พระธรรม เนหะมีย์

บทที่ 9:6-37  คำอธิษฐานสารภาพบาปของประชาชนอิสราเอล

                ข้าแต่พระเป็นเจ้าเนานิรันดร์                            องค์เดียวนั้นเป็นพระเจ้าของเหล่าข้า

พระองค์ทรงสร้างสรรค์สวรรค์มา                                   มวลดาราในฟ้าใสไท้ประทาน

ท้องทะเล แผ่นดินสิ้นทุกอย่าง                                         ทรงโปรดสร้างให้มีชีวิตหวาน

อำนาจในฟ้าสวรรค์ชั้นวิมาน                                           ต้องน้อมนมัสการบันดาลครัน

                ธ ทรงเลือกอับรามนำตามไป                             จากเออร์ในบาบิโลนไกลโพ้นนั่น

ทรงเปลี่ยนแปลงนามให้เขาใหม่พลัน                            อับราฮัม คนสำคัญ ธ บัญชา

เห็นเขาซื่อต่อพระองค์ทรงเป็นเจ้า                                  พันธสัญญาทำต่อเขาเฝ้ารักษา

คานาอัน แดนอุดมสมศรัทธา                                            ทรงสัญญาประทานให้ไว้ครอบครอง
รวมกระทั่งแดนดินถิ่น ฮิตไทต์                                         อาโมไรต์ เขตแคว้นแดนทั้งสอง

เปริสซี เกอร์กาซี ที่หมายปอง                                           ทั้งถิ่นของ เยบุส สุดนคร

ทรงให้แก่เชื้อสายแคว้นเหล่านี้                                       เพราะทรงมีสัญญาในคราก่อน

ทรงรักษามั่นไว้ไม่แคลนคลอน                                        นิรันดร ธ ซื่อตรงมั่นคงจริง

                บรรพบุรุษของเราไซร้ไท้เห็นว่า                      ทุกข์หนักหนาในอียิปต์ไกลลิบยิ่ง

ทรงยินเสียงเรียกร้องด้วยช่วยประวิง                              ที่น้ำนิ่งทะเลรกต้นกกกอ

ทรงคัดค้านกษัตริย์น่าอัศจรรย์                                          ข้าราชการของราชันท่านต้านต่อ

เขาข่มเหงชนเช่นไรไท้รู้พอ                                             พระเกียรติก่อเกริกชื่อเลื่องลือไกล

กลางทะเล ธ บันดาลเดินผ่านพ้น                                    นำปวงชนพบทางแห้งแห่งนั้นได้

ผู้ไล่ตามจมน้ำตายหยุดหายใจ                                           ดิ่งลงในทะเลสิ้นเหมือนหินจม

ทรงให้เมฆนำเขาไปในมรรคา                                         ยามทิวาดูเด่นเห็นเหมาะสม

ทรงจุดไฟสว่างจ้าน่านิยม                                                  ให้แสงข่มมืดมัวทั่วราตรี

จากสวรรค์สู่ ซีนาย ธ หมายมา                                          ห่วงประชาสั่งซ้ำย้ำถ้วนถี่

พระบัญญัติประทานพลันในทันที                                  คำสอนดีมอบให้ไว้คอยเตือน

ให้รักษาวันสะบาโตชาวยิวนั้น                                        ไว้เป็นวันศักดิ์สิทธิ์ไซร้หาใดเหมือน

บัญญัติมวลมอบให้ไม่ลืมเลือน                                         ผ่านโมเสสเสมือนผู้อยู่รับใช้

                เมื่อเขาหิวโหยมา ธ ประทาน                            มอบอาหารจากสวรรค์ทรงสรรให้

เขากระหายน้ำนักหนาเมื่อคราใด                                    น้ำก็ไหลจากหินรินหลั่งมา

พระองค์มีพระดำรัสตรัสบอกเขา                                     ให้เร่งเข้าคุ้มครองป้องรักษา

ดินแดนที่พระองค์ทรงสัญญา                                          เอ่ยวาจาว่าพระองค์ทรงประทาน

แต่ว่าบรรพบุรุษสุดยโส                                                      ทำใหญ่โต ยิ่งนักมาหักหาญ

ไม่ทำตามพระวาจาบัญชาการ                                           เขาคัดค้าน ดึงดื้อ ถือดีครัน

เขาไม่ยอมเชื่อฟังทั้งไม่คิด                                                 นึกถึงกิจทรงทำไว้ให้เขานั่น

ไม่คิดการปฏิบัติมหัศจรรย์                                                 ที่ไท้สรรค์กอปรกรรมกระทำมวล

พวกเขาเลือกหัวหน้าขึ้นมาใหม่                                       ด้วยจิตใจหยิ่งผยองลำพองถ้วน

ให้นำสู่อียิปต์รีบชักชวน                                                    กลับคืนด่วนเป็นทาสเขาเนาต่อไป

ธ การุญรักเขาเฝ้ายกโทษ                                                   ทรงพิโรธช้านักเพราะรักใคร่

พระเมตตาใหญ่หลวงด้วยห่วงใย                                    และมิได้ละทิ้งเขาเฝ้าดูแล

เขาทำรูปวัวปั้นพลันนอบนบ                                            น้อมเคารพเป็นเทพของเขาแน่

ที่นำจากอียิปต์นั้นมั่นดวงแด                                             เขาดูหมิ่นพระเจ้าแท้แค่ไหนนา

มิทรงทิ้งเขาร่อนเร่ทะเลทราย                                           พระเมตตามากมายหมายรักษา

เสาเมฆและเสาไฟไท้สัญญา                                             เคยนำหน้าวันคืนไม่เอาไป

พระองค์ดีต่อเขาเฝ้ากล่าวย้ำ                                              ว่าควรทำประการใดไท้เฉลย

ทรงประทานมานาให้ไม่เฉยเมย                                      น้ำดื่มเคยดื่มไปไท้ประทาน

สี่สิบปีที่ทะเลทรายหมายใดนั้น                                        ธ จัดสรรค์มาอำนวยด้วยสงสาร

เสื้อผ้าดีมิขาดวิ่นสิ้นรำคาญ                                               เท้าทนทานเดินได้ไม่ระบม

ให้พิชิตชาติทั้งหลายหมายหาญหัก                                 “อาณาจักรต้อนเอาเข้าถล่ม

ดินแดนมวลถ้วนประเทศเขตนิคม                                   เข้าขู่ข่มเอาเป็นแคว้นแดนเขาครัน

เขาพิชิตประเทศ เฮชโบน                                                 ราช สิโหน เคยป้องปกครองมั่น

ทั้งโจมตีแคว้น บาชาน หาญประจัญ                               แห่งกษัตริย์ โอก พลันในทันที

ทรงให้มีลูกหลานวงศ์วานใหญ่                                       เหมือนดาวในฟ้าอยู่ดูเต็มที่

รบชนะได้อยู่ยั้งยังธานี                                                      ซึ่งภูมีสัญญาให้ไว้เนิ่นนาน

รบชนะได้พารา คานาอัน                                                ชาวเมืองนั้นพ่ายแพ้ไปไม่ต่อต้าน

มอบอำนาจประชา ธ ประสงค์มาน                                  ให้จัดการกษัตราประชาชน

ประชากรยึดเมืองที่มีป้อม                                                  ยึดแดนใหญ่อุดมสมบูรณ์ผล

ริมสมบัติบ้านเรือนผองเป็นของตน                                 บ่อขังน้ำเต็มล้นค้นหาเอา

มะกอกเทศ สวนผลไม้ ไร่องุ่น                                          ชุลมุนกินอิ่มถ้วนอ้วนกว่าเก่า

เขาเปรมปรีดิ์สิ่งดีมากมามิเบา                                            พระเป็นเจ้าโปรดปรานประทานมา

                แต่ชนไท้กลับเป็นเช่นกบฏ                               เขาคิดคดไม่เชื่อฟังทั้งเบือนหน้า

หันหลังให้ธรรมบัญญัติขัดเคืองนา                                 ผู้ประกาศเตือนว่ากลับฆ่าฟัน

ล้วนเป็นผู้ปลอบให้กลับใจเถิด                                         เลิกละเมิดหวานมาหาองค์ท่าน

แต่เขาดูหมิ่นพระเจ้าของเขาครัน                                     ทำเช่นนั้นหลายครั้งมิบังควร

ธ จึงปล่อยให้ศัตรูจู่โจมเข้า                                                ชนะเขาปกครองทั้งบังคับถ้วน

พอทุกข์ยากก็พร่ำพร้องร้องโอดครวญ                            โปรดช่วยด่วนเถิดข้าขอรอพระองค์

ทรงตอบมาจากสวรรค์ท่านเมตตา                                    ทรงจัดหาผู้นำดังหวังประสงค์

มาช่วยพ้นมือศัตรูผู้ทะนง                                                  พระเจ้าทรงปรานีไม่มีคลาย

เมื่อพวกเขาสงบสุขไร้ทุกข์เศร้า                                        หวนกลับเข้าก่อบาปกรรมซ้ำไม่หาย

ทรงปล่อยให้ศัตรูหมู่มารร้าย                                             มุ่งทำลายชนะเขาเข้าอีกครา

แต่เมื่อเขากลับใจได้ทูลขอ                                                 และคอยรอพระเจ้าช่วยด้วยเถิดหนา

จากสวรรค์ทรงสดับรับวาจา                                              หลายครั้งมาเมตตาไท้ใหญ่หลวงครัน

ธ เตือนให้เชื่อฟังคำสั่งสอน                                             เขากลับย้อนยโสโอหังนั่น

บทบัญญัติไม่เชื่อถือดื้อดึงดัน                                           ไม่สำคัญสำหรับตนไม่สนใจ

แม้เป็นข้อปฏิบัติชัดเจนสุด                                                ซึ่งมนุษย์จะดำรงคงอยู่ได้

แต่พวกเขาหัวแข็งแกร่งเกินไป                                        ไม่เกรงใครไม่อ่อนน้อมยอมทำตาม

ทรงอดทนเตือนให้รู้อยู่หลายปี                                        ดลใจที่ผู้ประกาศอาจคอยห้าม

แประชาทำไขสือไม่รู้ความ                                                ชาติอื่นหยามรบชนะ ธ บัญชา

แต่พระองค์ทรงคุณการุญยิ่ง                                             ไม่ทอดทิ้งทำลายเขาเฝ้ารักษา

เป็นพระเจ้าผู้รักแท้และเมตตา                                          กรุณาจริงใจไม่ผันแปร

                พระเจ้าของข้าพระองค์ทรงยิ่งใหญ่                น่ากลัวจริงมีอำนาจเด็ดขาดแน่

ทรงทำตามพันธสัญญามาเที่ยงแท้                                   ทำตั้งแต่ อัสซีเรีย ราชพิฆาตเรา

ตราบกระทั่งปัจจุบัน ณ วันนี้                                            ร้าวฤดีทุกข์ใจหาใดเท่า

กษัตริย์ ปุโรหิต มวลล้วนซบเซา                                       ผู้นำเศร้า ผู้ประกาศ ขยาดกลัว

บรรพบุรุษของเราเหล่าปวงชน                                        ต้องทุกข์ทนลำบากยากไร้ทั่ว

โปรดรู้ว่าเรานั้นทุกข์พันพัว                                              ทับถมตัวมากนักหนักเกินไป

พระองค์ทำถูกดีที่ลงโทษ                                                   เราชั่วโฉดต่ำทรามห้ามไม่ไหว

แม้ว่าเราทำบาปหยามเหลือใจ                                           แต่จอมไท้ยึดถือความซื่อตรง

บรรพบุรุษ ราช ผู้นำ ปุโรหิต                                             ต่างเลยละบทบัญญัติขัดประสงค์

ไม่ฟังพระบัญชาผองของพระองค์                                  ทั้งยังคงฝ่าฝืนคำพร่ำเตือนมา

กษัตริย์ที่ครองประชาไท้มานั้น                                        ธ ทรงสรรค์พรให้ไว้ทั่วหน้า

เมื่ออยู่แดนสมบูรณ์รอบ ธ มอบมา                                   ไม่ยอมเลิกบาปหนามามอบตน

มาบัดนี้ข้าเป็นทาสอนาถแสน                                          อยู่ในแดนทรงมอบให้ไว้ทุกหน

ซึ่งเป็นถิ่นอุดมสมบูรณ์ล้น                                                อาหารท้นหลายหลากช่างมากมี

สิ่งที่ไดจากแผ่นดินสิ้นทั้งผอง                                          กลับเป็นของกษัตริย์เขาเศร้าเหลือที่

เป็นราชาไท้ให้ป้องครองเรานี้                                         ซ้ำฤดีเพราะเราชั่วกลั้วบาปทราม

เขาทำตามชอบใจใจของเขา                                              ต่อพวกเรา ฝูงสัตว์ไซร้ไม่กล้าห้าม

เราทุกข์โศกเสียใจในทุกยาม                                             ถูกเขาหยามเหยียดเอาเศร้าระทม

ข้อ 38 เนื่องจากเหตุการณ์เป็นเช่นนั้น เราชาวอิสราเอลจึงเซ็นสัญญาไว้ และผู้นำของเราชาวเลวี และผู้เผยพระวจนะทั้งหลายของเรา ก็ประทับตราของเขา