐทรงสร้างข้ามาพร้อมสรรพ

ในหนังสือจดบันทึกตรึกตรานับ                      ตามลำดับก่อนกาลเริ่มวารเนา

พระดำริเพื่อข้านั้นพลันยุ่งยาก                         มีอยู่มากประการเห็นเป็นหลายเท่า

มากกว่าเม็ดทรายนักเกนจักเดา                         ข้าตื่นเช้าพบพระองค์คงอยู่เคียง

                โอ้พระเจ้าข้าบาทปรารถนา               โปรดเข่นฆ่าคนชั่วร้ายตายเป็นเสี่ยง

อยากให้คนโหดไกลไม่มองเมียง                     หลบหลีกเลี่ยงหนีหน้าเป็นอาจิณ

เขากล่าวร้ายเกลียด ธ ยิ่งข้า ชิงชัง                    ขัดขืนทั้งแข็งกล้าข้าดูหมิ่น

ข้าพระองค์เกลียดชังทั้งชีวิน                            พวกเขาสิ้นข้าถือเป็นเช่นศัตรู

ข้าแต่พระเป็นเจ้าเฝ้าสำรวจ                              ขอทรงตรวจใจภักดีข้ามีอยู่

โปรดเข้าใจข้าให้หมดทดสอบดู                       ทรงรอบรู้ความคิดข้าหาพบพลัน

ทรงค้นในใจข้ากลับกลอก                                เล่ห์ลวงหลอกหรือไม่อย่างไรนั่น

โปรดแนะนำพร่ำชี้ทางชีวัน                             ชั่วนิรันดร์ข้าคงไม่หลงทาง

 

บทที่ 140 ทูลขอความอารักขา

                ขอพระองค์ทรงช่วยข้าคราอับจน    ให้ผ่านพ้นคนชั่วทรามต่ำช้านั่น

โปรดพิทักษ์คุ้มครองคอยป้องกัน                     รอดมืออันเหี้ยมโหดโฉดมลทิน

พวกเขามักวางแผนแสนชั่วช้า                          ยุยงพาเกิดวิวาทบาดหมางสิ้น

ลิ้นเหมือนงูพิษร้ายหมายกัดกิน                        คำที่ยินดุจงูเห่าเป่าพิษพรู

                โปรดพิทักษ์ข้าให้พ้นมือคนชั่ว        ขอป้องตัวพ้นคนร้ายหมายมาสู่

ช่วยให้รอดมือคนโหดโปรดเอ็นดู                   พ้นจากผู้วางแผนพล่าข้าล่มจม

คนโอหังวางกับไว้จับข้า                                    เขากางตาข่ายกักดักขู่ข่ม

และวางกับทางเดินไว้ในหลงงม                     สะดุดล้มติดกับคอยจับตัว

                ข้าร้องทูลองค์ไท้ไม่วายเว้น               “ว่าทรงเป็นพระเจ้าของข้า ประชาทั่ว”

ขอทรงช่วยด้วยเถิดหนาข้าหวั่นกลัว               ใจระรัวเสด็จมาช่วยข้าที่

โอ้ข้าแต่พระองค์ทรงอำนวย                             พระผู้ช่วยเข้มแข็งแกร่งเหลือที่

ทรงป้องข้าคราสงครามตามย่ำยี                        คุ้มชีวีข้าพระองค์ยงยินไกล

อย่าโปรดปรานประทานใดให้คนชั่ว              ตามที่ตัวเขาต้องการสถานไหน

ขอทรงโปรดอย่าปล่อยค่อยเป็นไป                  ตามแผนชั่วกระไรทั้งหลายนั้น

                อย่าปล่อยให้ศัตรูหมู่พาลภัย              กลับมีชัยต่อข้าพาไหวหวั่น

ขอให้กรรมนั้นสนองต้องตามทัน                    ให้มีอันเป็นไปใช้กรรมมวล

ขอให้เขาอับอายต้องขายหน้า                           หลบพักตราผู้คนจนทั่วถ้วน

ถูกจับโยนเหวไปให้คร่ำครวญ                         จักปีนหวนขึ้นไม่ได้ช้ำใจจริง

ขอให้ผู้ใส่ร้ายเขาเฝ้ากีดกัน                               ไม่มีวันสำเร็จได้ในทุกสิ่ง

ให้ความชั่วทำลายพร่ำอย่าประวิง                    คนโหดยิ่งชั่วทรามตามผจญ

                พระเป็นเจ้าข้าทราบว่าพระองค์นี้    แก้คดีคนยากไร้ใจหมองหม่น

ปกป้องสิทธิ์คนลำบากแสนยากจน                  คนขัดสนพระองค์ทรงเมตตา

แท้จริงแล้วคนชอบธรรมพร่ำวจี                       สดุดีพระเป็นเจ้าของเหล่าข้า

เขาจะอยู่ตรงพระพักตร์ทรงศักดา                    น้อมสักการสรรเสริญองค์พระทรงชัย

 

บทที่ 141 บททูลในยามเย็น

                พระเป็นเจ้าข้าพร่ำร่ำทูลขอ               ข้าคอยรอพระทรงช่วยด้วยรีบด่วน

เมื่อข้าร้องทูลซ้ำเพ้อคร่ำครวญ                         ถ้อยสำนวนขอสดับโปรดรับฟัง

โปรดรับคำพรั่งพรูคำทูลน้อม                           ดุจเครื่องหอมทรงรับไว้ให้สมหวัง

รับมือชูวอนมิหยุดประดุจดัง                             ทรงรับทั้งเครื่องบูชาเผาคราเย็น

                พระเจ้าข้าโปรดวางยามตามรักษา    ปากของข้าอย่าเผยคำพร่าพูดเล่น

ประตูริมฝีปากยิ่งสิ่งจำเป็น                                สนิทเน้นทรงปิดเถิดอย่าเปิดมา

โปรดป้องกันข้าไว้ไม่ทำผิด                               หรือไม่คิดคบคนชั่วกลั้วบาปหนา

อย่าให้ร่วมเลี้ยงฉลองปองศรัทธา                    อย่าให้ข้าเข้าร่วมวงจงหลีกไกล

                คนดีอาจลงโทษข้าคราทำผิด             ส่วนในจิตไม่คิดโกรธยกโทษให้

เขาว่ากล่าวเตือนสอนวอนว่าไป                       ด้วยมีใจเมตตาและปรานี

แต่ข้าไม่ให้คนชั่วกลั้วหยาบช้า                         บังอาจมาเจิมศรีษะข้าผละหนี

เพราะข้าได้อธิษฐานขานวจี                              ขัดขวางที่เขาก่อกรรมทำชั่วมา

เมื่อครั้งผู้ปกครองของพวกเขา                          ถูกจุบเอาไปโยนทิ้งกลิ้งหน้าผา

ประชาชนก็ฟังคำพร่ำวาจา                               ยอมรับว่าข้าพูดจริงทกสิ่งครัน

ให้กระดูกคนเหล่านั้นพลันกระจาย                เกลื่อนเรียงรายริมอุโมงค์ขาวโพลงนั่น                                         

เหมือนไม้ที่ถูกผ่าครามีดฟัน                              เศษไม้พลันกระเด็นอยู่ดูเต็มไป

                ส่วนข้าเฝ้าไว้วางใจไท้สูงส่ง             ข้าพระองค์แสวงหา ธ อยู่ใกล้

โปรดพิทักษ์อารักขาข้าพ้นภัย                           อย่าปล่อยให้สิ้นสลายชีพวายปราณ

ขอรักษาข้าไว้ให้พ้นกับ                                     ที่ดักจับวางล่อรอข้าผ่าน

ขอให้พ้นบ่วงแร้วแคล้วคนพาล                       พ้นรังควานคนทำชั่วกลั้วมลทิน

โปรดให้คนชั่วผิดติดกับตน                              ได้รับผลที่ตนทำซ้ำมิสิ้น

ขณะข้าผ่านไปมาอย่างชาชิน                            ทั่วแดนถิ่นปลอดภัยในหนทาง

 

บทที่ 142 ทูลขอให้ทรงช่วย

                ข้าร้องทูลขอพระองค์ให้ทรงช่วย    เอื้ออำนวยข้าวิงวอนสุนทรพร่ำ

ข้าร้องทุกข์เสนอถ้อยร้อยเรียงคำ                     กราบทูลซ้ำเรื่องเดือดร้อนอ่อนระอา

เมื่อยามข้าจะยอมแพ้สุดแก้ไข                           ข้าทำใดไท้รู้มวลถ้วนล่วงหน้า

ศัตรูแอบเอากับวางอำพรางตา                          ตามทางข้าจะเดินไปให้จนมุม

ข้ามองดูข้างกายก็ไม่เห็น                                   ใครจะเป็นผู้ช่วยข้ามาโอบอุ้ม

ไม่มีใครพิทักษ์รักษ์ล้อมรุม                                หาใครคุ้มครองใส่ใจไม่เห็นมี

                พระเป็นเจ้าข้าทูลขอรอช่วยเหลือ    ธ ทรงเอื้อคุ้มครองข้าพาสุขี

ข้าต้องการแต่พระองค์ทรงฤทธี                       ชีวิตนี้ข้าประสงค์พระองค์เดียว

โปรดฟังเสียงขอให้ช่วยอวยประสงค์             ข้าพระองค์สิ้นหวังไซร้ใจแห้งเหี่ยว

พวกศัตรูแข็งแรงกว่าข้าแท้เทียว                       ขอยึดเหนี่ยวทรงช่วยลดพ้นพาลภัย

ขอทรงช่วยข้าพ้นทนทุกข์หนัก                        แล้ข้าจักสรรเสริญองค์ทรงยิ่งใหญ่

ณ ที่ประชุมท่ามกลางชนคนทั่วไป                  เพราะองค์ไท้ดีนักหนาต่อข้าครัน

  

บทที่ 143 บททูลให้ทรงช่วย

                โปรดสดับรับฟังถ้อยร้อยจำเรียง      ขอฟังเสียงข้าวอนสุนทรหวาน

ทรงชอบธรรมสัตย์ซื่อถือมั่นมาน                     ตอบคำขานของข้าพาชื่นใจ

อย่าได้ทรงพิจารณาซึ่งคดี                                  ของผู้ที่รับใช้องค์คงชิดใกล้

คนพิสุทธิ์ถ้วนดีไม่มีใคร                                    ที่อยู่ในสายเนตรองค์ทรงศักดา

                ศัตรูคอยข่มเหงข้าพากันจ้อง             ข้าจำต้องแพ้พ่ายกลายสิ้นท่า

เขาจับขังคุกมืดมนทนทรมา                               ดุจดังข้าตายมานานสังขารพัง

ข้าพระองค์ไม่พร้อมต้องยอมแพ้                      เกินจักแก้ตัวใหม่ใจสิ้นหวัง

คิดถึงวันคืนผ่านมาข้าอยู่ยัง                               คิดทุกครั้งทุกสิ่งที่ภูมีทำ

ข้าพระองค์ยกมือชูอยู่สลอน                             ขึ้นวิงวอนองค์ไท้ไม่ลดต่ำ

จิตวิญญาณกระหายหาพระทรงธรรม             ดุจดินช้ำแตกระแหงแหงผากลาง

                ขอพระองค์ตรัสตอบข้า ณ คราวนี้                   ร้าวชีวีสิ้นหวังดังประสงค์

ข้าเป็นหนึ่งในเขาแน่แท้มั่นคง                        ต้องถูกส่งสู่แคว้นแดนมรณา

ข้าพระองค์วางใจในพระเจ้า                            เวลาเช้าทรงเตือนใจไท้รักข้า

คำวอนข้าลอยสู่องค์ทรงศักดา                          ชี้มรรคาที่ควรไปให้ข้าพลัน

                ข้าพระองค์เตรียมใจไว้เข้าเฝ้า           พระเป็นเจ้าขอพิทักษ์รักษ์ข้ามั่น

ขอทรงช่วยคุ้มครองและป้องกัน                      สกัดกั้นพ้นศัตรูผู้ทะนง

ธ ทรงเป็นพระเจ้าเหล่าข้าพระองค์                 ได้โปรดทรงให้ทำตามความประสงค์

พระเจ้าดีต่อข้าพามั่นคง                                     นำเดินตรงทางตลอดอย่างปลอดภัย

                พระเป็นเจ้าโปรดอำนวยช่วยข้านี้    ดังขจีทรงสัญญา ธ ขานไข

ขอทรงดีต่อข้ามาเรื่อยไป                                    และช่วยให้หายเดือนร้อนผ่อนทุกข์ทน

เพราะทรงรักข้าพระองค์ขอทรงผลาญ           ตามสังหารศัตรูร้ายคลายหมองหม่น

ทำลายสิ่งข่มเหงข้าพล่ากมล                              เพราะข้าผู้รับใช้องค์พระทรงฤทธิ์

 

บทที่ 144 กษัตริย์ทรงขอบพระคุณพระพระเจ้าที่ทรงช่วยให้ชนะ

                ขอสรรเสริญเยินยอต่อพระเจ้า         ที่ทรงเฝ้าคุ้มครองป้องปวงข้า

พระองค์ทรงฝึกสอนเยี่ยมเตรียมข้ามา             ให้แกร่งกล้าในย่ามสงครามครัน

พระองค์เป็นผู้พิทักษ์รักษ์คุ้มครอง                  ปวงข้าผองทรงป้องไว้หทัยมั่น

เป็นที่พึ่งพำนักพักชีวัน                                      และทรงธรรมช่วยให้รอดปลอดภัยพาล

ข้าพระองค์วางใจไท้สูงส่ง                                ว่าจะทรงคุ้มภัยให้พ้นผ่าน

ทรงปราบชาติทั้งมวลล้วนจัดการ                     สยบมานอยู่ใต้ข้าไม่ว่าใคร

                พระเจ้าข้ามนุษย์เป็นเช่นใดเล่า        ที่ทรงสังเกตเขาเอาใจใส่

เขาเป็นเหมือนลมสะบัดพัดผ่านไป วัน เดือน ไซร้คงเหมือนเงาเฝ้าผ่านครัน

                เชิญพระองค์ลงมาเถิดเปิดฟ้ากว้าง    เสด็จย่างดำเนินจากฟากสวรรค์

ทรงแตะต้องภูเขาเฝ้าพ่นควัน                           พลุ่งเร็วพลันออกมาไม่ช้าที

บันดาลให้ฟ้าแลบแปลบปลาบก้อง ศัตรูต้องวิ่งกระเจิงเปิดเปิงหนี

น้าวธนูพาดสายหมายชีวี                                   ต่างวิ่งรี่อลหม่านแตกฉานไป

ขอทรงเอื้อมพระหัตถ์จากฟากฟ้าบน              ฉุดข้าพ้นน้ำลึกที่หยั่งมิได้

ขอโปรดช่วยข้าให้รอดและปลอดภัย              ห่างพ้นไกลจากอำนาจต่างชาติมวล

ชนเหล่านี้พูดไปไร้ความจริง                            ปดทุกสิ่งเวียนวกโกหกถ้วน

เขากล่าวเท็จแม้สาบานใช่การควร                   มุสาล้วนทุกคำที่จำนรรจ์

                พระเป็นเจ้าข้าขับร้องพร้องเสียงใส                เพลงบทใหม่ถวายองค์ทรงสร้างสรรค์

ข้าดีดพิณขับเพลงบรรเลงครัน                         ร้องรำพันถวายองค์ทรงศักดา

ให้กษัตริย์มีชัยในศัตรู                                        ดาวิด ผู้รับใช้ไท้รักษา

ช่วยข้าพ้นศัตรูโหดโฉดทุกครา                        ช่วยให้ข้าพ้นอำนาจต่างชาติพลัน

ผู้ไม่เคยพูดจริงทุกสิ่งนี้                                       เผยวจีล้วนเหลวไหลไร้คำมั่น

                ให้บุตรชายวัยหนุ่มเป็นเช่นต้นไม้   ที่เติบใหญ่ต้นแกร่งแข็งกิ่งก้าน

ให้บุตรสาวเฉกรูปปั้นอันสะคราญ                  ประดับสถานมุมวังตั้งไว้ดู

ให้ยุ้งฉางเต็มล้นพืชผลมี                                   สมบูรณ์ดีทุกอย่างต่างมาสู่

ให้แกะออกลูกนับหมื่นชีพชื่นชู                      วิ่งเล่นอยู่ในทุ่งกว้างอย่างเริงใจ

ให้ฝูงสัตว์ออกลูกมากหากแข็งแรง  โดยอย่าแท้งหรือตายเสียหายไม่

อย่าให้มีเสียงตรมระทมใน                                ถนนใดทั่วย่านบ้านเมืองเรา

                ชาติที่เป็นเช่นนี้ย่อมมีสุข                   ไร้ความทุกข์แสนสบายคลายหมองเศร้า

ชนชาติที่นับถือไท้ใฝ่รับเอา                              เป็นพระเจ้าของเขานี้มีสุขครัน

 

บทที่ 145 บทเพลงสดุดี

                พระเจ้าเป็นราชาของข้าบาท             จะประกาศความยิ่งใหญ่ไท้เต็มที่

ข้าขอบคุณพระองค์ทรงฤทธี                             สดุดีตลอดไปใฝ่บูชา

ทุกวันข้าโมทนาขอบพระคุณ                            พระทรงบุญเลิศล้ำสำหรับข้า

จงสรรเสริญด้วยใจใสศรัทธา                           น้อมสักการพระทรงฤทธิ์นิจนิรันดร์

พระเจ้าทรงยิ่งใหญ่จอมไอศูรย์                        ต้องเทิดทูนอย่างสูงส่งดำรงมั่น

ทรงใหญ่เกินเราเข้าใจไท้สำคัญ                       มหัศจรรย์เกริกอิทธิฤทธิไกร

                ชนรุ่นหนึ่งสรรเสริญเยินยอ ธ         ไม่เลยละตลอดจนคนรุ่นใหม่

เขาประกาศกิจกรรมทรงทำไป                          แสนยิ่งใหญ่ไพศาลงานพระองค์

                พระสิริมนุษย์เฝ้ากล่าวขวัญถึง          พร่ำรำพึงพระเดชา ธ สูงส่ง

ข้าตรองดูกิจกรรมเลิศดำรง                                ทุกสิ่งทรงมหัศจรรย์สุดพรรณนา

กิจกรรมอันยิ่งใหญ่ของไท้นั้น                         คนกล่าวขวัญทุกแห่งทั่วแหล่งหล้า

ข้าพระองค์นอบน้อมพร้อมศรัทธา                  เปล่งวาจาประกาศไท้ยิ่งใหญ่เกิน

พวกเขาจะบอกเล่ากล่าววจี                                ถึงความดี ธ เลิศค่าน่าสรรเสริญ

และขับเพลงแซ่ซ้องร้องอัญเชิญ                     ทรงเจริญด้วยพระคุณอุ่นชีวัน

                พระเจ้าทรงรักสนิทจิตเมตตา            พิโรธข้า และพระองค์ทรงรักมั่น

ทรงดีต่อทุกคนเยี่ยมเท่าเทียมกัน                      สิ่งทรงสรรสร้างมา ธ การุญ

                พระเจ้าข้าปวงสิ่งที่มีชีวิต                   ต่างน้อมจิตสรรเสริญไท้ใจคิดครุ่น

ประชากรโมทนาถึงพระคุณ                             ผู้ทรงบุญหนุนเกื้อเอื้อปวงชน

อาณาจักรที่รุ่งโรจน์โชติชัชวาล                       เขากล่าวขานทั่วไปในทุกหน

ทั้งพูดถึงพระเดชาทั่วสากล                               อิทธิพลของพระองค์ทรงเกรียงไกร

เพื่อมนุษย์ทั้งมวลควรทราบถึง                          กิจการซึ่งทางฤทธีที่ยิ่งใหญ่

ความรุ่งโรจน์เรืองรองของทรงชัย                   พระเดชไท้ปรากฏแจ้งแหล่งโลกา

อาณาจักรพระองค์นั้นตั้งมั่นคง                        อยู่ยืนยงตลอดกาลนานนักหนา

ทรงเป็นจอมจักรพรรดิ์กษัตรา                          ธ ครองหล้าสถิตนิจนิรันดร์

ทรงกระทำตามสัญญามาทุกสิ่ง                        ล้วนดียิ่งล้ำเลิศประเสริฐสรรพ์

ทรงช่วยผู้เดือดร้อนอ่อนใจครัน                       ยกชนอันต้อยต่ำทรงค้ำจุน

ทุกสิ่งที่มีชีวิตจิตใจอยู่                                         เฝ้ามองดูไท้ด้วยหวังยังอบอุ่น

ทรงประทานให้อย่างเพียงพอต่อหมู่ชน        ทุกสิ่งล้นเห็นควรให้พระทัยห่วง

กอปรกิจมวลล้วนเที่ยงธรรมเลิศล้ำปวง          เปี่ยมด้วยดวงหทัยใฝ่เมตตา

สถิตใกล้ผู้ร้องพร่ำร่ำจริงใจ                              ประทานให้สิ่งจำเป็นเห็นควรค่า

แก่คนที่ยำเกรงองค์ทรงศักดา                           ฟังวาจาร้องทูลพลันช่วยทันที

ทรงพิทักษ์ปกป้องคุ้มครองคน                         มั่นกมลรักพระองค์คงสุขี

แต่ทำลายคนชั่วกลั้วราคี                                     ชนเหล่านี้ทรงพิฆาตพินาศพลัน

                ข้าพระองค์จะสรรเสริญเยินยอไท้   ตลอดไปสักการะ ธ คงมั่น

ให้ผู้ที่ทรงสร้างมาสักการ์ครัน                          พระนามอันศักดิ์สิทธิ์นิจกาล

 

บทที่ 146 สรรเสริญพระเจ้าผู้ทรงช่วยให้รอด (กาพย์ฉบัง)

                วิญญาณจิตข้าพระองค์       ขอน้อมเกล้าฯ ลง สรรเสริญพระนามตลอดไป

                อย่าเชื่อมนุษย์ผู้ใด               เพราะว่าใครใคร                 เมื่อตายก็กลายเป็นดิน

                ครั้นแล้วโครงการทั้งสิ้น    ก็เลยพังภินท์                        ไม่มีใดเป็นแก่นสาร

                อันว่าความสุขสำราญ        เป็นของประทาน                ทุกท่านที่ไว้วางใจ

                พระเจ้าผู้ทรงเกรียงไกร     สร้างจักรวาลใหญ่               โลก สวรรค์ สรรพสิ่งนานา

                พระองค์รักษาสัญญา          ทั้งทรงพิพากษา                   ผู้ถูกข่มเหงทุกข์ทน

                ทรงเลี้ยงอาหารคนจน        หิวโหยกังวล                        ปลดปล่อยนักโทษเป็นไทย

                ธ ประทานแสงสว่างให้     ตาบอดเห็นได้                      เชิดชูผู้ถ่อมใจลง

                รักสาธุชนยืนยง                   ต่างชาติก็ทรง                       คุ้มครองพิทักษ์รักษา

                หญิงม่ายและลูกกำพร้า      ทรงพระเมตตา                     ทำลายแผนการทรชน

                ทรงครอบครองเหนือสากล  ปวงนิกรชน                      ชั่วกัปชั่วกัลป์นิรันดร์กาล

                จงสรรเสริญ         สรรเสริญพระเจ้า

 

บทที่ 147 สรรเสริญพระเจ้าผู้ทรงมหิทธิฤทธิ์ (กลอนแปด)

                จงสรรเสริญพระเจ้าเฝ้าบรรเลง       ควรร้องเพลงเยินยอไท้ให้สนั่น

เป็นสิ่งที่ถูกนักหนาน่าชมครัน                         ควรพร้อมกันสดุดีน้อมชีวิน

ทรงบูรณะ เยรูซาเล็ม เต็มสิ่งดี                          นำผู้ที่ถูกขับกลับคืนถิ่น

ทรงรักษาจิตใจช้ำน้ำตาริน                                ทรงล้างสิ้นสะอาดใสไร้รอยตรม

                ทรงกำหนดจำนวนดาวพราวฟ้าใส    ตั้งชื่อให้ดาวทั้งมวลล้วนเหมาะสม

พระเจ้าทรงฤทธิ์กล้าน่าชื่นชม                         ความรู้ถมใครมิกล้ามาวัดดู

ทรงยกย่องคนถ่อมใจใฝ่ความดี                        ทรงขยี้คนชั่วยับสำทับขู่

จงร้องเพลงสรรเสริญเถิดเฝ้าเชิดชู                  แด่พระผู้ทรงธรรมบรรเลงพิณ

ทรงกระจายเมฆลอยเคลื่อนคล้อยมา               ทั่วท้องฟ้าเกลื่อนขาวแพรวพราวสิ้น

ให้ฝนตกรดราดสาดพื้นดิน                               เขาทั่วถิ่นให้หญ้างอกออกทั่วไป

ทรงประทานอาหารมาสารพัด                          แก่ปวงสัตว์ทรงจัดสรรแบ่งปันให้

ธ ทรงเลี้ยงลูกกาคราท้อใจ                                 ร้องโหยไห้ขออาหารสงสารครัน

                พระองค์ไม่โปรดปรานม้าที่กล้าแข็ง  ทหารแกร่งไม่โปรดแน่แท้เทียวนั่น

แต่โปรดผู้เกรงไท้วางใจครัน                            ในรักมั่นของพระองค์ทรงโปรดปราน

กรุงเยรูซาเล็มเอ๋ยเอ่ยพร่ำพร้อง                        สรรเสริญซ้องพระเจ้าเฝ้าบรรสาน

นครศิโยน จงพร้อมน้อมสักการ                       สยบมานสรรเสริญองค์ทรงฤทธี

ทรงรักษาประตูเมืองประเทืองมั่น                   อวยพรพลันชาวกรุงชื่นรื่นสุขี

ทรงพิทักษ์เขตแดนรอดปลอดย่ำยี                    ข้าวสาลีดีเลิศให้ได้มีกิน

                ธ บัญชามันก็มาหาโลกด่วน              หิมะล้วนทรงส่งมาหนาทั่วถิ่น

เหมือนขนแกะและโปรดนำน้ำค้างริน           แข็งเป็นหินตกเกลื่อนเหมือนฝุ่นปลิว

ทรงสั่งให้ลูกเห็บหล่นกล่นกระจาย                มองดูล้ายกรวดก้อนสะท้อนลิ่ว

ไม่มีใครทนความหนาวคราวพัดพลิ้ว              กระทบผิวที่พระองค์ส่งมาครัน

แล้วพระองค์มีดำรัสตรัสบัญชา                        หิมะหนาก็ละลายกลายเปลี่ยนผัน

ทรงสั่งลมพัดพามาประชัน                               ช่วยผลักดันให้น้ำหลั่งไหลพรั่งพรู

                ส่วน ยาโคบ พระองค์ทรงสงสาร     ธ จัดการสอนสั่งหวังดีอยู่   

โปรดประทานบัญญัติให้ไว้ค้ำชู                      แด่ชนหมู่ อิสราเอล เป็นส่วนตัว

พระเจ้าไม่ทำดังนั้นเป็นอันขาด                       แก่ชนชาติอื่นใดในโลกทั่ว

เขาไม่รู้บัญญัติไท้จึงไม่กลัว                               เลิกทำชั่วสรรเสริญองค์พระทรงชัย

 

บทที่ 148 จักรวาลเอ๋ย จงสรรเสริญพระเจ้าเถิด (กาพย์ยานี)

                สรรเสริญองค์พระเจ้า                        ผู้ปกเกล้าจักรวาล                

ทูตสวรรค์ในพิมาน                                             สาธุการอย่าเว้นวาย

                สรรเสริญเถิดตะวัน                            ทั้งดวงจันทร์แจ่มประกาย 

อีกเหล่าดาราราย                                                  อยู่บนฟ้าเหนือวารี

                จงสรรเสริญพระนาม                         สิ่งงดงามบรรดามี

บังเกิดตามวาที                                                     ซึ่งพระองค์ทรงบัญชา

                สรรเสริญจากแผ่นดิน                        สัตว์ทั้งสิ้นในธารา

หิมะ เมฆ และสายฟ้า                                         ทายุกล้าฟังพระองค์

                สรรเสริญเถิดภูผา                                ไม้ผล ป่าสูงระหง

สัตว์เลี้ยง สัตว์ป่าดง                                            ทั้งเลื้อยคลานและปักษิณ

                สรรเสริญเถิดราชา                              กับบรรดาชนทั้งสิ้น

ผู้นำทั่วแดนดิน                                                    หนุ่ม สาว เด็ก ชราชน

                จงซ้องสาธุการ                                     พระนามท่านทั่วแห่งหน

รังสีเหนือสากล                                                   โลก สวรรค์ ชั้นวิมาน

                ทรงกระทำประชาชาติ                       ให้เก่งกาจและอาจหาญ

อิสราเอล ทรงโปรดปราน                                  จงสาธุการแด่พระองค์

 

บทที่ 149 บทเพลงสดุดี

                จงสรรเสริญด้วยบรรเลงบทเพลงใหม่            ถวายไท้ทรงฤทธิ์สถิตหล้า

สรรเสริญในที่ประชุมกลุ่มประชา                                   ซื่อนักหนาทั้งผองของพระองค์

อิสราเอล ทั้งมวลล้วนยินดี                                                 ที่ภูมีเป็นผู้สร้างอย่างสูงส่ง

ชาว ศิโยน จงชื่นชมสมจำนง                                            พระเจ้าทรงเป็นราชาจอมบดินทร์

จงเริงเล่นระบำร่ำร้องเพลง                                               ให้ครื้นเครงถวายไท้อย่าได้สิ้น

จงตีกลองกระหน่ำซ้ำดีดพิณ                                             ยอยศยินถึงองค์ทรงเกรียงไกร

                พระเจ้าทรงพอพระทัยให้ศรัทธา                    ปวงประชา ธ ทรงเฝ้าเอาใจใส่

ทรงยกย่องคนอ่อนน้อมถ่อมใจ                                        ให้มีชัยชนะเหนือหมู่ศัตรูพลัน

ให้ประชาชื่นชมโสมนัส                                                   ทรงขจัดพาลภัยมีชัยมั่น

จงร้องเพลงเบิกบานสราญครัน                                        ในวันนั้นงานฉลองต่างร้องรำ

ให้เขาชูดาบขึ้นยืนแกว่งไกว                                             เปล่งเสียงใสสดุดีวจีพร่ำ

ที่ทรงปราบชาติทั้งหลายหมายก่อกรรม                          พระทรงธรรมลงโทษให้ไม่ปรานี

ที่ได้ล่ามโซ่กษัตริย์มัดจำคุก                                               และประมุขชาติทั้งปวงล้วนบัดสี

ได้ลงโทษชาติเหล่านั้นในทันที                                       ตามวจีที่พระองค์ทรงบัญชา

นี่แหละเป็นชัยชนะประทานให้                                     ชนของไท้สราญสุขทุกทั่วหน้า

จะสรรเสริญทรงฤทธิ์จิตศรัทธา                                       โมทนาคุณพระเจ้าเฝ้าเยินยอ

 

บทที่ 150 จงสรรเสริญพระเจ้า (กาพย์ยานี)

                จงสรรเสริญพระจ้า                             ผู้ทรงเนาในวิหาร

สรรเสริญพระพลังการ                                      ณ สถานสรวงสวรรค์

                สรรเสริญพระเดชา                             ในบรรดาสิ่งสร้างสรรค์

สรรเสริญฤทธิ์มหันต์                                          ด้วยเสียงปี่และเสียงกลอง

                ทั้งเสียงฉาบและฉิ่ง                            อย่าหยุดนิ่งร่ายรำฉลอง

ขลุ่ย พิณ เปล่งทำนอง                                         สรรเสริญซ้องสาธุการ

                ชโย โห่ละคึก                                       ให้ก้องกึกจักรวาล

สรรพสิ่งมีลมปราณ                                             สาธุการพระเจ้าเทอญ