พระธรรม มีคาห์
บทที่ 1:2-4 ครวญให้กรุงสะมาเรียและเยรูซาเล็ม
ประชาชาติทั้งมวลทั่วถ้วนหน้า ฟังวาจาทางนี้ที่กล่าวไข
ทั่วทุกคนบนพิภพสงบใจ จงฟังไว้เพื่อตนเองเร่งจดจำ
พระเจ้าจะเป็นพยานประจานเอา กล่าวโทษเจ้าทำไว้ไท้ทรงพร่ำ
ตรัสจากพระวิหารครองของทรงธรรม ที่สูงล้ำในสวรรค์ ธ บัญชา
ทรงเสด็จจากสถานท่านสถิต อันศักดิ์สิทธิ์ยิ่งใหญ่กว่าในหล้า
ธ เสด็จดำเนินทรงเดินมา บนยอดผาสูงเยี่ยมใดเทียมทัน
ภูเขาก็อ่อนละลายคลายแข็งตึง เหมือนขี้ผึ้งลนไฟต้องไหวหวั่น
ไหลไปสู่หุบเขาลำเนาครัน ดุจธารอันไหลตรงลงตามเนิน
บทที่ 4:1-4 พระเจ้าทรงครอบครองทั่วสากลด้วยสันติ
ในยุคหน้าภูผาที่ตั้งวิหาร เป็นสถานยอดสูงส่งดำรงหล้า
ชนหลายชาติคับคั่งหลั่งไหลมา สู่ยอดผาแห่งนี้เหมือนมีมนต์
ชนชาติมวลล้วนกล่าวว่าให้คลาไคล รีบขึ้นไปสู่เนินผาอย่าสับสน
เป็นที่ตั้งวิหาร ณ เบื้องบน แห่งปวงชนอิสราเอลเป็นสำคัญ
เราได้เรียนรู้พระทัยไท้ต้องการ ให้ทำงานสิ่งใดอย่างไรนั่น
เพื่อดำเนินชีพตามแนวแถวทางอัน ทรงเลือกสรรให้เราจงเข้าใจ
พระเจ้าทรงดำรัสตรัสสั่งสอน จากนคร เยรูซาเล็ม เต็มเสียงใส
ตรัสแก่ปวงประชาองค์พระทรงชัย จากเขาใหญ่ ศิโยน ไกลโพ้นนา
พระองค์ทรงวินิจฉัยในข้อความ โต้เถียงตามชาติมวลทั่วถ้วนหน้า
ตัดสินพวกมหาอำนาจชาติไกลตา จากพารา เยรูซาเล็ม เต็มตามควร
ตีดาบเป็นผาลไถนาถึงคราใช้ ทำหอกให้เป็นมีดคมดูสมส่วน
ชาติทั้งหลายไม่ออกศึกนึกเรรวน ไม่รีบด่วนเตรียมสงครามห้ามก่อการ
ทุกคนอยู่ร่วมกันอย่างสันติ ข้างไร่ผลิตมะเดื่อกรุ่นองุ่นหวาน
ไม่มีใครทำให้เขาเฝ้ากลัวลาน พระภูบาลทรงฤทธาสัญญาไว้